hikaye yazsam kimler okur? Rezlere göre başlarım.

O yıl hayatımın belki de dönüm yılı olması gerekiyordu. Lise benim için kabus gibiydi sürekli dışlanmıştım. Aslında ben kendimi dışlamıştım insanlardan. Onları uzaktan izlemek, onların neler düşündüklerini, aslında onların neler yapmak istediklerini düşünmek daha da güzel geliyordu.Çünkü genelde insanlar olmadıkları kişiliklere bürünürler başkalarının yanında. Bende bundan nefret ettiğim için dışlamıştım kendimi belki de ben öyle sanıyordum.Bu arada sarpipi ben.1.85 boyunda kahverengi saçlı ve gözlü birisiyim.Çok yakışıklı olduğum söylenemez ama çok tipsiz de değilim gerçi yakışıklılık görecelidir ki onu o sene anlıyacaktım.

edit:hikaye bitmiştir teşekkür ederim okuyan herkese.

Beyler elimde iki part daha hazır var ama konuyu değiştiricem ters köşe yapıcam sizi

Çok çalışkan birisi sayılmazdım fakat sınıfda da ilk ona girebilecek düzeydeydim. Lise son. Amerika filmlerinde ki geçmesini kim istemezdi. Partilerden partilere geçmek, ders çalışmamak, kızlar...
Düşüncesi bile güzel geliyordu. Fakat gerçekci olmak lazım. Babamın holdingi falan yoktu.Öğretmendi ailem.Şikayetci falan değilim yanlış anlama şükür ona sahip olamayan kardeşlerim var.Yaz tatilinde bir şey yapmadan geçmiş okullar açılmıştı.Her zaman ki gibi okula geç gelip sıranın en sonuna geçtim. Kızlar klagib "aay seni çok özledim canıım" kafasındalar fakat hepimiz biliyoruz ki hepsi yazın arkalarından konuştular birbirlerinin. Yine de aldırış etmedim pek. Müdür konuşmayı bitirip sınıflara geçiyorduk ki onu gördüm. Merdivenlerin yanında koridorda babasıyla birlikte dikiliyordu oracıkta.

... farkında olmadan ona bakıp gülümsüyordum. Utananarak gülünce anladım.O da beni görmüştü. Niyeydi bilmiyorum ama yüreğim kıpır kıpırdı daha önce hissetmediğim garip bir his vardı içimde. Sınıfa girip cam kenarının ortasına oturdum. Herkes birbirleriyle hasret gideriyordu. Benim aklımda hala o.Derken zil çaldı ve bir kaç dakika sonra hoca geldi. Klagib tatiliniz nasıl geçti muhabbeti dönüyordu. Kafamı sıraya koymuş camdan dışarı bakıyordum.O sırada kapı çaldı ve içeriye birileri girdi(hala dışarı bakıyorum)müdür sesiydi bu."Evet çocuklar yeni arkadaşınız Ece, bu sene sizinle okuyacak".Benim pek umrumda değildi. Sınıfa bi gereksiz pelinsu daha geldi diye düşünüyordum. Hoca bir yer bul geç dedi ve yanımda bir harekerlilik hissettim. Yine oralı olmadım. Hoca muhabbetine devam ediyordu hala.Ve o sesi duydum. Sanki bu dünyadan değil gibiydi. Ancak bir meleğe ait olabilirdi bu ses.
-"Ece ben"
Yavaşca kafamı kaldırdım ve o yüzü tekrar gördüm. Yüzü o kadar güzeldi ki.Hiçbir kusru yoktu sanki. Yüzünün hatları kalemle çizilmiş gibiyidi ama narin birisiydi özünde anlamıştım. Elini uzatıyordu bana dalmış gitmiştim ben ise ona. Heyecan ve utanç ile cevap verdim;
-"sarpipi ben de memnun oldum".

Var mı okuyan? Ona göre devam edicem.

Yeni part 2 dakikaya geliyor mobilden yazıyorum kusura bakmayın.

