neyse anneme filan görünüp direk yatmaya gittim, ulan ölüyordum o gün sanki.. ama binler şöyle söyleyeyim nerdeyse her gece hemstırımla yatıyordum orda şimdi ise bir özlem çekmiştim yanım bomboş kimse yoktu.. yine hemstirim gelsin yanımda yatsın onun kokusunu yine içime çekip onu izleyeyim istiyordum.. ama böyle birşey mümkün değildi be binler babam orda görmüş geçirmiş(bizimkilerde öyledir ama) orda bir alışıklık vardı burda olmazdı..

duygu izinin bitişine doğru(daha doğrusu bitmesi ile) yine işe başlamış, hergün telefonda saatlerce sohbet ediyorduk(zaten eve gelince görüşecez ama insan dayanamıyor be binler) arasıra kamili çağırıyor birşeyler yapıyor yada duygunun yanına giderek onu görüyordum.. yazı böyle serüvenlerle bitirdikten sonra geldi çattı okulların açılışı..

benimde son senelerim zaten pek takmıyor laylom geçiriyorum sürekli duyguyla ilgileniyordum.. tabii zaman geçtikçe bizim duyguyla olan samimiyetimiz artmış artık daha az bir utangaçlık çekiyoruz birlikte yatıyorduk.. benim eski yatağımı dahi büyütüp çift kişilik yapmıştık.. ablamda zeytinle birlikte yatıyordu.. anlayacığınız rahatımıza ve keyfimize diyecek yoktu.. günler aylar geçtikçe duygu babannesinin pgibolojisini atlatmış daha keyifliydik.. tabii bizim film geceleri bitermi bitmez, benim odadaki telivizyonu değiştirmiş ve boyutunu büyütmüştüm.. sadece benim odamda değil bizim odamızdı, küçük hemstırımla benim odam..

yine bir gece yeni bir film almış izliyoruz halil sezainin incir reçeli izleyenler bilir öyle filmin dibine gömeyim, almaz olaydım.. izledikçe duygu ağlıyor bende onun ağlamasına dayanamayıp bende hüzünlü hüzünlü içimden kendime kızıyorum.. keşke almasaydım vs. diye filmi zaten dediğim gibi izleyen bilir bizim halil abi bir kızı çok seviyor kız babası yüzünden hastalıklı bir şekilde dünyaya geliyor.. kız ilk önce babasını kaybediyor sonrada halil abimiz kızı kaybediyor..(ölüyorlar yanii) ulan filmin sonunda duygu bir ağlamaya başladı anlatamam öyle böyle değil, diyorum aşkım ağlama lütfen altı üstü bir film niye bukadar ağlıyorsun bana demişti ki ; buna benzer gerçek hikayelerde var ama.. sarılıp ağladıkça ağlıyor.. gözleri şişti yine ağlamaktan sadece bir film yüzünden, ben ne yaptıysam susturamıyorum ablamda geldi konuşuyor yok olmuyor hala ağlıyor.. en son annem gelip bırakın ağlasın kızcağız rahatlasın dedi.. sonra bağırına basıp yanına aldı o gece benimle uyumadı ama ne olduysa oldu işte annemin yanında sustu..

ertesi gün hiç birşey olmamış gibi meşhur kahvaltı masamıza yine oturduk 3ümüz varız ablam ben duygu.. (benim kafa yine de dün gece de kalmıştı)ben hemstırıma birşeyler yediriyorum ablam yine kıskandı(daha öncede benzeri olmuştu) bana yedir banane diyip duruyor, bende tamam abla bekle sıran gelsin öyle diyip amansızca güldüm.. ablamda aa birde sırayla uyuzun zoruna bakarmısın ya dedi.. duyguda aşkım hadi kırma ablanı dedi..(yahu bir kez sen kıskan hayır de arkadaş hiç böyle kötü huyları yoktu) kabul edip bir duyguya bir ablamın ağzına birşeyler koyuyorum(ablam da olsa iki kızın benim için çekişmesi güzeldi be binler) yanlış anlamayın ağzınıza takunyayla vururum, öyle kötü anlamda değil.. duygu hazırlanmak için kalktı, o günde duygunun doğum günü benim aklımdan tamamen çıkmış sağolsun ablam hatırlattı.. aramızda geçen konuşma;

