sabah uyandığımda nasıl olduğunu bende bilmiyorum duygu yanımda yatıyordu.. ulan yoksa birşeymi olduda bu kız benim yanıma kaçmıştı? ama nolacaktı babamdanmı zarar gelecekti?asla öyle birşey olmayacığını biliyordum.. neyse binler fazla sorgulamadım uyandırıpta soramazdımda kendi kendime boşver diyerek onu izlemeye başladım yine.. yanımda büzüşmüş bana sarılmış bir vaziyetde yatıyordu.. hiç ellemedim yine onu öylece izledim, melekler gibiydi böyle bir kızı ne olurda kim üzebilirdi yada gücü yetebilirdi? ben dahil kimse üzemezdi onu.. uyandığında benim onu izlediğimi görünce korktu bir anda, korkma aşkım benim kimse değil dedim.. sustu oda bana baktı öylece.. noldu da yanıma geldin tek başına korktunmu yoksa gece dedim(şakayla karışık) dudaklarını büzerek ince bir sesle evet korktum ablanda yok kimin yanına gideyim ben dedi.. bende aşkım tabii ki benim yanıma geleceksin ben senin sevgilinim şaka yapıyorum diyerek anlından öptüm..

sonra kalktım duyguyuda alıp mutfağa alıp mutfağa gittik, kavhaltıyı ben hazırlamak isterken elimdekileri bana bıraktırıp yine kendi hazırladı kahvaltıyı(her zaman ki gibi) elinde olnarla yine müthiş şeyler yapmıştı, babam uyanıp geldiğinde;
+babam

-ben

• duygu

+ooo çocuklar böyle olmaz ama siz bana böyle kahvaltı hazırlarsanız ben sonra sizi nasıl bırakırım? bak hergün kahvaltı hazırlamak zorunda kalırsınız bana dedi(güldü),

-baba ben elimi bile sürmedim herşeyi duygu yaptı..

+tamam sen gidebilirsin duygu benim kızım artık diyerek yine espiri yaparak güldü.. bizde espirisine ortak olup güldük..

+ee bugün neler yapacaksınız bakalım?

-bilmiyorum ki baba hiç düşünmedik aslında, napalım aşkım bugün?

• siz bilirsiniz nasıl istiyorsanız öyle yaparız

+ben sizin için izindeyim rehberliğinizi ben yaparım(yine güldürdü bizi)

-çok iyi olur baba

babam içeri gitti elinde bir kutuyla geldi, duyguya verdi paketi al bakalım kızım beğenecekmisin dedi..
• ne ki bu?

+sen aç bakalım(bende merak etmiştim)

fotoğraf makinası çıkmıştı resimlerinizi çekersiniz birbirinizin dedi..

• çok teşekkür ederim ama hiç gereği yoktu böyle birşeyin

+olsun ne gereği var ben alayım dedim

-baba gerçekten sağol yaptığın iyilikleri unutmuyacam

+lafımı olur olum dedikten sonra hepimiz hazırlandık dışarı çıkmak için.. biz duyguyla sürekli bi yerlerde durup resim çekiliyor babamdan geride kalıyorduk.. koşarak yetişiyorduk

gerçekten baya güzel bir tatil oluyordu bizim için(deniz faciasından sonra bu inanılmaz sonra harika geçiyordu) çoğu zaman sadece fotoğraf değil video da çekiyorduk.. babamıda aramıza alıp ailecek fotoraf çekiyor gülüyorduk.. babamda inanılmaz bir genel kültür vardı, ben bile bukadar kültürlü olduğunu bilmiyordum adam yaşadığı ülkenin her şeyini en ince ayrıntısına kadar öğrenmiş sanki profesyonel bir rehber gibi bize herşeyi anlatıyordu.. bura böyledir orası böyle, insanlar burda daha çok böyledir vs. gibisinden

neyse panpalar öyle öyle günümüzü gün ediyorduk, bu sefer dünküne göre daha bilinçli bir şekilde hareket etmeye çalışıp her 10dakika bir duyguya acıktınmı diye soruyordum, oda her seferinde gülerek hayır diye cevap veriyordu.. sürekli mağazalara giriyor hediyelik eşya vs. alıyorduk aynı zamanda duyguyuda ihmal etmiyor sürekli hediye alıyordum..

ona ogün en son aldığım pembe bir elbise vardı çok hoşuna gitmişti, hiç düşünmeden direk almıştım.. sağolsun para ihtiyacımı pederden karşılıyor geziyorduk..

inanın pederin yanında rahat olduğum kadar evde, ablamın yada annemin yanında rahat değildim.. yurt dışı göründüğünden daha farklıydı sürekli kafanızı nereye çevirseniz ya kitap okuyan insanlar yada birbirleriyle yiyişen insanlar vardı.. bizim toplumumuza göre ayıpta olsa onlar için oldukça normaldi.. adamların bigiblet için bile ayrı yolları vardı bizimkiler gibi kaldırıma yada yol ortasına park da etmiyorlardı.. ışık yaya için kırmızı yansa bile geçmesini bekleyip öyle haraket ediyorlardı.. trafik sistemleri bile tam teşekkürlü bir sistem boyutundaydı..

günün sonuna doğru oldukça yeri gezmiştik.. babam bizi eğlenmek için bir yerlere zütürebileciğini söyledi biz bunu duyunca hiç affedermiyiz? tabii ki de hayır.. lunaparka gittik çocuklar gibi eğleniyorduk, korku tüneline bindiğimizde duygu korkup koluma sımsıkı sarılmıştı(ozaman kendimi daha bir erkek hissetmiştim) dönme dolaba bindiğimizde babama içimden naptın baba sen niye bindirdin böyle birşeyi bize diye söylenip duruyordum(yükseklik korkum var) halbu ki dışım neşeden geçilmiyordu.. tabii ki her ne olursa olsun duyguyla beraberdim herşey onun için değerdi..

https://www.youtube.com/watch?v=jAtpWzeJBr4 bu şarkıda sizlere dinlerseniz belki..

cafe gibi bir yere gittik indik oturduk ablam birşeyler söyledi siparişleri beklerken yine soru yağmuruna tuttu beni..

+ablam
-ben

+üstündeki kazak duygu nun aldığı kazak değilmi? neden bizimle daha fazla birliktesin? tamam bizimle ol it uğursuzla gezme ama sebebi ne bunun?(ben evden çıkmıyorum dediğine bakarmısınız beyler)senin duyguya olan bu yakınlığın nedir böyle?
-oha abla çok afedersin ama oha!(öyle bir tepki verdim bile ben bile şok oldum) abla nediyorsun sen ne yakınlığı sen benim nasıl ablamsan duygu ablada öyledir yanii.. abla kendine gel istersen aramızda yaş farkı var ne yakınlığı(en iyi sıyırışım filandı sanırım bu ama yalandı mk hepsi birer yalan çünkü ablam doğru düşünüyordu)
+ee derslerin nasıl bakalım kaldığın ders filan yok değilmi(verdiğim tepkiden sonra ablam bile lafı değiştirdi :d çok pis rol yapmıştım binler)
-iyi abla iyi..
+afferim sana ozaman(güldü konuyu değiştiriyor mk sürekli :d) hayatında birileri varmı bakayım senin?
-yok abla ne olması derslerlemi uğraşayım kızlarmı(buda yalandı beyler hayatımda melek gibi bir kız vardı)
+hım öyle olsun bakalım..
böyle havadan sudan devam ettik aklımda kalanlar bunlar(çünkü en önemli cümleler bunlardı) neyse kalktık eve geçtik duygu toparlanıyordu ben hayrola dememe kalmadan duygu kendi söyledi;

babaannem umreden gelmiş(doğru ya mk 1hafta ya gelecekmiş diye duymuştum, başımdan aşağıya kaynar sular döküldü artık benim küçük hemsterimla bukadar çok görüşemeyecektim) ablam dedi yemeğe kalsaydın bitanem, duygu yok gideyim beklemesin babaannem.. ablam peki dedi sonra duygu bizimle vedalaştı(sanki bir daha görüşmeyecekmiş gibi)

en son bana sarıldı(sım sıkı sarıldım bende) o tenin kokusu o tatlı yüzlülüğü filan.. sarıldıktan sonra şakayla karışık arayı açma duygu abla dedim.. oda bana açmam sizi rahatsız etmeye gelirim diyerek güldü(o gülüş başkaydı be)

ablam duyguyu bırakmak için aşağıya indi bende moralim bozuk bir şekilde odama geçtim, yine asosyelleşmiştim bilgisayarın başına kapanmış mal mal işler yapıyordum.. sonra bir an telefon çaldı arayan pederdi, bekletmeden açtım;

+ben
-babam

+efendim baba?
-oğlum yolladığım parayı aldınmı
+ne parası baba(aklımdan çıkmış benim zaten o anlık moral bozukluğuyla)
-sen benden para istemedinmi hesabına yatırdım parayı
+ha doğru baba kusura bakma unutmuşum derslerle filan uğraşmaktan(yalan mk bilgisayarın başındaydım duygunun yokluğunu unutmak için bilgisayarı kullanıyordum)
-tamam oğlum önemli değil, her zaman ihtiyacın olursa ara beni mutlaka birşey olursa yine ara habersiz bırakma
+tamam baba sağol herşey için deyip kapattım..

ulan şimdi güleyimmi ağlayımmı bilemedim.. peder parayı yollamış ama kız evde yoktu nasıl görüşecektik bir daha bukadar rahat bir şekilde? aklım durmuştu adeta..

babaannesiyle konuşmam beni gerçekten çok etkilemişti, önyargının nekadar boş birşey olduğunu anlamıştım aynı zamanda, günler böyle böyle birbirini kovalıyor duygu yine bazenleri bize kavhaltıya geliyordu.. bir gün yine bizdeyiz ogünde tatil evde sadece ben ablam duygu vardı.. 3ümüz kahvaltıya oturduk yemek yiyoruz, ben tabi şımartacam hemstırımı yemeği ben yediriyorum.. ablam da kıskandı bana niye yediyormusun uyuz dedi.. duygu hafiften fare gibi ses çıkararak güldü(şu kızın gülüşüne hastaydım beyler) bende kendimi tutamayıp güldüm ama ablamı bir an dışlamış gibi hisettim..

ablam kalktı ben masadan gidiyor sanarken geldi bacağıma oturdu dedim abla napıyorsun;
+ablam
-ben

