9 senelik ibretlik hikayelerim capslerle

vay a.q

guzel yerde noktaladın panpa heyecanla beklıyorum yeminle

pic devamini yaz ggece gece 1 entry de okudum mk hepsini devam et panpaaa

haydi be panpa bi canlı anlatımı yakalayamadım. hep ters zamanlarda damlıyorsun : )

ama film izler gibi kafamda canlanıyor sahneler amk. devam devam.

up up up

reserved!!!

Kaynak Rezevi

reserved amk

beyler başlıyorum birazdan, yazmaya başladım. burada olanlar bi uplatsın bakayım.

sınava gitcem hadi gitmeden moral olsun=)

burdayız panpa

reserved

başağın numarasından arayan burcuydu.

-kimsiniz?

-burcu ben.

-ne oldu neden aradın?

-biz senden özür dilemek istiyoruz,zor günler geçirdin ama senin yanında olmadık.
kendimizi düşündük, gurur yaptık.

-önemli değil, bende zaten siz de olan yerimi ve değerimi anladım.

-lütfen yapma böyle,her şeyi unutalım yine eskisi gibi olalım.

fırsat bu fırsattı - buradan konuşmak olmaz siz müsait olduğunuz zaman,her zaman ki yerimizde buluşur, oturur,geleceğimiz hakkında konuşuruz.

-tamam canım, başağında selamı var bu arada.

-sende ona söyle, hoşçakal

benim için yeni sayfalar açılacaktı, hayatım yavaştan şekle girecek,ve uzun vadede mutlu olmanın planlarını kurmaya başlayabilirdim.

bunları düşünürken, hani insan çok mutlu olduğunda, içinde kelebekler uçuşur ya,hani kanı kıpır kıpır kaynar ya işte öyleydim, tarif edilemez bir mutluluktu bu.

çok geçmeden mesaj geldi, yarın okuldan sonra buluşalım. başak...

-tamam buluşuruz.

...

muhtemelen başak tekrar barışmak isteyecek, bense o mevzunun kapandığını kalp kırmadan güzel bir şekilde anlatmalıydım.

artık benim için burcu'lu günler başlayacak...

uzatmıyorum.

buluştuk konuştuk artık her ikisiyle de arkadaş kalmaya karar verdik.

günler eskisi gibi olması da geçmeye devam ediyordu. arada mesafeler vardı.

bir gün murat'tan mesaj geldi.

-o yazıyı senin yazdığını biliyorum,bir kaç arkadaşım görmüş sizi.

-yok lan öyle bir şey, saçma sapan konuşma. anladın mı beni.

murat hala burcu'nun paçasından düşmemiş demek ki.bunu da öğrenmiş oldum.

o.ç kafamı bozdu yine.ne zaman hayatım düzene girme kalksa bi o.ç aradan çıkıp canımı sıkıyordu.

bu murat meselesini kökten halletmek lazımdı.

sevdiğiniz için her yolu denemek gerekli... ayırdım, hala kopmamış güzelce konuşacaktım bide. yine olmazsa farklı yollara başvuracağım...

aşıklar parkında ayaküstü görüşmeye karar verdim.

-ne diyorsun sen kardeşim gel bi şöyle oturalım anlat.

-sen burcuyu seviyormuşsun? yazıyıda sen yazmışsın. nasıl bir karaktersizsin lan sen.

-oğlum canımı sıkma kim söyledi sana bunları?

-bana oğlumlukonuşma.

atarlı cümleler kuruyordu... hiç sesimi çıkarmadım alttan aldım.bu benim korktuğum anldıbına gelmez.

-anlat bakalım kimden duydun bunları.

-ben biliyorum, kimden duyduğumu karıştırma.

-yok öyle bir şey yanlış duymuşsun.

ısrarla bana aynı şeyleri söylüyorum. düşündüm,dedim ki erkek adama artık yakışmaz sevdiğini saklamak.

-sana ne lan kimi seviyorsam,sen tekmeyi yedin mi yedin, şimdi efendi olsana.ne yüzsüz adamsın!

-bu söylediklerini bir kenara yazdım.

-ortalık katip kaynıyor yaz yaz. hatta ver leftere, yazsın deftere. (bu cümle aynen kurulmuştur,tek bir yalan yoktur)

ne dediğimi anlamadı, kötü bir şeyler söylediğimi düşündü cahil.

-görüşürüz senle . çekti gitti.

-elinden geleni ardına koyma murat efendi...

o muratı varya benim elim ayağım titredi ğiç yüzünden

artık iş çığrından çıkmıştı,bir bu ekgibti. kızlar için kavga etme son noktaydı artık.o zamana kadar kavga nedir bilmiyordum, artık hazırlıklara başlamak gerektiğini düşündüm. tırsmıyor da değildim... kavga nedir?
hemen ülkü ocaklarına.her liseli ergen gibi : ) anlattım durumu alptekin başkana. canını sıkma hallederiz. yeter ki sen bundan sonra ocakta takıl... görende içeride uhlevi bir ortam var, namazlar kılınıyor, kuran okunuyor sanır.. daha sonradan gözlemlerimle anladım ki herkes çevre edinmeye gelmiş, türklük milliyetçilik esasına dayanan ortam adı altında toplanmış ortamın aslında hiçte öyle olmadığını anladım... (yalansa yalan deyin beyler)

zütü kollama meseleside hallolmuştu.

tek sıkıntı tek başıma,bir kaç kişiyle bir köşede muratın beni denk getirmesiydi. getirirse yarağı yerdim.

şerefe de durumu anlattıktan sonra, okul çıkışlarında beni almaya gelecekti..

evet beyler korkmuyor değildim, tabikide azda olsa korkuyordum. sonuçta dayak nedir, kavga nedir, nasıl dayak atılır, dayaktan en az hasarla nasıl çıkılır hiç bir tecrübem yoktu... olması da zordu zaten eksenim kızlar etrafında döndü o vakte kadar.

şöyle bir düşünceye kapılmayın, kız arkadaş edinirsem sosyalleşirim.yok kardeşim kız arkadaşın ne kadar çoksa seni o kadar soyutluyor sosyal çevreden.tam bir asosyal bin olup çıkıyorsun.

evet beyler tüm bunlar yaşanırken. yurtta da hayatım tüm hızıyla devam ediyordu.

toplam 5 etüt salonu vardı.ben 2. etütte çalışırdım.1. etüt hariç diğer 4 etüt 30 ar kişilikti.1. etüt ise 120 kişilikti. ipsiz sapsız elemanlar hep ordaydı... bunu da yurdun müdürü alınan ders notlarına göre herkesin etüdünü belirliyordu.

akşam yemeğin yendikten 1 saat sonra her akşam etüt başlardı.1,5 saat zorunlu.

ben her zaman ki gibi yerimi aldım 2. etütte.

engin diye arkadaş vardı. puştun işi gücü olmazdı hiç, karı kız am züt meme kara kalem çalışması yapardı. bende zevkle onu izlerdim. hayran kalırdım. yetenekli bir binti..ne günlerdi be.

o anda bir ses geldi yan etütten.

pat, küt...

hadi reyiz bekliyoz

devam edecek az sonra,bir sigara içip geliyorum beyler.

reserved

hadi olm büttün paketi mi içtin

tamam beyler geldim bir şeyler atıştırdım hem.