acılarla dolu hayatımı anlatıyorum

1.Bölüm
Anadolunun ücra bir köyünde ağalık sistemin son kalıntıları içinde hayatımızı sürdürmeye çalışan bir aileydik. Dedem ailemizin lideri her şeyiydi. Taki hayatım boyunca unutamadığım dedemin gözlerimin önünde can verişine kadar. Dedem de diğer tüm köylüler gibi ağanın hizmetindeydi.O günlerden hatırladığım dedemin yanına deliler gibi koşuşumuzdu.Ben yalın ayak babamın peşinde koşuyordum. Dedem 50li yaşlarını çoktan devirmiş bir çınar gibiydi. Heybetli vücudu çökmüştü.Özellikle de hanımının vefatından sonra.O heybetli vücut yerde kanlar içinde yatıyordu. Henüz 30lu yaşlarının ortalarında olan köyün ağası yerde dedimi tekmeliyordu. Tüm köy halkı bu olayı korku ve ibret dolu gözlerle izliyordu. Babam dahi yapma ağam demekten başka bir şey yapamıyordu. Ağanın durduğu zamanların birinde dedem kendini toplayarak doğruldu. Eşi çocukları tüm köy halkı orada idi. Dedem heybetinden hiç bir şey kaybetmemiş bir şekilde konuşmaya başladı. Ayıptır ağam biz kul kısma hata ederiz affetmek sana düşer. Allahın sana verdiği gücü üzerimde böyle kullanman doğru değildir.Sen ki koskoca ağasın eğer ki ben orada olsadım elindekileri sadece Allah vermiş ağam.Çoluğumun çocuğumun içinde beni dövmen aşağılaman günahtır. Ayıptır.Yüce rabbim sana verdiği gücü bana da verebilirdi dedi. Sesi yalvarıyordan çok affetmek için bir sebep arıyor gibiydi. Ancak bu sözler üzerine deliye dönen ağa dedimi tüm gücüyle tekmelemeye başladı.Ben hayatımda utanmayı ilk defa dedemin gözlerinde altı yaşında gördüm binler. Yüzümüze bakamıyordu. Ardından üç dört gün geçmişti sanırsam. Dedem hasta gözlerinin feri sönmüş bir şekilde yatıyordu. Beyin kanaması demişler. Beyin ölümü gerçekleşmiş. Ardından dedem gözlerimizin önünde can verdi ve toprağa gömüldü. Koca bir çınar bölece hayata veda etmişti peki artık bizler ne yapacaktık.

reserved

2.Bölüm
Dedemin hayatı aslında ölümü kadar trajikti. Zamanın gençlik çağlarında bir kıza gönlünü kaptırmıştı.Bir yolunu bulup kızın evde olduğu bir akşamüstüeve gitmiş onla konuşmak istemişti. Kızında onda gönlü vardı. Ancak işler hesaptaki gibi gitmemiş evin halkı misafirleriyle erken saatte eve geri dönünce dedem aklını yitirmişe dönmüştü.Ne de olsa millletin ağzı torba değildi. Ancak dedemin gönlü sevdiği kızın namusunun kirlenmesine razı olmamıştı. Belinden çıkardığı çakısıyla kızı rehin almış.Eve hırsızlık amacıyla girmiş süsü vermişti. Etrafı dağıtmış gürültü patırtı etmişti. Sonra ordan kaçmıştı ancak çok geçmeden yakalanmış azılı bir suçlu muamelesi görerek gençliğinin en aşık yıllarını mapus damlarında geçirmişti. Sayılı gün çabuk geçer derler ya öyle de olmuş çıkmıştı hapisten.ilk iş olarak sevdiği kızı bulmuş artık birleşmelerinde bir engel olmadığını söylemişti. Ancak felek ikinci bir silleyi çakmakta gecikmemiş dedemin tek yaşam sebebini de elinden almıştı. Sevdiği kişi ona artık seninle olamayız.Sen bir hırsız sayılırsın. Buralarda iş bulamazsın bana bakamazsın. Benim gönlüm başka yere razı olmaz.Hem artık taliplerimde var var bu işten sen vazgeç demiştir. Bunun üstüne dünyası yıkılan dedem avare avare gezdiği aylardan sonra. Nihayet bu diyardan bana hayır yok diyerek anadolunun ücra bir köşesine göçünü almıştır. Evlenmiş çoluk çocuğa karışmış. hayatını kurmuştur.iki oğlu olmuştur. Hanımını yitirmiştir. Mesut sayılabilecek günler geçirirken son demlerinde ağası tarafınan hunharca dövülmüş ardından geçirdiği beyin kanaması sonrası yaşama veda etmiştir. işte Ziya Osman Efendinin hayatı bundan ibarettir. Efendi dediğime bakmayın şu uzun yıllar boyunca kimse ona ne efendi ne de bey demiştir. Yaşlı bir çınar gibi dünyaya gözlerini kaparken geridekilere ağalıkları beylikleri bırakmıştır.

