bu olay benim için çok acı bir olay ancak ben burada anlatıp rahatlamak istiyorum. çünkü haksız olduğumu düşünmüyorum ve buna entry sonunda siz karar vereceksiniz. öyle part part yazmıyorum çok entry olsun, başlık sol framede gezinsin falan diye. tek partta anlatıyorum.
ben 24 yaşında üniversiteyi bir sene önce bitirmiş, devlete memur olarak atanmış bir kardeşiniz, abiniz, arkadaşınızım. ablam ise 30 yaşında kıvırcık saçlı, beyaz tenli, 1.68 boylarında, kültürlü, zeki biri. ayrıca yaşadığımız şehirde de okul öncesi öğretmenliği yapıyor. ancak ablamın bir kusuru var. bir ayağı topal. yani bariz belli oluyor topalladığı. yani ablam o kadar güzel ki bunun kendisi için bir kusur olmadığını hepimiz söylüyoruz. gerek anne babamız, gerekse akrabalarımız ve arkadaşlarımız tüm tanıdıklarımız söylüyor. teselli olsun diye değil gerçekten durum böyle.
bundan 3 sene önce. yani ablam 27 yaşındaydı o zaman ben 20 yaşındaydım. ablam bir arkadaşının düğününe gitti. gece 00:10 gibi eve geldi. annem babam da yanındaydı. eve girdiler, düğünde aldıkları çerezleri falan yediler. sonra da uyudular. biraz bilgisayarda oyalandıktan sonra "tuvalete gideyim de öyle uyuyayım ben de" dedim. tuvalete giderken ablamın odasından geçiyoruz. bir baktım içerden hıçkırma sesi. kapıya yaklaştım ablam ağlıyor. belli yani. kapıyı tıklattım sessizce. "abla iyi misin, girebilir miyim?" dedim. ses seda yok. bir daha tekrarladım. gel dedi yanık ve üzücü bir sesle. içeriye girdiğimde ince bir örtünün altına gömmüş kafasını ağlıyor. gittim yanına. "ne oldu güzel ablam?" dedim. "arkadaşlarım evleniyor ama ben evde kalıcam. özürlü olduğum için kimse beni beğenmiyor, ölmek istiyorum" tarzı şeyler söyledi. içim parçalandı. gözlerim doldu. hemen teselli etmeye çalılştım. "abla allah da seni böyle yaratmış, isyan etme. her şeyin hayırlısı olur sen de hayırlısını dile." dedim. bu tür konuşmalarla yarım saatte kendisini biraz da olsa rahatlattım.
aradan bir yıl falan geçti. bu işlem yine tekrarlandı. ancak bu sefer durum çok farklı. ablam neredeyse her gece ağlayıp her gece isyan ediyordu. bunu yanı sıra yasinler, kuranlar okuyp dualar ediyordu. oruçlarını kaçırmıyordu hep yalvarıyordu allah'a. çünkü yapacağı tek o kalmıştı.
şimdi ablan da koca meraklısıymış diye düşünenler hatta söyleyenler olacak. tek derdi koca bulmak değil ki? o kadar çeyiz hazırlamışlar annemle. o kadar heves etmişler. beyaz gelinliğin hayalini kurmuş. ama o daha da ilerisini düşünüyor. okul öncesi öğretmeni ya, çocukları görüyor. "ya benim de çocuğum olursa ileride ve beni beğenmezse, sevmezse ayağımdan dolayı" diye düşünüyor. pgibolojisi tamamen bozulmuş durumdaydı yani. tesellilerimiz, sözlerimiz de işe yaramıyordu. hayır ayağının da iyileşmesine imkan yok. sol bacağında doğarken yaşanmış bir olay var. ondan. doğuştan gelen bir şey aslında ne kötü durumda olan insanlar var şükretmek lazım.
