8 yıl bir otobüsün peşindn koştum anlatıyorm

dinleyecek misiniz?

evet beyler 8 yıl boyunca o otobüsün peşinden koştum. peki değdi mi?dinledikten sonra anlayacaksınız..

kültablalarınızı boşaltın...

istanbullular akbillerini, ankaralılar ego kartlarını, eskişehirliler es-kartlarını, izmirliler de kent kartlarını cüzdanlarından çıkarıp önlerine koysunlar...

sigara içenler sigarasını yaksın... içmeyenler efkarlanmış gibi triplere girsin...

evet beyler hayatımın sıradan bir günüydü yine sabah işim vardı ve otobüs durağına doğru yürüyordum.. hava güneşli ve aydınlıkdı

sonra yanımdan otobüs geçti ve durakta durmak üzere sinyal verip yavaşladı,

bunu görünce bende cüzdanımı arka cebimden çıkarıp içindeki ego kartını hazırlayacaktım ki bu kısa zaman zarfı içinde o otobüs durakta kendisini bekleyen bir yolcu olmadığını görünce durmadan, yoluna devam edecekti..

arkasından bağırdım...

'hoop hoop burdayım ben ya dursana!'
'heeey... !'

otobüsün içindeki birkaç şaşkın gözden başka kimse beni duymadı, anlamadı..

ümitlendim... o birkaç şaşkın göz bu durumu soföre haber verir sandım ve otobüsün arkasından harekete geçtim...
koşar adım...

edit:bu kadar okunacağını tahmin etmedim.. adminler başlığı olan bitene taşırsanız sevinirim.

otobüsün tekerleri dönerken benimde adımlarım hızlanıyordu.. sabah trafiği olması ve otobüsün dolu olması nedeniyle otobüs çok hız yapamıyor benden çok uzaklaşamıyordu..
aradaki fark açılmaya başlamıştı ki otobüs durağa yanaştı..
görüyordum..ama yetişemiyordum...

o durakta durunca içimi bir umut kapladı çok hızlı koştum...

gerçekten çok hızlı...

ama ne oluyor? aman tanrım...

sabahki olayın aynısı tıpkı bir dejavu gibi yine 1-2 kişi gördü beni ama o şoför görmedi..

ağlamak üzereydim... oturdum kaldırıma kafamı iki elimin arasına aldım...

tam o sırada o ses geldi...

tıss.. tıs..

kaldırdım kafamı..

çok güzeldi

kırmızıydı.. içi neredeyse boş en fazla 10 kişi vardı

gideceğim yer de uyuyordu.. buna bineyim bari dedim

ama kartım yoktu..

kart almaya gittim iki adım yandaki bakkala.. aldım kartı..

tam o sırada otobüs harekete geçmişti...

koşmaya başladım arkadaki 1kaç kşi gördü beni ancak otobüs umursamıyordu bile... böyle geçti işte 8 yıl

haftanın ger sabahı o otobüse binmeye çalıştım..

tam 8 yıl boyunca haftaiçi her sabah..

8 yıl sonunda bir sabah bindim.. evet..kitap okuyan kız da oradaydı, müzik dinleyen liselide..

şoföre günaydın bile demedim.. unutmamıştım o kırmızı ışığı..

evet sayın inci sözlük halkı çok fazla tekrar yapmayı sevmem.. okuyucuların ilgisine teşekkür eder başka bir hikayede buluşmak üzere

bu sefer yılmak üzereydim... ayaklarım yavaşlamış alnımdaki ter gözüme bulaşıyordu..

bembeyaz gömleğimin yakası sarı olmuştu bile..

ama tam o anda herşey durdu hayatımda ve lise dönemimi hatırladım..

evet evet lise 3e gidiyordum.. ozamanların lise sonu demekti bu.

okul çıkışı birçok arkadaşım gibi dershaneye gidecektim ve bunu otobüs vasıtasıyla yapıyordum.

arkadaşlarımla hep beraber çıkıp hep beraber aynı otobüse biner kızılaya gelincede otobüsten inerdik... ve herkes yoluna.. dershanesine..

bu sefer arkadaşlarım önden çıkmış,ben nedenini hatırlayamadığım bir nedenden dolayı sınıfta kalmıştım.. kısa bir süre..

sonra hızlıca çıktım durağa doğru gittim ve bir otobüsün geldiğini gördüm ama koşmadım 'amaan 1 tane daha gelir' diye düşündüm..

