ablam ben abim ve saçma bir hayat

reserveee

Küçük göğüslü ablanı gibiyim kardeş kusura bakmada bu kadar geç yazılmaz amk

rezerves ulan

panpa az hızlandırsan hikayeyi iyi olcak

reserved

belki gece okurum reserved

resrvdddd

Reserved

devam etsene panpa

reserved

hadi amuha goyim

lan biraz yoksa gibecem belanı

Devam panpa

rezzzzervee

okuruz bi ara

reserverd

çocuk harbi giberim belanı

hulusi olmasa okumam lan

akşam biraz hulusiyi düşündüm. konuşmalarımızı 2-3 kere gözden geçirdiğimde gerçekten onun adına üzülmüştüm, her ne kadar memesi küçük bir ablam, aşırı sosyal bir abim, babamın her yaptığını eleştiren bir bir babannem olsa da tatlı bir ailemiz vardı. hulusiyi düşündükçe içim parçalanıyordu. ama yapacak bir şeyim yoktu, en çokta bu koyar zaten adama, sorunu biliyorsun ama çözümü yok. biri zorla her yerini bağlayıp tecavüz etmiş gibi oluyor, farklı bir duygu. ablam yüzümü görünce yanıma geldi.

-neyin var lan senin?
-yok bir şey.
-çok kötü görünüyorsun lan noldu?

ablam neden bu kadar kabaydı? benden daha delikanlıydı. ablama asılan olursa ben gidip dövemiyorum benim asıldığım ama bana yüz vermeyen kız varsa ablam gelip kızı dövüyordu.

-neden memenin bu kadar küçük olduğuna üzülüyorum abla, gerçekten üzgünüm büyür kafana takma.
-insan gibi bir şey soruyoruz şu dediğin laflara bak, beğenen böyle beğenir.
-gerçekten seni böyle beğenen var mı abla?
-evet.
-babama söylicem.
-si...
-tamam kes. anladım.

babam yine abimi soruyor kimseden cevap alamıyordu, telefonu da kapalıydı huur çocuğunun. aslında endişeleniyordum ya bu muallaknin başında bir bela varsa? aman banane amk diye geçiştirdim.

biraz moral bulayım diye fazılın yanına gidiyorum, çilekli kırmızı bir şey içiyor markası şuan aklımda değil.

-lan fazıl, bunlar domuz kanıyla yapılıyormuş haberin var mı?
-oha harbi mi lan?

cevap verme gereği duymamıştım, ne kadar saf arkadaşlarım vardı. ananı gibiyorlar desem oha ciddi misin bile diyebilirlerdi. canım içten içe hulusiye sıkılıyordu, ne zaman zor durumda olsam hep yardımıma koşardı ama ben koşmazdım, boşa yaşıyorum ben.

okul çıkışı hulusi ile bizim eve gittik fifa oynamaya, 5 maç yaptık 4ünü ben kazandım. şaşırmıştım aslında hulusi beni yenmişti. aslında hulusinin hayatı o kadar zor değildi, ulan bu hulusi ismini 4-5 kere kullanınca çok saçma çıkmaya başlıyor amk dikkat edin buna. hulusi hulusi hulusi... benim memesi küçük bir ablam vardı, onun yoktu. bu yüzden şanslıydı, dalga konusu olmuyordu. hulusiye ailevi sorunlarını konuşmak ister misin dedim.

-neyi konuşalım, öldürücem kendimi o olacak yakında. bizim ne suçumuz var lan? 8 yaşında kardeşim var çocuk kavgayla büyüdü resmen.
-ne desem boş be hulusi, bir mucize olur düzelir belki.
-mucizelere inanmam ben kanka, beni geçtim 8 yaşında ki çocuk nasıl büyüyecek annesi babası ayrı? bunu düşünemiyorlar mı? aklım almıyor aga bıktım gerçekten.

bu duygusal ve anlam dolu konuşma benim için fazlaydı. biraz daha fifa oynadık sonra hulusi evine gitti.