hikaye yazsam kimler okur? Rezlere göre başlarım.

O yıl hayatımın belki de dönüm yılı olması gerekiyordu. Lise benim için kabus gibiydi sürekli dışlanmıştım. Aslında ben kendimi dışlamıştım insanlardan. Onları uzaktan izlemek, onların neler düşündüklerini, aslında onların neler yapmak istediklerini düşünmek daha da güzel geliyordu.Çünkü genelde insanlar olmadıkları kişiliklere bürünürler başkalarının yanında. Bende bundan nefret ettiğim için dışlamıştım kendimi belki de ben öyle sanıyordum.Bu arada sarpipi ben.1.85 boyunda kahverengi saçlı ve gözlü birisiyim.Çok yakışıklı olduğum söylenemez ama çok tipsiz de değilim gerçi yakışıklılık görecelidir ki onu o sene anlıyacaktım.

edit:hikaye bitmiştir teşekkür ederim okuyan herkese.

Artık günlerim hep birlikte geçiyordu.Her şeyi anlatıyordu bana. Babası öğretmenmiş ve Ankara'da bayai saygın birisiymiş. Hayatında 2 kişiyi sevmiş. Fakat yanlış kişileri sevmiş hep.Üzmüşler Ece'm i.
"Korkuyorum sarpipi, bir daha aşık olmaktan korkuyorum".Ah be Ece'm be.Sen bana bi adım atsan ben sana koşarım be.
"Ben yanındayken korkmana gerek yok bundan sonra sana asla zarar gelmesine izin vermem, vermiyeceğim de.Yeter ki senin o güzel yüzün hep gülsün çünkü sen bunu hak ediyorsun".Ela gözleri adeta parlıyordu ve kendini tutamayıp sarılı bana, ben de ona. Okul t-shirtüme akan göz yaşlarını hissedebiliyordum. Kollarımın arasından hiç ayırmamak istiyordum ki sınıftakiler bize bakıyordu .Sarılmayı bırakıp gözlerini sildim. Kafası hafif aşağı eğik bir şekilde bana baktı. Kahretsin çok tatlıydı. Gülümesedi bana ve o an kimse umrumda değildi sadece o vardı ve o olacaktı, çocuklarım annesi olucaktı.Ben de ona gülümsedim ve bu sefer ben sarıldım ona.

Beyler bu gecelik bu kadar olsun sarjım bitiyor rezlerinizi alın ve de başlığa şuku atarsanız sevinirim daha çok kişiye ulaşırız hadi allah rahatlık versin.

Şuan olayların üstünden bir sene geçti. Annem emekli oldu çalıştığı yerden.Ve yanıma Istanbul'a taşındı. Güzel bir hayatım var artık. Işlerimi yoluna koydum. Hatta sevgilim var Hande. Yine kahverengi saçlı Hande'm.Ama bu sefer yalan değil her şey.5 aydır birlikteyiz onun ailesi beni, benim ailem onu tanır. Bakarsınız yakında yeni bir hikaye daha gelir c:
Her şey için teşekkür ederim.Ne kadar beklediğim gibi olmasa da birkaç kişi okudu ama olmadı gençler kusura bakmayın."Sürçi lisan ettiysem affola".Kalın sağlıcakla.

Ellerimiz birbirlerine kavuşmuştu.O kadar narin ve yumuşak bir eli vardı ki.Bırakmayı hiç istemedim o eli. Fakat bakışlarımdan utanmış olacak ki gülerek kafasını eğdi.Çok tatlıydı.Ona o kadar dalmıştım ki Kaan binin geldiğini bile görmemiştim. Kaan kısaca bütün kızlarla birlikte olmaya çalışan tip, aşkı 250 gram sanıyor.
"Meraba, Kaan ben".Ece ilk bana baktı sanki kızma bana der gibiydi ve Kaan'a dönerek,
"Ece ben de, memnun oldum dedi".
"Yenisin buralarda galiba yoksa senin gibi birisini kesin tanırdım".
"Benim gibi?
"Bilirsin ya işte 'güzel' birisi".Bunu duyduğum anda kulaklarım çınlamaya başladı bi anda sanki bütün kan beynime hücum ediyordu, Ece de bunu fark etmiş olacak ki cevap verdi,