+hiçbirşey banane sevgiline yemek yediriyorsan banada yedireceksin.. (şakasına da olsa kıskanmıştı belliydi)
-abla in bacağımdan tamam sanada yedircem(duyguyada bize bakarak gülüyor)
+banane
-abla duygumuyu kıskanıyorsun aşk olsun
+varmı kıskanıyorum sanane(şakayla karışık olduğu belliydi çünkü aralarından su sızmazdı)
duygu hala bize bakıp gülüyor sonrada geldi oda dizime oturdu bir an kendimi çocuk bakıcısı gibi hisettim..

diyorum tamam inin ikinizde yedirecem kendi elimle yok inat edip birbirlerine gülüyorlar(panpalar olan bana oldu be ikisini elli+elli olarak hesaplasam yüz kiloydu ama olsun onları mutlu görmek benide mutlu ediyordu)
hala inat üstüne inat sanki birbirleriyle yarışıyorlar.. en sonunda ben kalkmak zorunda kaldım.. bunlar hala bana bakıp gülüyor bende onlara baktıkca gülüyorum.. ablam dedi hani bana yedirecektin abla? suratını büzdü abla sonra dedim.. bu sefer duygu yedirmeye başladı (sahiden böyle iyi bir kız yoktu)
ablamlar içeri oturmaya geçtiler bende artık utanmadan rahat yanlarına gidebiliyordum sonuçta biri ablam diğerkide sevgilimdi, ablam konuşmalarını dinledimmi bana karışmıyor anlayışla karşlıyordu(bunları genellikle hep yapıyorduk ama diğer enteryde atladığım yerler olduğunu yazmıştım o yüzden yazıyorum)
duyguyla sürekli ne zaman bize gelse ablamla biraz birilerini çekiştirdikten sonra ablam eski resimleri çıkartıp sürekli bakalardı(anlamadığım şey ne vardı bukadar bu eski resimlerde) bakıp bakıp gülüp dururlardı..
bizim duygu ile aşk hayatımız sandığınızdan daha iyi durumdaydı diyebilirim sürekli buluşuyor biyerlere giderdik.. tabii okulada aksatmadan annem ve ablamdan sonra en çokta okulu bitirmemi duygu istiyordu..
böyle böyle ilk baharın sonlarına kadar gelmiştik.. sürekli kendimize yeni uğraşlar aktüeller bulmaya çalışıyorduk . duygunun her gün farklı bir özelliğine aşık oluyor ve onu daha çok seviyordum..
bir gün otururken aklıma yine garip bir fikir gelmişti, duyguya bigibletle şehri turlamayı teklif etmiştim..(şehri olmasa bile semti anlayın artık) duygu bu isteğimi kibarca reddetmişti.. kibarcada olsa ilk kez bir isteğimi reddetmişti gerçekten de ilk kez..
neden diye sorduğumda cevap vermiyor sadece bana bakıyordu.. daha fazla üstelemek istemedim.. bunu gerçekten merak ederek ablama sordum oda herhangi bir fikri olmadığını söyledi ama nedendi ki? bu merak beni yiyip bitirmişti gidip kendisiyle konuşmanın en iyi fikir olduğunu düşündüm..
+ben
-duygu
+aşkım biliyorum her isteğimi illa kabul edeceksin diye bir durum söz konusu değil fakat neden böyle küçük birşeyi reddetiyorsun ki?
-(cevap vermedi sustu sadece bana baktı)
+aşkım cevap verirmisin lütfen bak üstelemeyecem söz
-bilmiyorum
+neyi bilmiyorsun birtanem?
-bigiblet binmeyi bilmiyorum hiç bigibletim olmadı küçükken.. (ulan kalbime bıçak sapladılar o an sanki) (ayıplanacak birşey yok dalga geçene basarım eksiyi siz söylesiniz ya anneniz babanız yok başınızda sadece yaşlı bir babaanneniz var kendine zor bakarken aynı zamanda size de bakıyor oldukça normal değilmiydi)
ikimizde birbirmize baktık öyle boş boş çok önemli bir şey değildi ama gerçekten içim cız etmişti o an.. ne yapabileciğimi düşünürken seleli bigibletlerden almak aklıma geldi..
önünde selesi(sepeti) olan bir çok güzel bigiblet alıp ertesi sabah kapısında dikildim.. ona süpriz yapmak için saatlerce bekledim(beni beklemiyordu)
kapıyı açtığında beni gördü;
+duygu
-ben
+aşkım burda ne işin var?
-seni görmeye gelemezmiyim yoksa..
+gelebilirsin tabii ki aşkım sadece soruyorum
-sana süprizim var
+ne süprizi
-kapat gözlerini
+peki
gözlerini kapatıp bigibletin yanına zütürdüm, gözlerini açtığında okadar çok sevindi ki, bune diye bağırdı(sevinme anlamında)
dedim aşkım senin bu, ama ben süremem diye yüzünü yine büzdü.. aşkım sen sürmezsen ben sürerim seleyede sen oturursun, sana öğretince bende senin arkana otururum sen beni sürersin diye gülerek söyledim.. bir an gözleri dolup bana öyle bir sarıldı ki anlatamam.. ben bile duygulandım

neyse binler kızı önüme aldım(belki motorun üstünde değildik ama inanın daha zevkliydi onunla aynı bigiblete binmek..) onların ordaki yolda saatlerce aynı yeri turladık ama inanın böyle bir mutluluk yoktu yüzünden okunuyordu..

edit: https://www.youtube.com/watch?v=J36lOVRqVog duygunun en sevdiği şarkılardan biriydi şarkıyı yeni youtube da buldum ekliyorum buraya

panpalar çok mesaj geldi kusura bakmayın beklettiğim için ya üyelikten kendi çıkartıyor yada enteryi girmiyor bir türlü üyelikten atınca baştan yazmak zorunda kalıyorum kusurama bakmayın

neyse devam ediyorum binler.. sırf şuan burda olupta devam et diyen panpalarımız için..

duygu bana bakmak için tüm yıllık iznini kullanmıştı.. evde bütün gün oturuyor birlikte vakit geçiriyorduk.. inanın binler kadın programlarını, o tekrar tekrar oynayan dizileri izlemekten baygınlık geçirecektim.. biri bitse diğer ki başlıyor.. anlayacığınız evde tırlatcak vakte gelmiştim.. aslında duygu bana birşey çaktırmasada durum onun içinde aynı sayılabilirdi..

benim yüzümden evde, resmen bana hizmetcilik yapıyor(resmen değil yapıyordu) bir kerede of, öf, bıktım, yeter gibi lafı ağzından duymadım.. bu kız sevilmezmiydi tabii ki sevilirdi.. benim için en kötüsüde gece birlikte yatamıyorduk, arada yanıma gelip yatıyordu.. ben her nekadar yanımda yatmasını istesemde olmaz kemiğin düzgün kaynaması gerekli, yanlış kaynarsa birdaha beklersin senin canının yanmasına ben dayanamam diyordu.. sadece gündüzleri koyun koyuna yatabiliyorduk.. hiç birlikte olmamaktanda iyiydi.. neyse binler günleri zar zor böyle geçiriyor yeni işe başlayıp 3.gün rapor alıpta gidemediğim işim beni bekliyordu.. en önemliside söz bekliyordu.. herşeyi hazırdı fakat benim ayak mağlumunuz, annem yakınları arayıp sözün ertenleneciğini söylerken böyle birşey yapmamasını istedim.. neden itiraz edipte ertelendiğini söyletmediğimi hala aklım almaz..

ben bir kaç gün içinde ayaklanmıştım ama ilk zamanlar oldukça zordu, ayağa kalktım ayağımı sağolsun hemstırım düzeltti.. bir kolumda ablam bir kolumda duygu vardı.. beni yürütmek için uğraşıyorlar ama bir türlü olmuyordu.. o lanet alçı yüzünden bir türlü ayağımı kaldıramıyordum..

duyguyla yine evde tekiz annemler iş'te, ben kendi kendime doğruldum elime değnekleri diğer ayağıma yüklenerek ayağa kalktım.. yavaş yavaş geri yürüyordum ayağımı kaldıramıyordum.. ben bunu başarırım arkadaş deniyecem işte derken nasıl oldu bilmiyorum bir an kalkıverdi ayağım havaya.. ben sevinçten duygu koş duygu! diye bağırıyorum.. oda zavallım düştüm diye koşarak gelmiş, geldi yanıma efendim aşkım dedi;

+ben
-duygu

+aşkım bak ayağımı kaldırabiliyorum artık(gösteri yapıyorum sanki ayağımı ordan oraya kaldırıyorum)
-çok sevindim aşkım..
+hadi gel dışarı çıkalım aşkım seninle dışarıda gezmeyi özledim..
-birtanem daha yeni ayağa kalktın olmaz biraz daha iyileş öyle çıkarız söz..
+aşkım ya bak ne güzel yüreyebiliyorum(aklımı gibeyim ben değnekleri bıraktım duvara tutunuyorum tek ayağımın üstünde duruyorum, kırık olanı basıp diğer ayağımla devam edecem hava atacam ya denemez olaydım binler..) ayağımı yere bastığımla yüklendiğim bir olduğu gibi öyle bir acı hissettim ki(müsait yerine vursalar bukadar olmaz gider tuvalete işini görür gelirsin geçer bir kaç dakikaya) bu öyle değil çok farklıydı aah! diye bir bağırdım resmen ayağıma çivi batırıyorlar filan sandım.. duygu hemen koşarak beni tuttu; aşkım yapma şöyle şeyler lütfen, ayağın daha iyileşmedi işte iyileşince söz de verdim sana istemediğin kadar gezecez ama şimdilik bir yere kıpırdama lütfen.. kıza çaktırmayım diye uğraşıyorum gözümden yaş geliyor öyle acıyor.. 2 yada 3 tane ağrı kesiciyi üst üste içtim banamısın demedi hala ağrıyor ölecek gibi oldum bir an..

neyse binler böyle böyle günler geçmeye devam ediyor bizim söz günü iyice yaklaşıyordu.. bir kaç gün kala annem iptal etmek için benle sürekli tartışıyor ben hayır diyordum.. duygu ağzını bile açmıyordu..

daha sonra anneme terzi çağırmasını söyledim, annem napacığımı sorduğumda sen getir görürsün anne dedim.. çok geçmeden terzi geldi, kimin ölçüsünü alacaktım diye sordu? annemler bana bakıyor bende benim abi dedim.. adam şaşırdı bi ilkildi nasıl alacaz diye? sordu bende abi gösterecem deyip duygu'yla ablamın yardımıyla ayağa kalktım.. ikisininde aynan omzuna yükleniyor fazla yük olmak istemiyorum.. dedim abi normal ölçü alırmış gibi al sen, adam yaptı herşeyini.. ölçtü biçti işte sonra abi alçılığı ayağın eninide alsana bir dedim.. onuda aldıktan sonra napacığını adama anlattım.. tamam deyip ertesi gün pravoya geleciğini söyledi, zaten hazır pantolunu kesecekti..