bu böyle bir sene daha devam etti. ablam anlatıyor. bir gün okula gitmek için otobüse binmiş. ablamdan başka otobüste olan yokmuş. adamın biri binmiş 30 yaşlarında, yakışıklı, boylu poslu ve karizmatik bir adam. akbili yokmuş ve ablamda var mı diye rica etmiş. ablam da buyrun demiş, akbili vermiş. adam da teşekkür etmiş ve ablamın yanındaki koltuğa değil de yan tarafındaki koltuğun cam kenarı olmayan koltuğuna oturmuş. sonra ablama tekrar teşekkür etmiş. bir takım sorular sormuş ablam soğuk davranmış ancak sonra ablamın eski arkadaşlarından biri çıkmış adam. başlamışlar eskilerden konuşmaya. adam iş çıkışı ablamla kafede buluşmak için davet etmiş. ablam da kabul etmiş. eskilerden konuşacaklar diye. ablam da hiç kötü niyetli bir insan değildir. geldi annemden babamdan izin aldı gitti. ama korkuyordu. galiba adamı beğenmişti çünkü hafiften süslenmişti. süslenmeye ihtiyacı yoktu ama. yüzünden tedirginlik belli oluyordu. hiçbir şey olmamasına rağmen kendince bir şeyler hissetmiş, kendi kendine gelin güvey oluyordu. "ya ayağım topal diye beni beğenmezse" falan diye.
çıktı gitti bu. bir geldi sevinçli. baya bir konuşmuşlar. eskileri falan anlatmışlar. ablam haftada bir kere buluşmaya başladı bu adamla. adamın adı da kenan.

olum tek partta kabul etmedi, entry çok uzun dedi. ikinciyi yapıştırıyorum.

ben dedim bu kenan neyin nesidir gidip bir görelim. adam harbiden yakışıklı ve kültürlü. ablamla iyi anlaşırlar. sevgili olmuşlar yani ablamla. normalde böyle şeylere karşı çıkarım ancak ablamın yaşı geçiyordu. "adam da iyi belki bu kısmetidir, allah'a her gün dua ediyordu çünkü" dedim.
kenan beyle konuştuk; hayet hoş sohbet, temiz bir insan. bir reklam şirketinde üst düzey olmasa da kendi çapında yönetici. maaşı iyi. evi arabası var. ailesi yaşıyor, aydınlı kendisi.
aradan birkaç ay geçtikten sonra biz bu tür şeylerden rahatsız olduğumuz için adını koyalım dedik. ailece söz falan yaptık.
sözden 6 ay sonra da temmuz ayında nişanı gerçekleştirdik. ablam çok sevinçliydi. parmağında yüzük vardı. aileler birbiriyle çok iyi anlaşıyordu.
ablam; artık her iş çıkışı kenan ile gezmeye gidiyordu. çok mutluydu. pgibolojisi düzelmişti. kız arkadaşlarıyla buluşmaya gidiyor, sevinçi sevinçli eve dönüyordu. ablamın durumuna en çok üzülen annem ise artık çok keyifliydi. kızını mutlu görünce o da mutluydu, hepimiz mutluyduk.
yazın sonlarına doğru ablam ile kenan evlenmeyi düşünüyorlardı. yani evleneceklerdi. ablamın kafasında hiçbir dert tasa kalmamış, gayet mutluydu. onu mutlu görmek gerçekten güzel çünkü çok iyi kalpli, yardımsever, temiz bir insan. tek bir gün bile ne anneme babama bağırmış ne de bir yanlış yapmıştır. zekidir de.
bir gün ablamla kenan, ilk buluştukları kafeye gidiyorlar. kenan da ablama telefon şifresini söylemiş hani senden gizli saklım yok ayağına. ancak dizi ve filmlerde olur. telefonu masanın üzerinde bırakıp, "ben bir lavaboya gideyim" demiş. o sırada da telefon çalmış. bir numara. ablam da önemlidir diye açıp, kenan birazdan geliyor demek istemiş. nasıl olsa nişanlısı böyle bir hakkı var diye düşünüyorum. telefonu açar açmaz, bir kadın sesi "o nişanlın olacak sakatı postala ve çabuk bize gel önemli" demiş ve hızlı bir şekilde kapatmış. ablam cevap bile verememiş o kadar hızlı gerçekleşmiş olay.
ben eve geldiğimde ablam ağlıyordu. durumu sorduğumda "kenan beni aldatmış" falan dedi. telefonunu kapatmış olacak ki ben eve geldikten 10 dakka sonra kenan geldi.