3.Bölüm
Peki ya biz?
Dedemin ölümü hepimizi derinden sarsmış depremden kurtulan depremzedeler gibi ne yapacağımızı bilmez bir halde bekliyorduk. Dedemin iki çocuğu vardı. Biri babam diğeri babamdan dört yaş küçük amcam.Bu olayda asıl suçlu olan ağa her ne amaçla yaptıysa Dedemin cenazesini kendi evinde yaptırmıştı. Dedemin katilinin evinde dedemin ölümüne gözyaşları akıtıyorduk. Hayat bazen böyledir bilir misiniz binler? Haklıdan çok güçlüye bakar. Anlar mısınız? Bugün en basit şeylere sitem eden siz cahil nesil dedenizin babanızın katilinin yanında durmak ses edememek nedir bilir misiniz? Geride bıraktıklarınıza rağmen hala bırakamayacaklarınızın olması nedir bilir misiniz? Bilmezsiniz ya herneyse. Artık cenazenin yasının bittiği günlerde köyün ağası babama gelerek üzülme demişti.Her şey tahsilat olacağı varmış ki olmuş. Allahtan gelene sitem edilmez.Bu sözleri söylerken suçluluk ipini kendi boynundan çok dedemin boynuna doladığı belli oluyordu. Babamın sağolasın ağam derken bir bakışı vardı... işte ben ilk defa altı yaşımda nefreti babamın bakışlarında gördüm binler.iki gün geçmiş kendi evimize geri dönmüştük hayat artık normale dönüyordu.Ne hakkımızı aramış ne de ses etmiştik. Kime neyi nasıl açıklayacaktı babam.Bir ağanın karşısına kendi dikilse ailesini nere koyacaktı. Gidiyoruz dedi bir akşam.Bu diyardan artık bize hayır yok. Tıpkı zamanında Ziya Osman Efendinin dediği gibi bu diyardan bize hayır yok.

üç entryi aynı anda girdim bile binler

çok sakat vat

reserved

http://inci.sozlukspot.co...c5%9f-olsun-serkan-reyiz/

ben daha hiç hikaye okumadım bu sözlükte. bunu da okumayacağım. özet geçilmiyo çünkü salak değilim farkındayım!1

@10 oku ilk üç entryi beğenmezsen istediğin küfrü et bunlar bir hayatın acıları gerçek acılar karı kız olayları değil

boyle aile dramlarina bayilirim panpa reserved.

up by esrefcani

http://www.incicaps.com/r/aglattin-pi70301.jpg/

up by esrefcani
dinleyen olursa ne ala şukularınız benden beyler boş boş oturmaktansa okuyun amk. Dinlemezsenizde ben anlatcam amk.

up by esrefcani

okuyanı giberler

yaz lan yaz okuyorum ben

reserved

up by esrefcani