ertesi gün pravo için geldiğinde pantalon sandığımdan daha havalı olmuştu(şaka yapıyorum..) pantalonu zar zor giyebildikten sonra tek taraf normal diğer taraf yazlıktı, diz kağından itibaren yoktu.. artık ne kadar tepki alırım bilmiyorum ama olsun söz kesmemize engel olmayacaktı.. pantolon sorununu da çözdükten sonra büyük gün gelmişti, elimde değneklerle tuttuğumuz yere gidip söz kesecektik.. çok kişi olmasa da yine toplamında 30-40kişi vardı..

ben oldukça garip bir durumda tek ayağımda ayakkabı var diğer ayağımda yok, pantalonun tek tarafı paçası var diğerkinin paçası yok dizimde bitiyordu..

iyi kötü söz kesmiştik ya o benim için yeterde artardı.. sanki oraya söz kesmeye değildi fotoraf çektirmeye gidermiş gibi gelen herkes benimle o şekilde fotoraf çekilmişti.. ama duygu'yla hatıramız olupta yarın bir gün hatırlamak için bir tane resim çektirmiştik.. arkasına da tarih ve saati yazmıştık.. (o fotoraf hala benim evde durur) diğerkiler normal resimlerdi..

açıkcası doğruya doğru biraz kötü bir söz kesmeden sonra ablam duygu ben, annem ve zeytin eve geldik.. ablam hala bana bakıp gülüyor bende gülüncek birşey yok abla napayım ertelemesiydik diye ablama kızıyordum..

ayağım kırıkken ne yazık ki yemek masasını kullanamıyor yerde yemek zorunda kalıyorduk, ben ayağımı uzatıyordum.. meşhur kahvaltılarımızıda bir süreliğine rafa kaldırmıştık.. duygu'nun zoruyla hergün neredeyse 1litre süt içer olmuş, 1kiloda yoğurt yer olmuştum.. garanti yanii kaçışım yoktu zorlan yedirip içerecekti.. doktora her kontrole gittiğim de alçıyı çıkarması için yalvarıyorum ama puşt doktor gülerek reddediyordu.. ulan gelde sövme böylesine.. hele o kaşıntı bitiriyordu beni..

3'üncü yada 4'üncü haftada alçıyı çıkarmıştı niyahet ki.. birde bana ayağın alçıdayken güvendeydi şimdi daha dikkatli olmalısın diyordu.. alçı çıkmıştı daha ne isteyebilirm ki..

fizik tedaviyede gün vermişti, bir kaç sefer gidip canım sıkılınca gitmemeye başlamıştım belki yaptığım hataydı ama gitmiyordum.. duygu'nun izninin bitmesine çok az kalmış benimde rapor bitiyordu.. duygu'yla inanılmaz hayallerimiz vardı evlenecektik çocuklarımız olacaktı belkide boy boy.. kendi evimizi düzüp sadece biz oturacaktık..

sürekli böyle hayaller kuruyor ve mutlu oluyorduk..

hayallerimiz vardı bizim, onların önüne hiç birşey geçemeyeciğini gerçekten emindim.. okadar emindim ki kendimin var olması kadar net konuşuyordum onu böyle yapacam bunu böyle yapacam diye..

neyse binler benim rapor duygu'nunda izin bitmişti, kızın bütün yıllık izni benim yüzümden yanmıştı.. yine eski günlere dönmüş benim ayağım iyileşmiş sabahları kalkıp 3kişi kahvaltı ediyor akşamları küçük hemsterimla birlikte yatıyordum.. hayat o zaman güzeldi, hemde hiç güzel olmadığı kadar..

raporum bittiğinde tekrar işe başladığımda başta güvenlik çocuk olmak üzere herkes hoş geldin, geçmiş olsun, hayırlı olsun(meleğimle söz kestiğimiz için) sürekli beni kutluyordu..

herkes söz kestiğimi kutlamış müdür dahil, karşımdaki hala kutlamamıştı(kutlamaması çok umrumda değildi zaten..) öğle yemeğinde yanıma gelip ;

+karşımdaki kız
-ben

+sözlenmişsin?
-evet
+hani hayatında kimse yoktu?
-yoktu demedim sadece cevap vermedim
+öyle olsun bakalım küçük beyfendi
-nasıl isterseniz diyerek konuşmayı bitirdim..

çok geçmeden hemsterimi arayıp;
+ben
-duygu

+aşkım nasılsın?
-sağol aşkım sesini duydum daha iyi oldum
+neler yapıyorsun bakayım?
-hiç aşkım aynı çalışıyorum, sen neler yapıyorsun?
+bende çalışıyordum öğlen iznindeydim.. bir seni arayım dedim..
-iyi yapmaşsın birtanem..
+günün nasıl geçiyor bakalım
-fena değil bugün pek uğraşacak şeyim yok aslında boşum da diyebilirim
+yaa çalışmasam yanına gelirdim biliyorsun değilmi
-bilmezmiyim aşkım.. (güldü)
+eve gelince yiyecem seni, ısıracam
-nasıl istersen, ben seni yemeye kıyamam ama
+olsun ben seni yerim.. (karşılıklı gülüştük)
-aç kalma aşkım birşeyler ye..
+birazdan yiyecem sende aç kalma
-tamam aşkım görüşürüz akşam..
+görüşürüz canım

telefonla konuştukdan sonra gidip birşeyler yedim bende, daha sonra tekrar işin başına geçip gelen müşterilerle ilgilenmeye devam ettim.. yine günümüzü gün etmiş akşam olmasını sabırsızlıkla bekliyordum.. akşam olduğu gibi kapıdan adeta fırlayarak çıkarak eve gittim, ogün neden oldu bilmiyorum(uzun bir süre birlikte kalıp hemsterimin yokluğunu bir anda çekince alışamadım tabii ki normaldi bu..) eve gittiğimde sadece ablamla küçük hemsterim vardı.. üstümü değiştirip yanlarına gittikden sonra duygu sana birşey diyecem;

+duygu
-ben

+efendim aşkım
-sen bana telefonda nediyordun?
+nediyordum aşkım
-bak bir de dediğini hatırlamıyor deyip üstüne atladım resmen.. (üstüne derken yanına) karnını gıdıkladıkça yine fare gibi gülüyordu(söylemiştim en çok gıdıklandığı yerlerden biriydi) o güldükçe bende isteksizce gülüyordum..
+aşkım yapma dur
-ne duracam ben telefonda seni baştan uyarmıştım
+ya uyarmamıştın ki sadece yapacaklarını söylemiştin
-olsun yinede söylemişim değilmi
duygu'yu gıdıklamaktan yere düşmüş ama hala durmadan gıdıklıyordum.. kız bir ara gıdıklanmadan yüzü kıpkırızı oldu(ödüm patladı hemen bıraktım kendine geldi) düzelince geri gıdıklamaya başladım ama nasıl gülüyordu anlatamam size beyler.. çocuklar gibi gülüşüyor eğleniyorduk.. bir ara ablamda dahil olup birlikte gıdıklamaya başladık..

galiba gerçektende en mutlu günlerimizdi..

böyle bir kız üzülürmüydü?hayır üzülmezdi üzülemezdi.. akşama doğru anneminde gelmesiyle duygu'yu da alıp bizim odamıza geçtik.. yine klagib film akşamlardan birini yapacaktık, tam duygu'ya sarılmış öpüyorum o sırada kapı açıldı ablam geldi.. napıyorsunuz bakayım siz açın arayı deyip aramıza oturmuştu..(tam sırasıydı be abla) o gecemiz öyle geçti 3ümüz birlikte oturup film izlemiştik..

ertesi sabah yine aynı masada birlikte kahvaltı ediyorduk, beni kaldıran her zamanki gibi küçük hemsterim olmuştu.. kahvaltı yaptıkdan sonra ben hazırlanıp çıkarken şans öpücüğü deyip dudağımdan öpmüştü.. (bende gülerek burnundan öpmüştüm..)

herşey yine her zamanki çok güzel gidiyordu, ben işe gitmiş, önümdeki bir kaç evrakla ilgileniyordum.. sonra aklıma geldide bugün duygu'yu aramayacaktım..

kendim yanına gidecektim, öğle iznine kadar bekleyip öğlen 12 olduğu gibi koşarak çıkacaktım bankadan.. ama öğle olmadı müşterinin sorunlarıyla ilgilenmek zorunda kaldım 15dakikamı yemişti, kalmıştı 45dakikam yinede bunu çok değerlendirmek isteyip koşarak bankadan çıktım.. direk hasteneye doğru gittim.. duygu'nun telefonunu arıyorum ama cevap vermiyordu.. personele sormak istedim onlarda öğle iznindeydi yoklardı.. ablamı arayıp ulaştım nerdesiniz dediğimde tek başına hastenin kantininde oturduğunu söyledi.. yanına vardğımda;

+ben
-ablam

+abla duygu nerde telefonumada cevap vermiyor?
-işi vardır gelir şimdi(yalan söylediği çok bariz bir şekilde belli oluyordu)
+iyi abla bekleyelim madem..
-sen gitsene geç kalacaksın..
+daha yarım saatim var burdayım duygu'yu göreyim öyle gidecem.. (bir taklar dönüyordu ya hadi hayırlısı)

saat bire yaklaşıyor ama hala gelen giden yoktu, ablama sorduğumda bilmediğini söyledi..
bir kaç dakika geçmeden hemşirenin biri gelip duygu hanım sizi görmek istiyor dedi.. dedim abla geldiğimi haber versene.. ablam cevap vermeden hızlıca gitti, ablamı takip ederek içeri girdim.. daha sonra ablam bir odaya girdi, bende girecektim ki sokmadılar(herhalde hastayla ilgileniyorlardı)

bende işe geç kaldım kalacaktım..

ablam odadan çıktığında hüngür hüngür ağlıyordu.. beni farketmedi noldu abla diyorum cevap yok abla diyorum noldu diyorum yine cevap yok.. sonradan bana sımsıkı sarılıp ağlamaya devam etti.. ablama sorduğum da cevap vermediği için sinir küpü olmuştum odanın kapısını içeri girdiğimde gözlerime inanamadım..

yatakda yatan herhangi bir hasta değil duygu'ydu.. beni görünce yüzünü çevirdi, nolduğunu anlamadım.. dışarı çıkıp dışardaki hemşirelerden bilgi almak istedim, herşeyi anlattılar.. bir an kendinden geçip yere düşmüş bayılmış.. bu daha öncesinde bir kaç kez daha olmuş, fakat benim hiç birşeyden haberim yoktu.. ablamın ağlamasının sebebide yaptırdıkları test sonucuydu..