öyle olmadı..

aslında oldu... geldi otobüsüm içide nispeten boştu ancak kızılaya gelebildiğimde 2 en önemli dersi kaçırmıştım ve eve mesaj gitmişti...

oğlunuz xxx bu gün dershaneye gelmemiştir. bilgilerinize..

o günüm harap oldu.. dersaneye gitsem öğretmenlerim azarlayacak kızacaklar,eve gitsem babam zaten beni zar zor okuttuğu bir dönemde o kadar para döktüğümüz dersaneye gitmediğimi öğrenecek ve sıkıntı olacaktı..

yanii... aşşağısı sakal üstü bıyık..

otobüsü beklerken çevreme gülücükler saçıyordum... ve cebimden çıkardığım bir selpak ile alnımı ensemi yanaklarımı siliyordum...

otobüs gelmişti...

normalde durakta duracağını bilmeme rağmen tıpkı bir taksi çevirir gibi elimi kaldırdım...

kapı açıldı, cebimdeki kartı çıkardım tam basacaktım ki..koşarken kart bükülmüş makina kabul etmiyordu...

olamaz..tam ulaşmıştım...

denedim... denedim... denedim...

otobüs hareket etmiyor ve kartım yoksa inmemi istiyordu...

o anda içeriden bir bayan buyrun kartımı kullanabilirsiniz dedi...

çok sağolun! çok teşekkür ederim..

nasıl olur... neler çekmiştim... bu otobüse binmeyi çoktan haketmiştim ben... belkide içerideki herkesden daha fazla...

sinirlendim... yüzüm koştuğum için kızarmıştı ve birde sinirlenince pancar gibi olmuştum...

lanet ettim...

otobüsün cdıbına bir kere vurdum ve orta şeritteki otobüsün yanından ayrılıp kaldırıma geçtim...

otobüs ise kırmızı ışığın sönmesi için son saniyeleri bekliyordu..

ilerideki durağa baktım... gözlerim kısık...

'neden olmasın?'

içim bir tuhafdı... mutluydum ama tuhafdı...

oturdum boş bir koltuğa... cam kenarıydı... sabah sabah yaşadıklarımı düşünüyordum...

kendi kendime gülüyor bazense kızıyordum...

burnumdan çıkan sıcak hava camda buhu oluşturmuştu, sildim o buhuyu...

yanımızda bir otobüs daha vardı... şoförünü görmemle dünya başıma yıkıldı..

beni kırmızı ışıkta almayıp durağa git diyen şoför!

nasıl olur!

ayağa kalktım otobüsün arkasına koştum..en arkada oturan 3-5 kişi de aynıydı... en başında beni koşarken gören birkaş kişiydi onlar..

ayakta kulaklıkla müzik dinleyen gençler kitap okuyan gençler de vardı...

aman yarabbim ne oluyor!

tam bu sırada dank etti!

@46 eyv kardeşim... başımdan geçti anlatmak istedim verdim şukunu

aklıma bu anım gelince gözümü bir hırs bürüdü... bu seferde o otobüse yetişemeyip işimden eşimden olabileceğimi düşündüm...
tekrar koşmaya başladım...

bu sefer daha hızlıydım.. ayaklarımın paçaları birbirine çarpıp ses çıkarıyor, alnımdaki terler üşümeme neden oluyor, saçlarımın bir kısmı dalgalanıyor ama kısa ve terlemiş olanlar öylesine duruyordu... çevremdeki insanlar bana bakıyordu

adeta... ' ne yapıyor bu deli' dercesine..

delirmiş miydim? yoksa bu bir kader bir alınyazısı mıydı?

bu sefer bir önceki koşumun da verdiği yorgunlukla, içimdeki hırsa rağmen yavaşlamak zorunda kaldım... ayaklarım koca bedenimi kaldırmıyordu artık... otobüs ise umursamaz bir şekilde uzaklaşıyordu.. sonra ileride bir ışık gördüm..bir trafik lambası...

ve kırmızıydı...

bunu görmemle ayaklarım bedenim ve ruhum tekrar canlandı.. koşmaya başladım...

otobüste ışıkta durmuştu ve numaratörlü ışıklardandı ve yaklaşık 40 saniye vardı... kesnlikle yetişirdim... herşey ne kadar da yolunda gitmişti...

koştum otobüsün arka kapısına dokundum otobüse dokunarak...

