90larda atari bir ayrıcalıktır

nesilcilik yapan bine bak dötüncü amk. Alem adammışsın vesselam

ben babamla tetris oynardım dr.mario da favori oyunumdu şimdi bilgisayarda oynuyorum hala

oyunu bitircem diye uzun kullandığımdan adaptörü yaktığımı bilirim.

bireyselciliğin temelini bu taktan cihazlar attı ama en azından şimdiki gibi kontrolsüzce davranmıyorduk. bilgisayar denen şu taktan alet bireyselciliği de zaten beraberinde getirdi şimdi kimse bunu yaşamından söküp atamıyor.
burası ayrı bi dünya twitter'a döndü iyice. şunu yaptım beyler şunu dürttüm beyler falan filan. herkes ilgi fahişesi olma yolunda

yuh dıbına koyim sünnette anca atari parası mı topladın ben playstation almıştım direk ondan önce atarim vardı para tak amk bizde fakir bin

@1 duygulandırdın @2 ruhunu gibeyim liseli gibtir git lan bu başlıktan

@11 duygulandırdın bin ördek oyununu hatırladım ulan ne günlerdi be çocukluğumuzu yaşamışız şimdikilere acıyorum ha

@10 dur yapma ohyş

bi gibtigimn ördek vurma oymunu vardı favorim oydu mına goyim tabacayla ateş ediyorduk ey gidi günler ey nostalji başlığa şukuleta.

http://jscustom.theoldcom...esis-megadrive.system.jpg

benimki buydu la

bir pazar günü atari satan dükkana gitmiştik kapalıydı tabi dükkan. ama dışardan demiştim baba bunu al bana diye. ertesi gün akşam atari evdeydi amk ne günlerdi. misketler sporcu kartları mahalle maçları tasolar falan vardı ne güzeldi

http://imgim.com/dsc_0848.jpg
http://imgim.com/dsc_0849.jpg
http://imgim.com/dsc_0861.jpg

bunları da koyayım gözünüz şenlensin
http://imgim.com/dsc_0842.jpg
http://imgim.com/dsc_0844.jpg
http://imgim.com/dsc_0845.jpg
http://imgim.com/dsc_0846.jpg
http://imgim.com/dsc_0847.jpg

herkesin annesi saklamıştır heralde

şimdiki bebelere bakıyorum. Ellerinde ya akıllı telefon ya da parası fazla olanda psp.Mal bi jenerasyon yetişiyo sosyallikten insanlıktan uzak makineleşen bi toplum. Olan bize olacak o dünyada biz de çocuk büyütecez

mükemmel günlerdi lan.En fazla 7-8 yaşlarındaydım eve ilk alındıgında.Şimdiki pc oyunlarından (half life ı tenzih ederim) almadıgım keyfi alırdım annem kafama vururdu artık bırakayım diye. Saklarlardı kasaya kitlerlerdi filan.Çocukluk süperdi anasını gibiyim büyümenin.Ne üniversite ne kpss ne aşk derdi vardı. Boş masum kafalarımızla oyunlar oynardık.Vay anasını ulan.24 yaşındayım daha ama çok uzun süre gibi geliyo o 15 yıl öncesi.

ohyşş

kardeşim fakirliğe gerek yok playstation giber

http://imgim.com/atari.jpg

öyle playstation, bilgisayar, telefon, internet filan yoktu bizim çocukluğumuzda.. okulda kapak oynayıp eve dönünce oh be iyi ki sabahçıyım bu sene diyerek üstümüzü bile değişmeden super mario – captan tsubasa – contra – flistones oynamakla geçerdi bütün günümüz.. öyle kolay kolay alınmazdı atari, günümüzün iphone‘u kadar değerliydi.. :p benim sünnet olma şartımdı mesela..

o bayram baya harçlık toplamıştım ve ilk atarimi bayramı da hesap ederek önceden biriktirdiğim az biraz harçlığımı da ekleyerek o bayram harçlıklarımla almıştım hey gidi günler heeeeyy! (bkz resim1) daha sonra arkadaşımda başka bir atari gördüm, çok üzülmüştüm bunu aldığım için.. hani eşyaların da duyguları olduğunu hissedersiniz ya bezen, hala öyle düşündüğüm zamanlar olmuyor değil ya neyse öyle hissederdim o zamanlar.. o yüzden hiç demedim ‘ne dandikmişsin, ben yeni istiyorum’ diye. duygusal bi bağımız vardı, değer veriyordum sanki o günden sonra hep hayallerimde yeni atari vardı yaklaşan sünneti de bahane ederek yeni atari diye tutturmuştum en nihayetinde sünnetten sonra yeni atarim geldi.. (bkz resim2) zaten yaz tatiliydi günlerce oyun oynardım hatta bi gece uykumda kendimi oturmuş elimde joystick varmış gibi oyun oynamaya çalışırken bulmuştum. bizimkiler söyler de inanmazdım, bu işi biraz abarttığımı o gün anladım..
artık eskisi kadar çok oynamıyordum ama yine de kendimi kaptırdığım zamanlar oluyordu.. derken, sega gördüm arkadaşımda, o an yine pişmanlık hissi oluşmuştu. bu bana hayatın ilk oyunuydu sanki.. * mahallede bir tek ali abi‘de vardı, ona giderdim ara ara sega oynamaya, gerçi pek oynatmazdı ya neyse.. not: 26 yaşına geldim hiç bir zaman bir segam olmadı fakat duyduğum hayranlık hala sürüyor.. =)