şuan bile içim parçalanarak yazıyorum ki duygu'nun kanser olma olasığı yüksekti.. babasının o çok küçük yaştayken ölmesini annesinin onu bırakıp gitmesini açıklıyordu herşeyin cevabını sanki yeni alıyordum.. ona bir şey olursa ben napacaktım peki? tekrar hayatıma devam edebilecekmiydim? etsem bile hiç birşeyin eskisi kadar iyi olmadığını da bilecektim..

hayır böyle birşey olamazdı bunlar doğru olamazdı diye kendi kendime teselli olmaya çalışıyordum.. duygu'yu hasteneden taburcu edip eve getirdim, ona öyle iyi bakıyordum ki anlatamam.. bir dediğini iki etmiyor her istediğini yapıyordum(gerçi pekte bir masrafı yoktu..)

şimdi durup dururken bu saçma hastalık nerden çıkmıştı? sanki son günlerimizi yaşıyorduk ama mutlu olmaya çalışıyorduk.. (o saçma film sanki gerçek olacaktı) bana niye hiç birşey söylemedin dediğim de cevap vermiyordu, üstünüde gitmek istemiyordum.. üzmek,sıkmak sadece gülmesini istiyordum onun.. eskisi gibi fare gibi kıkırdamasını istiyordum..

gece sım sıkı sarılıyor saçları okşamadan uyumuyordum.. her sabah o beni değil, ben onu öpücüklere boğarak uyandırıyordum.. bir yere giderken mutlaka bir kere değil en az 2-3 defa öperek yanında ablam olması şartında yolluyordum..

günlük burda bitiyordu burdan sonrası kocaman boş sayfalarla doluydu, madem sevgilileler herşeylerini bilmek zorundaydı ben de her yaptığımızı beklemeden yazıyordum.. not bile almışım panpalar sen kaydeceksin senin sorumluluğun diye, ben yazdıktan sonra duygu kontrol ediyor az da olsa tebessüm ederek beni öpüyor bende onu öpüyordum..

okuduğunuz için teşekkürler.. hikayenin geri kalanı var fakat şimdi yazmak istemiyorum çünkü gerçekten çok kötü oldum gözlerim doldu.. ağlamamak için kendimi zor tutuyorum(o günler aklıma geldikçe sanki bir kez daha yaşar gibi oluyorum..)

bu arada gerçekten okuyupta ben istemesemde rez alıp, şukulayan panpalara saygım sonsuz.. ama şurda kendini bilmeyen bir kaç haddini bilmeyen terbiyesiz var onları gerçekten kınıyorum sizede söylüyorum onları kınıyorum bukadar terbiyesizlik olmaz okumayacaksan okuma ama böyle yorum yapmına gerek yok be kardeşim!

https://www.youtube.com/watch?v=bKVK9gNfAC4
https://www.youtube.com/watch?v=-RfOLOC3Oy0

bu iki şarkıyla bugünkü son enterymi de yazdım, prim amaçlı böyle yazmadım sadece başımızdan geçen gerçekleri tek tek anlattım.. kendinize iyi bakın selametle kalın yarın gelemeyebilirim bu sebeple hikayenin geri kalanını 1-2 gün bekleyebilirsiniz.. şimdiden kusura bakmayın...

akşam uyuya kalmışım sabah uyandığımda duyduklarım gerçek olamazdı olmaması lazımdı
duygunun babaannesi en geç 1haftaya kadar Türkiye ye gelecekti mk benim için hem üzücü hemde sevindirici bir haberdi.. (duygu daha fazla babaannesinin özlemini çekmeyecek ama benimde onu görme ihtimalim çok daha fazla düşecekti)

bunları duyduktan sonra hemen ablamların yanına geçtim güler bir yüzle günaydın dedim ama ikisinede çaktırmamak için.. neyse ablamlar yine muhabbet ediyorlar kendi aralarında duygu aynen şunları dedi;
artık benimde açıldığım bir erkek arkadaşım var
+ablam
-duygu
• ben

+hadi ya canım benim çok sevindim senin adına
-sağol birtanem
+ismi cismi ne bari tanıyormuyuz bu yakışıklı beyfendiyi
-tanıyorsun aslında ama boşver şimdilik daha sonra kendi aramızda konuşuruz(bu laf beni yaktı bitirdi, ya ablama herşeyi söylerse olan bana olacaktı)
• abla boşver napacan öğrenipte boşver
+sen yinemi bizi dinliyorsun?!(masanın altından bacağımı bir cimcirdi öyle böyle değil beyler)
• yok abla sadece istemeden kulak misafiri oldum
+aklını başına al bak sen çok fazla şımarmaya başladın
-çocuğu rahat bıraksana uyuzluk yapma ne istiyorsun bu çocuktan(göz yumup güldü)
+bu küçüklüğünden beri aynı şımarık olsun istemiyorum
• duygu abla ne güzel söylüyor işte abla bırak benide kendi halime(birdaha cimcirdi mk bu seferki en sertiydi galiba etimi kopardı sandım)
+ya sen niye beni sinir ediyorsun atlama her lafa
• tamam kızma abla(beyler ne yalan söyleyeyim ben annemden daha adam akıllı dayak yemişimdir ama ablamdan yediğim dayağın haddi hesabı yoktur)
+hazırlan çabuk bugün bizle geliyorsun annem dedi dün bütün yol paranı bitirmişsin seni ben bırakıcam(mk rezil oldum resmen tak var gibi kızın yanında dedi birde ama nerden bilecek çıktığımızı utandım binler)

hazırlanıp çıktık ablam beni kampüse kadar bıraktı tam iniyorum kız çıkartıp 50lira uzattı al ihtiyacın olur dedi(ulan ablamın düşümediğini sevgilim düşündü ama alamazdım o parayı hem utandım hemde çekindim) yüzüm kızarık bir şekilde kabul edemem dedim, ya neyine kabul edemicen al işte parayı dedi..

yok kabul edemem diye birdaha itiraz ettim.. duygu durdu durdu ablama bakarak helal olsun pes doğrusu kardeşinde senin gibi nedir sizdeki bu inat anlamadım gitti kime çektiniz ki siz böyle anneniz bukadar değil dedi.. sonra bir sessizlik oluştukdan sonra duygu ablama benimde dövme hakkım var değilmi kardeşini diye sordu? ablam tabii tabii diyip sincice güldü(ulan mk ya düştüğümüz duruma bak sevgilimizden göz göre dayakta yemek varmış kaderimizde) neyse beyler duygu dedi ben öyle şey yapmam asla, hele kardeşine asla dedi ve güldü(ulan bu kız yemin ederim başkaydı aşkında karşılık beklemeyen saf sevgiyle seven, tek derdi gücü insanları mutlu etmek olan bir kızdı.. ne yalan söyleyeyim ben onun yerinde olsam döverdim :d) neyse kabul etmedim ben parayı kızıyorum ama diye bana baktı yine kabul etmedim, bana biraz kızgın bir sesle al parayı beni çileden çıkarma aa ne inat bu böyle, tamam borç olarak veriyorum sonra verirsin deyip cebime zorla sıkıştırdı o parayı.. (hay mk vallahi rezil olmuştuk delikanlı adamın kitabına sığarmı bu, cevabı sığarmış beyler gülü seven dikenine katlanır hesabı) arabadan inerken ablamı yanığından öptüm oda beni öptü(tabii ki ablamı bilerek öptüm) sonra duygu'yuda yanağından öptüm ama ablamı yanak yanak yanağa öpüşürken duyguyu dudağımla yanağından öptüm.. (ulan mk ablama yakalandım) ben sana eve göstercem tavırı yapıp beni indirip gittiler.. fakültede ablamı tanıyan tanıyordu da duyguyu tanıyan yoktu bir kaç arkadaş sordu kimdi hatun diye filan, höst mk yavaş olun dedim ablamın arkadaşı ayağına(aslında benim biricik sevgilimdi)

beyler deminki bahsettiğim filmin müziği; https://www.youtube.com/watch?v=nVYFOlVB-Uo
oldukça güzeldir filmden karelerde var videoda..

neyse biz şakalıyoruz öyle ablam dedi duyguya sen kimin tarafındasın hain?

+duygu
-ablam

+ben tarafsızım canım, ezilenin yanındayım(öyle bir gülüşü vardı ki o an anlatamam ben mutlu oldum)
-ama beni dövüyorsunuz şuan haksızlık
+çünkü sen daha güçlüsün
-hayır siz daha güçlüsünüz

vs. derken ortalığı baya dağıttık bir yandan şakalıyoruz üçümüz bir yanda da gülüyoruz ablam ayağa kalkıp yeter bu kadar eğlence yoruldum dedi.. (ulan abla sen git madem biz devam edelim şakalaşmaya) duygu durdu durdu o halde bu akşam dışarı çıkalım dedi
ablam ben yorgunum yarın çıkarız(bizim çıkmamızda engel oldu) duygu yeter kız herşey de yorgunum diyorsun hadi uğraştırma benide hazırlan bak yoksa zorla ben çıkartırım(tekde olamasak yine de çıkacaktık mutlu oldum) ablam zar zor ikna olduktan sonra beni odadan çıkardılar giyinmeleri için bende gittim giyindim hazırlandık anneme sordum sende geliyormusun diye hayır dedi(gelmemesi bir yandan iyi olmuştu fazla kişi olmayacaktık)

yolda ne yapalım nereye gidelim diye tartışırken ben dedim hadi ... avm ye gidelim(bilerek ismini vermiyorum rezler oturduğum yeri bilmeyin ifşa olmayalım sonradan :d)

