Ben ruh hastası yorgun ve yalnızım. kaldırımlara misafirim... gecenin gözleri üzerimde. denizin ortasında küçük bir adayım, yüzme bilmem yüreğimi bir yere bırakmışım, bıraktığım yerden çok uzaklardayım. kapıları kapatmışım üstüme, sürgüleri beynime çekmişim. ey! sabreden derviş bana da sabretmeyi öğretsene. ama çok şey bilirim. renkler ve zevkler hiçbir şey ifade etmez bana... sonların başladığı yerden, başlangıçların son bulduğu yere gidiyorum. kara bir tren gibiyim yani hep aynı raylar üzerinde çizilmiş sınırları reddetmişim.

Güzel bir yaşam benim için anlam taşımaz, kimseye düşman değilim, kimseye de dost olmadım. Ben kendime bile yabancıyım... Duygularım hep sansüre uğramış, bir fahişenin hayatı gibi yalancı gelir ağlamalarım.. Ufacık bir bakış boğazımı düğümler. Kimi özlediğimi bilmeden, hasretin en yoğun halini yaşarım. Ah! içimden dağıtmak gelir, dağıtamam ya, kendimi dağıtırım. Gözlerimin kahverengisi gitgide koyulaşıyor, insanlarınki kankırmızılaşır. Bakamam kimsenin yüzüne, sevgiye muhtaç bir yavruya döner yüreğim... Kalbim titrer, haykırırım ama duyuramam sesimi... Yine de sardığım tütünde, yaktığım cigarada bulurum mutluluğu ağlamaya yemin etmiş gözlerim... Sonu dramla biten bir hatıra, üç bölümlük bir komedi dizisiyim. Çoğu zaman çorbama kinimi doğrar, öfkemi kaşıklarım. Zehir kokan bir gül biter dudaklarımın arasında, Kimisi tükürür, kimisi öper. Tükürene mezar, öpene lalezar olurum. Zülfün hergece ihanetler rıhtımında. Ciğerimin üstünde sevdasını kurşuna dizer. Ve ufacık bir bakış boğazımı düğümler. Bulmacaya benzerim
Kimi zaman soldan sağa bir nota. Kimi zaman yukarıdan aşağıya ,geceyi ikiye böler, sonra hayatın adını yalan koyarım... , ben yüreklerde ünlem, kafalarda soru işaretiyim. bağrı taşlarla dolu bir Toprak parçasıyım. Bir uçtan bir uca kurumuşum. Karınca yuvaları ve Ayak izleriyle süslüdür tenim... Kar yağar üşürüm, güneş olur kavrulurum. Mutluluğu uzaktan seyrederken cebimde küçük umutlar biriktirir, gözlerimi kapının eşiğine dikerim. işte o zaman hayat acı kahve tadı verir, hep içime atarım ama, kendimi içine atacak bir yer bulamam. Anlamayana az gelirim, anlayana çok... Ne yarınlar birşey bekler benden, ne de ben yarınlardan... .Ağlamaya yemin etmiş gözlerim... 

Seni özlediğimi bile bile acı çekerim dağıtmak gelir içimden kendimi dağıtırım,bi yerlerimi kesince acıyı değil geçmişi hatırlarım kenara çekilir akşamın karanlığında gözyaşlarımın sesiyle hıçkıra hıçkıra ağlarım...

BENi NEDEN SEVMEDiN😢