acemi bir yazarın bir kadına duyduğu aşk

yaz anasını gibtiğim yaz

bölüm 1

hangisi daha güzel diye sordu gazetenin görsel işlerine bakan eleman fotoğraflarıma baktım ve bu dedim ilk köşe yazım çıkacak ve 16 yaşındayım heyacanlı ve çekingen bir tavırla patronun odasına girdik ilk yazım elinde gözlüklerini çıkardı ve tamam evlat bu yazı iyi dedi geleceğin var ve bizimle uzun süre çalışmanı istiyoruz sevinçliydim çünkü yazmaya ve siyasete meraklıydım haftada bir yazacaktım ama mutluydum

prensip olarak hikaye okumuyorum. ayrıca yazanı gibsinler

bölüm 2

ilk yazım çıkmış tebrik telefonları çalmaya başlamıştı daha diğer yazarları tanımıyordum ama hepsi arayıp kutluyordu aradan üç gün geçmişti ki büroya çağrıldım içeriye girip baktım ve tüm yazarlar oradaydı beni tebrik ettiler pastalar börekler diziliydi utangaç bir ergendim sizin tabirinizle sadece beyaz kağıdın önünde rahattım ve o beyaz kağıt benim dünyamdı özgür ve güzel ülkemdi o gün bitti bu arada aylardan hazirandı yaz tüm neşesiyle yüzümü aydınlatıyordu

özkan senmisin lan tipini gibtiğimm

elamanı eminem diye okudum amk uykum geldi sanırım

bölüm 3

bu böyle sürüp gitti sert yazılar yazıyordum yaşıma göre genç ve idealisttim bildiğimi araştırdığımı çekinmeden kağıda döküyordum ta ki o güne kadar okul açılmış ve öğretmenler bana imtiyazlı davranmaya çalışmışlardı çoğu olayda kendimi öğrenci gibi hissetmiyor hissedemiyordum öğretmenler odasında onlarla inanılmaz diyaloglara giriyor onlarla beraber çay kahve içip sohbet ediyor tartışıyordum aylar böyle uzayıp gidiyor benimle tanışmak isteyen siyasetçi sayısı günden güne artıyordu

fante toza sor'u mu okudun lan keraneci?

karne nasıl karne var mı zayıf?

bölüm 4

ilk duygusal olayım o senenin mart ayında tanıştığım kızla oldu kızın adı selda idi hala aklımın bir köşesindedir onunla tanıştım ve çıkmaya başladık muhafazakar ve değerleri olan bir kız bense sert bir devrimci nasıl olur diye kendime sormaya fırsat kalmamıştı olmuştu işte her çıkışta hafta sonları beraberdik o sene bu koşuşturmalar arasında geçerken gazetede işler çok iyidi çevrem genişlemiş tanınmıştım yaz tatilide normal düzeyde büyük bir olay olmadan geçirmeye devam etmiştim son seneye giriyorduk artık sınavlara hazırlanmam gerekiyordu ve bir dersaneye yazıldım artık olaylar patlak vermeye başlayacaktı

@11 açmayın

bölüm 5

gazetecilik okumak bunun eğitimini almak istiyordum sözel alanında sınava hazırlanmalıydım ailemse buna karşı çıkıyor başka bir bölüm okuyup daha sonra istersem gazetecilik yapmamı söylüyorlardı kimseden nasihat almaya niyetli değildim en sonunda baskılarına dayanamayarak ve onları kırmamak için eşit ağırlıkta derslere başladım derler ya bir terslik bir sonrakini doğurur diye işte o zaman bunu yaşayarak öğrenecektim yargıda göz önünde olan dava hakkında sert yazılar yazmaya başlamıştım gazeteden yazı işleri müdürü bir gün öğleden sonra telefonuma bir mesaj gönderdi bu hafta yazın çıkmayacak adeta şok geçirmiştim ne yapacağımı düşünürken şöyle bir strateji izledim ben zaten popüler bir yazarım beni okuyup benimle görüşenler ortadayken karşı çıkış yapmamakla birlikte yazı işlerine geri dönmem sadece bir mesajla oldu siz bilirsiniz tekrar arandım ertesi gün ve haftaya yazılacak yazını hazırla dediler başladım çalışmaya

