Merhaba panpalar. Gelin biraz dertleşelim. Ben 18 yaşında üniversite sınavlarına tekrar hazırlanan bi dostunuzum. Kendi halimde ders çalışır, tüm insanlara hoşgörülü davranır, kalp kırmamaya çalışırım. insanlara güler yüzle yaklaşırım. Son zamanlarda kızlarla olan ister istemez gelişmeye başladı bundan öncede öyle kızlarla ilgilenen bi tip değildim. Kız güzel olsun çirkin olsun davranış şeklim hep aynıydı. Bazı huur çocukları olur böyle güzel kız görünce hemen bi değişir , çirkin diye nitelendirdiği kız görünce hiç giblemez tiksinerek bakar böyle... Hah işte hiç sevmem öyle yavşakları. Elimden geldiğincede her insana daha doğrusu her kıza güzel olsun çirkin olsun aynı davrandım. Şimdi insanın içi muhabbetlerine giricem ama bi insan herşeyden önce biraz karakterli olmalı bence. Güzelsin diye 5 erkeğe aynı anda yazmamalısın bence. Ne bileyim duygularımız var bizimde anasını satayım.? insanlara o kadar çok değer verdim ki , ama hep ben gibildim sonradan. En taze örneğinide lise son sınıfta yaşadım. Son senemde okul değiştim özel bi liseye geçtim. Her tarafta kendini bi gibim sanan zengin züppeleri (zengin falan değiller dıbına koyayım. Öyle zannediyorlar) samimiyetsiz ilişkiler, yüzüne gülüp arkasından konuşmalar... Çok iğrenç lan. Neyse liseye başladım kızın biri deli gibi benimle uğraşıyor. Servisimde müzik dinlerken yanıma oturup muhabbet etmeye çalışıyor falan. En sonunda yakınlaşmaya başladık yakınlaşmaz olaydık. Sonradan bana sürekli yalan söylemeye başladı. Kız çok egoistti egosu bi benim yanımda geçmezdi bu arada. Kıza yüz verdim sonra beni bildiğiniz mahvetti. Onunla her kavga ettiğimde 2-3 paket sigara içtim bi gecede, o ne yaptı?? Bana yatıcam diyip gecenin bi yarısı başka erkeklerle konuştu, güldü eğlendi... ! Mesajlarıma cevap verdi 2 saat sonra bekle konuşucaz diyip beni 3 saat beklettikten sonra yattı uyudu. Beni kıskandırmak için elinden geleni yaptı. Ben ise hiçbişi yapmamıştım ona. Çok yakışıklı bi kardeşiniz değilim ama kızlar sürekli gelir giderdi yani ne bileyim kanka ayağı züt ayağı derler ya dostuz derdiler ama öyle şeyler yaşadım ki bazen o fırsatları keşke değerlendirsemde birisini gibip bıraksam dediğim oldu ama sonra hep bunları düşündüğüm için pişman oldum. Eğer biz insanlığımızdan ödün verirsek ne olur halimiz? Beyler çok dertliyim bu insanları anlamıyorum. Varsa derdiniz yazın dertleşelim...