/i/Risk Budur

Risk nedir? Risk budur.
    başlık yok! burası bom boş!
  1. 1.
    0
    kendimi bildim bileceğim yıllara gelmiş yavaş yavaş allah ın verdiği erkeklik organımı keşfe çıktığım yıllarda allah ın türk insanına verdiği en büyük acılardan 99 depremini yaşadık.o gece anlatılan efsaneler bir yana acılarımız ve gözyaşlarımız efsane olacaktı.ama biliyordum annemin çığlık sesi sallanan avizeden değil bakmaya kıyamadığı gözlerimdeki tedirginlikten olduğunu. abilerim sağa sola kaçışırken beni kucaklamaya çalıştığı ve babamın hepimizin çıkmasını beklediği anlardaki tedirginliğin hangisini unutabilirdim...
    ···
  1. 2.
    0
    evden çıkana kadar yaşadığım anlamsız adrenalini hangi paralı sporda bulabilirddim ki.dışarı çıktığımızda binalar hala üstümüze gelircesine sallanıyor , çırılçıplak bedenler etrafımızda ağlayarak ve bağırarak koşuyordu...
    ···
  2. 3.
    0
    Hasgibtir be rıfat abi
    ···
  3. 4.
    0
    vay amk içim gitti
    ···
  4. 5.
    0
    babamın hiçbirimizn kaybolmasını istemdiğinden kollarıyla bizi sarmalayışı hala o curcunaya rağmen aklı selim kalabildiğini gösteriyordu. güçlüydü benim babam yaşadığımız tüm acılardan sinir hastası oluşundan bazen kızarım bazen evi terk ederim ama idolüm olduğu gerçeği değişmeyecekti...
    ···
  5. 6.
    0
    o gece tüm gıcıklığıyla soğuk mu soğuk küçücük bedenimizi titretiyordu. herkez ağlamak istiyor ama güçlü durmak gerektiğinin farkındalardı ki ağlayanlar sadece çocuktu...
    ···
  6. 7.
    0
    bir an yeryüzü sallanmaya devam edecek ve hiç durmayacaktı zannetim. çok sevdiğim bi komşumuz vardı cevahir abla. evlatlık verilmiştim 2 günlüğüne.ama dayanamayıp geri dönmüştüm ailemin yanına.ve o an sokakta onu feryatlar içinde görünce gözyaşlarıma hakim olamayıp bir çocuğun ağlayışı ne kadar iğrençleşebilecekşe iğrençleşerek ağladım burnum pislik içinde...
    ···
  7. 8.
    0
    Birde zütünu gibtirmek acılı ve zevkli ya ondan mı zevk alıyorsun huur çocuğu
    ···
  8. 9.
    0
    bizim sokak kapalı geçidi olmayan bir sokaktı.o yüzdendir arabalar dönmeye yeltendiği an hepimiz bir ağızdan bağırırdık

    burası kapalı sokak abi diye...

    ondandır mahalle kültürünün en samimi ve buram buram yaşandığı bir mahallede büyüdüm. herkez birbirini çok iyi tanır ve samimiyet had safhadaydı. çok gıcık olduğum öğretmen karısı olan huur melda abla delirmiş bir halde anadan doğma sokakta çığlık atarak koşuyordu...
    ···
  9. 10.
    0
    kısacası mahalle ayaklanmış herkez binalardan uzaklaşıp çayırlık yerlere doğru ilerliyordu.o zamanlar istanbulda hala bina olmayan yerler vardı...
    ···
  10. 11.
    0
    o an yaşandığı an bu an kıyamet vaktidir deselerdi inanırdım beyler. gecenin zifiri karanlığının bir an için yerine gündüz vaktine bırakmıştı yani her yer aydınlanmıştı kısa bir süre için...
    ···
  11. 12.
    0
    babamın o zamanlar nissan kasalı bir arabası vardı. babam bu zamana kadar 20-25 araba değiştirmiş biri.o zamanlarda o araba vardı. binaların insaları delirten çocukları ağlatan sarsıntı bitince normal kalabilenler çayırlık yerlere konuşlanmaya başlıyordu.biz 5 kardeş babamızı ve annemizi takip ederek park sayılabilecek yere gittik...
    ···
  12. 13.
    0
    sallantının üzerinden çok bi zaman geçmeden babam hiçbirimizin konuşmaya hali olmaayan yerde eve gitti...
    ···
  13. 14.
    0
    belli bir süre sonra elinde battaniyelerle gelmişti ben hala sümüğümü temizlemeye çalışırken. abilerimse sus pus kesilmiş hiçbiri yaşadıkları şoktan dolayı konuşamyordu. Allah bi daha böyle acılar yaşatmasın beyler.zor zamanlardı o anlar. kasaya serdiğimiz battaniyeler o gece dışarda kalcağımızı anlamamı sağladı. herkez birbirine bakıyor. belli bir süre geçmiştiki çıkan seslerden hala konuşmayı unutmamış insanların olduğunu anlıyordum beyler...
    ···
  14. 15.
    0
    ve o günleri geride bırakmayı başardık hiç birimiz aklımızı kaçırmadan... günler haftaları kovaladı sonra yılları ve olayı bir şekilde unuttuk. daha sonra yaşadığımız bu pgiboljik tramvadan dolayı oradan taşındık...
    ···
  15. 16.
    0
    rezerved
    ···
  16. 17.
    0
    çokda uzak olmayan bir yerde yeni bir hayat kurduk. orada abilerim okumaya başşladılar benimse daha yaşım gelmediğinden pazarda sırtımda mavi su termoslarından taşıyarak :

    var mı soğuk sudan isteyen? diye bağırarak incecik sesimle su satardım. eskiler bilir genelde pikniklere zütürdüğümüz mavi su termoslarını. küçük yaştan başldım iyide para biriktiridim yırtık pantolonumun sağlam tek cebinde...
    ···
  17. 18.
    0
    şimdilik dertli bir konuya içimden yazmak gelmiyor, çünkü çok mutluyum biri sağolsun:)
    ···
  18. 19.
    0
    allah bi daha millletimize böyle bişi yaşatmasın beyler çok kötüydü çok
    ···