Ellerimiz birbirlerine kavuşmuştu.O kadar narin ve yumuşak bir eli vardı ki.Bırakmayı hiç istemedim o eli. Fakat bakışlarımdan utanmış olacak ki gülerek kafasını eğdi.Çok tatlıydı.Ona o kadar dalmıştım ki Kaan binin geldiğini bile görmemiştim. Kaan kısaca bütün kızlarla birlikte olmaya çalışan tip, aşkı 250 gram sanıyor.
"Meraba, Kaan ben".Ece ilk bana baktı sanki kızma bana der gibiydi ve Kaan'a dönerek,
"Ece ben de, memnun oldum dedi".
"Yenisin buralarda galiba yoksa senin gibi birisini kesin tanırdım".
"Benim gibi?
"Bilirsin ya işte 'güzel' birisi".Bunu duyduğum anda kulaklarım çınlamaya başladı bi anda sanki bütün kan beynime hücum ediyordu, Ece de bunu fark etmiş olacak ki cevap verdi,

Teşekkür ederim fakat buralarda yeni değilim, aslına bakarsan burada doğdum".Bunu duyan Kaan,
"Hadi ya neyse sonra görüşürüz o zaman".Ece'ye olan hayranlığım her geçem saniye artıyordu.Ama bi yandan da neden öyle söylediğini merak ediyordum. Kaan sonuçta benden yakışıklıydı.Ece gülümsedeyerek bana döndü.
"Gerçekten buralardan mısın seni hiç görmedim" dedim.Ece gülerek cevap verdi
"Yok hayır buralarda yeniyim. Normalde Ankaralıyım ama babamın buraya tahini çıktı. Belki bi ara beni gezdirirsin ben de öğrenmiş olurum buraları?"
"Ahah tabi neden olmasın" diye cevap verdim ve numarasını aldım.

Biraz geç geldi kusura bakmayın dediğim gib mobildeyim bazı hatalar oluyor ama devam edicem.Bu gece 2 part daha atar yatarım.

Ece'den bahsedeyim biraz. Ortalamanın biraz yukarısında bi boyu var tahminimce 1,76.Kahverengi saçları ve ela gözleri var. Kirpiklerini oturup sayarsınız o kadar güzel.O günün sonunda uzun zamandır düzgünce hissetmediğim bir duygu hissediyordum. Mutluydum.Artık okula gitmek, eve gitmemek istiyordum.Her dakikamı onunla geçirmek istiyordum.Ama onun bana karşı hisleri var mı yok mu bilmiyordum. Sadece benden başka arkadaşı yoktu yani ben öyle sanıyorum.

Artık günlerim hep birlikte geçiyordu.Her şeyi anlatıyordu bana. Babası öğretmenmiş ve Ankara'da bayai saygın birisiymiş. Hayatında 2 kişiyi sevmiş. Fakat yanlış kişileri sevmiş hep.Üzmüşler Ece'm i.
"Korkuyorum sarpipi, bir daha aşık olmaktan korkuyorum".Ah be Ece'm be.Sen bana bi adım atsan ben sana koşarım be.
"Ben yanındayken korkmana gerek yok bundan sonra sana asla zarar gelmesine izin vermem, vermiyeceğim de.Yeter ki senin o güzel yüzün hep gülsün çünkü sen bunu hak ediyorsun".Ela gözleri adeta parlıyordu ve kendini tutamayıp sarılı bana, ben de ona. Okul t-shirtüme akan göz yaşlarını hissedebiliyordum. Kollarımın arasından hiç ayırmamak istiyordum ki sınıftakiler bize bakıyordu .Sarılmayı bırakıp gözlerini sildim. Kafası hafif aşağı eğik bir şekilde bana baktı. Kahretsin çok tatlıydı. Gülümesedi bana ve o an kimse umrumda değildi sadece o vardı ve o olacaktı, çocuklarım annesi olucaktı.Ben de ona gülümsedim ve bu sefer ben sarıldım ona.

Beyler bu gecelik bu kadar olsun sarjım bitiyor rezlerinizi alın ve de başlığa şuku atarsanız sevinirim daha çok kişiye ulaşırız hadi allah rahatlık versin.

