abimin konusmalarını ele gecirdim

upupupupupupupup

Eyrotiklik varsa yaz panpa

giberim konuşmaları video var mı yok daha neyin muhabbetini yapıyoruz

yolla panpa

başlıyorum beyler

yolla bakam

romeo yazmış :

07.02.2009 tarihinde saat 00:33 sularında göndermiş;

yaşamıyorum ama hayattayım... ve o kadar güçlü ki isteğim... ölmemekten ölüyorum! jean christophe grange'in şeytan yemini romanında geçiyo bu söz , şu an ki durumumu anlatmak için seçebileceğim doğru sözler bunlar olsa gerek.

dört sene adam olmak için uğraştık üniversite denen kültür, özgürlük merkezinde. şimdi bakıyorum hayatıma elimde hiç bişey yok boşa harcanmış dört sene adam olamamış bi insandan başka hiç bişeye sahip değilim. haala ailesiyle birlikte yaşamak zorunda kalan, kendisine göre tam olarak bir birey olarak yaşayamayan bi insan yazıyo bunları sana. bunu düzeltecek tek şey var benim için o da bi işe sahip olmak. işte en büyük sorun burda başlıyo. öğrencilik hayatıyla geçen bi yaşamdan sonra bambaşka bi dünyaya konuk oluyosun. alışık olmadığım, hoşlanmadığım ve belkide hiç bi zaman alışamayacağım bi dünya. hırs, para,yarış, sürekli daha iyi için savaşma, olduğundan farklı görünme ve üslerine yaranma dünyası, cvler,prezentble bi insan olma... okulum bu yaz bitti bu taktan dünyanın gerçekleriyle birlikte iş aramaya başladım sonuç: şu an için elde bişey yok. üstelik okuldan bi birlikteliğim de vardı kendi ayakları üzerinde duramayan bi insan portresi çizdiğim için bitti. ayrılık,işsizlik hepsi üst üste gelip öğrenciyken göremediğim bi dünyanın içinde yapayalnızım anlicağın.

şimdi kendimede şaşıyorum hiç tanımadığın bi insana en derindekilerini döküyosun falan diye ama yazdıklarından dolayı beni anlicağını düşünüyorum, etrafımdaki insanların beni bi türlü anlayamamalarından ve yarın ne olacağı belli olmaz gibi klagib cümlelerinden sıkıldığım bi anda okudum yazdıklarını, keşke mutlu olduğumuz şeyleri paylaşabilseydik .umarım okursun umarım sen de bişeyler yazarsın

cevap fazla gecikmeden gelmiş julietten

07.02.2009 tarihinde saat 23:25 sularında göndermiş;

o kadar güzel ifade etmişsin ki çok şaşırdım bu kadar net bir yazı beklemiyordum. aslında hiç yazacağını beklemiyordum. çoktan unutmuştum yazdığım şeyleri... benim anlatmak istediklerimi yazmışsın sende ki tek fark işsizlik sorunu... benim yazdıklarına hiç bir şey katmama gerek yok iş dünyasına girdiğin zamanda aynı sorunlar karşına çıkıyor buna kesinlikle inan... anlam arama hayatta yaşıyoruz sadece... sürekli koşturuyoruz... 2 sene üniversite kazanmak için hazırlanmakla geçirdim. sonraki 4 senem üniversiteyi okumakla geçti... bu yaz mezun oldum bende ve bütün yaz iş aramk ve ne olacağım die düşünmekle geçti... şimdi senelerim mutlu ya da mutsuz bir işte çalışarak geçecek... şöyle baktığım zaman benim kazancım ne die çok soruyorum... aslında hep soruyorum... kazancım koskoca bir hiç .elimde ne var hiç bişey yok. istediğim yerdemiyim istediğim hayat mı yaşadığım çevremdekiler istediğim insanlar mı onlar da koskocaman bir hiç...

işte bu hayat işte bu yaşamak çok düşünme diyorum ha sana diyorum ama bende çok düşünüyorum... yapacak şeyler var belki ama zamanı ne zaman işte o belli değil... bilmiyorum açıkçası ben bu kadar anlatabiliyorum...

