8 yıl bir koşu bandında koştum anlatıyorum

siz dinlemesenizde anlatacağım.

nasıl tornavida ile yaralandığımı, gibildiğimi ve koşu bandımla mutlu sonumu anlatıyorum...

ilk aldığımda 17-18 yaşlarındaydım. büyük hevesle ve zorla aldırmıştım fakir babama. odamın tam ortasına koydum onu. her gece ona bakarak uykuya daldım. bazen yorulduğumda onun üstünde uyudum. kardiyolarımda hep bana yardımcı oldu. fazla yormadı beni. (seneler sonra 25 yaşındayken... ) ilk zamanlardaki hevesle koşuşum kalmamıştı artık. katlayıp dolabımın yanına koydum. hatta dikkatimi bile çekmiyordu. çalışma masam değişti, kitaplığım değişti, dolabım değişti, yatağım değişti ama onu asla çıkarmadım odamdan. sonra bir gün ansızın devrildi. ve onu ilk günkü görüşüm gibi heyecenlandım ve korktum. yavaşça kaldırdım yerden. sildim tozlarını. kayışlarını yağladım. ve fişe taktım... delicesine koşuyordum. sonra zevkten ağlamaya ve bağırmaya başladım. babam odaya girdi ve beni teselli etti... ertesi gün saat akşam 9 gibi hafif tempo koşuyordum, zil çaldı, koşu bandını kapatmadan açtım kapıyı. terlemiştim... gelen alt komşumuz nalbur rasim abi idi.. sesten rahatsız olduğunu söyledi. bende koştuğumu ve hergün 1 saat buna mecbur olduğumu söyledim.. sinirli bir şekildi indi evine... haftalar sonra bozuldu koşu bandım. bende rasim abi belki anlar diye onu çağırdım. geldi... söktü koşu bandımı... bu iflah olmaz dedi.. sinirlenerek yakasından tutup sarstım onu dünya başıma yıkılmıştı, kendimi kaybetmiştim. rasim abi eline geçirdiği kontrol kalemini göğüs kafesime sapladı.. 2.5 hafta hastanede yattım... eve geldiğimde koşu bandı rasim abinin açtığı gibi duruyordu. sonra daha tecrübeli bir servisi aradım.. 2 kişi geldiler.. ve tamir ettiler.. bende çalışıyormu diye bakmak için çıkıp üstüne koştum. sonra bir şeylerin ters gittiğini anlamıştım. 2 tamirci koşarken beni kesiyorlardı. yavaşça durdum sonra biri aniden üzerime atlayıp ağzımı kapattı. öbürüde hunharca gibti beni. (buraları hızlı geçiyorum çok iğrenç şeyler yaşadım.) .. şikayet edemedim kimseye.. polise gidip ne diyecektim??? adamları bulup öldüremezdim... başka şehire gitmeliydim koşu bandımla. en pahalı otobüs firmasından aldım biletimi ama koşu bandını otobüse alamayacaklarını söylediler. şöförle tartıştım dayak yedim. o geceyi karakolda geçirdim. ifade falan verdim. ertesi gün saldılar beni. koşu bandımın ve valizlerimin karakolda olduğunu öğrendim ve çok sevindim. kaybolmamıştı... taksi çağırıp beklemeye başladım.. taksici geldi ve karakola girdi. arabasını kapıda açık şekilde bırakmıştı. hemen koşu bandımı arka koltuğa koyup kaçmaya başladım. gözüm dönmüştü. ne yaptığımın farkında bile değildim. yanımda yaklaşık nakit 30 bin avro vardı. kartımda ise 90 bin tl vardı. antalyaya kadar kaçtım sonra arabaya 5 bin avro bırakıp telefonla taksiciyi aradım şikayeçi olmadı . sonra arabayı bir ormanda bırakıp koşu bandını sırtımda 3 gün taşıyarak mersinde bir otele yerleştim. koşu bandını otelde bırakıp bir berbere gittim. saçlarımı 3 numara yaptırdım ve uzun olan sakalımı kestirdim. kendime 1+1 bir ev alıp 2-3 ay geçinecek kadar param vardı. iş bulmam lazımdı. buldum.. garson olarak başladığım restorantta yemek işlerinden anladığım için aşçı oldum. 2.100 tl maaşım vardı. daha büyük bir eve geçtim. evlendim. eşime beni koşu bandımla kabul edip etmeyeceiğini sorduğumda hiç sorun çıkarmadı, hatta bazen o bile koşuyor. şimdi koşu bandım 9 yaşında onunla çok mutluyum.

@6 için özet:
koşu bandımı gibiyorum