Beyler şimdi kalktım kahvaltı yapıp yazmaya başlıyacağım alın rezleri.

geldim beyler hemen başlıyorum

Henüz aramızda bir şey yoktu ama biliyordum oda beni seviyordu. Sadece adını koymamıştık. Artık ben ondan habersiz bir şey yapmıyordum o da benden habersiz bir şey yapmıyordu.Üzülüyordum aslında onun için. Sınıfta ki kızları sevmediğimi biliyorum ama iyi olanlarda var. Onlarla arkadaş olmasını istiyorum çünkü bana anltamayacağı şeylerde olucak bi kızı ancak başka bi kız anlar bence. Bütün bunları düşünürken ben haftasonu gelmiş çatmıştı. Hatırladınız mı, sözüm vardı ona, gezdirecektim onu. Cumartesi günü saat 13:15 de hazırlanıp evden çıktım hemen. Evlerinin yerini bilmediğim için onu arayıp xx yerine gelmesini söyledim. Kabul etti.Onu Izmir'e ilk kez gelmiş birisi olduğu için Saat Kulesi'ne zütürecektim.

Kule'ye vardığımız da her zamankinden biraz daha az insan vardı.Ülkedeki olaylardan sonra normal bir durum tabii bu.Bi ressam vardı orada birkaç kişiyi çiziyordu ki benim baktığımı fark edip bana selam verdi gülümseyerek.O sırada omzumda bir el hissettim ve zıplayarak önüme geçti bi anda.Ece idi bu.Üstüne çiçekli bir elbise vardı koyu mor rengindeydi elbisesi.Çok yakışmıştı ona. Omzuna astığı çantası vardı bir de.Aramızda klagib "Naber?, Nasılsın?" Muhabbeti geçti kısa bir süreliğine.
"Umarım çok bekletmedim seni, durakların yerlerini karıştırdım da buraya gelmem biraz uzun sürdü özür dilerim" dedi ve yüzünü eğdi yine fakat bu sefer üzgündü. Hala tatlıydı. Yüzünü avuçlarıma alarak,
"Olur mu öyle şey ben de şimdi geldim zaten boşuna üzme kendini" dedim.Nur yüzlüm tekrar gülüyordu artık.O anda onu öpmeyi çok istemiştim ama yapamdım. Onun duygularını kesin olarak bilmiyordum onu kendimden uzaklaştırmayıda hiç istmezdim.Bu yüzden yapmadım. Yarım saat boyunca orada oturup insanları izledik, Saat Kulesi'ni anlattım ona. Gözlerini açmış meraklı meraklı beni dinliyordu.Çok tatlıydı.Ben ise iyiden iyiye bağlanıyordum ona her geçen dakika.O sırada ressam çekti dikkatimi.
"Ileride ki adamı görüyor musun, istersen bizde yaptırabiliriz resmimizi?" Büyük bir mutlulukla cevap verdi,
"Tabbiii yapalım hadi kalk çabuuk" dedi ve ayağa kalkıp elimden tuttu ve sürekledi beni oraya doğru.Ben de gülerek gidiyordum yanına.

Ressamın yanına vardığımız da kimse yoktu hatta toplanıyordu sanırım.Ece mutlu ve heyecanlı bir ses tonuyla,
"Meraba" dedi. Ressam uğraştığı şeyi bırakıp kafasını kaldırarak,
"Meraba küçük hanım" dedi.
"Ya toplanıyorsunuz sanırım ama lütfen her şeyinizi kaldırmamışsınız kalanlara bizi çizebilir misiniz lütfen" dedi.Çok tatlıydı hala. Ressam gülerek bana döndü,
"Çok şanslı birisin biliyor musun? Bu kadar tatlı ve hanım bir kız bulmuşsun kendine, bir de benimkine bak gudubet karı" dedi hala gülüyordu.Ben de tam aslında biz sevgili değiliz diyecektim ki Ece,
"Aslında ben onu bulduğum için çok şanslıyım" dedi.O an yine kan beynime hücum ediyordu.Ne demişti o? Çok şanslıyım? Onu bulduğum için? Bi anda yüzümde bi tebessüm belirdi kimseye bir şey demiyor salak salak gülüyordum etrafa. Ressam o güzel havayı bozarak cevapladı,
"Ahaha hadi bakalım geçin şöylede sizi biraz farklı çizelim".

