8 yıl bir otobüsün peşindn koştum anlatıyorm

ahahahaha güldüm onospu cocuknarı

başlığa baktım güldüm şukunu verdim .

aklıma bu anım gelince gözümü bir hırs bürüdü... bu seferde o otobüse yetişemeyip işimden eşimden olabileceğimi düşündüm...
tekrar koşmaya başladım...

bu sefer daha hızlıydım.. ayaklarımın paçaları birbirine çarpıp ses çıkarıyor, alnımdaki terler üşümeme neden oluyor, saçlarımın bir kısmı dalgalanıyor ama kısa ve terlemiş olanlar öylesine duruyordu... çevremdeki insanlar bana bakıyordu

adeta... ' ne yapıyor bu deli' dercesine..

delirmiş miydim? yoksa bu bir kader bir alınyazısı mıydı?

bu sefer bir önceki koşumun da verdiği yorgunlukla, içimdeki hırsa rağmen yavaşlamak zorunda kaldım... ayaklarım koca bedenimi kaldırmıyordu artık... otobüs ise umursamaz bir şekilde uzaklaşıyordu.. sonra ileride bir ışık gördüm..bir trafik lambası...

ve kırmızıydı...

bunu görmemle ayaklarım bedenim ve ruhum tekrar canlandı.. koşmaya başladım...

otobüste ışıkta durmuştu ve numaratörlü ışıklardandı ve yaklaşık 40 saniye vardı... kesnlikle yetişirdim... herşey ne kadar da yolunda gitmişti...

koştum otobüsün arka kapısına dokundum otobüse dokunarak...

ön kapıya kadar geldim...

şoförle gözgöze geldik...

sabahtan hazırladığım ve cebimde duran otobüs biletimi göstererek..

kapıyı açarmısınız dedim kısık bir sesle..

o an tekrar yıkıldım...

bana ilerideki otobüsdurağını göstererek 'kusura bakma ışıklarda alamam durağa git' der gibisinden bir hareket yaptı

yazarken üşenmedinmi bin

komikmiş güzel kardeşim ellerine saglık

ben dayın lan bin

seni sakat arabamla bırakayım dedim dinlemedin.

ama koş yeğenim bende koştum sende koş.

trafikte ne kadar

dolmuşçu

otobüsçü

taksici varsa

etrafta da o kadar huur çocuğu vardır yeenim.

haftasonu gençlerin maçı var

geliyon mu?

rizörvıd

nasıl olur... neler çekmiştim... bu otobüse binmeyi çoktan haketmiştim ben... belkide içerideki herkesden daha fazla...

sinirlendim... yüzüm koştuğum için kızarmıştı ve birde sinirlenince pancar gibi olmuştum...

lanet ettim...

otobüsün cdıbına bir kere vurdum ve orta şeritteki otobüsün yanından ayrılıp kaldırıma geçtim...

otobüs ise kırmızı ışığın sönmesi için son saniyeleri bekliyordu..

ilerideki durağa baktım... gözlerim kısık...

'neden olmasın?'

ororpusun oloom

sağlam güldüm

rezerved

(bkz: 8 yıl bir road runnerın peşinden koştum)

aha bu sefer binecek

bu sefer koşamadım beyler... yapamadım...

belki de onu elde etmeye en yaklaştığım an bu andı... ama olmadı...

otobüs yanımdan ayrılırken kaldırımda beni gören dolmuşçılar korna çalıyor taksiler sellektör yapıyorlardı...

onlarda geçti...

oturdum kaldırım kenarına...

'ne yapıyordum allah aşkına?'

kendime gelmeliydim.. güzel bir işim, çok sevdiğim bir eşim vardı..

bense ölüme meydan okurcasına trafikte şerit aralarında bile koşmuştum..

adeta dans etmiştim ölümle..

zaten hasta olmuş öksürmeye başlamıştım bile..

bir an durdum tüm bunlar ne içindi?!

kuru bir hırs mı? alın yazısı mı?

güldüm bin şuku

reserved

seviyosan git konuş kardeşim.
edit: oçsun verdim şukunu. beni şenlendirdin.

rezerved

beyler :(

lise zamanımda yaşadığım o kötü gün aklıma geldi... belki o gün o otobüse binmiş ve dersaneye ulaşmış olsam herşey çok daha farklı olacaktı dedim içimden.. belki şimdi ünlü bir firmanın ceo'suydum dedim..

yanılıyordum... alakası yoktu... ama öyle düşünüyordum ne yapayım?

cüzdanıma baktım 50 liram vardı...

ilk taksiyi durdurdum..

klagib bir taksici modeliydi, deri yeleği ve kirli sakallarıyla mahallemizden biri gibiydi...

-abi nereye gidiyoruz..?

-'sen sür' diyebildim sadece..