ablam hayır dedi bu saatde napacaz orda, duygu atıldı yine sinemaya gidelim ozaman?
ablam seansları filan bilmiyoruz güzel film varmıdır ki dedi? tabii kimseden cevap yok araştırmadık ki ne olup olmadığını aniden çıkan bir fikirdi.. oy birliği ile sinemaya gitme kararı aldık baktık çok güzel filmler yoktu bitane korku filmi vardı ona girelim dedim ben duygu ben korkarım filan dedi(yanında ben varım korkmaya diye fısıldadım ablama çaktırmadan) ablam zaten öyle kolay kolay hiç birşey den korkmaz.. ama gibtiğiminin filmine 10da girsek 12 gibi çıkacaz ablam yine itiraz etmeye başladı senin yarın dersin var olmaz bizde işe gidecez cart curt diye zar zor yine ikna etti duygu(gerçekten samimi arkadaş olmak böyle birşey kıramıyorlar birbilerini, birbirlerinin neredeyse her istediklerini yapıyorlar) neyse binler anlaştık filme ortalardan 3bilet aldık girdik.. ben ortada oturuyorum ablam sağımda duyguda sol tarafımda.. biz duyguyla kolkolayız ama salon karanlık göremiyor ki ablam bizi(eheh) film başladı izliyoruz öyle dehşet sahneler geliyor ki anlatamam.. ben bile tırstım ama çaktırmamaya çalışıyorum(tırsmama demeyin tırsarsınız)
gibtiğimin öyle bir sahne geldi ki sanki mk çocuğu bizi kesecek ödüm takuma karıştı ben bi tırsmışım yerimden hoplamışım farkında değilim ablamlar kikirdemeye başladı bir yandan ablam bir yandan duygu gülüyor bana.. noluyoruz filan diyorum sus işareti yapıyorlar..
(anlayacığınız yine kendi kendimi yaktım rezil ettim kendimi bide kıza dedim ki yanında ben varım birşey olmaz) sonra mk bitermi bu gibtiğimin sahneleri bitmez korku filmi nasıl olsa adamlar doldurmuş acayip sahneleri ama öyle bir sahne geldi ki salondaki herkes korktu bi an kolumda acı hisettim baktım soluma baktım duygu kolumu koparacak gibi sıkıyor(ulan bırakmasa kangren olacam o derece korkmuş kız cağız) ablama baktım hala filmi izliyor(korkmuyor ki mk) öyle tırsa tırsa filmin ilk yarısını araya çıktık oturuyoruz sohbet filan ediyoruz ben korktuğumu çaktırmamaya çalışıyorum film güzeldi ama pek korku sahnesi yok(yalan mk kızın yanında hava atacaz ya) ablam durdu durdu belli sen hiç korkarmısın dedi(yine rezil olduk mk) ablamlar gülmeye başladı dedim duygu abla sen yapma bari(şu lafı demek çok koyuyordu ama artık yazmayacam binler ama bilin her dediğimde öyle böyle koymuyordu geçiriyorlardı resmen) duygu tamam deyip sustu 2.seans başladı girdik filme buralar ilk seansa göre daha az korku sahnesi filan vardı.. onuda bitirdik çıktığımız gibi ablam saate baktı baya geç çabuk eve dedi.. (abla noluyoruz daha erken dememe) kalmadan kendimi arabada buldum sonrasında yolda, gece trafik yok yol açık hızlı gittik(yavaş gitmeyi yehlerdim duyguyla daha fazla vakit geçirmek için)

eve vardık ablam yine telaşla herkes yatağa diyip ışıkları kapattı(banada bağırıyor yat artık diye yarın kalkamıcan vs.) neyse yattık ben kendi odamdayım mk uyuyamadım bütün gece gözlerimi kapatıyorum o saçma sahneler gözümün önüne geliyor filan(normalde de hiç korkmam böyle şeylerden bu film başkaydı mk) zar zor sabah ettim kalktım baktım mutfakta kimse yok(normalde her sabah dolu olur anlatıyordum sizede) mk ya ablamlar beni bırakmış diye kendi kendime küfür ediyorum bir yandan da hazırlanıyorum okula gitmek için, saati takmak için aldım bir de ne göreyim saat daha sabahın 5i ulan dedim gelde sövme kendi kendine.. (sahidende delakanlı adamışım kendime sövmüştüm :d)

neyse binler ben yatağa geçtim yatıyorum akşam geç yattım sabah erken kalktım kafayı vurduğum gibi uyumuşum..

biri geldi beni uyandırmaya çalışıyor baktım duyguydu her sabah ablamın yapmadığını o yapardı kaldırdı beni kahvaltıya çağırdı ama ablam yok (nerdeydi lan?) daha yatıyormuş biz oturduk birlikte baş başayız hemde bizim evde daha ne isteyebilirdim ki..(bu arada annem neden yok, annem sabah 8-8.30'de iş başı yapıyordu o yüzden bizden bir kaç saat daha erken çıkıyordu) neyse binler biz oturduk baş başa kahvaltı ediyoruz ilk kez kendi elimle duyguya birşeyler yedirmiştim(mutlu oldum lan) hem birlikteyiz hem başbaşayız hemde birlikte sohbet edip kahvaltı yapıyoruz.. duygunun tam ellerini tuttum seni seviyorum diyecem ablam girdi içeri bakıyorumda erkencisiniz dedi(ablamdan biraz daha erken kalkmıştık, beyler o anlık züt korkusuyla ellerimi kızın elinden nasıl çektiğimi anlatamam ışık hızında çektim o derece) duygu yine kıvırdı sen yatıyordun kıyamadım falan filan diye..

kahvaltıdan sonra hazırlanmak içeri geçtim dolabı açtım elime duygunun dün hediye olarak aldığı kazak gelmiş farkında değilim, giydim ablamların yanına geçtim ablam bana tip tip bakıyor.. dedim noldu abla? yok birşey dedi.. ablam çantasını almak için içeri geçti duygu geldi çabuk bana kazakların birini getir dedi neden ama dememe kalmadan tekrarladı çabuk diye.. koşarak gidip geldim verdim kazağı o paketin içine koydu dedim napıyorsun? birşey yapmıyorum aşkım senin iyiliğin için.. (ulan kafaya bak aklıma gelmedi bir türlü duygunun aldığı kazağı giydiğim ablamda başka birisine aldı sanıyor o kazağı, ama beyler olay çok hızlı gerçekleşti o yüzden ablam yakalamıydı yoksa tutmuştuk dibi)

ben sonradan çaktım olayı tam arabaya biniyorum bir an durakladım, ablam bağırdı hadi geç kalacaz diye dedim yok abla gidin siz ben arkadaşlarla gidecem iyi dedi gittiler.. (duygu yerine başka biri olsa tutmuştuk dibini)

geçtim okula, bir yandan da duyguyla köpek gibi mesajlaşıyoruz ama elimden telefon düşmüyor bir tek derslerde yazmıyorum.. oda dersleri kaçırmam gerektiği için yoksa dersten çıkıp yine yazacam

neyse gün bitti sayılırdı eve geçecem bir baktım bizim çıkışta ablamın arabası içimden Allah Allah ne arıyor burda ablamın arabası filan diye düşünüyorum , sonra arkamdan ablam geldi farkında değilim.. ablam bana sormaya başladı duygunun aldığı kazak değilmi bu cart curt sen niye bu kıza bukadar yakınlaşmaya başladın? diye yardırıyor bende cevap veremiyorum bir türlü, Allah dan bizim çocuklardan bir kaçı geçiyormuşta tuttum kolların dan çektim beyler ablam eve bıracakmış bizi bugün gelin hadi filan kaş göz attım(öğrenci adam hiç beleş yolculuğu reddermi etmez tabii ki) bindik arabaya ablam bana diyor sonra seninle görüşücez tamam abla görüşelim dedim(bozuntuya vermiyorum)

herkesi evine bıraktık filan kaldık yine ablamla baş başa, ulan şimdi tuttuk kökünü haydin bakalım(ne uydurucam derken iyice sıçtım ayrı bir konu) dedim abla sen niye tek geldin Duygu abla yok ya filan.. ben erken çıktım vardiyası bitince çıkacak dedi, doğru o meseleye gelelim senle dedi..(birkez daha sıçıp sıvıyamamak bu olsa gerek) ablam evin yolunu değiştirdi abla nereye gidiyoruz abla diyorum cevap vermiyor bana konuşmuyor..