"ben seni seviyorum, o bana platonik olarak aşık. ben seni sevdiğimi söyledim belki benden vazgeçer diye ama takıntılı. özür diliyorum senden" gibi baya uzun açıklamalar yaptı. sadece ablamı değil hepimizi ikna etti.
ablam artık ona karşı soğuk davranıyordu. belli etmese bile ben anlarım. ablam çok zekidir. nasıl davranacağını iyi bilir.
düğünden günler önce bu kenan bozuntusu bekarlığa veda adı aıltında bir parti düzenlemiş. herkes erkek. içkiler falan gırla. millet içiyor ksuuyor. ortam gürültülü. bir bardayız. ben buna arkam dönük duruyorum ve eğleniyormuş gibi yapıyorum ki benim onu izlediğimi görmesin. bir elimde telefon, aynasından bunu izlemeye çalışıyorum ara ara da arkamı dönüp yokluyorum. bunun telefonu çaldı, bir eliyle kulağını kapatıp konuşmaya çalıştı. sonra aniden dışarı çıktı telefonla konuşurken herhalde telefon kapandı ve şaşkın bir fiadeyle telefona baktı. tam o sırada bir akdın gelip bunu dudağından öptü. tam bir huurydu tipinden belliydi.
"ben sana şu sıralar yanıma gelme demedim mi?" dedi. kızı bu sefer o dudağından öptü ve devam etti: " zaten senin yüzünden az daha evliliğim başlamadan bitiyordu" dedi. kadın da "artık beni sevmiyor musun?" dedi. o da; " ben sadece seni seviyorum fahişem, o topalla ailem istediği için evleniyorum" dedi. "yine seninle beraber olacağım merak etme" diyerek bir elini poposuna atıp diğer eliyle çenesini tutup kadını bir kez daha öptü. "parti bitince beni burada bekle, gece benimsin" dedi ve içeri gitti. o an onu öldürmek istedim ancak soğukkanlılığımı korumam gerekiyordu. başka hatalar da bulmalıydım.
sonra samimi bir arkadaşının yanına oturdu. biraz bir şeyler konuştu. sonra ayağa kalktılar baktım tuvalete gidecekler ben onlardan önce gittim. barın tuvaleti de alışveriş merkezi tuvaleti gibi. büyük, kabinli mabinli böyle. hemen girdim içeri bir kabine. bunlar da pisuvarda işiyorlar tahminimce. aralarında şu diyalog geçti:

aha bu da üçüncü part..

arkadaşı: oğlum seviyo musun lan sen bu kızı evleneceğin hiç aklıma gelmezdi.
kenan: yok be oğlum, bizimkiler mirası bırakmak için bir aile kızıyla evlenmemi istediler bu topalı da çok beğendiler.
arkadaşı: oğlum senin pozisyon adamısın bu sakatla her pozisyonu deneyemezsin. (gülüşmeler)
kenan: ben de aylin ile denerim olum. zaten bununla işim olmaz hamile bırakır, sonra da bir daha gibmem sakat huuryu, çocuk olunca; miras bana kalınca da gibtiri çekerim.
arkadaşı: yazık değil mi olum kıza? çok da güzel ha hatun...
kenan: istersen ayarlayayım sana lan evlendikten sonra çok beğendin herhalde.

