aşk ölüm intikam ve şeytanlarla dolu hikaye

parking

artık hiç birşey hissetmiyordum içimde ne üzüntü ne mutluluk ne başka birşey. zamanla anladım sen bana bu gücü ruhumun karşılığında vermiştin. artık ruhsuz olarak yaşıyor taklidi yapan bir bedendim ! peki bu boş beden içi dop dolu olan bir ruhu yenebilirmiydi ?

Reserved

o gün gene bütün liseliler gibi okula gidecektim. saat 6:30 a dayandığında füze gibi yataktan kalkardım her seferinde. notlarımı düzgün tutan, okulda kavga çıkartmayan, notları iyi olan aynı zamandada bütün sınıfla arkadaş olan. herkesin sevdiği biri liseliydim. ta ki beni değiştiren o gerçekliğe ulaşasıya kadar. ve daha sonrası bir birini kovalayan olaylar..
bir evde dört kişi kalırdık. annem babam boşanmış annem ile annanemlerin yanında kalıyorduk. annanem dayım annem ve ben..
dayım esrarkeşin tekiydi bir gram çalışmaz bir tak yapmaz. ota taka kapıları vurur, huzuru kaçırırdı.

edit:beyler birde hikayeyle ilgili anket yapalım
http://anket.uludagsozluk.com/s/10425/
beyler o kadar emek veriyoruz daha öncede bu sözlüğe hikayeler verdim örnek olarak;

(bkz: kürt adamlık yıllarımı anlatıyorum) (komedi hikayesi)

(bkz: warband daki adamın ibret dolu hayat hikayesi) (komedi hikayesi)

(bkz: bedensiz varlıklar ve insanların savaşı bu)(macera, drama, aşk) (gerçek korkunç olaylardan ibret alınmıştır bunun böyle bir özelliği var)(efsanedir)

(bkz: beyler satanizm deki anılarımı anlatıyorum)(pgiboloji ağırlıklı)

merhaba beyler hikayelerimi sevenler bu twitter adresinde buluşuyor. eski ve yeni okurlarımı birleştirmeye çalışıyorum merkezi otoratiye kuracağım :D
https://twitter.com/hizmet724
hikayelerle ilgili çok güzel etkinlikler yapacağız beyler tabi destek gelmesi lazım

reserved amk

rezerved pampa devam

devam et yarına bırakma oçhe

reserved

abazalık başa bela . Özet : rüyanlanmış ergen hayallerini anlatıyor

ulan her başlığa entry giriyon başlığı yinede 20entry dıbınakoyim

@20 alt tarafı 3 tane başlığa entry girdim amk abartıya bak

"senden çok uzun daha zamandır insanları izliyorum insan ırkı bir kez bile iyiye gittiğine şahit olmadım teknoloji gelişiyor evet doğru ama asıl tehlikede bu ! teknoloji geliştikçe insan ırkı dahada pasifleşti sorgulama yeteneğini kaybetti. kafasının hafifçe sallayarak "hiç umut yok hiç umut yok insanlar için hiç umut yok ben bütün insanlığa el uzatamam ama sadece sana yardım edeceğim çünkü senide uzun zamandır izliyorum sende kendi ruhunu öldüreceksin bir hiç uğruna kendini yavaşca zehirleyip kendini imha edeceksin!"

yarın akşam 7,8 gibi tekrar yazarım reserved sayısına göre olaylar başlasın bir daha olaya tam girmedim

siyahımsı varlık yorgun bir şekilde "senle her görüşmeden sonra senle irtibata geçmek daha kolay oluyor" dedi. korkmuştum zar zor cesaretimi toplayıp "benden ne istiyorsun ?" diyebildim.
bana o muhteşem gözlerini dikerek "asıl sen kendinden ne istiyorsun" diye sordu.
ben sadece korkunun yerini heycana bıraktığı bir duygu ile "ne ?" diyebildim. gözlerini bana dikkatli bir şekilde dikerek şunları söyledi ;
sen aptalsın sen küstahsın sen basit bir insansın. tıpkı diğer insanlar gibi ! insanların dünyasından haberi olmayan insanlarsınız ! birilerinin istediği gibi yaşıyorsunuz. siz insanlar yönetilmeyi seviyorsunuz. bizden korkuyorsunuz çünkü size korkmanız öğretilmiş ama korkunç olan asıl sizlersiniz ! asıl sizin dünyanız korkunç!
ben anlamsız bir şekilde yüzüne bakıyordum.
bana geri baktı "yıllar içinde kendi türünüzden milyonlarca daha kurban vereceksiniz" dedi ben şaşkınlık ve heycan içinde sözünü keserek "niyeeee" diyebildim.