Elimden geldiğince çabuk ve uzun yazıyorum beyler ama kise yok okuyan? 1-2 saatlik bir işim var onu halledip gelicem o sırada doluşun sizde ve başlığa şuku atarsanız sevinirim daha çok kişiye ulaşırız.

Var mı okuyan? Ona göre devam edicem.

Bir şey yapmamıştım ona sadece okuldan çıkıp eve gittim. Annem yoktu evde. Direk duşa girdim ve ağlamaya başladım. Kendimi çok tutmuştum. Erkekler ağlamaz derler ya ağlarlar aslında onları küçükken bu yönde değil kadınlara el kaldırmamaları için tembihlemeleri lazım.Bal gibi de ağlarlar. Sevince ağlarlar hemde. Duştan çıkıp kurulandım ve Ece'yi aradım açmıyordu.Ard arda aradım ama açmıyordu. Biliyorum görüyordu ama açmıyordu. Mesaj attım ona her şeyin anlattım gördü ama cevap vermedi.Bu sefer o aradı sesi kırılmış bir şekilde,
"Doğru mu dediklerin?" dedi. Ağlamıştı meleğim.Ben ağlatmıştım onu belki de ben öptüm istemiyorum seni demeliydim.Bir daha üzülmemesi için ama yapamadım.
"Evet bir tanem hepsi doğru istersen buluşalım daha detaylı anlatayım sana?" dedim.Ama o kabul etmedi,
"Benim daha iyi bir planım var" dedi. Anlamamıştım ama telefonu kapamıştı. Aradım tekrar tamamen kapatmıştı telefonunu.Bi çılgınık yapacaktı belliydi.

Cyka blyat kurwa vodka putin idi nahui
Edit: lan ne ara 5 sayfa entry oldu o kadar olcanı bilsem daha iyi bişey yazardım. gerçi o zaman et2 ye kalamazdım.

Teşekkür ederim fakat buralarda yeni değilim, aslına bakarsan burada doğdum".Bunu duyan Kaan,
"Hadi ya neyse sonra görüşürüz o zaman".Ece'ye olan hayranlığım her geçem saniye artıyordu.Ama bi yandan da neden öyle söylediğini merak ediyordum. Kaan sonuçta benden yakışıklıydı.Ece gülümsedeyerek bana döndü.
"Gerçekten buralardan mısın seni hiç görmedim" dedim.Ece gülerek cevap verdi
"Yok hayır buralarda yeniyim. Normalde Ankaralıyım ama babamın buraya tahini çıktı. Belki bi ara beni gezdirirsin ben de öğrenmiş olurum buraları?"
"Ahah tabi neden olmasın" diye cevap verdim ve numarasını aldım.

Biraz geç geldi kusura bakmayın dediğim gib mobildeyim bazı hatalar oluyor ama devam edicem.Bu gece 2 part daha atar yatarım.

Ece'den bahsedeyim biraz. Ortalamanın biraz yukarısında bi boyu var tahminimce 1,76.Kahverengi saçları ve ela gözleri var. Kirpiklerini oturup sayarsınız o kadar güzel.O günün sonunda uzun zamandır düzgünce hissetmediğim bir duygu hissediyordum. Mutluydum.Artık okula gitmek, eve gitmemek istiyordum.Her dakikamı onunla geçirmek istiyordum.Ama onun bana karşı hisleri var mı yok mu bilmiyordum. Sadece benden başka arkadaşı yoktu yani ben öyle sanıyorum.

