90lı yılların samimiyetini

pazar akşamları sobanın kenarında leğende yıkanmak. uyumaya yakın annenin yaptığı ütüden gelen o önlüğün ütü kokusu, yeni almınmış kalem kutuya konan kurşun kalemler iki tarafıda açılmış.

eskiden annem anneannem cama balkona çıkar bağırırdı. eve gel artık diye. şimdi bağıran eden de yok. cepten çaldırıyorlar aq.

parlement pazar gecesi sineması vardı her pazar gecesi beklediğimiz, benim babam senin babanı döverli yıllar bruce lee ler van dammelerin efsane olduğu atari salonlarında ryu ken düelloları snow bross ta oyun sonunu getirene saygı duyma poff amk şimdi her gibim elimizin altında ama samimiyet yok

aklıma şöyle bişi geldi.

93-94-95-96-97 aralıksız 13 ile 17 yaş arası sabahtan akşama sağda solda sürtüp,top oynardık.ne telefon ne bişi. dağa çıkardık dağ çileği yiyelim diye, akşam sağ salim eve dönerdik ve tüm gün neredeyiz,ne yapardık kimse bilmezdi.

arkadaş şanslıymışız, şimdi olsa birisi kaçırır,ya tecavüz eder ya organları satardı.

90 lı yıllarda salaktık ayrıca,her şey masum gelirdi gözümüze.

sabah erken kalkıp çorap giymeden çizgi film izlemek

ccc üvey baba ccc

bulvar gazetesini bakkaldan alan arkadaşımı newyork times editörü gibi görüyordum mk

@40-41 bunca insan özlüyorsa vardır elbet bir şey. dünya hiçbir zaman mükemmel değildi ama şimdiki kadar da kötü olmadı.
haklı olduğun yer; evet bir yandan da çocukluğumuzu özlüyoruz.

siz büyüdünüz de kirlendi dünya diye birşey yok lan siz maldınız sabah akşam tom ve ceri izliyip uyuyodunuz aq

hay zütünüze sokun o samimiyeti ya.. olm dünya 90larda da taktandı, siz çocuktunuz sadece.

Şarkıların listesi yapılıp babaya verilirdi baba da gider kasetçide bu şarkıları kasete attırır (şarkı sayısına göre 45 60 90 ilk kasetler ) bunu hatırlayanlar? Ha bir de bu kaseti 4b den Merve'ye vermişliğim var ki sormayın kız mest olmuştu (:

@34 aynen panpa telefonlar cevirmeliydi amk cep telefonu yoktu nostaljiyi bi dönem yaşadığım için mutluyum amk simdikiler dizilerden izliyo eski gunleri

küçük şeylerden mutluluk duymayı , saygıyı , sevgiyi , samimiyeti unutmayan bunca dostun olması paha biçilemez

okuldan gelince hiç beklemeden dışarı çıkıp akşama kadar maç etmek ardındanda annemiz yemeğe çağırınca "anneeğğ ekmek arası bişe yap bize 4 kişiyiz biz yemek yemicez " deyip oyunu kesmeden devam edebilmekti bizim zamanımız
bakkala gidip hergün aynı heyecanla üçgen poşette kolonya geldimi sorusunu sormaktı bizim çocukluğumuz o kolonyalar çocukluğumuzun resmiydi
heleki o leblebi tozları aman allahım bazen bizi boğarcasına öksürten ama bi türlü vazgeçemediğimiz tatlı şeker şey
arı mayalı silgi okulda bundan olan popülerdi
mucize bileklik vardı bir ara bayaaa bi modaydı gazetelerde felan boy boy reklamları olurdu ben gençtim böyle para biriktirip almıştım ondan mahalleli peşimden dolanmıştı

cartel ,karaşimşek, fırıldak ,gulle ,televizyon dizisi zeyna, jetonlu telefon, çarli * ,sony walkman ,izel-çelik-ercan

vay be ne günlerdi...

cicile kuytak oynardik kar yaginca posetle legenle soba altligiyla yokustan kayardik sporcu kagitlariyla acmaca oynardik bahcelerden hormonsuz kiraz can erik incir calardik

kasetli yıllar...
barış abiyi de unutmayalım
http://www.youtube.com/watch?v=OL4x_nyqzgI

parmaklarımız çatlayana kadar otobuste uyuya kalanları attığımız kartoplarıyla uynadırırdık ve kufretmezlerdı gulerlerdı o zamanlar hemde ıphonelerı olmadan gulebılıyorlardı

@30 ah be panpa
http://www.youtube.com/watch?v=pTeSsEmgt2k

olum ben insanlardaki o güveni özledim. bizim evin kapıları sırtına kadar açık olurdu. komşu teyzemin evine girerdik saklanbaç oynarken herkes birbirine güvenirdi.

süper baba ulan!