abimin uzun soluklu hikayesi

günler olabilecek en güzel şekilde geçiyordu. sevgiyle aramız çok iyi suat abi zaten bi abim sayılır işler tıkırında memlekettekiler memnun maddiyatı topladım tamamen kenarı 3-5 bişey bile attım o derece. akşamları en büyük eğlencem hep suat abi oldu. sevgi de suat abiyle muhabbet etmeye başlamıştı. arada bizim eve geliyor rakı sofrası kuruyoduk suat abi ben sevgi üçümüz çakır keyiflik olana kadar muhabbet eşliğimde içiyoduk. sonra tabi sevgi geceyi erken sonlandırmak zorundaydı. biz devdıbını suat abiyle getiriyoduk. suat abi çok ısınmıştı sevgiye tüm önyargıları kırılmıştı. hasan bey işleri bana emanet ediyodu semiha hanım izinli günlerimde beni kahvaltıya davet ederdi. bazen akşam yemeğine çağırırdı. haftada bir telefon eder halimi hatrımı sorar davetlerini bu telefonla iletirdi. bu arada ailemle de tanışmışlardı. beraber memlekete gittik orda tanıştırdım her iki tarafta son derece birbirinden memnundu. işler iyice düzene binmişti ve ilişkimiz artık sözz nişan kıvdıbına gelmişti. mayıs ayındaydık ve ilişkimiz 10 aya yaklaşmıştı artık hem benim ailem hem de sevginin ailesi söz nişan olsun sevgi okulu bitirecek seneye sonra da işini halletsin hemen düğün için kolları sıvayalım dediler. masraf konusu problem olmayacaktı çünkü benim biriktirdiğim annemin biriktirdikleri derken 2 düğün yapacak kadar para olmuştu. çok şükür rahattık bu konu da artık. eski günler geride kalmıştı. sevgiyle ilişkimiz de tabi ara sıra tartışmalarla devam ediyodu ama sonuçta memnunduk halimizden hala ilk günkü heyecanımızı koruyoduk.

yazın söz ve nişan yapmaya kara verdik ailem buraya gelecekti ve kendi aramızda mini bir törenle bunu halledecektik. tabi zaman geldi çattı sözü kestik önümüzdeki yaza doğru nişan ve ardından yavaştan düğün hazırlıkları başlayacaktı. biz de söz kesilmeden önce sevgiyle başbaşa bi gece geçirmiştik. zevkli bir geceydi. herşey yolundaydı yani. suat abi de saolsun o gecelik arkadaşın da kaldı. işte sabahına kahvaltılar aşk dolu bi gecenin ardında olabilecek en güzel şeyler devam etmişti. biz artık tamamen kendimizi evlilik palnlarına adamıştık. sevgiyle 2-3 haftada bir başbaşa bi gece geçiriyoduk. ve sabahına da sevgi beni öperek uyandırıdı. bu şekilde olan ilişkimiz artık evlilik yolunda son sürat ilerliyodu. ara sıra tartışsakta bu geceler ilişkiyi sıfırdan başlatır ve güçlendirirdi. tartışmalarımız da tuz biber cinsinde olduğu için numaradan küslükler ufak tefek şımarıklıklar olmuyo değildi.

nişanlandık. evet çektirdiğimiz nişan fotoğrafının arkasına el yazısyla bunu yazdık ve ikimiz de mutluluğun en son seviyesinden 1 tık aşağıdaydık. o da evlilik seviyesi. az kalmıştı bu yaz sonunda evlencektik. sevginin iş olaylarını halletmesini beklemeyecektik. okulu bitecek ardından yaz sonuna kadar son hazırlıklar yapılıp bu mutluluk tablosunun çerçevesi hariç tamamlanmasına vesile olacaktık. çerçeve de çocukte tabiki onu da yapardık artık.

ama işler belki de nişan yüzüklerinin takılmasıyla belki de kısmetsizlikten artık bilemiyorum tepe taslak olmak deyiminin canlı örneklerini vermeye başlamıştı ama aşama aşama.

devam edecek..