neyse panpalar devam ediyorum seri şekilde..
artık yasak aşkımızı sadece duyguyla biz değil ablamla annemde biliyordu.. bu olaylardan sonra ablam benimle tam bir hafta konuşmadı, evet binler tam bir hafta yüz yüze bile gelmedi benimle.. evdeyken sanki beni görmemek için ordan oraya kaçışıyordu (haklıydıda en yakın arkadaşı benim de kız arkadışımdı)
duygu ya ablam seninle konuşuyormu diye sorduğumda evet ama bana gelince hayırdı, ne yaptıysam ettiysem olmadı konuşturamadım koskoca hafta.. ablam benimle konuşmasada bunun artı yönleride olmuştu artık rahat duyguyla gezebiliyor konuşabiliyordum her allahın günü hastaneye gidip yanına uğrayabiliyordum kimsede bir şey diyemiyordu.. ufkumuzu genişletmiş sadece kahvaltılarda kalmayıp öğlenleri buluşabilirsek birlikte yemek yiyorduk.. sanki rüya gibi bir hayat yaşar olmuş herşey çok güzel gidiyordu önümüzde hiç bir engel yoktu..
binler hikayeyi burda kısa kesiyorum yoksa daha da uzayacak..
kışı atlatmış ilk bahar gibi aklımızdan planlar yapıyorduk yazın onu yapacaz bunu yapacaz, bu hayelleri küçük hemstırımla kurması bile inanılmaz güzeldi.. vakit geçtikce ablamda iyice alışma sürecindeydi, bu sebeple çoğu zaman duygu bize geliyor ve rahat şekilde yine aşkım cicimli konuşabiliyorduk.. yine duyguyla buluşmuş birşeyler yiyorduk, aramızda şöyle bir konuşma geçti;
+duygu
-ben
+aşkım hep ben size geliyorum biraz da sen bize gelsene
-bitanem bizden sıkıldınmı yoksa?
+hayır aşkım asla sıkılmam sizin gibi bir aileden, en yakın arkadaşım ve sevgilim birlikteyken nasıl sıkılabilirim ki?
-haklısın aşkm..
+gel işte üzme beni babaannemde seni çok merak ediyor bir kere gel görüş istiyorsan ablanıda(beyler ablamın ismini söylemişti ama fazla ifşa olmak istemiyorum o yüzden bu şekilde değiştirdim) çağır
-gerek yok aşkım ben tek gelirim.. (ulan belli değilmiydi nasihat dinleyecektik öyle yapma böyle yap faso fiso)
+beni çok sevindirdim aşkım teşekkür ederim
-önemli değil hemsterim benim..
neyse binler günü saati ayarladık aylar sonra 2.kez duyguların evine gidecektim ama bu sefer evde tek değildi, babaannesi vardı..
gideciğim gün gelmişti(büyük gün) elimden geldiğince şık giyinip şık görünmeye çalışıyordum ablam nereye böyle damat gibi diye sordu? dedim duygu çağırıyor yanına gidecem babaannesiyle tanıştıracakmış beni.. çok şirindir onun babaannesi çok iyi bir kadındır dedi..(ben giblemeyip öyledir öyle dedim)..
duyguların evine gittiğimde elimde çiçek vardı oldukçada şık görünüyordum.. kapıyı duygu açtı, hoş geldin beş gittin, öpüşüp içeri girdim(yanaktan tabii ki) içerde yaşlı bir teyze vardı..
gittim yanına elini öptüm nasılsınız dedim; iyiyim oğlum sağol sen nasılsın vs. den konuşmaya başladık.. (mk sahiden bu diğerkiler gibi değil daha farklıydı şöyle ki farklıydı konuşması insanı sıkmıyordu, bu yaşıma geldim nasihat dinlerken bile ilk kez yere bakmadım siz düşünün) duyguya misafiremize birşeyler kızım deyip mutfağa yolladı sonra başladı benimle konuşmaya..
+duygunun babaannesi
-ben
+bak oğlum elin ayağın düzgün birine benziyorsun ablanıda tanıyorum oda çok iyi birisidir..
-evet teyzecim öyledir..
+bana istediğin gibi seslenebilirsin ister ismimle, ister teyze, ister nene, ister duygu gibi babaanne nasıl istersen öyle oğlum
-yok estağfurullah teyzecim olurmu öyle şey
+olur oğlum olur herşey olur.. benim seninle asıl konuşmak istediğim mesele şudur
-evet dinliyorum
+ben garip büyüdüm ana baba nedir bilmedim küçük yaşta evlendirdiler, benim bu öksüz kızımda aynı ana baba sevgisi nedir bilemedi.. ona elimden geldiğince en iyi şekilde büyütmeye çalıştım.. ben gideciyim bu dünyadan vaktim kısalmış durumdayım bunun farkındayım.. ben de gidersem kim bakacak benim kızıma.. oyüzden;
senden tek bir isteğim var oğlum eğer ciddi düşünüyorsan şimdiden kendisine söyle ama gönül eğlendirmek için birlikteysen gözünü seveyim bunu ona baştan söyle üzme benim kızımı beni üz ama o garibanı üzme..
-teyzecim nasıl diyeyim bilemedim ki(kadın öyle bir konuştuki dilim tutuldu resmen) ben kızını gerçekten seviyorum aslada üzmeyeciğimi bilesin en iyi şekilde bakacam o benim göz nurum ; deyip devam ederken duygu geldi.. ee neler konuşuyorsunuz bakayım diyerek güldü..
bende bilerek birşey çaktırmayarak hiç öyle canım havadan sudan deyip geçtim, duygunun şimdi neden bukadar iyi bir insan, her olumsuzluğa bir çözüm bulabilen bukadar iyimser melek gibi biri olduğunu anlamıştım babaannesinin sayesindeydi.. babaannesine nekadar teşekkür etsem azdı
gerçekten kadın kendini değil duyguyu düşünüyordu o haldeyken bile(duygu içinde aynı durum geçerliydi) ama benim sevgilimin böyle bir kız olması beni gerçekten duygulandırıyordu.. o gün ağlamamak için kendimi zor tuttum..

neyse binler devam ediyorum

hepimiz çok üzgünüz ablamda duygu için izin almıştı ona teselli olmaya çalışıyoruz belki bizimde yüreğimiz yanıyordu ama unutmayın ateş düştüğü yeri yakarmış.. onun acısı bizden daha fazlaydı.. daha önceki enteryde bahsetmiştim kızın pgibolojisi iyice bozulmuş artık duygu değil başka birisiydi.. (günlüğünün bende olduğundan bahsetmiştim günlük burlarda yok bunlar hakkında tek bir kelime bile yok panpalar)

son çare pgiboloğa yollamaktı, ama onuda kabul etmiyordu.. etsede etmesede yollamak zorundaydık çünkü böyle kaldıkça durumu daha da kötü olacak allah göstermisin belki aklını bile kaybedebilirdi.. belli aralıklarla seanslarla pgibolog tedavisi biraz da olsa işe yaramaya başlamış bizimle çok da olmasa konuşuyor biz yemek yedirirsek yiyordu.. tedavisi için ona farklı şeyler veren pgibolog örneğin bugün bununla ilgileneceksin yarın onunla ilgileneceksin haftaya neler yaptığını bana anlatacaksın vs. (çocuk gibi iş yaptırıyor aklını başka şeylere yorduruyordu benim düşüncem bu şekildeydi) evet gerçektende bu işe yarıyor olsa ki yavaş yavaş babannnesinin ölümünü unutuyordu fakat ölüm gibi kelimeleri yanında pek kullanmamaya çalışıyorduk ki aklına gelmemesi için..

birde asla kabul etmediği şeylerden biride eski evi eski eyşalarıydı, onları gördümü delirir gibi oluyordu(sevdiğiniz hakkında böyle birşey demek ne kadar normal ama gerçekten öyleydi)

yavaş yavaş toparlanıp işinin başına dönmeye hazırlanıyordu, benimle diyaloğunu arttırmış sürekli muhabbet edecek birilerini arıyordu.. belkide kendini bu şekilde oyalıyordu bilmiyorum ama ben onun için herşeyi yapmaya hazırdım.. inanın eve geliyor benimle saatlerce konuşuyor gidiyor telefonda yine saatlerce konuşuyordu.. aklınıza gelebilecek her türlü şeyi konuşuyorduk ne olmuş bitmiş sürekli ama sürekli.. benimle telefonu kapattıkdan sonra ablamla devam ediyordu biliyorum ablam söylüyordu.. olsun üzülmüyordu daha fazla sıkılmıyordu ya o bana yetiyordu..

okulların açılmasına yakın süpriz yapmak için baranığa gidip ufak finolar vardır bilirsiniz bolonkamı neydi cinsi rus finosu olarakda geçer çok tatlı bir tane vardı kahverengi tüylü sevdim onu aldım kafesin içinde eve zütürdüm üstüne örtü serdım bilerek duyguya birşey çaktırmamak için, çok geçmeden duygu ablamla bir eve geldi.. aramızda geçen diyalog
+ben

-duygu

• ablam

+duygu bak sana ne aldım

-ne aldın aşkım

+gel yanıma(geldi)

• göster bende merak ettim

+az sabırlı olmayı öğren abla(güldüm)

• tamam tamam

örtüyü kaldırdım küçücük bir köpek yavrusu daha havlamayı bilmiyordu sadece sesi çıkıyordu(bilen bilir yeni doğmuş köpek yavruları havlamayaz)

-ay kıyamam

• çok tatlı

aldılar baya mıncıkladılar(sevdiler) köpeği
günler sonra benim küçük hemstırımı ilk kez okadar mutlu görmek ne yalan söyleyeyim benide sevindirmişti.. sonra ablam durdu durdu
• e iyi hoşta bu köpeğe evde kim bakacak?(sahiden mk hiç akıl etmemiştim)

+sen bak abla olmazmı?

• ben evdemiyim sence?

+olsun iş yerine zütür

-ben bakarım tontişime, değilmi tontişim(virgülden sonrasını köpeğe demişti)
gerçekten köpek de en az duygu kadar tatlı birşeydi ama kim bakacaktı asıl soru buydu..

evet kabak annemin başına patlamıştı.. annem eve geldi biz 3ümüzde salonda oturuyoruz kimse köpeğin olduğundan haberdar değilmiş gibi yapıyor.. sonra köpek acayip acayip ses çıkarmaya başladı havlamıyor zaten.. annem bune böyle dedi neyin sesi o?

ben bilmiyorum dedim ne ki sahiden.. (ablamla duyguda bana bakıp gülüyorlar)

sonra köpeği alıp geldim durumu itiraf ederek anlattım, annemden itirazlar üstüne itirizlar anlatamam o anı beyler..
ablamı araya soktum(genelde ablam her istediğini anneme yaptırır) annem ablamada aynı şeyi dedi gidin aldığınız yere zütürün..
en son duygu kendi söyledi ... abla lütfen(annemin ismini bir enteryde farkında olmadan vermiştim şimdi veremem kusura bakmayın beyler) annem durdu durdu yine olmaz..
duygu iyice yalvarır hale geldi, annem ama bak sadece sabahları ona göre.. duygu sarıldı teşekkür etti filan..(o öyle neşeli oldukça bende gülüyordum be panpalar)
annem sabahları işe zütürüyor(iş yerinin bahçesine bağlıyordu) annemin iş yerindeki yeri yüksek olduğu için kimse birşey diyemiyordu
akşam eve getirip duyguyla ablam ilgileniyordu yürüyüşe çıktıklarında onuda alıyorlardı, kendimi dışlanmış gibi hissediyordum sanki küçücük köpek benim yerime geçmitşi.. (ulan ben duyguyla birkez yatamadım köpek hergün yatıyordu :p)

işin şakası bir yanada onu öyle mutlu görmek beni de gerçekten mutlu ediyordu her ne olursa olsun..

binler devam ediyorum yanlışıkla kızın diğer ismini yazdım hala kaldırmamışsınız rica ediyorum kaldırın..

ablamın gelmesinede kabul ettikden sonra ertesi gün olmasını sabırsızlıkla bekliyordum çünkü duyguyla ablamlar iş yerinden izin alacak ona görede pedere tarih verecektim..
ablamlar akşama doğru eve geldiğinde ablamın izin alamadığını sadece duygunun izin alabildiğini öğrenmiştim.. ablam gelmesede ben adeta mutluluktan havalara uçacaktım, çünkü küçük hemstırımla birlikte okadar sorunu aşmış tatile gider gibi babamın yanına gidecektik(aslında zaten tatil gibi birşeydi) neyse hemen duygunun bavulu hazırladık benimkinide hazırladık babamı arayıp baba biz geliyoruz haftaya billet alabilirmisin diye sorduğumda babam sende para var ise türkiyeden al burdan daha pahalıya gelecek gibi ben sana geri öderim dedi kabul edip hemen biletleri internetden aldık..

sabırsızlıktan yerimde duramıyor sürekli duyguyla neler yapacığımızı düşünüyordum, bu bir haftanın geçmesini beklerken oyalanacak birşeyler arıyordum aynı zamanda babamın yaşadığı şehrinde ufak tefek araştırmalarını yapıyordum..

duygu gitmemize son güne yakınken eve gelince benimle konuşmak istediğini söyledi, acaba nediyecekti ulan yinemi bir aksilik çıkmıştı hayır aksilik çıkamazdı çünkü herşey tam takırındaydı(çıkınca çıkıyor işte)

