Bahsettiğim acı fiziksel değil ruhsal acılar. Kişi bir yakınını kaybettiğinde, sevdiğinden ayrıldığında, kısacası dayanılması zor acılar yaşadığında "YAŞANMIŞLIKLARIN EN SONUNDA" intiharı seçer. intihar acıya dayanamamak diye düşünülür ama aslında öyle değildir. intihar pes etmektir. Bizim için hayatta ölümden daha ciddi hiç bir şey yoktur.

Örnek olarak sigara tiryakisi bir insanı bir odaya kapatıp, zevk alması ve zaman geçirmesi için her türlü imkanı sağlasan (internet, kadın, en sevdiği yiyecek içeçek gibi) ama sadece sigarayı ona imkan olarak sağlamasan ölecek değildir. Çoğu insan sigara, alkol ile teselli bulur. Peki o teselliyi bulmazsa ne olur? Şöyle düşünün ki anlık derin depresifler yaşayan bir insan sigarayla o depresyonu yatıştırıyorsa, ona o sigarayı vermezsen ne olur? Ölmez ama ne olur? Tekrar söylüyorum bizim için ölümden daha ciddi hiç bir şey yoktur.

Her zaman sınırları zorlamalıdır insan. Eğer bu ruhsal acı bitmek bilmiyorsa, gittikçe artıyorsa ve en önemlisi öldürmüyorsa sonu nereye kadar gidebilir? Nasıl bir ruh haline girebilirsin? Her zaman sınırları zorlamalıdır insan. intihar edip (pes edip) sıradan bir insan olarak yok olmak mı, pes etmeyip sınırları zorlayıp ruhsal değişiklikler yaşayıp hayatının tecrübesini yaşamak mı?

Acıya dayanamamak yoktur, pes etmek vardır.

Canim kardesim su siralar söyle seylere ihtiyacim var lutfen baslik tutmazsa bana özelden yazar misin

acısa da öldürmez bacımsın

Ulan hakkaten cok guzel yazmissin keske daha yukarilarda olsaydi :(

Ulan dünya zaten çekilmez bir hal almış. Hayat desen taktan. Devlet desen seni gibiyor. Özel sektör desen sırtında bi kırbaç ekgib. Aldığın maaş zaten yetmiyor. Şükür diyip sevdiklerinle mutlu oluyorsun. Bi gün bu bakıyorsun onlar da gitmiş. Devlette, özel sektör de seni damızlık olarak kullanıyor her geçen gün verimlilik adı altında senden daha yüksek performans isteyip daha çok çalıştırmaya çalışıyor. giberim böyle dünyayı da böyle hayatı da ben ona buna kölelik etmeye mi geldim diye intihar etmek pes etmek mi oluyor yoksa yoksa tüm bunları uzakta bırakıp gitmek için bir yol mu?

Hayat felsefemiz bu olmalı

Ama bir de ben sana bir şey diyeyimmi? Üstelik felsefeyide severim denemeyide. Sınırları zorlamak iyidir panpa ama bir yerden sonra sınırları aşman sana sadece kötü şeyler getirir, olan seviyeni düşürür, refah değil üstelik performans seviyeni. Çünkü her ne kadar bir şey seni öldürmüyorsada çileden çıkartabilir ve sende aklını korumak için sinirlenirsin, çok sabredip sinirlenmezsen aklında gidebiliyor ve olduğundan farklı bir şeye dönüşüyorsun.

Ben buna karşı şunu kendime idol edindim: Baskıyı olabildiğince arttır, baskıdan hareket edemez hale gelince azalt.

peki ya onun yaşadığını bilip senden nefret etmesine nasıl katlanıcaz birlikte geçirdiğimiz o yılların acısını kimden alıcaz

yemin ediyorum dibine kadar haklısın ve hayat felsefem her daim bu olmuştur olacaktır

fazla güzel yazmışsın şuku

Rezzers

Uppinging

intihar ettim çugu

Kapkara adam dıbına koyam ne yarra vardır onun tabi dayanamaz küçücük kız

Helal olsun panpa cidden iyi yazmışsın

Rezervasyon

Budist felsefesi gibi cok beğendim senin gibi deneme yazısı yazmayı cok isterim

Ağladım okudum. Okudum ağladım. Sayende kendimi Nietzsche gibi hissediyorum kardeşim.

BiRGÜN GÖZÜMDEN BiR DAMLA YAŞ AKARSA ŞEREFSiZiM

bir filozof birader daha varmış