bugün 19. yaşıma bastım beyler.

sağlıklı, heyecanlı, bir o kadar da dolu dolu geçen tam 19 yıl...
yanımda her daim sevenlerimin, bir o kadar da sevmeyenlerimin olduğu 19 yıl...
her senesinde yeni yüzlerle süslenen 19 yıl...
çevremdeki yüzlerin değişmesine rağmen ailemin hep arkamda olduğu 19 yıl...
yavaş yavaş büyüdüğümün kanıtı olan 19 yıl...

bugün okuduğum şehrin merkezine gittim. kafa dağıtmaya, gezmeye, hem de azıcık da olsa mutlu olmaya. cebimde olan ne çok fazla, ne çok az ama şükredilecek miktarda olan parayla. az da olsa beni mutlu etmeye yeten parayla.

gezdim, dolaştım, kendimi mutlu etmeye ve sıkıntılarımı çalıştım.

önceleri bana arkadaştan daha fazlası olan, kan kardeşim dediğim insanlarla yaptığım sıradan eylemlerdi bunlar, kutladığım önceki doğum günlerimden, gerçekten de kutlanmaya değecek günlerimden farksız sayılmaz gibiydi. ama değildi.

bu seneki doğum günüm hepsinden farklıydı beyler,

yanımda bir kişi bile yoktu...

bir kişi...

bana 'kardeşim' diyen bir kişi bile yoktu.

bana 'canım' diyen bir kişi bile yoktu.

bana 'oğlum' diyen bir kişi bile yoktu.

annem aradı beni 'canım oğlum nice mutlu yıllara seviyorum seni' diyebildi, en içten, en samimi haliyle. yanımda değildi belki evet, ama yine de araması yeterdi.

biliyor musunuz beyler, 'baksana bugün benim doğum günüm' lafını şu güne kadar hiç kullanmamıştım. kullananları da hep eleştirmişimdir, 'insan bunu arkadaş olarak gördüğü insana söyler mi' diye.

ben söylememiştim, ihtiyaç duymamıştım.

beni gerçekten seven insanların doğum günümün hangi gün olduğunu bildiklerini bilirdim çünkü.

onlardan bir hediye, pasta, ya da parti yapmalarını istemezdim. yanımda olmaları yeterdi. onlar beni nasıl mutlu edeceklerini bilirlerdi; yanımda olurlardı.

ama bugün ilk kez söyledim.

'baksana bugün benim doğum günüm.'

ilk kez o saçma bulduğum cümleler dökülüverdi ağzımdan.

beni o günlerin hiç birisinde kötü hissettirmeyen insanların hiç birinden eser yoktu bugün.

bugün o kadar çok yalnız hissettim ki kendimi, özdemir asaf'ın dizeleri bile anlatamazdı belki de.

ama yine de aramayı ihmal etmedi bazıları, sağolsunlar.

beyler size diyeceğim şu:

şu hayatta size asla yalnız olmadığınızı hatırlatacak insanların hayatınıza girmelerine izin verin.

sadece 'yalnız kalmamak' için, veya öyle olduğunu düşündüğünüz için hayatınıza soktuğunuz insanların hayatlarınızı mahvetmesine izin vermeyin.

son olarak; 'bugün benim doğum günümdü' demenize bile gerek kalmadan sizi mutlu edebilecek insanlar girsin hayatlarınıza.