Annemin gözleri gülüyordu bizi bakarken.
"Ne duruyorsunuz içeri girsenize" dedi annem.Ece'nin annesinden daha bahsetmemiştim ona söylemeliydim bir an önce.Ece oturma odasına geçti annemi mutfağa çağırdım ve annesinden bahsettim
"Zavallı yavrucağım ben olurum annesi onu merak etme sen" dedi. Içeri geçtik ve annem Ece'yi tanımaya çalışıyordu. Bende onları izliyordum.
"Acıkmışsınızdır geçelim isterseniz yemeğe" dedi annem.Ben direk atıldım çünkü çok acıkmıştım,
"Evet, evet bence de geçelim" ikiside bana bakıp güldüler.Ah Ece karım olsaydın keşke ne yakışırdın eve.
"Olur" dedi Ece de.Yemeği yiyorduk çok mutluydu herkes Ece poğaça yapıp getirmişti.Her şey çok güzeldi fakat bi an Ece'nin yüzü düştü ama toparlamaya çalıştı fark etmemiş gibi yaptım gecenin sonunda annem ne kadar ısrar etsede kalmadı bizde durağa doğru giderken durdu birden ve bana dönüp,
"Sarpipi sana bişi söylemem lazım" dedi.
"Söyle canım" dedim. Artık gülmüyordu.O çocuk ölmüştü sanki,
"Bak sen çok iyi birisin daha fazla yapamam sana bunu o yüzden sus ve dinle beni" dedi. Kafamla onayladım ve anlatmaya başladı her şeyi,
"Aslında her şey Derya'nın planıydı. Bana anlattığına göre sen çok binmişsin ama bu seni seviyormuş ve benden yardım istedi ben de okulumu değiştirip, kendimi sana aşık etmeye çalıştım.Ilk başından beri her şey planlanmıştı Kaan, Derya'nın seni öpmesi her şey.Ama gün geçtikce Derya'nın yalan söylediğini anladım.O gün sen bana anlatınca gidip ona artık bunu yapmıyacağımı ve sana söylüyeceğimi anlattım ona.Ilk başta karşı çıktı ama kabul etti. Okula gelmemesinin sebebi ise yüzü yok artık senin karşına çıkacak bu yüzden okulunu değiştirdi.Özür dilerim sarpipi sen çok iyi birisin ve çok iyileri hak ediyorsun hoşçakal" dedi ve gitti. Gitme diyemedim. Sanki biri beni vurmuştu kalbimden. Nefes alışverişlerim hızlanmıştı. Doğru düzgün düşünemiyordum.Son bir kez durdu ve bana baktı o büyük ela gözlerinden yaşlar akıyordu.Ama bu onun suçu değildi o da kullanılmıştı. Durdurmak istedim onu ama yapmadım.

Henüz aramızda bir şey yoktu ama biliyordum oda beni seviyordu. Sadece adını koymamıştık. Artık ben ondan habersiz bir şey yapmıyordum o da benden habersiz bir şey yapmıyordu.Üzülüyordum aslında onun için. Sınıfta ki kızları sevmediğimi biliyorum ama iyi olanlarda var. Onlarla arkadaş olmasını istiyorum çünkü bana anltamayacağı şeylerde olucak bi kızı ancak başka bi kız anlar bence. Bütün bunları düşünürken ben haftasonu gelmiş çatmıştı. Hatırladınız mı, sözüm vardı ona, gezdirecektim onu. Cumartesi günü saat 13:15 de hazırlanıp evden çıktım hemen. Evlerinin yerini bilmediğim için onu arayıp xx yerine gelmesini söyledim. Kabul etti.Onu Izmir'e ilk kez gelmiş birisi olduğu için Saat Kulesi'ne zütürecektim.

