ablamla lezbiyen ilişkim

bu ne amk

bütün gün fırsat kolladım ablamı yalnız yakalayacak. ama pek mümkün olmadı annannemin bahçeli evine gittik. 2 katlı evinin ön bahçesinde papatya çayı içtik. kollarım ağrıyana kadar çiçeklerin altını çapaladım. akşama doğru eve döndük. en sevdiğimiz filmlerden birini çıkardım meydana 'graundhog day' belki onuncu izleyışimizdi ama hala gülebilmek bile bu filme birbirimize bu kadar yakın olmak eşsizdi benim için. en sonunda odamıza geçtik. ablamla yatağın üzerine uzandık çocukluğumuzdan kalma tavan yıldızlarına baktık. biraz daha sohbet ettik ama sessizlik daha hoştu sanki.

birkaç günüm böyle geçtikten sonra bir karar vermiştim artık. ablamı sevdiğimi ona söyleyecektim. ona doyamadığımı söyleyecektim artık beni istemezse ne yapacağımı aklım kesmiyordu pek ama kararımı vermiştim ben. yaklaşık iki ay boyunca onu doğru düzgün göremedim. gördüğüm kabuslar devam ediyordu ama idare ediyordum işte. ablam geldiğinde izmirden bu sefer onu ilk ben karşıladım. sabahın 6sında hazırdım kapıda babamla giderken otogara en güzel elbiselerimi giymeye çalışmıştım beyaz mor benekli bir kır elbisesiydi. saçlarımı onun sevdiği gibi arkadan atkuyruğu yapmıştım. otobüsten indiğinde direk yanına geldim kocaman sarıldım ona tekrar onun huzur veren sıcaklığını hissetmek paha biçilemezdi benim için. ayrılmadan önce yarı dudaktan yarı yanaktan bir öpücük verdim ona 'hoşgeldin abla dedim' manalı manalı. arabaya atlayıp eve geldik annem ablamın gelişi için mükellef bir sofra kurmuştu. çayları ben dağıttım. sofrada çok güzel sohbet ediyorduk. hiç bir kelimesini kaçırmıyordum onun. sanki o tatlı ağzından çıkan her söz hayatımın sorusu ve haytımın cevabıydı.

hemen telefona sarıldım. ablamı aradım. telefonu açıncaya kadarki geçen süre yıl gibiydi sanki. uykulu bir sesle cevapladı ablam telefonu. 'ne oldu beyza bu saatte' dedi. 'abla kabus gördüm' dedim ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. ablam 'anlat bana sonra git duş al kendine gelirsin'dedi. dediklerini birebir yaptım. ablama rüyamı anlattım sonra banyoya girdim. suyu ılığa ayarladım altına girip düşünmemeye çalıştım salt düşünmemeye. vücudumdan süzülen su damlalarını hissetmeye çalıştım. uzun bir duştan sonra saçlarımı kuruladım ve çıktım odamda pembe çarşaflarımın üzerine uzandım ve ne yapacağımı düşündüm uzun uzun...

ve tekrar ayrıldık ablamla rüyalarım o gidince başladı. karanlık mekan görüyordum başlangıçta ortada ben vardım ışıklar sadece benim üstümdeydi. kirpiklerimde parlıyordu kör edici sarı ışık. duvarları seçiyordum uzakta küfden siyaha dönmüştü duvar kağıtları. uzakta bir kapı görüyordum çok uzakta. iki tane mavi göz parlıyordu sanki birkaç adım atıyordum kapıya doğru ve gözler kayboluyor. koşuyorum ama kapıya ulaşamıyorum. bağırarak uyandığımda tek bildiğim gözlerin meryem ablamın olduğuydu.

reserved

rezerved

bekliyoruz devam.

rezerved

kesin kız beyler, vermeden süründürüyo huur.

ablam gidince direk verdiği twilight'a başladım başımı döndürmüştü bu aşk hikayesi günlerce kendime gelemedim. uzaklara baktım derin derin annem bile problemlerim olduğunu zannetti. herşeye aşk penceresinden bakıyordum(biliyorum çocukça) aptal aptal aşk şiirleri yazdım o aralar. ablamla telefonda aşk üstüne konuştum saatlerce.
ablam döndüğünde artık onu normal görmüyordum göremiyordum. o konuşunca gözlerinden ayırmıyordum gözlerimi. dudakları takip ediyordum bazen de. kalbim sıkışıyordu bana dokununca elleri...

rezerved

Sen bitirde nick6 girmeyen dıbına kurek sapı kırsınlar

Ablanin amk.

söz verdiği gibi ablam 2 ay sonra döndü. karşılamam müthiş olmuştu. en sevdiği yaban mersinli kekten yapmıştım. geldiğinde sütle beraber yedik tadını hala hatırlarım. bana arkadaşlarından okulundan bahsetmişti. ellerini kocaman açarak hareketli tasfirler yapıyordu. sınıflarındaki bir erkeğin 1.5 litrelik bir suyu tek dikişte bitirdiğini anlattı. yurtta oda arkadaşı deryadan bahsetti biraz da. tatlı bir kız olmalıydı birlikte dolaştıkları yerleri felan anlattı izmirde. en önemlisi bana bir hediyesi vardı. o dönemde yeni çıkan twilight kitabını almıştı bana. çok teşekkür ettim alırken hediyemi.

sarı gün ışıkları düşerken aşağıya sohbetimiz yemek ile yarım kaldı. akşam ise babamın kiraladığı bir filmi izledik. geceleri yatmadan önce sohbet ediyorduk sürekli. 5 gün hızlıca geldi geçti. ve tekrar ayrıldık meryem ablamla. ayrılmadan önce ablam bana telefon almaları konusunda babama bayağı bir ısrar etti babam da kabul etti sonunda artık mesajlaşabilecek. birbirimizi özleyince sesimizi duyabilecektik...

reserved

ikiz gibi büyümemiz ailemiz için de çok kolay olmuştu. birbirimizi kollayacağımıza emin olabiliyorlardı her zaman. sanırım o zamanlardan beri ablama aşıktım. tabiki çocuk hisleriydi benimkiler. okula beraber giderken elini tutardım sıkıca. tenefüslerde buluşurduk bazen de. hiç bir zaman onun gibi sosyal olamadım. pek de özenmedim zaten. benimle hep gurur duyardı bunu sürekli belirtirdi zaten çok güzel olduğumu söylerdi arada bence o daha güzeldi ama. yıllar böyle geçti ikimizde genç kız olduk.

ablam başka bir ilde lise kazandı ve yatılı olarak okumaya gitti. ayrılırken çok ağlamıştım ben arabayla izmire gelmiştik birlikte. tam manasını çözememiştim sanki son ana kadar olayın. ağlamaya başladığımda beni kimse susturamadı uzun süre sonra meryem ablam beni çekti bir kenara 'beyza seni çok seviyorum.'dedi. gözlerimi kaldırdım.'2 ay sonra mutlaka dönüceğim'dedi mavi gözlerinde yalan yoktu ablama sıkıca sarıldım saçlarımız birbirine karışıyordu. ablam beni yanağımdan öptü birkaç kere. kafamı kaldırırken dudaklarımız deydi birbirine. bu onu ilk öpüşüm olacaktı ama son değil...

reserved

@17 aq dinlemiyosan çık mazeret uydurma

sazan.avi