acıklı aşk hikayem beyler

ses verin lan binler ağlıyorum burda amk

bunları anlatmak benim için hiç kolay değil beyler burda olan varsa ses versin

kapıda ki seraptı bu sefer içeri girebilir miyim dedi başımla geç dedim oturdu salona bi birada bana versene dedi uzattım bir süre bişey konusmadan içki içtik bak burak sana birşeyler anlatıcam ama sakin olacaksın tamam mı? dedi kafamı ileri geri salladım emre bu bizim kavga olayları sonrası işte ezgi sizin kafede başlamadan önce ezgiye onu sevdiğini söylemişti ezgide onu kibarca reddetmişti sana bunu söylemedik ama o kazadan sonra okula gittiğimizde ezgi onu gördü bu kim dedi emre hakkında sorular sormaya başladı bak burak ezginin belki hafızası hiç geri gelmiyecek ama o kendini emrenin yanında güvende hissediyor dedi ne demek istiyorsun lan sen dedim şişeyi seraba doğru fırlattım kafasını sıyırıp duvarda patladı sandalyeyi alıp yerlere vurmaya başladım vururken küfrediyordum serap sakinleşmiyeceğimi anladığı için evden kaçarcasına çıktı 1-2 saat evin dıbına koyduktan sonra dışarı çıktım koşmaya başladım sanki hiç durmayacakmış gibi bir yandanda ağlıyordum en yakın arkadaşım lan en yakın arkadaşım çocukluk arkadaşım lan abisine abim diyordum lan nasıl yapardı bunu gittim bir tekelden şarap aldım deniz kenarında bir banka oturdum bir yandan söverken bir yandan şarabımı içiyordum yarım saat sonra yanıma benim yaşlarda bir çocuk oturdu geldiğini farketmemiştim ne acı bir durum demesiyle irkildim sen kimsin lan?! dedim En yakın arkadaşından kazık yedin benin kim olduğumun bir önemi var mı? dedi

1 ay sevgilimi göremedim ne haldeydi bilmiyordum neredeydi bilmiyorum görmeye çalıştım binlerce kez çalıştımda o huurlar nereye sakladıysa artık sevgilimi göremedim sonra bir sabah kafama dank etti tabii lan dedim okulları açıldı okula zütürecekler kalktım üstümü bile değişmeden eşofmanlarla okuluna gittim kantine bi girdim seraplar ve ezgi orda ama dikkatli baktım emrede yanlarında oturuyordu onlara doğru hızlı adımlarla ilerledim emre ayağa kalktı benim geldiğimi görünce burak... gelişine bir yumruk oturttum suratına yere düştü lan bin kurusu 1 aydır ne çektiğimi bilmiyor musun madem ezgi okuldaydı niye söylemiyorsun!!! diyip tekmelemeye başladım bizi ayırıp okul güvenlğini çağırdılar onlarda beni dışarı attı o gün kafeyi açmadım emrenin eve gelmesini bekledim gelmedi huur çocuğu gece 12 gibiydi 5. birayı bitirdim kapı çaldı aha dedim geldi emre kafasını duvarlara vuracaktım kapıyı bir sinirle açtım

sigaramda araba da kalmıştı sahi araba işini ne yapacaktık neyse hallederiz sabaha dedim 40-45 dakika sonra emre geldi hilmi abi sağolsun arabasını ödünç vermiş bastık gittik eve emreuyu iyi bir uyku çek seraplar ezgiyle ilgileniyor zaten gözün arkada kalmasın dedi zar zor uyudum o gün sabah zil sesiyle uyandım açtım kapıyı serap karşımdaydı bişey demeden içeri girdi oturduk salona bak burak en azından ezgi kendine gelene kadar bir süre görmesen daha iyi hem onun için hem senin için dedi ayağa kalktım ne demek onun için lan! doktor hatırlamasına yardımcı oldu beni hatırlayacak sevgilisiyim lan ben diye çıkıştım sevgilisisin ama senin yüzünden bu halde! dedi ve çıktı gitti evden arkasından baka kaldım duvarları yumrukladım sonra oturdum düşündüm haklıylı lan tabi sonuna kadar haklıydı hemde kız.