ben artık patlamak üzereydim. çıktım kabinden arkadaşına kafayı bir koydum. kafası aynaya çarptıktan sonra lavabonun mermerine de çarpıp yere yığıldı. son olarak da yerdeki fayansa çaptı kafası. baktım kanıyor hiç umrumda değil. kenan beni gördü nasıl şaşırdı ama. o şaşkın şaşkın bir arkadaşına bir bana bakarken tuttum buna da koydum kafayı. direkt burnunu tuttu. hemen kapının arkasındaki çekpası alıp, sopasıyla beline karnına falan vurmaya çalıştım. baktım yere yattı cenin pozisyonunu aldı. o ara ne küfürler ettiğimi falan bilmiyorum. ama bağırıyorum. içeri sarhoş biri geldi. bi sopa da ona vurdum çık lan dışarı dedim. şaşırdı bu salak da. bir kafa da buna koydum dışarı postaladım. kapıyı da arkadan kilitledim. arkadaşı yerde baygın yatıyor. kendinizi benim yerime koyun, nasıl sinirli olduğunuzu düşünün. neler yapardınız? fazlasını... kenan abi çekiyor bana. benden 6-7 yaş büyük ve abi vurma diyor. yerde ayağına ayağanı vuruyorum tekmeyi. sol ayağını mahvettim. bileği mileği hep kırıldı. dizinin dıbına koydum afedersiniz. hıncımı alamadım diğer ayağını da aynı şekilde mahvettim. bel, omuz, kol hiçbir şey bırakmadım.
baktım ikisi de baygın yatıyor. arkadaşının kafasını da bunun kafasını da iki kabindeki klozetlerin içine tam sokamadım ama yanına koydum, ikisinin de yüzüne işedim ve çıktım.
doğru evin yolunu tuttum. her şeyi bizimkilere anlattım.
hepsi iyi yapmışsın dedi ancak polisten falan korktuk. ablam da hiç üzgün değildi ve bir kere daha yakalamış mesajlarda. belli etmiyormuş bize de söylemeye çekinmiş. o yüzden şaşırmış görünmüyordu. tabi aileme falan bu muallaklerin konuştuklarını ve benim bunları nasıl dövdüğümü ayrıntılı bir şekilde anlatmadım.
sabaha karşı 4 gibi polis geldi. aldı beni akşama kadar nezarette kaldım.
her şeyi anlattım polislere. şikayetçiymiş yavşak. neyse çok uzun oldu kısa kesiyorum. mahkemeye çıktık. bu huur evladı mahkemeye tekerlekli sandalye ile geldi. arkadaşı da gelmiş. her tarafları sargı da. şöyle alaycı bir şekilde gülümsedim bunlara bakıp. alacağım cezaya da razıydım. hakim soruyor ben cevaplıyorum. en sonunda sinirlenip dayanamadım ve ayrıntılı bir şekilde her şeyi anlatmaya başladım. benim avukat zaten down sendromlu gibi konuşamıyor. benim kendimi savunmam lazımdı. "hakim bey, kendinizi benim yerime koyun. sizin ablanız aynı durumda olsa ve hakkında böyle konuşmalar geçse ne yaparsınız? bu yaptığım sizce normal, daha önce bir kavgaya bile bulaşmamış, tertemiz sabıkalı, okulunu efendice okumuş bir insanın yapacağı iş mi? biz bir aldatmayla böyle şeyler yapmayız. bir daha görüşmezler olur biter. ablam hakkında konuştukları ağrıma gitti ve sinirden kendime hakim olamadım. siz olsanız siz de aynısı yapardınız. yüzde yüz haklı olduğumu düşünüyorum. ne yapacaktımk? hakaret davası mı açacaktım? 500 lira para cezasıyla kurtulacaktı bunlar hakim bey yalan mı? sizin de ablanız olsa veya var mı bilmiyorum ve topal olsa böyle bir şey yapılsa ne yaparsınız soruyorum size? " dedim.
hakimin de kız kardeşi tekerlekli sandalyeye mahkummuş, şöyle bir duygusallaştı ve hak verdi.
hakim bana 5 yıl denetim serbestliği verdi. hiçbir suça karışmayacaktım. ben adamları çok ağır dövmüştüm, resmen öldürmeye teşebbüs ettim. bu cezayı da bir zahmet versin yani. o değil, kenan lavuğunun annesi babası da bizim lehimize konuşmalar yaptılar. miras falan olayını da anlattım. işten de kovulmuş. arkadaşıyla aynı yerde çalışıyorlarmış zaten. ikisi de kovulmuş malların. şimdi sürünüyorlar. neyse hakim onlara da birtakım cezalar verdi.
ama binler dosyayı temyize gönderdiler. ordan da bir tak çıkmadı.
şimdi ben soruyorum, siz ne yapardınız? haklı mıyım haksız mıyım?