8 yıl bir erkek tarafından kovalandım

rezerved

koşuşum bittiğinde mahiri gördüm. yerde böğrü deişlmiş bir biçimde yatıyordu. tüm gücümle çığlık attım.

herkes mahiri bırakıp arkasını döndü. herkesle bir an göz göze geldim. o da çok garip bir an olarak hala hafızamda yer etmiş bir anı. mahir yerde kanlar içinde yatıyor. ben insanların bana bakmasını düşünüyorum. sanırım hiç umursamıyorum ben bu mahiri. sevinmiş bile olabilirim. bilmiyorum ki. öyle miydim. gerçekten bilmiyorum. ne olduğunu anlayamadan polis geldi. polisle de gözgöze geldik. masumiyet ve saflık yüzümün eksilmeyen yanları. acaba beni kurtarıcakmıydı polisin "yat yat yat yat" naralarından..

rezerved

mahir ulan mahir seni elime versinler böğrünü deşşicem artık mahir dedim kısık bir sesle. kızlar öfkemi hissetmiş olucaklar.

hakan peşinden gitmiş bunnun. çay ocağı mı ne. orda öldürücekmiş mahiri öyle dediler bizde duyduklarımızın yalancısıyız aslı dediler.

o anda içimi bir panik kapladı. eğer olay benim yüzümden çıkmışsa ve olayın devamı mahirin ölümü benim yüzümden olacaksa kendimi asla affedemem. mani olmalıyım buna dedim içimden. mani olmalıyım. çay ocağına doğru koştum. koştum. yolda yoruldum bile. su felan aldım. içtikten sonra yine koştum koştum koştum. yolda melisi gördüm. naber lan yelloz diye selam verdi bana. hiç yüzüne bakmadım. alınmadım mesajı verdim ona, (melis şuan özel bir şirkette sekreter). koştum koştum. koşmaya devam ettim. bu şekilde 8 dakika koşmuşumdur.

okula hızla girdim. hangi o... derken dur aslı dediler. bu ne hız. bu ne ciddiyet. bu ne öfke. resmen burnundan soluyosun. görmediniz mi kızlar dedim. gördük gördük otur bakalım dediler. herkes başıma toplanmıştı. olayların etrafında döndüğü havalı kızlardan biri gibi hissettim o an kendimi. kızgınlığım bir nebze geçmişti. bana birşeyler anlatmaya çalışıyor gibiydiler. tam çözememiştim ne olduğunu.

mahir... dediler. mahir yazmış duvarları. pelin söyledi dün görmüş. boya kovasıyla gelmiş. tiner felanda varmış. sora duvarları yazmaya başlamış. uzun uzun cümle kurmuş resmen duvarlara senin için... dediler.

sesli güldüm bin

ertesi gün okula girdekn bir sürprizle karşılaşıcaktım.

okula doğru yürüyordum. başım yerdeydi, eğikti. aklımda hala o gibkoloji kitabının (afedersiniz ağzımı bozuyorum ama gerçekten çok iğrenç bir kitaptı) ön sözü vardı. aklımı kurcalayan sorulardan bir saniye olsun kafamı kaldırmak istedim. kafamı kaldırdığımda bir de ne göreyim.
duvarlar...

kan kırmızısı duvarlar..

yazılar..

aslı seni çok seviyorum

aslı

aslı seni sevmekle hata mı yaptım ben

aslı ben senin için yaşamayı göze alıyorum.

içimden geçen ses: "rezil ettiniz beni oçları rezil"
çok kızmıştım, okula gidip hanginiz yaptı bunu diye haykırıcaktım. bütün çirkef yüzümü göstericektim. içimdeki tüm kini kusucaktım.

reserved amk senin ben güldürdün

zaaaaaaaaaaaaa güldüm :D

kitabı çantaya koyarken oç ye içimden etmediğim küfür saymadığım beddua kalmamıştı. 50 kilo kitabı çantamda, sırtımda taşıtıyordu resmen eşşek herif. ulan insan bi der, ağır gelirse eve kadar yardım edeyim diye. nerde onda o incelik. neyse, sırtlandığım gibi çantamı evin yolunu tuttum. yolda bakkala uğradım. annem gelirken ekmek al demişti. ucundan kırıp yiye yiye eve gittim.

baktım elinde angiblopedi tarzı bişey. getir ağzıma sok bari dememek için kendimi zor tuttum. gözüme soka soka bi hal oldu. ben buna bişeyler diyorum o bana, bu kitabı varyaaa yazan adam daha başka kitap yazmamış, ben daha nabim demiş yazar, bi solukta okudum, her türlü güzel şeyi barındıran müthiş mükemmel bi kitap.. sayıyoda sayıyo. sayıyoda sayıyo. pazarlamacı adamlar gibi. ben de düşündüm sanırım komisyon felan alıyo kitabın satışlarından. anasıda rahmetli oldu. e para da lazım çocuğa. tamam alırım ben bundan dedim. yok valla olmaz diye koluma yapıştı. al bunu oku dedi. ben de tamam ver madem dedim.

@1 bak kardeşim hikayeni okuyorum ama bu ceket mevzusunun takunu çıkartmaktasın bi daha ceket dersen ananı giberim elim ayam titredi huur evladı

güldüm lan

devam edicem beyler..

aradan 2 gün geçmişti. tekrar okula gittim. bana abayı yakan oç de ordaydı. naber aslı dedi. pek oralı olmadım. şimdi yüz versen astar isticek.

güldüm serefsiz

ah askerim. çok özlemişitim onu. yine izne gelsede kısacık etek giyip yanına gitsem diye düşünüyodum. ona parfümlü mektuplar atıyodum. araya resimlerimi sıkıştırıyordum lazım olur diye. eee asker ne de olsa.

aradan bikaç gün geçti. bu bana not yazdım çıkışta konuşalım diye. tamam dedim ben de ne diyim. yok neymiş ben sana edirnedeki sapından daha iyi sap olurummuş, gel desen gelirimmiş felan. yok dedim arkadaş ya istemiyorum. o ara yağmurda başladı dışardayız. bu bağırmaya başladı. allah belamı versiinnn allah belamı versiinnn allah belamı versiinnn. bela okuma diyorum, allah belamı versiinnn diye bağırıyo. lan bela okuma diyorum allah belamı versiiiiiiiiiiinnnnnn diye bağırıyo. öyle deme dedikce bağırıyo. ne hali varsa görsün bağıra bağıra yağmurun altında çekti gitti.

kap şukularını bin.

döndüm ona yavaşca, aval aval bakıyodu bana. hani kör sağır dilenciler Allah rızası için diye el açarlar ya boşluğa bakarak. sanki gözlerimin içinde bir boşluk varmıştao raya dalmış benden sevgi dileniyor gibiydi. salak diyip basıcaktım tokadı. zaten adet alttan bastırıyo, sinirliyim felan. tuttum kendimi. dedim Allah belanı versin oç. dışarı çıktım. bin arkamdan gelmiş. dur felan diyo. döndüm buna dedimki edirnede sapım var benim asker. giber belanı dedim. son cümlemi duymamış gibiydi. salak bir tavıra büründü. onu orda öyle beklemicektim heralde. bende çektim gittim eve.