ben ise çocukluğumdan beridir içimdeki öfkeyi hiç kimseye boşaltamaz her seferinde içime atar dururdum. daha sonradan içime attığım öfke benden başka bir ben yaratasıya kadar onu fark etmemiştim. fakat bir şeyi fark etmemen onun olmadığı anldıbına gelmiyormuş bir gün görmezden geldiğiniz herşey sizi görmezden gelmeye başlayacaktır.
lise 1 e gidiyordum. o akşam eve döndüm anahtarım ile evin kapısını açtım. yine kavga vardı. dayım eline bıçağı almış etrafına deli gibi bağırıyordu. gözlerinin içindeki öfkeyi resmen dış kapının ordan hissedebiliyordum. hızla evin içine girdim annaneme ne oluyor burada ? dedim. kadın ağlayarak odasına kaçtı annem ile ortak kaldığımız odaya gittim. annem ağlayarak eşyalarını hazırlıyor. "artık bu evde kalmayacağız. nurgül teyzenlere gidiyoruz. diyordu." ben ne diyeceğimi şaşırmıştım ne yapabilirdim ki ? annem bavulu hazırladı dış kapının önüne koydu. dayım annemin kolundan tuttu "hiç biryere gidemezsin. izin vermiyorum " gibi saçma kelimeler etmeye başladı. o anda kulağımda bir cızırtı duydum kendimden geçmiştim adeta o anki ben ben değildim.. dayımın tam burnunun ortasına hızlı bir şekilde yumruk attım. galiba burnu kırılmıştı.. feryat içinde bağırıyordu. annemin bavulunu sırtlandım. hadi gidiyoruz dedim. nurgül teyzelere gittik.

nurgül teyze tek yaşıyordu babası ve annesi ölmüştü. bizimlede bir kan bağı yoktu. annem ile çocukluk arkadaşıydılar. oraya yerleştik. nurgül teyze bana sen açmısın falan dedi. bende tokum dedim . erkenden bana ayrıltılan eskiden nurgül teyzenin babasının kaldığı küçük odada kalmaya başlamıştım. bir yandan seviniyor gibiydim diğer yandan üzülüyor.
o anda bana ne olduğunu düşünmeye başlamıştım. dayıma yumruk attığım anda ?
bir öfke birikimimiydi ? bir tür sinir krizi ? ne olduğunu bilemiyordum.. annemin anlattığına göre o anda sesim bile bir acayip çıkmıştı. nurgül teyzelerde bir haftayı geçirdik. annanemde arkadaşında kalmaya başlamıştı. o huur çocuğunun ise ne tak yediğini bilmiyordum..
yeni küçük odamda kendimi çok tuhaf hissettim her zaman. sanki burada benden başka bir ruh varmış bana ev sahipliği yapıyormuş gibiydi. bir hafta sonunda. geceleyin rüyamda kendi vücudum ayakta sim siyah bir boşlukta süzülürken gördüm ve arkamda sim siyah bir varlık hafifçe gülerek bedenimi kendisini doğru geri çekti. ve bedenim karanlık içinde yok olurken çığlık atmaya çalışıyor, gözlerinden yaş akıyordu. o sırada kulağımda derin bir cızırtı sesi ile uyandım. terlemiştim. yatağımdan fırladım odanın ışığına doğru koştum ışığa bastım. nafile. yanmadı. bende korktuğumdan doğru salona doğru koştum orada annem veya nurgül teyze olmalıydı salona gittim. zifiri bir karanlık.. hiç kimseler yok. etrafı süzerken salonun balkonunda bir şey bana göz kırptı. bedeni sim siyah gözleri mavi ile kırmızımsı karışımı muhteşem bir varlıktı. ürkütücü bir güzelliği vardı. vücudum istem dışı ona doğru gidiyordu. balkona çıktım. gitmek istemiyordum içimden direnmeye çalışıyordum fakat ben çalışdıkça o bunu anlıyordu. anlamasından korktugum için daha direnmedim ve ona doğru gittim. o siyah varlık o muhteşem gözleri ile gözlerime baktı.

ve "seni buraya sürüklemeyi başardım" dedi. neden bahsediyordu ? hiç bir fikrim yoktu? siyahımsı ellerini yüzüme sürtmeye başladı elleri yüzüme sürterken adeta kayboluyordu. ve bana muhteşemsin. ve artık yanımdasın. dedi ellerini geri çekti. ve "daha ne kadar savaşa karşı tepkisiz kalacaksın seninle geri konuşacağız" dedi ve karanlığın içinde kayboldu. bende ani bir düşüş hissi yaşayarak yatağımdan sıçradım. meğersem buda rüyaymış. yüzüm sıvazladım etrafıma baktım o siyah varlık odanın karanlığında bir kaç saniyede görünür gibi oldu ama yine kayboldu. göz yanılması da olabilirdi.

hiç mi okuyan yok ? hazı hazır yazmıştım

devam la rezzz

Hikaye güzel panpa merak ettim :D