Günler artık sıkıcı geçiyordu Derya yüzünden. Sürekli yanımızdaydı ve bana bakıyordu.Ama konuyu hiç Ece'ye açmamıştım o günden beri üzülmesini istemiyordum.En sonunda dayanamayıp çektim Derya'yı kenara sordum derdini keşke sormaz olaydım.
"Nasıl fark etmedin bilmiyorum ama seni iki senedir seviyorum sarpipi hep etrafında olmaya çalıştım ama kimseyi istemedin. Konuşmaya çalıştım olmadı ama o huur sınıfa gelip senin yanına oturunca sanki askerlik arkadaşınmış gibi sarılmaya, konuşmaya başladın ve bundan rahatsız oldum bu yüzden bunları yaptım saadete gelirsek sarpipi seni istiyorum, seni içimde istiyorum" dedi ve öptü beni...

... hemen dudaklarından kurtuldum ve cevap verdim,
"Ne yaptığını sanıyorsun sen? Ece seni seviyor ve sen bana asılıyorsun üstelik ben Ece'yleyken.Ve ona bir daha huur dersen seni o saçından tutar okulun duvarlarını yalatırım".Bunu duyunca sinirlenip gitti.O ders beden eğitimiydi lise son olduğumuz için hoca arada sınafa gelip yoklama alıyor gidiyordu.Bu arada ben sınıfa doğru çıkarken koşarak yanımdan Derya geçti.Ne olduğunu anlamamıştım. Sınıfa çıktım, gözlerim Ece'yi arıyordu. Sağ en arkaya oturmuş Derya'yı dinliyordu fakat Derya'nın yüzü Ece'ye doğru dönüktü göremiyordum.Ama ne konuşuyorlarsa Ece gerçekten sinirlenmişti. Yanlarına gitmeye korkuyordum ki o sırada Ece Derya'ya sarıldı ve "üzülme artık, geçti" dedi. Derya ağlıyordu o an fark etmiştim.Ece sinirli bir şekilde üstüme geldi ve bana tokat attı.
"Nasıl bana böyle bir şey yaparsın ya.Beni sevdiğini söylemiştin hani sevgin?! Bir daha hiç üzülmeyeceğimi söylemiştin. Neden yaptın bunu bana ha neden yaptın neden?" Yine o güzelim ela gözleri parlıyordu ağlıyacaktı.Bir şey diyemedim sanki dilim düğümlenmişti ağzımdan kelimeler çıkmıyordu ve Ece çıktı sınıftan. Derya bana bakıp sırıtıyordu.

Ertesi gün okulda sırada tektim.Ece yoktu. Peki Derya nerdeydi? O niye yoktu ki? Ece'nin bahsettiği bu muydu acaba? Ilk ders bu düşünceler içindeydim artık hiç çalışmıyordum sadece Ece idi hayatım derken teneffüste Ece geldi. Büyük bi heyecanla kalktım ve sarıldı bana uzun bir süre sonra ciğerlerim onun yasemin kokan saçlarıyla dolana kadar kokladım. Sonra oturdu yanıma ve anlatmaya başladı her şeyi.
"Sen bana her şeyi anlattıktan sonra Derya'yı aradım ve ağlayarak buluşmak istediğimi söyledim. Parka gelmesini söyledim. Gelince bana sarılmaya kalktı. Elleri açıkken tokat attım yüzüne ve senin her şeyi anllattığını söyledim. Saçından tutup kaldırdım kafasını ve yere fırlattım tekrar sonra da bir daha senin yanında görürsem onu okulun duvarlarını yalatacağımı söyledim( :p )".Demek bu yüzden gelmemişti okula huur.Hak etmişti gerçi.
"Sen iyi misin peki?" diye sordum.
"Artık iyiyim" dedi.
"Sana böyle bir şeyi yapmıyacağımı bilmeliydin Ece'm ben seni asla üzmem"
"Biliyorum hayatım özür dilerim" dedi ve sarıldı bana.