emre ezginin sevgilisi hocam dedi doktor beyde buyrun oturun dedi oturdum ne diyeceğini bekliyordum bir kaç tıpbi kelimeden sonra yani anlicağınız kız arkadaşınız hafızasını kaybetmiş ama geri gelme ihtimali yüksek dedi ne diyorsun sen huur çocuğu! diye yakasına yapıştım emre aramıza girip beni dışarı çıkardı o an beynimden vurulmuşa döndüm anasını gibiyim sadece filmlerde olur böyle şeyler zannediyordum insanlar yaşıyormuş meğer hastanede yere çöküp zırıl zırıl ağlamaya başladım ama büyük ihtimal geri gelebilir demişti doktor o beni ayakta tutuyordu emreyede gezdiği bildiği yerlere zütürün hatırlamasına yardımcı olur demiş emrede kafede müşteri var hilmi abiye emanet ettim aga geri dönmem lazım dedi bende hemen ezginin yanına koştum kız arkadaşları vardı yanında en yakın arkadaşı olan serap gelir gelmez suratıma tokat attı senin yüzünden!! diyip göğsümü yumruklamaya başladı diğer kızlar çekti onu ezgiye baktım etrafa o kadar boş bakıyordu ki anlatamam size kafasına dikiş atıyorlardı çığlık atmak istedim yapamadım koşarak hastane bahçesine cıktım bütün şehirin duyabileceği kadar bir çığlık attım yere düştüm ağlamaya başladım benim yüzümden olmuştu hepsi içeri girdim telefonumu ve cüzdanımı verin dedim hemşire doktora seslendi doktor anlaşmıştık bir yere gitmiyorsun dedi senide giberim hastaneyide giberim dedim üstüne yürüdüm çalışanlar girdi araya doktorda verin bunun herşeyini gibtirsin gitsin diye bağırdı aldım herşeyimi çıktım kapıya emreyi aradım müşterileri kovuyonmu artık ne tak yersen ye gel beni al hemen dedim tamam dedi kapattım telefonu

Rezerverd

eşyaları arabaya taşıdık hava iyice kararmış tam akşam olmuştu birazda emreye ayıp olmasın diye hızlı gidiyordum ezgi biraz yavaş git burak falan diyordu bende bişey olmaz ben mi kaza yapıcam diye goygoy geçiyordum bu konuşmadan 15 dakika sonra virajda direksiyon hakimiyetini kaybedip bariyere girdim gözümü açtığımda hastane de yatakta yatıyordum başım çatlıyordu sanki hemen kendime gelip ezgiii ezgii diye çığlık atmaya başladım bir hemşire koştu hemen yanıma arkadaşın iyi merak etme bir şeyi yok dedi o an öyle bir içim rahatladı ki anlatamam sizlere olanları düşündüm film fragmanı gibiydi direksiyonu kaybetmem bağırış çağrışlar ambulans sesi ama çok şükür ikimizde iyiydik kafamda bir kaç dikiş vardı birde sağ kolum kırılmıştı alçıya aldılar hemşireyi çağırdım kız nerede dedim doktor bey onunla ilgile...' benim gitmem lazım dedim müşhade altında tutmalıyız beyefendi sizi dedi doktoru çağırsana sen bi diye bağırdım 2 dakika sonra yaşlı bir amca geldi doktor hocam ya siz beni bırakırsınız kız arkadaşımı görürüm yada ben burayı birbirine katar öyle çıkarım dedim doktor tam ağzını açıp birşeyler söyliyecekti arkadan gerçekten yapar diye bir ses geldi baktım emreydi doktorun koluna girdi arka tarafta birşeyler konuştular 5 dakika sonra doktor yanıma geldi arkadaşını görüp tekrar paşa paşa yatağına döneceksin çok teşekkürler dedim çıktık yoğun bakımdan emreye ezgi nerde dedim abi sen gel ilk önce bir doktoruyla görüş dedi gittik doktorun odasına