şimdilik hoşçakal demekten başka bişey bulamadım yazacak...

burdasınız dimi panpalar?

abin kazayla inciye girerse ağır içest yaşarsınız uyandırıyım...

devam ediyimmi amk ?

abin 2009 dan beri aynştayn ve sen bunu yenimi fark ediyorsun?

kendi hikayen yokmu amk abin kadar olamımısın amkdum liselisi.

abıye romeo kız arkadasınada julıet deyeydın ya bu nasıl bı dıyalog amk

@15 iyi fikir lan .

abinin dıbına koyıyım bildiğin 2011 küçük emrah

yaz panpa

romeo yazmış:

08.02.2009 tarihinde saat 02:29 sularında göndermiş;

aslında sorun ne biliyomsun farkında olmak. evet, tamamen bundan başka bişey değil. bugüne kadar yaptığım seçimlerin, gittiğim yolların tamamen yanlış olduğunun farkına varmak ama buna çare olamamak, bazı şeyleri değiştirmek için çok geç olduğunu bilmek bişey yapamamak... uzun zamandır beynimde gezinen şeyler bunlar. bende liseden sonra iki sene üniversiteye hazırlandım. o zaman yaptıkalrım ya da yapamadıklarımın bugünümü geleceğimi bu denli etkileyebileceğini kestiremiyodum tabi. şimdi seninde dediğin gibi bi iş sahibi olsam bile ne kadar mutlu olabilceğim meçhul ,çünkü yine öss dönemindekine benzer şekilde mebur kaldığım için bana dayatılmış olan bi hayatı yaşicam büyük ihtimalle. işe başladığımda genel olarak hayata bakışım kesinlikle değişmicek anlicağın sadece yere daha sağlam bastığımı hissedicem hem belki o kadar da işe yaramaz bi herif olmadığımıda hissedebilirm:)

laf aramızda bu taktan dünyanın bana göre olmadığını ve ciddi ciddi uyumsuz biri olduğumu düşünüyorum artık, sonra sanki ergenliğini yeni yaşıyan çocuk sendromları geçiriyomuşum gibi mızmızlandığımı düşünüp kızıyorum kendime. aslında haklısın çok fazla düşünüp kurcalamamam gerekiyo hayatı,ne kadar uyumsuz olduğumu düşünsemde bende bu oyunun bi parçası olcam bi şekilde ve öyle geçicek bu hayat denen...

bu arada teşekkür etmeyi unuttum. öncelikle yazdığın için daha sonra etrafımdaki bi çok sahte insan topluluğu gibi laf olsun diye klagib cümlelerle geçiştirmediğin için teşekkür ederim...

yine aynı gün içinde juliet :

08.02.2009 tarihinde saat 23:54 sularında göndermiş;

sen benim çokkk önceki halimi tarif ediyosun aslında bende hep kendimi suçlardım herşeyin sorumlusu kendimi görürdüm.ama çok yanlışmış ya da çok bilinçsizmişim o zaman... şöyle bi durum var sorunlarını çözmek için uğraşıyormusun kendini insanlara yeterince ifade edebiliyormusun... sorun yaşadığın zaman insanlarla oturup konuşuyormusun yoksa sessiz kalıp onlara kızıyormusun... sorunların çoğunu insanlar kendisi yaratır aslında... bizim en büyük sorunumuz genelimizin sorunu iletişimsizlik ... konuşmuyoruz anlatmıyoruz. tartışmıyoruz... çıkmazları düşünme ne yapabilrsin onu düşün kendin için ne yapabilirsin... insanlara kendini tanıt kendin istediğin gibi ol çevrendekilere de ben böyleyim tavrını yansıt... insanlar seni sen olduğun için sevsin kendilerinin tanımak istedikleri gibi değil... ben bunu yapıyorum çok geniş bir çevrem yok belki ama insanlar beni ben olduğum için seviyor bunu biliyorum...

çok fazla düşünmek stresten başka bişey yapmıyor... nasıl istiyorsan öyle yaşa o zaman gerçekten mutlu olursun...

insanlara çok fazla tavsiyeler de bulunmayı sevmem ama bu benim kendi taktiğim işe yaradığını bildiğim için sana da önerdim... umarım bu kadar tavsiye seni bunaltmaz ben de teşekkür ederim sana standart bir hayatı yaşamaktan usanmış birisi olarak farklı insanların olduğunu bilmek güzel...

hoşçakal...