8 yıl bir otobüsün peşindn koştum anlatıyorm

tamm panpa aldın sukuyu

öldüm lan bin

otobüsün tekerleri dönerken benimde adımlarım hızlanıyordu.. sabah trafiği olması ve otobüsün dolu olması nedeniyle otobüs çok hız yapamıyor benden çok uzaklaşamıyordu..
aradaki fark açılmaya başlamıştı ki otobüs durağa yanaştı..
görüyordum..ama yetişemiyordum...

o durakta durunca içimi bir umut kapladı çok hızlı koştum...

gerçekten çok hızlı...

ama ne oluyor? aman tanrım...

sabahki olayın aynısı tıpkı bir dejavu gibi yine 1-2 kişi gördü beni ama o şoför görmedi..

potansiyel senarist.

bak anam babam bak anam babam diyom
anam babam anam babam

özet: şuku bin

dinleyecek misiniz?

evet beyler 8 yıl boyunca o otobüsün peşinden koştum. peki değdi mi?dinledikten sonra anlayacaksınız..

kültablalarınızı boşaltın...

istanbullular akbillerini, ankaralılar ego kartlarını, eskişehirliler es-kartlarını, izmirliler de kent kartlarını cüzdanlarından çıkarıp önlerine koysunlar...

sigara içenler sigarasını yaksın... içmeyenler efkarlanmış gibi triplere girsin...

evet beyler hayatımın sıradan bir günüydü yine sabah işim vardı ve otobüs durağına doğru yürüyordum.. hava güneşli ve aydınlıkdı

sonra yanımdan otobüs geçti ve durakta durmak üzere sinyal verip yavaşladı,

bunu görünce bende cüzdanımı arka cebimden çıkarıp içindeki ego kartını hazırlayacaktım ki bu kısa zaman zarfı içinde o otobüs durakta kendisini bekleyen bir yolcu olmadığını görünce durmadan, yoluna devam edecekti..

arkasından bağırdım...

'hoop hoop burdayım ben ya dursana!'
'heeey... !'

otobüsün içindeki birkaç şaşkın gözden başka kimse beni duymadı, anlamadı..

ümitlendim... o birkaç şaşkın göz bu durumu soföre haber verir sandım ve otobüsün arkasından harekete geçtim...
koşar adım...

edit:bu kadar okunacağını tahmin etmedim.. adminler başlığı olan bitene taşırsanız sevinirim.