kaptanlık eğitimi alırken bu tür acil durumlarda nasıl hayatta kalacağımızı biraz öğrenmiştim.

-ilk başta bir barınak hazırlanacak ve tehlikelerden korunacaktım.
-daha sonra en önemli şeylerden biri olan yemek ve su kaynağı keşfetmek.
-ve son olarak avlanmak icin ekipman yapmak.

bu üçünü mutlaka kısa zamanda gerçekleştirmeliydim. hava yaklaşık 35 derece idi bu sıcaklık bu tür adalar için kış gibidir. adaya henüz ilk adımlarımı atarken çok korkuyordum. acaba birileri varmıydı? veya birileri burada yaşayıp ölmüşte olabilirdi, korkuyordum.

zaman kaybetmeden kısaca adanın bi kısmını keşife çıkmıtım abraham'ın haritaları bu günler için vardı. sandıktan ilk olarak hançeri, haritayı ve dürbünümü çıkardım. çomar'da daha önceden hiç görmediğim haller vardı sanırım olanları biraz anlar gibiydi, karaya ayak bastığımızda bi o tarafa bi bu tarafa gitmekten yorulmuş ve kendini bir palmiye ağacının altına atmıştı.

güverteden biri hala gemide korsanlara ateş açıyor. bu cuburday dı onu o sarı teni ve kalıbından tanımıştım, koşarak yanına gitmek istedim henüz 2 adım atmıştımki tam kalbine yediği korsan oku beni dondurabilmişti. oracıkta onun ölümünü izliyordum çaresizce, çomarın bi kaç kez havlaması beni uyandırdı koşarak gümüş sandığı aldım ve kendimi yeni hayatımı yaşayacağım adanın parmaklıklarına atlantiğe bırakmıştım.

bir yandan çomarı bir yandan sandığı çekiyorum bolfoy adasına(ona bu ismi ben vermiştim). biraz sonra büyük bir patlama ile havadan gelen alevli tahta parçacıkları bi anda önüme düştü. dherbeder efsanesi bitmişti artık.

sonunda bolfoya varmıştım. ömrümün bir diğer yarısını yaşayacağım adadaydım sonunda. artık yanımda bir çomarım birde bi sandık dolusu eşya. ne yapmalıydım? nasıl kurtulmalıydım hemen buradan? ya da nasıl yaşardım bu ıssız adada?

bir yarım saat daha direndim fakat korsanlar hemen yanımda canıma bir halatı atmıştı bile..

toparlanıp kaçmak için toplam 10 dakikam ya var ya yok. hızlıca güvertedeki okatinin sandığını boşalttım ve başladım doldurmaya önemli eşyaları,

-dürbün
-halat
-hançer
-barut+tüfek
-çakmak
-haritalar
-pusula
-apaçi jölesi(olmassa olmazlardan)

sandığın kapağını hızlıca kapattıktan sonra içeri girip çomarı dışarı çıkardım. çomar benim mürettebatdanda öte en iyi yardımcımdır. yukarı çıktıktan sonra geminin hemen sağ tarafına küçük bi top geldi hafif sarsıldıktan sonra çomarı aşağıya okyanusun soğuk suyuna indirdim, ardından koşarak sandığı almaya giderken birde ne göreyim?

atlantik açıklarındayken yaklaşık 30 metrelik dev korsan gemisi tam karşımızdan geldiğini öğrenince rotayı ispanya tarafına çevirmistim. kaçmak zordu biliyordum, biz 10 gidiyorsak onlar 100 geliyorlardı. mürettebatım korkmuş, deliler gibi kaçışıyorlardı. tüm oyunlarımı denedim ama korsana baş gelmek ölümden kurtulmaktan daha zordur. sayılı filikalarımızı indirip kaçmak son çareydi mürettebatıma son kez bir emir vererek filikalarla kaçıp hayatlarını kurtarmasını istedim. hepsi teker teker kaçtı yaşama. kaldık tek başımıza koskoca vapurda yapayalnız, korsanlar dibime kadar gelmeden kaçmayacaktım.

araya üj bej şuku atında bizde kendimizi görelim.

rezerve

22.12.1900

fas-küba seferini düzenleyen dherbeder vapurunun kaptanıydım taki gemimize yapılan korsan saldırısına kadar.

henüz 25 yaşında genç bir kaptan iken düşmüştüm bu 4 tarafı su olan zindana.