Farklıdan kastı bizi renkli bir şekilde çizmişti. Bütün resimleri siyah beyazdı. Sebebini sorunca ise şöyle cevap verdi,
"Ikiniz istemeden de olsa ortama pozitif bir enerji yayıyorsunuz, mutlu oluyor sizi gören insanlar.Bu yüzden de sizi gerçek bir şekilde çizdim renkli bir şekilde ".O an Ece'ye baktım çok duygulanmıştı.Ela gözleri yine parlıyordu. Ağlıyacaktı.Elinden tuttum onun yalnız olmadığını hatırlasın diye. Fakat elimi bırakıp ressama sarıldı ve,
"Siz çok iyi birisiniz teşekkür ederiz" dedi. Sonra bana döndü. Hala ağlıyordu ama gülüyordu da ve koşup üstüme atladı, bacaklarını belime doladı. Sarıldım ona. Doyasıya bir şekilde kokusunu çektim içime. Yasemin kokan saçlarını okşadım. Kafasını kaldırdı ve bana baktı. Aramızda 10 santim varsa vardı.O ela gözler yakından çok daha güzeldiler.Öptü beni. Sanki yarın yokmuş gibi sevgiyle öptü beni.Bir dakika boyunca öpüştük sonra geri çekildi ve tebessüm etti. Gamzesi vardı sağ yanağında. Nasıl fark etmemiştim bunu? Kızdım kendime. Fark etmiş olacak ki tekrar öptü beni bir kereliğine. Sonra gülümseyip dönmeye başladım. Sesli bir şekilde gülüyorduk ikimizde.Onu yere indirdim ve,
"Seni seviyorum" dedim.
"Biliyorum kocacığım" diye cevap verdi. Güldürmüştü beni çünkü çok tatlı ve çocuksu bir şekilde söylemişti bunu sanki evlenecekmişiz gibi.Çok masumdu. Ressam gitmişti bile. Fark etmemiştik hava da kararmıştı onu evine bırakıcaktım.
"Durağa kadar gelsen yeterli canım ya" dedi. Kızmış gibi yapıp cevap verdim,
"Olur mu öyle şey bırakıcam".Biz böyle konuşurken otobüs gelmişti bile. Bindik arkada bir yere geçtik o cam kenarına oturdu. Omzuma kafasını koyup gözlerini kapattı ve bana ineceğimiz yeri söyledi. Oraya varınca onu nazik bir şekilde uyandırdım ve evinin önüne kada gittim.Son bir kez anlından öptüm onu. Gülümsedi bana ve eve girdi. Bende evin yolunu tutmuştum.Eve varınca yemek yiyip yatağa attım kendimi çok yorulmuştum direk uyudum.

Elimden geldiğince çabuk ve uzun yazıyorum beyler ama kise yok okuyan? 1-2 saatlik bir işim var onu halledip gelicem o sırada doluşun sizde ve başlığa şuku atarsanız sevinirim daha çok kişiye ulaşırız.