ön kapıya kadar geldim...

şoförle gözgöze geldik...

sabahtan hazırladığım ve cebimde duran otobüs biletimi göstererek..

kapıyı açarmısınız dedim kısık bir sesle..

o an tekrar yıkıldım...

bana ilerideki otobüsdurağını göstererek 'kusura bakma ışıklarda alamam durağa git' der gibisinden bir hareket yaptı

yanlış bir otobüse binmiştim..

bu hırs bu zevk beni bu hale getirmişti...

işime çoktan geç kalmıştım bile daha kötüsü şuan içinde bulunduğum otobüs nereye gidiyor onu bile bilmiyordum... otobüs biletim klmamış paramın yarısını takisye vermiştim...

herşey çok kötü gidiyordu... durakta indim otobüsten...

üşümeye başlamıştım...

asıl binmek istediğim otobüs ise yoktu artık...

belki bir durak ötede.. belki iki...

lise zamanımda yaşadığım o kötü gün aklıma geldi... belki o gün o otobüse binmiş ve dersaneye ulaşmış olsam herşey çok daha farklı olacaktı dedim içimden.. belki şimdi ünlü bir firmanın ceo'suydum dedim..

yanılıyordum... alakası yoktu... ama öyle düşünüyordum ne yapayım?

cüzdanıma baktım 50 liram vardı...

ilk taksiyi durdurdum..

klagib bir taksici modeliydi, deri yeleği ve kirli sakallarıyla mahallemizden biri gibiydi...

-abi nereye gidiyoruz..?

-'sen sür' diyebildim sadece..

bu sarada otobüs, otobüs şoförünün bana gösterdiği duraktan yolcuları almış ve ayrılmak üzereydi.. yoğun bir trafik olduğu için otobüsü geçmemizin kolay olmadığını biliyordum..

kırmızı ışık da otobüs ile yanyana durduk...

kafamı çevirdim baktım...

şoför işini ciddiyetle yapıyor... yolculardan gençler kulaklıklarını takmış müzik dinliyor.. bazıları ise kitap okuyordu..

bu olanları izlerken yeşil yandı ve harekete geçtik..

aslında bir sonraki durakta inip otobüse binecektim

ama

akıllanmıştım...

ve 2 sonraki durağa gitmesini söyledim... trafik de açılmış çok rahat bir şekilde varmıştık o durağa...

yaklaşık 15 lira gibi bir ücret sonucu ulaşabilecektim otobüse..

mutluydum.. terlediğim ve hasta olduğum aklıma gelmiyor.. kuru öksürüklerim canımı yakmıyordu..

bu sefer koşamadım beyler... yapamadım...

belki de onu elde etmeye en yaklaştığım an bu andı... ama olmadı...

otobüs yanımdan ayrılırken kaldırımda beni gören dolmuşçılar korna çalıyor taksiler sellektör yapıyorlardı...

onlarda geçti...

oturdum kaldırım kenarına...

'ne yapıyordum allah aşkına?'

kendime gelmeliydim.. güzel bir işim, çok sevdiğim bir eşim vardı..

bense ölüme meydan okurcasına trafikte şerit aralarında bile koşmuştum..

adeta dans etmiştim ölümle..

zaten hasta olmuş öksürmeye başlamıştım bile..

bir an durdum tüm bunlar ne içindi?!

kuru bir hırs mı? alın yazısı mı?

okuyan binler falan oldu bayaa

hala dinliyorum

belkide bir ben dinliyorum

aha bu sefer binecek

(bkz: 8 yıl bir road runnerın peşinden koştum)

rezerved

sağlam güldüm

ororpusun oloom