Bize en ufak ilgi gösteren kadınlara aşık oluyoruz beyler. Duygusal buhranların içinde çırpınıyor, hayat mücadelesinde kaybolup uzaklaşıyoruz. Neden?

Bol sıfırlı maaşlar için okul sırası bekliyor, rol model olamayan öğretmenlerin paralı öğrencileri oluyoruz. Bilmem kaç yıla karşı bir masa bir sandalye alıyoruz. Neden?

Beyaz yakalarımız ay sonuna zincirleyip, hiç görmediğimiz insanlar için çalışıyoruz. Sistemin içinde boğuluyor, en yakınımızdakinin bile çığlığını duyamıyoruz. Neden?

Sen başkaları şişmanlasın diye zayıflıyor birileri kazansın diye kaybediyorsun. Bazen müşteri bazen patron bazense metro bekliyor, bazen ayakta bazen kapıda bazense yolda kalıyorsun. Neden?

Gittikçe içimize kapanıyor, dört duvarın ardına sığınıp, sosyal medyanın kollarımıza kelepçelediği hesaplarda hayal ürünü hayatlar yaşıyoruz. Sevmiyoruz, sevemiyoruz. Tek kullanımlık ilişkilerimiz ve hazır tüketim alışkanlığımız bizi kıymet bilmez hala getiriyor.

Popiler kültür dört koldan etrafımızı sarıyor, hiç görmediğimiz coğrafyaların vatandaşı, hiç bilmediğimiz isimlerin hayranı oluyoruz. Kitleler halinde hareket ediyor, beş para etmez markaların pazarı oluyoruz. Neden?

Nedir bu manevi bozukluğun sebebi. Nedir? Hedefsiz gençler yetiştiyoruz beyler. Kültürü bozuk, zihni bozuk, aklı karışık gençler. Asosyalleşiyor, birbirimize tahammül edemiyoruz. En yakın arkadaşımıza anlatamadıklarımızı, saçma sapan sitelerde hiç tanımadığımız insanlara anlatıyoruz.

Sürekli tüketiyor, ihtiyaç duymadığımız onlarca tırıvırıya kamyonla para veriyoruz. taktan yaşamlarımızla övünüp saçma salak insanları kendimize idol alıyoruz. Sömürmüyoruz beyler sömürülüyoruz.

Zamanımız sömürülüyor, paramız sömürülüyor, en güzel duygularımız sömürülüyor.

Hatta maneviyatımız ve dinimiz bile sömürülüyor...

Neden?