99 da doğudaki askerlik anılarımı anlatıyorum

sazan.avi

reserved

rezerv v

üçerli şekilde mevziye yerleştiriyor üsteğmen bizi. herkes 2 saat nöbet tutmak zorunda. onca saat yürüdükten su içinde bi plastiğin üstünde dağda dururken bir de nöbet belası çıkıyor başımıza. şehit düşen akrabanın intikdıbını alma günüdür bu gün kenan diyorum dayan diyorum kendi kendime.2 saat geçiyor badimi uyandırıyorum ali diyorum sıra sende. tilki uykusuna yatıyorum. içimde bir heyecan. yatmadan roketatar'ı tam dolduruşa getiriyorum yasak olduğu halde. üzerine çanta örtüyorum gözükmesin diye.

sabah oluyor hafiften. karşı mevzilerimizde kelli felli adamlar var. bakıyorum hiç bizim yaşıtımız değil. usulca dedelerden birinin mevzisine gidiyorum. dede bunlar kim ?

jitem ; kimse görmeden mevzine git diye tembihliyor.

akşama doğru üsteğmenimiz geri dönmemiz gerektiğini söylüyor.hem kumanyamız az hem de etrafta kimse yok. kanı bozuklar ya bizi görüp yol değiştirdi ya da bir ine girip gitmemizi bekliyor.

dönüş yolunda ızdırap başlıyor. hepimiz kalın giyindiğimiz için her adımda vucut ısımız inanılmaz artıyor resmen giysi içinde boğuluyoruz. zaten kar olmuş 4 metre. ayağımızda hedik olduğu halde bata çıka ilerliyoruz. üzerimizdeki mühimmat da buna eklenince ayaklarımızın dermanı kesiliyor ister istemez.

bir kaç saat yürüdükten sonra bölüğe varıyoruz.ama tim komutanımızın suratı cin çarpmış gibi.bir aksilik olduğu belli. nedir ne değildir derken bölükte gürlüyor sesi.

3. tim üstünüzde don kalacak şekilde soyun. şınav vaziyeti al.

devam moruk.

hızlan lan

beklemedeyiz.

reserved

panpa heycanla takip ediyorum

herkes şaşkın birbirine bakarken gürlüyor yine.

kime diyorum geveze pekekentler.

herkesin jeton düşüyor. ses ;çöp ; ışık disiplini vardır doğuda. ilerki entrylerde anlatırım. ses disiplinini ihlal ettiğimizi uyanıyoruz ama iş işten geçmiş tabi.

soyunuyoruz hemen üzerimizde don ayaklar çıplak şınav vaziyeti alıyoruz.

1

komadooooo

2

komandoooo

3

komandoooo

27

komandoooo

kaç oldu ?

zütveren güdük rıdvan zıplıyo

27 komutanım

0

komandoo

1

komandooo

keyifli gidiyor panpa. merak etmişimdir hep böyle şeyleri. biraz daha seri yaz dicem de sen de insansın amk.

belanı giberim çabuk yaz

şınav çekmekten artık gögsümüz hizasındaki kar düzleşmiş. komutan hala kızgın.

bağırın diyor .

kendim ettim
kendim buldum

kendim ettim diyip şınav çekerek kalkıyoruz

kendim buldum diyip tekrar gögsümüzü kara yaslıyoruz.

bir müddet böyle devam ediyoruz .en sonunda insafa geliyor. koğuşlara yolluyor bizi.

herkes donmuş. üstünü kuruluyor. kuru kamuflajları giyiyor.

ikinci dersimizide böyle alıyoruz.

reserved

rezerv

rezerve

fatihten kalan yarım şarabıda içmemle beraber uzaktan koşa koşa bi asker geliyor.."kenan komutanım kenan komutanım"... "söyle asker" diyorum.."fatih öldü" diyor... "nasıl öldü lan" diyorum.. bütün bölüğü içtimaya topluyorum... ehehehe

reserved

ertesi günü künyeler için lastik dağıtılıyor. çünkü gecenin karanlığında en ufak ses bile kilometrelerce uzaktan duyulabiliyor. hele bizim gibi en ufak canlının yaşamadığı bir yerdeyseniz. özenle künyeler lastiğe çeviriliyor. kamuflajların ses yapmaması özel bağlar getiriliyor. eklem yerleri özenle bağlanıyor. işaret dili eğitimleri devam ediyor bir yandan. gece görüş kameraları zimmetleniyor. gece ışık yakılmaması aynı ses gibi ufak bir sigaranın ateşinin bile kilometre uzaktan görüldüğünü nice vatan evladının bir sigara uğrana kanasla nasıl şehit edildiği anlatılıyor. arazide çöp bırakmanın teroristlere askerin nerde konakladığını bildireceğinden tüm çöpleri ya gömmemiz ya da yanımızda taşımamız gerektiği anlatılıyor.o şınavın üstüne zaten herkesin kulaklar dikilmiş pür dikkat dinliyoruz. aslında yaşamla ölüm arasındaki o ince çizginin burada ne kadar da yakın olduğunu hissediyoruz komutanımızın her kelimesinde.