aradan günler geçiyordu ezgiyle kafenin daha sakin olduğu günler dışarı cıkıyorduk lünparka gidiyorduk pamuk şeker yiyorduk sinemaya gidiyorduk kahkahalar atıyorduk istediğimiz her şeyi yapabiliyorduk cıkmaya başladığımız 72.gündü inanın o güne kadar elini tutmaktan ileriye gitmedim çünkü dokunmaya dahii kıyamıyordum o gün pikniğe gidelim dedi tamam dedim gideceğimiz yer şehir dışında olduğu için bir günlüğüne araba kiraladık gittik kahvaltımızı yaptık çayımızı içtik yemeğimizi yedik akşama kadar muhabbet edip güldük hava yeni kararmaya başlıyordu emre aradı nerdesiniz kafede müşteri çoğalıyor gelin artık amk falan diye ters konustu bende kusura bakma kardeşim dalmışız hemen geliyoruz dedim haklıydı adam yalnız bıraktık koskoca kafeyi ona.

Reserved baslik takipta hepsini yarin okucam

duvarda asılı duran koskocaman SENi SEViYORUM EZGi pankartıydı elini ağzına zütürdü cok şaşırmıştı hiç beklemiyordu arkasını döndüğünde ben kapıya yaslanmış cool cool gülümsüyordum alaycı bir bakış attı bende ne zaman söyliyeceksin diye bekliyordum dedi neyse uzatmıyorum o gün sevgili olmuştuk akşam evde otururken emreye anlattım durumu bir anda ciddileşti harbi mi lan? falan dedi 'aynen dedim hayırlı olsun kardeşim ne diyeyim dedi o gün de onun şerefine içtik sen ne yapcaksın senin kızı okulda kapandı görmüyorsundurda? dedim boşver unuttum onu zaten sevgilisi varmış öyle duydum dedi neyse gibtir et sana karımı yok modunda bardakları tokuşturduk ama keşke konuyu hiç açmasaydım kızı buna hatırlatınca bu baya içti o gece yatağına bile ben taşıdım

Günler öyle mükkemmel geçiyordu ezgiyle konusabiliyordum espiri yapıyordu ben yapıyordum gülerek eğlenerek geçiyordu zaman ama biz eğlenirken emrenin yüzü hep düşüktü sorduğumda söylemiyordu gece evde içerkende kızla ilgili olduğunu söylüyordu tekrar dene şansını oğlum diyordum yok boşver diyip kestirip atıyordu bir yandan ezgiye sevinirken bir yandanda emreye üzülüyordum kolay değildi oğlum birlikte geçen seneler cocukluklar beraber girdiğimiz kavgalar okulda yediğimiz disiplinler içim acıyordu anliyacağınız beraber büyümüştük... okul bitmişti emre bütün gün kafede kalıyor ezgi ise memleketine dönmemiş kafede calısıyordu ki bu beni ayrıyetten mutlu etmişti birbirimizden hoşlanıyorduk bu açıkca belliydi geceleri yorgan altından ergen gibi biribrimizle mesajlasıyorduk ama yinede bilirsiniz cesaret edemiyor insan kafede çalışmaya başladığından tam 29 gün sonra aklıma bir fikir geldi saat 1-1.30 gibiydi ezgiye arkada ki depoda kolalar var onları çıkartır mısın? dedim dolapta bir sürü kola var dedi Ya sen bir paket çıkarda akşam kalabalık oluyor hazırda dursun dedim tamam sen bilirsin dedi depoya doğru yürümeye başladı ve kapıyı açtığında gördüğü şey...

herkes burdaysa devam ediyorum millet

bak sevmediğim şeyler yapyıorsun anlat işte

Reserved

reserved

reserved

Anlat panpa bi saattir okuyom burda

La yaz amk

bak ben kolay kolay başlık takip yapmam haaaaa