bölüm 6

dersane ve büro arası devam ediyordum okulda üstüne eklenince zamanım kısıtlı kalmış seldaya vakit ayıramıyordum bazen okul çıkışlarında bile kendi gidiyordu evine durumun farkındaydım trip yemeye başlamıştım durumu kurtarmak için hediyeler alıyordum şirinlikler yapıyordum ama artık zora girmeye başladığının farkındaydım şubat tatilimi tamamen ona ayırdım geri kalan süreçte başka önem verilecek bir olay olmadı ama sınav yaklaşıyordu çalışıyordum ancak mutlumuydum değildim

bölüm 7

sınav gelmiş çatmıştı hayat yoğun ve olağan akışında sürüp giderken mart ayı gelmişti okulda derslerim iyidi hocalarla ahbaplığımda güzel seviyeli devam ediyordu ygs den önceki akşam heyecandan yerimde duramıyordum sabah erkenden yola çıktık ve enteresan olan nokta sınavdan önce camiye kilisenin yakın olduğu bir mekandaydık zeytinburnu allaha dua etmem gerekliydi yardım dilemem ve kiliseye girip mum yaktım müslümandım ama o gün camiye girmemiştim sebebini hala anlayamıyorum benim için allahın eviydi ve dua ediyordum çıktım sınava girdim ortalama bir puan bekliyordum ama yeterli değildi

bölüm 8

sınav açıklandı iyi sayılamayacak bir puan almıştım lys ye girdim yazılarıma devam ettim ve seldayı çok sevdim ona zaman ayırdım lys de istediğim puan çıkmamış bir sene daha dersaneye gitmeye aile meclisi olarak karar vermiştim bütün olaylar mezun olduğum ve dersaneye yazıldığım o gün başlayacaktı

bölüm 9

evet beyler hayat tersine doğru akmaya başlıyordu gazeteden üst üste sansür yemeye başlamıştım yazılarım sansür yemeye devam ediyordu kızıyordum neden diye kendime soruyordum eylülün 13 ünde son yazım çıkacaktı ve ben bundan habersizdim son yazımda türkiyenin birlik ve bütünlüğünü ele alıyor ve mevlanın sözleriyle bitiriyordum seldayla çıkmaya başlamam artık bazı devrimci dediğim arkadaşlarım tarafından eleştirilmeye başlanmıştı insanların giyim kuşamından sizene diyordum selda son sınıfta kapanmıştı hatta o bile tepkilerden korkup önce bana sormuştu bense özgürlükçüydüm sen bilirsin kafalar değişmedikten sonra başındakinin kimseye dert olmayacağını söylemiş onu cesaretlendirmiştim tepkiyi abartan arkadaşlarımla ilişkimi gözden geçirdim bitirdim eylülün onikisinde bürodaydım yazılarıma son verilmeden bir gün önce karşılıklı iş hanlarının olduğu büromun camı bir parka bakıyordu saat öğleden sonra 3 tü tanıdığım bir mobilya dükkanı vardı sahibini çok severdim parkın karşısındaydı ve aşağı inip onunla biraz laflamak istedim o kapıdan çıktığım gün bir daha geri dönmeyecektim ve bir daha asla eski ben olmayacaktım

ulan işiniz sınavınız yok mu amk gibtirin gidin lan :D

@18 okuma kardeşim zorla değil sen kaybedersin

kardeş dinden çıkma filan yok demi Sakata gelmeyelim hikaye sonunda?

bölüm 10

kapıdan yazımı teslim edip çıktım ve mobilyacının sahibiyle parkın kenarındaki banklara oturduk laflamaya başladık içeriden telefon geldiğini müşterisi olduğunu söyledi içeri gitti iki tane tayt giymiş kız parkın önüne oturdular tam karşıma bana bakmaya başladılar biri esmer biri kumral hayatımda hiç sarışın kızlarla birlikte olmadım belki de bu bir prensiptir esmer olan dikkatimi çekti o an aklıma selda geldi kendine gel dedim bakışlarımı geri çektim bir süre sonra ayağa kalkıp benim önümden geçerken esmer olan bakmakla olmaz icraat lazım dedi şok olmuştum beyin kilitlenmiş mavi ekran vermişti o yürürken peşinden gittim hiç konuşmadım cebimden telefonumu çıkardım sadece adını ve numarasını söyledi inanılmaz bir adı adı mira idi

düşüncelere çoktan dalmış hala telefonu aldığım yerdeydim