Sabah erken kalkmıştım en azından bana göre erkendi.11:30 gibi kalkmıştım. Direk telefonuma baktım. Ondan mesaj gelmişti 3 tane."Günaaaydın aşkıım", "Uyuyorsun sanırım hala :c", "Uyansana artık uykucu(kızgın surat emojisini atmış)".Hayatımda kullanmadığım emojiler bana çok tatlı geliyordu sırf o attığı için.
"Kalktım kalktım kızma" diye cevap verdim ve gidip yüzümü yıkadım. Annem içeride kahvaltısını yapmış, balkonda çay içiyordu(babam ile annem birkaç sene önce ayrılmışlardı).Annemin yanına gittim ve yanağına bir buse kondurdum.
"Oo sarpipi erkencisin bugün bakıyorum hayırdır?" Dedi şaşkın ve gülerek.
"Hayır annecim hayır, kahvaltımı yapıp çıkıcam ben para verebilir misin?"
"Tabi oğlum da noldu çıkmazdın sen pek dışarı?"
"Zamanı gelince anlatırım" dedim. Bunu duyunca annem gülerek cevap verdi,
"Belki de o anlatır hiç belli olmaz c:".Napıcağımı şaşırmış bir şekilde utanmıştım. Hıhı diye geçiştirdim ve kahvaltımı yapıp Ece'ye mesaj attım.
"Bugün bir şeyler yapmak ister misin?"
"Oluur aslında bugün alışveriş yapıcaktım AVM'ye gidip sen de gelsene" dedi. Aslında alışverişi pek seven birisi değilimdir ama o dedi diye kabul ettim. Hazırlanıp evden çıktım ve doğruca AVM'ye gittim. Daha gelmemişti derken uzaktan kot şortu ve gömleğiyle bir melek belirdi. Koştu ve sarıldı bana. Yanağından öptüm ve içeri girdik. Birkaç mağazaya girdi beğendiği şeyleri bana gösteriyordu. Bende onaylıyordum.Şapka beğenmişti.Çok yakışmıştı ona. Aldı şapkayı taktı.
"Acıktın mı?" Diye sordum.
"Aslında evet biraz bişiler yesek olabilir".Pizza söyledik ortak. Pizzayı yerken sinemada ki bir film gözüme çarptı Lights Out güzel bir korku filmine benziyordu.
"Korku filmlerini sever misiniz Ece Hanım?"
"Korku mu filmi ay korkarım" dedi. Yine o çocuksu kişiliğine bürünmüştü.
"Ben varken korkmana gerek yok dememişmiydim ben sana?" Güldü ve tamam dedi. Arkalardan almıştım biletlerimizi.Çokda kişi yoktu bizimle birlikte 8 kişi vardı onlarda ortalardaydı. Filmin ilk yarısında normaldi hafif korku vardı...

... ama olaylar ikinci yarıda başladığı için genelde napıcağını merak ediyordum. Ikinci yarı başlamıştı.
"Bu nasıl korku filmi hiç korkmadım ben ya ahah" dedi.Ben de ona korkutucu bir gülüş attım. Hafif tırsmış gibiydi ki elimi tuttu. Olaylar başlayınca ise o eli koluma girmiş kafası ise omzumdaydı korkudan. Film bitince AVM'den çıkıp bir parka gittik.
"Hiç korkutucu değildi dimi" dedim gülerek.
"Ne dalga geçiyorsun ya" dedi ve koluma vurdu.Bir süre daha orada oturduk ve geçen insanları, oyun oynayan çocukları izledik. Daha sonra ise evlere dağıldık.Eve girince annem yemeği hazırlamış beni bekliyordu.
"Nerde gelinim niye getirmedin" dedi gülerek. Hani bi laf vardır gibilmiş zütün hesabı olmaz diye o yüzden saklamamaya karar verdim.
"Evine gitti söz bi ara getiririm" dedim. Mutlu olmuştu. Yemekten sonra Ece ile az konuştuk ve uyudum yarın okul vardı sonuçta.

Pazartesi günü klagib müdür konuşması Istiklal Marşı derken geçerdi. Artık dersler de başlamıştı yavaş yavaş. Hocalar sürekli tatil modundan çıkmamızı ve sınava çalışmamızı söylüyorlardı. Söylemesi kolay tabi.Bu eğitim sistemiyle bi taka varamayız. Hayatımızın baharında saçma bir sınava çalışıyoruz ve sadece onunla da bitmiyor üniversite de daha çok çalışıyoruz. Hiçbir yeteneğimizi ön plana çıkarmıyor bunlar. Sistematik bir şekilde robotlaştırılıyoruz yavaş yavaş.Ye, iç, sıç, çalış, uyu ve tekrarla. Bunlara Ece'ye anlattığımda hayranlıkla dinliyordu beni.Ona daha da bağlanıyordum. Evlenecektim onunla ben. Derslerde ders dinliyorduk en azından o dinliyordu.Ben onu izliyordum arada sıkılınca dersten.Çalışkan birisi sayılabilirdi Ece ve bu sayede arkadaş da edinmişti. Adı Derya idi. Sınıfın çalışkanlarından.Ama çok temiz kalpli bir kızdı. Hocadan rica etmiş, önümüze gelmişti. Artık bizimle takılıyordu. Arkadaş edinmesini istiyorum derken bunu kastetmemiştim aslında. Sevgiliyiz sonuçta napıyorsun yanımızda? Ben yokken yap naparsan ama ben varken niye dolanıyon zütümüzüm dibinde.Az çok sinir olmaya başlamıştım kıza.