+duygu
-ben

+aşkım sana birşey söylemek istiyorum
-evet birtanem seni dinliyorum
+ben seninle gelmesem olurmu?(o an başımdan aşağıya kaynar sular döküldü)
-buda nerden çıktı? neden gelmeyeceksin ki?
+aşkım şey
-ney aşkım?
+ablan benimle aynı gün izin aldı fakat hastalarla illa birilerinin ilgilenmesi gerekiyor bu yüzden ikimizde izin alamadık(ablamın ismini kullandı ama bilerek yazmıyorum ifşa olmamak için kusura bakmayın beyler)
-bunu zaten biliyorum aşkım
+ablan bana benim gitmemi söyleyip kendi bilerek kalıyor o yüzden benden duymuş olma ablanla gitmelisin benimle değil(ulan yine kendini değil başkalarını düşünüyordu kıyamam ya)
-aşkım yapma ablam kendi seçimini kendi yapmış sen gel benimle söz bir dahikine ablamla gidecem senide alacam
+sözmü bak ne olursa olsun ablanı zütürecekmisin?
-söz aşkım evet zütürecem söz..

sımsıkı sarıldı bana gözlerinin içi gülüyordu adeta.. toparlandığımız gece ablamdan erken çıkacığımız için ablama yatmadan önce teşekkür ederim abla iyiki varsın dedim.. sonrasında;

+ablam
-ben

+yine noldu uyuz niye iyiki varım?(bilerek bilmemezlikten gelmişti herhalde)
-öyle işte abla iyiki varsın(bende bilerek çaktırmadım daha fazla)
+ne için ama söylesene?
-abla ben öyle dediğim için işte(yanağından öpüp bilerek kendi odama kaçtım) güldü gitti

sabah olduğumda beni uyandıran yine duyguydu.. aşkım hadi kalk gidecez dedi, tamam aşkım kalkıyorum sen hazırlan bende hazırlanıyorum hemen deyip kalktım..

hazırlandıktan kısa bir sonra toparlanıp bavulları alıp dışarı çıktık, şimdi yolculuğumuz ise hava alananınaydı.. ortalama iki saatlik bir uçuşumuz vardı.. biz havalimanına biraz erken gitmiştik sanırım, orda bir kaç saat oturduktan sonra bizim bineciğimiz uçağın kalkış saatide iyice yaklaşmıştı, herşeyi halledip bavullarıda verdik.. uçağa bindik kalkmasını bekliyoruz filan hostesler yerlerine geçip birşey anlatıyorlar ama ben takmıyorum bile sadece duyguyu izliyordum.. ne yalan söyleyeyim oralı bile değildim..

neyse sağ sağlim uçuşu tamamlamış inmiştik havalimanında zaten babam bizi bekliyordu, babamın yanına yaklaştığımda sım sıkı sarılıp bana oğlum sen büyüyüp adam olmuşsun en son görüştüğümüzde el kadar çocuktun deyip dahada sıkı sarıldı.. evet baba büyüdüm ya vakit geçiyor sürekli dedim.. babam sonra yanındaki güzel hanfedide kim bakalım? ablan olmayacığına göre ya nişanlın yada kız arkadaşındır dedi(sadece sevgili olduğumuzu babamda biliyordu ama nişanlın lafı beni resmen yüceltmişti) gülerek hayır baba kız arkadaşım dedim.. duygu babamlada tanışdıktan sonra siz yol yorgusunuzdur isterseniz hemen benim eve geçelim dedi.. ne yalan söyleyeyim binler uçuşdanmı yolculuktanmı bilmem salak gibi birşey olmuştum(hemen babamın isteğini kabul edip eve gitmek istiyordum ama duygunun fikride benim için önemleydi) duyguya sorduğumda tamam eve geçelim o halde dedi.. dışarda oldukca taksi ve lüks arabalar vardı.. (elalemin ülkesi para basıyor anasını satıyayım) ben taksilerden birine doğru ilerken babam oğlum gelsene buraya taksiyle ne işin var deyip güldü bana oldukça lüks bir arabanın yanında duruyordu, baba ciddi olamazsın bu araba senin değildir herhalde dedim.. ama onundu binler gerçekten nufkum tutulmuştu sanki.. duyguya birşey çaktırmadan bavulları bagaja koyduktan sonra tutulduk yola..

babamla bir kaç senenin acısını çıkartıyor hiç susmadan konuşuyorduk.. duygu ise sadece bizi dinleyip gülüyordu.. arada sohbete uzak kalmaması için onada fikirlerini soruyordum oda cevap veriyordu.. neyse eve geldikten sonra bir bavulu ben diğer bavulu babam alıp eve geçtik..

devam ediyorum binler..
duyguyla neşeli vakit geçiriyorduk ortam oldukça güzeldi, tıpkı küçük çocuklar çocuklar gibiydik(belkide sahiden ikimizde birer küçük çocuktuk kim bilir önemli olan o vaz geçilmez sevgimiz ve aşkımızdı) eğleniyor herşeyi beraber yapıyorduk.. sağolsun babamda gerçekten bana babalık yapıp arkamda duruyordu, bütün masraflarımız ondandı..

daha sonra lunaparktan çıkıp gezmeye devam ettik, heryere uğruyor sürekli birşeyler alıyorduk (kendimi balayında gibi hissediyor fakat biz hala sadece birer sevgiliydik.. olsun be sadece benim hemsterimi mutlu görmek bana yetiyorda artıyordu..) saat gecenin bir yarısı olmasına rağmen sanki gündüzmüş gibi insanlar hala dışaradaydı.. dükkanlar herkes birbireyle beraber birşeyler konuşuyor fakat ben anlamıyordum.. neyse hemstirimla uzun bir süre yürüdükten sonra(baya yürümüştük o gün) babam bizi bir bowling salonuna zütürmüştü.. bizim eğlence merkezlerimiz gibi değil içki içeride serbestti.. herkesin elinde mutlaka bir kadeh birşeylerle görürsünüz..

neyse babam gidip herşeyi ayarladıktan sonra ben ve hemstirimla babam karşı oynayacaktık(çok oynamasamda az çok biliyordum) ayakkabıları filan değiştirdik salona doğru geçtik.. hazırlandıktan sonra babam gülerek başarılar çifte kumrular sizi diye güldü..
(bizde gülerek başarılar dedik)

oyuna başladık, ilk atışı babam yapacaktı fakat babam nezaket gösterip önden bayanlar diyerek yine gülümsedi.. duygu attı bir kaç tane lobutu devirmeyi başarmıştı.. bende attığımda lobutların yarısını devirmeye başardık, sevinçliyiz öndeyiz diye seviniyoruz.. babam topu aldığında yok böyle birşey tek atışda bütün lobutları devirmeye başladı.. ben hayret içinde babama bakıyordum, böyle böyle devam edip biz oldukça geri düşmüştük.. vay be anasını satayım babam bukadar iyi oynamayı nerden öğrenmişti bende bilmiyordum..

babam sona beni kenara çekip;

+babam
-ben

+merak etme oyunu size verecem bilerek kaybedecem şimdilik sadece biraz gösteri yapıyorum diyerek güldü
-olurmu baba öyle şey?sen kendin kazanıyorsun hadi devam et..
+olur hemde bal gibi olur delikanlı adamsın şimdi kız arkadaşının yanında oyunu kaybetmek olmaz
-baba duygu öyle bir insan değil..
+olsun ben yinede bilerek yenilecem..

nekadar itiraz ettiysemde kabul ettiremedim ve babam dediğini yinede yapmıştı topu bilerek dışarı atmaya filan başlayıp kaybetmeye başlamıştı.. biz kazanmaya başladıkça(duygunun haberi yok) hemstirimin yüzü iyice gülmeye başlamıştı daha bir mutlu olmuştu..

oyunu kazandıktan sonra bana sarılarak kazandık aşkım diye yine fare gibi kikirdemeye başladı.. ben dururmuyum onun gülüşünü gördükçe bende gülmeye başladım kazandık aşkım ya.. babam yanımıza gelip bizi tebrik ettikden sonra tebrikler çifte kumrular beni kazandınız şansınız hep böyle yaver gider umarım diyerek gülmüştü.. (aslında şans filan yoktu babamın sayesinde bedavadan oyunu kazanmıştım)

daha sonra durup; durun biz iddiasına oynamıştık bu oyunu dedi.. bende ne iddiası baba hayır dedim.. duyguda evet biz eğlencesine oynamıştık sadece dedi..

babam okadar yaşlanmadım tamam kabulleniyorum kaybettim ama sorumluluklarımı yerime getirmeliyim dedi..(nolduğu anlamamıştım duyguda bende birbirimize şaşkın şaşkın öyle bakmıştık)

biraz daha orda oyalanıp eve geçtikden sonra çok geçmeden yattık.. hemstırım yine yanıma gelmiş benim birlikte yatıyordu.. onun kokusu o duruşu sanki beni benden alıyordu gerçekten aşk ve sevgi böyle birşeydi.. hiç bıkmasazın ona bakabilir tekrar tekrar aşık olabilirdim..

ertesi gün sabah olduğunda babam ikimizi uyandırmış hadi bakalım diye kaldırdı.. yine ne olduğuna anlam verememiştim, babam oldukça şıktı ve üstünde takım elbise vardı ne olduğuna bir türlü anlamıyordum.. hemen hazırlanmamızı söyledi.. hazırlandıktan sonra
aşağıya indik.. arabanın yanına vardığımızda babam ceketinin önünü tutarak duyguya arka kapıyı açıp buyrun hanfendi dedi.. bende tam arabaya binerken, sizde buyrun beyfendi diyerek güldü.. duygu bana nolduğunu sorduğunda bende bilmiyorum ki aşkım diye cevap verdim.. gerçekten de ne olup bittiğini bilmiyordum..

yolda babam bizimle konuşmuyor sadece yoluna bakıyordu, daha sonra oldukça lüks bir mekana geldik.. babam hızlıca arabadan inip yine ilk duygunun kapısını açıp onu indirdi sonrada aynı nezaketi bana gösterdi.. ulan karşımdaki adam sanki babam değil özel şöfürümdü..

sonra beni takip edin diyerek mekana girdi, inanılmaz biryerdi mükemmel ötesi diyebilirim.. içeri girdiğimizde herkes bizi güler yüzle karşılıyordu büyük bir masa döşetilmiş şekilde bizi beklediğinden haberimiz bile yoktu.. garsonlardan biri yerimizi gösterip gitti binler inanın ne ararsınız vardı bir kuş sütü ekgibti masada..

