evet arkadaşlar yalnızğını gibtiğim hayatıma nasıl başladığımı nelerle boğuştuğumu yalnız biri olduğum için size anlatmak istiyorum yani yapılan bir hatamı desek bir gecelik zevk sonucunda olmuşum üvey olarak gelmişim annem romanyalı o yüzden cok cektik sıkıntılarda olsun hep yalnızdık kimse yanımızda olmadı babam hi hata yaptı 2 evliliği var üvey abilerim ve ablalarım var ailemde üvey aslında hep dışladılar hep her ziyarete gittiğimde tokaşlamazdık koyardı insana baba çok kötü birşey hiç ailen yok düşünsene hem maddi hem manevi kaynağın yok ya nasıl bir şeydir sonra tabi okula başladım tek gittim ya 1.sınıfım tek gittim okula düşün bu kadar yalnızlığın acizliği yani her zaman birinin yanımda olması gereken zamanda tektim şuan lise.3 evet çok düşünüyorum çok sessizim bilemiyorum sevgi şefkat nedir bilmem ya şu ana kadar bir kıza sarılıpta birşey hissetmedim bilmiyorum elini bile tuttuysam yanlış tutmuşumdur bunlar hayatın bize koyan yanları işte yazları geceleri gecmez hep düşünür ağlarım niye böyleyim diye insanlar mutlu olur üzülür ağlar sevişir gibişir herşeyi yapar ama birlikte ben ise yapamıyorum dışarıya cıkamıyorum düşüncelerim boğuşmak zorunda kalıyorum hayatın mutlu olmam gerektiği yönlerde neler yapıyorum ediyorum ağlayamaı unuttum beyler hayatıma ceki düzen vermem lazım yardımınıza ihtiyacım var kimsem yok hayatta telefonumu 1 kişi arar o kadar heyecanla acarımki bi bakarım yanlış numara cıkar buda benim hayatım böyle bunları yazarken 1-2 gözyaşı bıraktım kusuruma bakmayın cidden yardımınıza ihtiyacım var teşekkürler

ne biliyim burda bile her dakika bakarken cevap gelsemesini beklemek kardeş sonra pgibolojimi bozdular sosyofobi olmalı bende bilmiyorum bazen duygusuzlaşıyor bazen farklı oluyorum lütfen yardım edin bana ı need somebody