aşkinşaat

ben bir gün bir ev yaptım ve yıkıldı.

kağıdı kalemi eline alıp yukarıdaki cümleyi yazdı. hayatı boyunca yaptığı evlerin yıkılışını izlemekten yorulmuştu. yazmaya devam etti:

ben bugün, gündüz vakti ışıksız, kapkara bir ormana girdim sanki. yerler yağmurlu, hava ıslak.

ben bugün, içimdeki karanlıkta aydınlığımı aradım,

agaçlarım ahizesi soğuk ankesörlü telefon kulubesi.

ben bugün, kendimi aradım durdum ama hep meşguldüm.

aşk inşaattı ve tüm inşaatlar henüz yapım aşamasındayken başına yıkılmıştı...

+ inci sözlükte, böyle bi hikaye?
- evet, n'olucak ki?
+ saçmalama bence.
- denemeye değer.

bundan uzun zaman önceydi. gerçi kısa zaman önce olsaydı da ben yine bundan uzun zaman önceydi diye başlardım cümleye. çünkü insan, uzun zaman önce gerçekleşen şeyleri, şu an gerçekleşen şeylerden daha az saldırgan buluyor. çünkü geçmiş, bana, sana, ona daha az zarar verebiliyor. şimdiki zaman, dili geçmiş zamandan daha zararsız diye dilimde, böyle başladım cümleye.

bir gün hıncahınç dolu bir stadyumdaydım. rakip takım korner atışı kullandı. ilerideki tek oyuncu bendim. top sekip önüme düştü. rakip oyuncunun sağından atıp solundan geçtim. ya da solundan atıp sağından... bunun çok bir önemi yoktu. hızla topu sürdüm. kaleciyle karşı karşıya geldim ve onu da çalımlayıp gol attım.
o, evde, televizyonunun başında, maçı birlikte izlediği arkadaşına şöyle söyledi:
işte benim aşkım!

bir gün ışıklandırması kötü, düştüğünde dizini parçalayacak kadar fena bir zeminde rakip takım korner atışı kullanıyordu. ceza sahası içindeydim. top yükseldi, yükseldi... topu uzaklaştırmak için hava topuna çıktım. kendi kaleme gol attım. üstelik sağ ayak bileğimin üstüne düştüm ve sakatlandım. o, evde birlikte dizi izlediği arkadaşına şöyle dedi:
bu ne biçim hikaye.

hemen hemen hepimiz, küçükken bir süper kahraman olmayı düşünmüşüzdür. ama tabi süper bir kahraman olduğumuzda bunu evde kavanoz kapağı açamayan annemize yardım etmek için kullanmayız. hemen gidip sevdiğiniz kızın hayatını kurtarırız. kahramanlığımızı sergilemek için kızın hayatını tehlikeye atmaktan çekinmeyiz aslında bu hayallerde. o kadar çok severiz ki sevdiğimiz kızı, tren raylarına bağlarız, binanın 5. katından aşağı atarız tutmak için...

herkesin kendi acılarını yaşamaya hakkı vardır. kimsenin acısını yaşama hakkı gaspedilemez.