babam kavhaltıya başlamadan önce neden bunların olduğunu merak ediyorsanız dünkü oyunu ve iddaıyı kaybettim bu yüzden böyle dedi.. duygu hiç gerek yoktu efendim dediği gibi lafı olmaz kızım diye cevap verdi babam.. binler o gün yine inanılmazdı anlatamam.. babam bana göz kırparak yine babalığını yapmıştı sanırım.. bizimde zaten son günümüzdü biletin süresi dolarsa yeni bilet almak zorunda kalacaktık çünkü gidiş-geliş için almıştık bileti.. akşama kadar orda burda babamla birlikte resim çekilmeye devam ettik, gezdik tozduk tekrar eve gelerek toplandık.. toplamda 5gün 4gece filan kalmıştık(tamdıbını anlatamadım kusura bakmayın) babam biraz daha kalmamızı istesede olmazdı hem okulların tekrar açılmasına az kalmış hemde duygu işe gitmek zorundaydı.. babam hava alanına kadar bıraktıkdan sonra bizi uğurladı hafiften gözleri doldu(ilk kez onun ağladını görüyordum) gidip sarılarak herşey için sağol baba diyerek teşekkür ettim, lafı olmaz oğlum dedi.. yalnız senden bir şartım var o kızı üzme sakın birbirinize çok yakışıyorsunuz kızarım sonra ikinizede diyerek yine güldürmüştü bizi..

türkiyeye döndükten sonra bizi ilk karşılayan ablam oldu, iyi gezdinizmi bari uyuzlar sizi diye güldü.. bende evet abla güzeldi babam çok değişmiş, eskisi gibi değil dedim.. bildiğini söyleyip zaten babamla görüştüğünü söyledi(ulan bir benim haberim yoktu)

beni yol çarpmış berbat bir şekilde direk ablama eve gitmek istediğimi söyledim.. ablam reddeterek biraz dışarda oturalım sonra gideriz dedi.. (ben ölüyorum ama ablam yinede yapacığını yapmıştı) neyse bir yerlere oturmaya gittik, ablamlar hem kavhe içiyor hemde çektiğimiz resimlere bakıp kendi aralarında kikirdiyorlardı.. ben daha da kötü olmaya başladıkça bir ara kendimden geçer gibi oldum duygu yanıma koşarak aşkım iyimisin dedi.. evet aşkım sen varken iyiyim dedim ama aslında ölüyordum mide bulantısı baş ağrısı anlatamam.. duygu ablamı zorda olsa ikna ederek eve geçtik.. içeriği girdiğimiz gibi zeytin duygunun kucağına atlıya verdi, bizi sadece 5gün görmemiş ama köpek bile özlemişti..

benim karşımdaki rahat dururmu gitmiş hemen müdüre yetiştirmiş ... kız arkadaşı gelip izin saatinden önce çıkıyor vs. diye.. tam duygu'yla yolda yürüyoruz telefon çaldı, bir baktım ki bizim müdür arıyor..(içimden geçiriyorum aha şimdi sıçtık diye filan, biraz argo kullanıyorum ama artık kusura bakmazsınız umarım..)

açtım;

+ben
-müdür

+evet efendim
-izin saatinden önce neden çıkış yapıyorsunuz sebebi nedir öğrenebilirmiyim?
+efendim kız arkadaşım geldi bu sebeple çıkmak zorunda kaldım..
-kusura bakmayın fakat büyük bir şirketde çalışıyorsunuz müşterelerimiz önceliğimizdir..(gibi birşeyler deyip duruyor)
+evet efendim, haklısınız efendim(deyip duruyorum..)

kapattıkdan sonra;

+duygu
-ben

+aşkım noldu? bir sorun yok ya?
-hayır aşkım yok(gülüyorum, ama fırça yediğimin sesi telefondan duyuluyor rezil olduk adeta..)
+peki ozaman tatlım(oda güldü)
-aşkım hadi ne yiceğimize sen karar ver bakalım.. dedim filan yolda gidiyoruz yine telefon çaldı arayan yine müdür(içimden bu sefer gerçekten sıçtığım andır dedim)

+ben
-müdür

+buyrun efendim..
-demin ki olay için kusura bakmayın.. (ne olduğunu ilk anlamadım) yanımda ... hanım vardı(karşımdaki huur) o yüzden böyle davranmak zorunda kaldım
+estağfurullah efendim önemi yok..
-önemi yoktan değil ben kız arkadaşınızın durumunu zaten biliyorum gerekli yerlerede sizin için iletecem iyi günler.. (duygu'nun iyi olduğunu hala bilmiyor ondan böyle demişti)

benim isteksizce yüzümde bir gülümseme oldu, duygu ne olduğunu sorduğunda açık açık anlattım herşeyi.. oda bana gülüp peki aşkım demişti..

yemeğe gittik, biraz birlikte vakit geçirdikten sonra yine iş yüzünden ayrılmak zorunda kaldık.. tam ayrılırken;

+duygu
-ben

+aşkım benim günlüğümü gördünmü?
-neden noldu birtanem?
+sabah bulamadım da ondan soruyorum..
-ben almıştım aşkım, bilmiyordum
+tamam önemli değil bitanem sana bir şey söylicem..
-evet aşkım dinliyorum..
+istersen günlüğe beraber devam edelim, bir gün sen bir gün ben olurmu? acayip mutlu olduktan sonra öperek;
-tabii ki de çok isterim.. diyerek isteğini kabul ettim..

beyler kusurama bakmayın yine yarıda kesmek zorunda kaldım, size karşıda mahcup oldum.. inşallah yarın geldiğimde daha net bir şekilde anlatmaya devam edecem..

bu arada teröristlerin yaptığı saldırıyı gerçekten kınıyorum, allah şehitlerimizin ailesine sabır versin.. bende haberi görünce üzüldüm..

devam ediyorum
duygu noldu diyorum birşey söylemeye çalışıyor ama anlaşılmıyor ağlamasından..
telefonu elinden aldığım gibi buyrun bana söyleyin ben erkek arkadaşıyım şuan kendisi konuşacak durumda değil dedim, karşımdaki kadın duygu hanımın büyükannesi şuan hastenimize kaldırıldı fenalık geçirmiş komşular tarafından ambulans aranmış vs.. adres istediğim gibi telefonu kapattım.. duygu resmen o an delirdi diyebilirim, kız kendinden geçti konuşamıyor onada birşey olacak diye ödüm kopuyor eline yüzüne su döktüm sildim dedim ağlama bitanem gidiyoruz şimdi hemen.. yok mk kız tepki vermiyor kilitlendi kucaklıdığım gibi arabaya zütürdüm arka koltuğa yatırdım, o an nekadar hızlı gittiğimi bilmiyorum gibdiğiminin yoluda baya uzun git git bitmiyor duygu bir ara kendi geldi babaanneme nolmuş birşeyi yok değilmi diye yine ağlamaya başladı.. diyorum aşkım birşeyi yok sen ağlarsan olacak ama lütfen ağlama gidiyoruz bak işte filan diyorum anlamıyor hala ağlıyor birde dövünüyor bırakmalıydım onu bırakmamalıydım saçlarını yoluyor arabayımı kullanayım kızamı bakayım kararsız kaldım.. o anlık soğuk kanlıklıkla arabayı durdurdum indirdim aşağıya bağırıyorum duygu kendine gel duygu! diye.. gören olsa kızı dövüyorum sanacak neyse bindirdim yine arabaya, biraz da olsa sustu deminki kadar şiddetli ağlamıyor akşama doğru hasteneye vardık koşarak acilden girdik böyle böyle durumu anlattım adamlar diyor ziyaretçi alamayız vs filan durumunu öğrenelim diyoruz yok diyor (bütün herşey bizim yazlıkta kaldı apar topar çıkınca) ablamı aradım hemen durumu anlattım ablamda annemle koşarak gelmiş, geldikleri gibi ben çıktım yine yola yazlığa gidiyorum.. gece yarısına doğru ablamı aradım durum ne diye onlarda hala birşey öğrenememiş.. beni bekliyorlar duygu ne durumda diye sorduğumda ablam cevap vermedi durakladı, abla diyorum duygu ne durumda söylesene yok cevap vermiyor en son kendimi tutamayıp abla söylesene ne durumda söyleee.. ! diye bağırdım ablam da ağlamaya başladı annem aldı birşey yok oğlum dinleniyor dedi..(bana yalan söylüyorlar kız bayılmış haberim yok)
sabaha kadar uykusuz uykusuz o yollarda git gel yapıyorum azda değil kaç saatlik yol, ben yollarda perişan oldum ablamla annemler hastenede ayrı bir perişan yolda dua ediyorum kimseye birşey olmasın diye.. onlara birşey olursa ben naparım sonra..
sabaha doğru hastaneye vardım girdim içeri adam hala yamuk yapıyor protokol bu şekilde maalesef içeri alamayız sizi falan filan.. dedim kardeşim bak şu kızın halini görüyormusun ne hale geldi ya bizi içeri alırsın yada olacaklara sen katlanacaksın işinden ederim seni dedim(yalan mk bir tak olacığından değil)
yok adam almadı hala bizi içeri saatin dolmasını bekledik başhekime çıktık durumu anlattık ablamlarda doktor benim böyle böyle yapın birşeyler lütfen diye yalvarıyorum adama adam odasından çıktı ablamla konuştu sonra güvenliklerle konuştu, sadece 1kişi içeri girebilir dedi.. durumu kritik olduğu için içeri ziyaretçi almıyorlar zaten neyse duygu girdi içeri içerde de tutamadı kendini yine ağlamaya başlıyor kız neredeyse 1gündür ağlıyor gözlerin altı torba torba olmuş o şekilde anlatayım size.. babaanne beni bırakma naparım ben sensiz yalvarıyor bildiğin ulan elimden bir şey gelmiyor benimde sadece dua ediyoruz yaptığımız başka bir şey yok..
öyle öyle 2günümüz hastenede geçti kız yemek içmekten kesildi ağzına tek bir lokma almıyor, hadi diyorum bak sen ye babaannede iyilecek vs. gibisinden yok dinlemiyor inadı tuttu yine.. ablam aldı zütürdü dışarı ben anneme soruyorum anne durum neymiş nolacakmış, annem dedi bana anlattırma deyip sarıldı bana, ağlıyor..
doktora gittim durum nedir diye sordum.. adam durdu durdu biliyorum zor ama her an herşeye hazırlıklı olmalısınız, durumu çok kritik seviyede biraz daha geç kalınsa belki hastayı kaybedebilirdik fakat şuan dediğim gibi kritik durumda ama allahtan ümit kesilmez dedi.. biz elimiz kolumuz bağlı boş boş bekliyoruz başka yapabileciğimiz birşeyde yoktu zaten..