+ablam
-ben

+bana bak uyuz ne aldın duyguya?
-birşey almadım abla neden ki
+ya çocuk sen beni öldürcenmi niye almıyorsun
-abla sebebi ne bilmiyorum ki özel bir durummu var?
+doğum günü kızın akşama gelirken mutlaka yaş pastayla içecek birşeyler al bende bir kaç arkadaşını çağıracam
-doğru sağol canım ablam hattırlattığın için
+tamam ama unutma bak diyerek güldü..

neyse binler o gün yine herzamanki gibi duyguyla konuşuyoruz ama hiç çaktırmıyorum doğum günü olduğunu (zaten kendide kutlamazdı pek ama ben yine kutluyacaktım)
bir taneye pastaneyede sipariş vermiştim üstünde küçük hemstırım iyiki doğdun diye yazacaktı..

gün öyle geçti derslere gir çık faso fiso derken akşama doğru çıkıp pasteneye gittim adamlar herşeyi hazırlamış pasta mükemmel gözüküyordu.. yanına bir kaç şey daha aldım eve geçiyorum ablam aradı yolda nerdesin daha duygu geldi gelecek ondan önce gelmeye bak hadi.. tamam abla az kaldı işte geliyorum diyip eve geldim.. dairenin kapısını açtım ışıklar kapalı ablamlar herhalde duyguyu almaya gitti diyerekten koridorunun ışığını açıp salona girdim, kapıyı açtığım gibi herkes iyiki doğdun diye bir bağırdı(dedim noluyoruz yanlış evemi geldik bugün duygunun doğum günüydü benim değil..) daha doğrusu bende öyle hatırlıyorum.. ablam yanlış söylemiş olamaz ya.. duygu yanıma gelip aşkım doğum günün kutlu olsun dedi.. dedim aşkım ne doğum günü bugün senin doğum günün değilmiydi? hayır aşkım senindi.. ablam yanıma gelip fısıldadı sana oyun oynadık bugün senin doğum günün herşeyi o ayarladı yat kalk şu kıza dua et dedi.. ulan beynimden vurulmuşa döndüm şimdi güleyimmi ağlayımmı? böyle bir süpriz yaptığı için sevinmelimiyim yoksa duygunun doğum gününü hatırlamadığım(yanlış bildiğim için) üzülmelimiyim bilemedim..

doğum günü partisi baya eğlenceli geçti.. benim aldığım pasta hala kaldı üstünde yazı yazıyordu.. herkes dağılıp baş başa kaldıktan sonra;

+ben
-duygu

+aşkım kızmadın bana değilmi?
-ne için aşkım?
+ne bileyim bilemedim doğum günü bırak seninkini kendiminkini bile bilemedim
-aşkım öyle şeymi olur lütfen duymayıyım birdaha kutlasan ne olacak kutlamasan ne olacak(şunu unutmayın her kız öyle hep ilgi beklemiyor huur olmadığı sürece)
+aşkım sen birtanesin (gittim aldığım pastayı getirdim)
-bune aşkım?
+aç bakalım
-açıp okudu ama aşkım bu pasta senin olmalı benim değil diyerek güldü
+olsun aşkım senin bu senin
-hayır senin(derken pastayı parmağımla alıp hafifçe burnuna sürdüm okadar komik görünüyordu ki anlatamam)
-aşkım napıyorsun ya
+elindeki pasta benimse sende benim diğer pastam ol diyip baya gülüşmüştük.. (bu kız gerçekten ayrıydı)

edit:binler günlük evde kalmış çok zor toparlıyorum kusura bakmayın ondan bukadar geç yazdım..