90'lı yıllarda taso vardı bir kere çok oynanırdı. Hala 2-3 tane evde vardır eminim.

Pazar günleri genellikle banyo günüydü. Sobalı banyolar vardı o yoksa bile pazar günleri elektrikli soba konunur leğende yıkanırdı. Yazları ise balkonda yine leğende yikanırdık ki bu güzeldi.

Akşama kadar sokakta futbol oynardık, eğer acıktıysak annemizden yalvarir salçalı ekmek isterdik. Sadece kendi çocuğuna değil her çocuğa yapardı o merhametli anne.

Sonra kış gelirdi, çoğumuzun eldiveni olmazdı.O kar oynama isteğiyle heyecanla eldiveni umursamaz çorapları takardık ellerimize. Ardın eve gelir sobanın yanında ısınırdık.

Yeni nesil bu heyecanı tatamayacak.3360'da mesajlaşan mahalle abilerini göremeyecek.O lezzetti, tatlı soğuğu bilemeyecek. Hissedemeyecek sadece okuyacak.

Sonra taso oynayan salçalı ekmek yiyen çocuklar büyüdü bir kızı sevdi.Ama utandı açılamadı. Göz göze geldiğinde gözlerini kaçırdı. Hiç el ele tutuşamadı.

Hep o yıllarda kalmak istedik. Geçmiş olsun dediler geçti.Şimdi yok evet iz bıraktık mı bilemiyorum. Fakat o güzel anlar zihnimizden hiç silinmesin beyler.Biz büyüdük. Nesil değişti, artık göremeyeceğiz beyler.