acıklı hayat hikayemi anlatıyorum beyler

bi yaz da sonra upla pekekent

up up up

Hep o sigaradan sinir stresten huur cocugu dedimsede dinletemedim, 90 kilo adam 1 sene icinde gözlerimin onunde eridi gitti, baba ya sonucta naparsa yapsın baba acıyorsun yinede üzülüyorsun. Babamın ilk hastalıgını ogrendiğimizde annemle babam ayrı evde yasıyolardı. Annem babamın hasta oldugunu duyunca ona bakmak icin geri dondu eve, babam istemedi gurur ya amk 5 ay yasamaz dediler annem sayesinde 1 sene yasadı 90 kilo adam oldugunde 40 kiloydu

neyse 6. sınıftayım okucam ya gari sürekli özel ders dershane hayatım cürüdü, bu sıra evdeki savas devam ediyor bi gün gene ders calısıyorum odamda yine bi bagırıs cıgırıs, babam tüfeği almıs annemle abimi vurcam diye kovalıyor 13 14 yasındayım lan ne yapabilirsin ki, girdim odama sessizce calısmaya devam ettim, hic bi gibim umrumda değildi okuyup gidecektim. Bu böyle derken derken 8. sınıf yazında babamın kanser oldugunu ögrendim

@7 yanlıs sitedesin TDK'ya üye ol huur cocugu

aldım en büyük hazınelerimi cocuk aklı ya bizim bakalla dogru yurumeye basladım annemde balkondan bakıp aglıyor, dedim kadın beni siz boyle yaptınız neyse bakkalın oraya kadar yurudum arkadan yaldır yaldır babam geliyor gel buraya huur dediği gibi eline aldı beni dövmeye basladı eve soktu geri, annemle ben aglıyoruz tabi icerde, abim huur cocugu dısarda her zamankı gibi it kopukla geziyor. derken derken geldim 6. sınıfa, babamda ogretmendi ha istedigi gibi bi evlat yetistiremediği icin abimle sürekli savas halındeydi kız cocugu oldugum icin beni daha cok severdi daha cok okumamı isterdi

itraak

bilmeyen cahiller için orj. : idrak

inci sözlük tanımcılar lobisi

bekleriz#

eben olsam geri iterdim

3 nisan gibi gibimtirik bi tarihte anamın amından cıkmısım ulan kadın madem dogurcaksın insan evladı gibi bi tipte dogur, acıklı hikayem tipsiz olmamla basladı. Gözümü ilk actıgım bazı seyleri itraak etmeye basladıgım yasta hep dayak kavga ve kan gördüm neden boyle pgibopat oldugumu simdi daha iyi anlyorum neyse bi gün yine peder anamı döverken daha 2. sınıfa gidiyorum evi terketme kararı almıstım yanım aldıgım tek seyler 23 nısanda okuldan topladıgım balonlar ve bayraklardı en büyük hazınelerim bunlardı

sizin oralara gec geliyor

babam bi karıyı gibmek için ben daha yeni doğmuşken annemle bana gibtiri çektiğinden beri anneannemlerde kalıyoruz babamı hayatımda hiç görmedim babasız büyüdüm ama anneannem bana hem annelik hem babalık yaptı küçüklüğümden beri beni besledi büyüttü diğer torunlarından daha çok ilgi gösterdi annem bana bakabilmek amacıyla yıllardir çalıştığı için anne sevgisindende ekgib kaldim ama dediğim gibi anneannem bana hem annelik hem babalık yaptı anneannem dedem dayim teyzem annem ben bir evde kaliyoruz normal bir günüm : sabah kalkip okula gitmek ve tenefuslerde siramda oturup kimseyr karişnadigim halde herkes tarafindan dalga geçilip dayak yemekle geçiyor öğretmenler bile dalga geçiyor daha sonra zorlu bir okul sonrasi eve geliyorum anneannem evde ne yemek varsa onu yapiyor evde tek çalişan annem olduğu için o kadarda iyi geçinemiyoruz hayatim boyunca heryerde dışlandım hiç arkadaşım olmadı ama kuzenim teyzem dayim bana hep dostluk yapıyorlar üzülüyorum beyler onlar da benimle pek ilgilenemiyorlar hepsinin işi gücü oluyor ama dayanmaya çalışıyorum durum böyle olunca derslerim iyi olmuyor kafamı veremiyorum derslere gunum video falan izleyerek oyun oynayarak geçiyor benim hikayem de böyle beyler amacım prim yapmak veya şuku alıp ünlü olmak değil derdimi anlayabilecek birileri beni anlayabilecek birilerini bulmak beni az da olsa sevindirir şimdiden okuduğunuz için teşekkür ederim