Beyler sene 2001 ya da 2002, liseye 93T ile gidiyordum (zeytinburnu - taksim). Birgün şansa oturacak yer buldum yanımda da leş gibi parfüm kokan 20lerinin ortalarında bir hatun vardı, çirkin koca burunlu birşey.

Oturabildiğim için discmanimi çıkardım taktım kulaklıkları. Miles Davis'in en sevdiğim şarkılarını toplamıştım bi cd içinde (mp3 falan değil bildiğimiz audio cd) onu dinliyorum. Çok yüksek sesle müzik dinlemeyi sevmem, ortanın bir iki tık üzerinde dinliyorum, kendi halimdeyim yani kimseye rahatsızlık verdiğim falan yok.

Aradan 3-4 dakika geçti geçmedi bu yanımdaki kevaşe işaret parmağıyla dürtüyor beni omzumdan. Hani korku filmlerinde kahramanlar ölüleri dürterken hem tiksinir hem tırsar ya öyle bir şiddetli dürtme. Kulaklıkları çıkardım "efendim" dedim.

Dediği aynen şu;

- ay kıs şunu saksafonun sesi beynime girdi.

Millet bangır bangır metal dinler amkdumn otobüslerinde karı benim sesi belli belirsiz Miles Davis'e takmıştı. Ayrıca caz seven panpalarım bilirler Miles Davis quartetlerinde saksafon olmaz zaten, hem adam da trompetçi amk. Lise zamanlarımda pek hazır cevap biri değildim ama o an laf çakmam gerekiyordu, kendiliğinden geldi;

- kusura bakmayın rahatsız ettiğim için, ama maşallah siz de saksafondan iyi anlıyormuşsunuz.

Etrafımdakileri gülme aldı, kız da mala bağladı ne diyeceğini bilemedi ilk durak olan fındıkzadede indi hemen kevaşe