Çok çalışkan birisi sayılmazdım fakat sınıfda da ilk ona girebilecek düzeydeydim. Lise son. Amerika filmlerinde ki geçmesini kim istemezdi. Partilerden partilere geçmek, ders çalışmamak, kızlar...
Düşüncesi bile güzel geliyordu. Fakat gerçekci olmak lazım. Babamın holdingi falan yoktu.Öğretmendi ailem.Şikayetci falan değilim yanlış anlama şükür ona sahip olamayan kardeşlerim var.Yaz tatilinde bir şey yapmadan geçmiş okullar açılmıştı.Her zaman ki gibi okula geç gelip sıranın en sonuna geçtim. Kızlar klagib "aay seni çok özledim canıım" kafasındalar fakat hepimiz biliyoruz ki hepsi yazın arkalarından konuştular birbirlerinin. Yine de aldırış etmedim pek. Müdür konuşmayı bitirip sınıflara geçiyorduk ki onu gördüm. Merdivenlerin yanında koridorda babasıyla birlikte dikiliyordu oracıkta.

Gün geçtikcede artıyordu bu nefret. Sanki benden uzaklaştırıyordu Ece'yi.Ama Ece bunun farkında değildi neredeyse görüşemiyorduk bile baş başa mesajlarımızı da okuyordu.En sonunda Ece'yle konuşmaya karar verdim ve okulda çektim kenara,
"Ece bak seni seviyorum biliyorsun ama bu Derya her şeye karışıyor, ayrılmıyor peşimizden. Tamam istiyorum arkadaşlarının olmasını ama bu şekilde değil".Şaşırmış bir şekilde cevap verdi,
"Hayır Derya asla öyle bir şey yapmaz. Kız lise boyunca yalnızmış hep dışlanmış, Nolur biraz anlayış göstersen. Seviyorum seni ve kimse de ayıramaz bizi ikimiz dışında" dedi ve elimi tuttup öptü beni.
"Peki öyle olsun" dedim. Mutlulukla zıpladı ve,
"Teşekkür ederim hayatım" dedi ve gitti. Vardı bu kızda bir şeyler Ece masumdu. Görmemiş olabilirdi fakat ben görmüştüm bana bakışları bile farklıydı. Gibicek gibi bakıyordu bana.

... farkında olmadan ona bakıp gülümsüyordum. Utananarak gülünce anladım.O da beni görmüştü. Niyeydi bilmiyorum ama yüreğim kıpır kıpırdı daha önce hissetmediğim garip bir his vardı içimde. Sınıfa girip cam kenarının ortasına oturdum. Herkes birbirleriyle hasret gideriyordu. Benim aklımda hala o.Derken zil çaldı ve bir kaç dakika sonra hoca geldi. Klagib tatiliniz nasıl geçti muhabbeti dönüyordu. Kafamı sıraya koymuş camdan dışarı bakıyordum.O sırada kapı çaldı ve içeriye birileri girdi(hala dışarı bakıyorum)müdür sesiydi bu."Evet çocuklar yeni arkadaşınız Ece, bu sene sizinle okuyacak".Benim pek umrumda değildi. Sınıfa bi gereksiz pelinsu daha geldi diye düşünüyordum. Hoca bir yer bul geç dedi ve yanımda bir harekerlilik hissettim. Yine oralı olmadım. Hoca muhabbetine devam ediyordu hala.Ve o sesi duydum. Sanki bu dünyadan değil gibiydi. Ancak bir meleğe ait olabilirdi bu ses.
-"Ece ben"
Yavaşca kafamı kaldırdım ve o yüzü tekrar gördüm. Yüzü o kadar güzeldi ki.Hiçbir kusru yoktu sanki. Yüzünün hatları kalemle çizilmiş gibiyidi ama narin birisiydi özünde anlamıştım. Elini uzatıyordu bana dalmış gitmiştim ben ise ona. Heyecan ve utanç ile cevap verdim;
-"sarpipi ben de memnun oldum".

hikayenin kapagi buysa elhamdullilah

Beyler yazmaya 11 gibi başlayacağım gececi panpalarım için.Şuan başladım yazmaya gece seri seri atıcam partları alın rezleri.