Buluşma günü geldi çattı beyler. Yine sabahın köründe kalkıp idil'i uyandırdım tabii güzel bi mesajla. Aynı şekilde güzelde bi yanıt geldi. Bu sefer sabahın köründe gidip dikilmeyecektim o kursun önünde , çıkmasına bi saat kala gitsem yeterdi. Hatta o bile çoktu , yarım saat kala giderdim.

Geçen seferki gibi bayramlıklarımı çekip gitmedim tabii. Daha sade ama idil'in hoşuna gidecek tarzda giyip çıktım. Kursun önüne gelip beklemeye koyuldum. Ama inanır mısınız beyler; o heyecan her ne olursa olsun bitmiyo , gitmiyo içimden. ilk kez görüşecek aile fertleri gibi , askerden dönen oğlunu karşılayan bi ana gibi... Bekleyemiyorum , geçmiyo dakikalar. Sonunda geldi , çıktı kapıdan. Bu sefer kızlarla değil yalnızdı. Yanıma geldi , belini sarıp o mis kokusunu içime çeke çeke aldım yanaklarından öpücükleri. "Telefonunu kontrol et bakalım varmı çağıran eden" diye laf sokmayıda ihmal etmedim. "Aslında tamda onu söylicektim , halamın işleri yoğunmuş yardıma gidicektim fazla kalamam" O an yüz ifademi betimeleyebilecek bi şey yok heralde. Yanardağlarmı patlamadı dersiniz , dağlarmı devrilmedi içimde. Zümrüt gözleriyle gözlerimin içine bakıp gülmeye başladı "Şaka yapıyorum şaka , bugün seninim"

"Ee ne yapıyoruz idil hanım , planıda siz yapın artık. Aç mısın , yiyelimmi bişiler ?"
"Yok canım ya , biz kızlarla atıştırdık bişiler. Ama sen açsan gidelim"
"Yok yok bende değilim. E dikilmeyelim böyle , gel bi sahil turu yapalım seninle madem"

Elini tutmaya henüz hazır değildim beyler. Ne bileyim ,korkuyodum işte. Sanki tuttuğum eli bırakıp gidicekmiş gibi hissedip korkuyodum. Yolun karşısına geçip sahilde yürümeye başladık. Adımı o atıp koluma girdi , birazda olsa rahatlamıştım. Geçen buluşmadan bahsettim , neler hissettiğimden nasıl triplere girdiğimden falan. "Kendi kendime Tarkan olsaydı eczaneye gitmezdi ama" diyip üzüldüğümü söylediğimde o yüzündeki gülümseme anlık bi ekşimeye dönmüştü. Tarkan hala hassas bi yaraydı demek , sebebide bendim yıllar önceden. Neyse bu tatsızlıkları atlatmam lazımdı. Ne de olsa artık Tarkan yok , ben varım; biz varız hiç bitmemek üzere...

Yol boyunca kol kola yürüyüp okulda olanlardan bahsettik. Pek çok yerinde gülüştük , ama konu Ezgi ve Sülo'ya gelince kendimi tutamayıp patladım. Hazır Ezgi'de yok , yardır gitsin.

"Ya neden böyle bişi yaptığını anlamıyorum. Sana ne Ezgi'nin ilişkisinden , sana ne Sülo'dan dimi ama. Bak çocuk seni seçti , kim olsa seni seçer. Bunu zaten bilmeniz ve girişmemeniz lazım."

"Ya haklısın canım ama hayırda diyemedim. Zamanında ben onunla çıktım Sülo'nun yanına annesi şüphelenmesin diye. Zamanı gelicek seninle çıkarken de Ezgi yardım edicek bize. Karşılığı olsun diye yani , senin için"

Şu konuşma bile yumuşatmıştı beni be , benim için yapılmış "yanlış" bişiydi ama özeldi.