Yılbaşı gelip çattı beyler. Ama geceye denk geldiği ve yaşlar ufak olduğundan beri ayrı geçirmemiz kaçınılmaz tabii. Telefonlara sarılıp tüm gece mesajlaşmak , özlem geçirmek , geleceğe dair hayaller kurmak var aklımızda. Ama bari öncesinde 5 dakikalığınada olsa buluşup hediyeleri verebilseydik , oda olmadı. Okuldan geldiğimizde zaten geç olmuştu , çıkma fırsatımızda olmadı. Neden okulda vermedin diye soracak olursanız; Ezgi ve diğerlerinin yanında şov yapar gibi vermek istemedim. Fazla gösterişli bişeydi çünkü. Sinem'in yanında vermek birlikte beğendiğimizi belli edip idil'i şüphelendirmekten başka bi işe yaramazdı. Ezgi'yse kıskanç zaten , bi ton lafını eder çekememezlik ederdi uğraşamazdım onunla. Neyse , yılbaşından sonra vericez artık.

Yılbaşında her sene yengemlere gideriz , izmir'deki tek akrabamız onlar çünkü daha öncede bahsetmiştim. Bu sende öyle geçicekti , ve her sene orda geçirmekten her zaman memnun olmuşumdur ben. Sevdiğim insanlar , gelen diğer misafirler , kalabalık ortam , bi saatten sonra ortaya çıkan tombala. Klagib bi aile yapısı için herşey ekgibsizdi. Öte yandan sürekli idil'le mesajlaşıp durmam var tabii. "Halamla bi biramı çaksak aşkım be :D" diye sinir etmeleri olmasa iyi kız aslında.

Alkole karşı olduğumu düşünmeyin beyler , bende çok tüketir içerim. Her çeşidinide severim ayırt etmem. Ama idil'in bazı problemleri sebebiyle alkol almaması lazım , en azından şu zamanlar içersinde. ilerleyen zamanlarda değinicem buna. Bi yandan da Barış , Yahya ve Sinem'le mesajlaşıyorum tabii. O zamanlar WhatsApp yok ki bi grup kurup konuşalım , tek tek zahmet edip mesajlaşıyoruz. Barış ilayda'yla birlikte olduğu için çok mutlu , e bi mutluluk mimarı olarak banada borçlu. Yahya Ecem'le kapışmış biraz , e Ecem'de benim samimi arkadaşım olunca barıştırmak bana kaldı yine. Neyse ki yılbaşı , fazla diretemez barışır bu gece. Sinem'se ailesiyle rakı masası kurmuş mms'ten resimlerini gönderip duruyo , Mehmet'le araları fena değilmiş ama belli değil tabii. idil'le bense geleceğe dair planlar kurup "Aşkım , bi sonraki senede yanımda sen olucaksın dimi , yılbaşına yalnız girmicem" konuşmaları yapıyoruz. Beyler , ömrümü biçtiğim , delicesine aşık olduğum kız bana bunu yazmış , nasıl ergenleşip güzel şeyler yazmam. O 1 yazıyosa ben 10 yazarak devam ediyorum. Ev ahaliside iyi durumda , misafirler falan güzel ortam pastalar börekler iyi gidiyo. Babam burda olmadığı için MSN'den görüntülü konuşmalar sürdürülüyo tabii , onlar 1 saat önce girdi yılbaşına. Keşke babamda burda olsa...

Saat 12 olmak üzere , klagib yılbaşı mesajlarından biraz daha farklıydı bu sene yazdığım. Çünkü değer vermeden birlikte olduğum değil geleceğimi düşündüğüm birisi vardı hayatımda. Uzun mesaj yazma konusundaki yeteneklerimden de bahsetmiştim zaten , güzelinden bi mesajı gün içerisinde ben çoktaan hazırlamıştım bile. idil basit kısa bi mesaj bekliyodu eminim , böylesine bi mesaj alınca ancak 5 dakika sonra yanıt verebildi. Aldığım yanıtların en güzeliydi belkide. Kafasında Noel Baba şapkasıyla çekildiği , yemyeşil gözlerinin yeni yılı saatler öncesinde getirirmişcesine parıldadığı gülümseyen bi fotoğrafı ve altında da güzel bi yanıt. Yılbaşına nasıl girersen öyle geçer derler ya beyler , ben bu sene hiç mutsuz olmayacaktım emin olabilirsiniz.

Uykuya fazla dayanabilen birisi değildi benim sevgilim , aradan yarım saat geçmesiyle uyuyakalmıştı bile. Ben o kadar mutluydum ki sabaha kadar fotoğrafına bakıp uyanmasını beklemiştim. Zaten mutluydum , huzurluydum; uykuya ihtiyacım yoktu ki. idil yeterdi herşeyime , beklerdim.

1 Ocak 2011; yeni bir yıl , yeni bir hayat , yeni hayaller , yeni bir okul dönemi , yeni alışkanlıklar ve yeni düşmanlar. Daha senenin ilk gününden böylesine sinir olmak ancak bana özel olabilirdi zaten.

Sabaha doğru göz kapaklarıma hakim olamamış bende uyuyakalmıştım. Arka arkaya gelen mesaj sesleriyle uyandım , mesajın sahibi belliydi; "Aşkımm"
Yeni yılın ilk sabahına benimle gözlerini açtığını belirten güzelinden bi günaydın mesajı. Beyler çok mutluydum be , mutluluğumun nirvanasındaydım yani. Ama bu mutluluk birkaç mesajlaşma sonra yerini büyük bi öfkeye bırakmıştı. idil "Off sinir oldum şu gerizekalıyada , gece Leventcan'da mesaj atmış" demişti. giber misin sabaha mı bırakırsın. Ne Leventcan'ı dıbına koyim ya , bıktım lan her yerde bu binin karşıma çıkmasından. Çocuğun Facebook'una bakayım bi neler var neler yok dedim. Yazdığı durumlar beni daha çok sinirlendirdi;

"Gözlerin bir deniz olsa ben orada kaybolurum"
"Seviyorum ama bilmiyosun (i)"

Ne demek bilmiyosun huur çocuğu , her okul çıkışı buruşuk bi kağıda not yazıp gönderen sen değil misin , her fırsatta belli ediyosun işte. idil'e artık bi çıkışta şunu köşeye çekip konuşacağımı , artık fazla olduğunu böyledim. "Aşkım yapma , ben konuşup halledicem nolur. Aile dostumuz bizim , laf söz olur boşver" diyerek her seferinde savşturuyodu beni. Ciddi ciddi söylediği gibide gidip konuşup tersliyodu , ama çocuk mal abi anlamıyo laftan.

Sinem'le olan samimiyetimiz git gide arttı , yeri geliyo idil'den çok Sinem'le konuşuyo oluyorum. idil'in de haberi var , içten içe bi kıskançlık beslediğini anlamak çokta zor değil. Ama aklında ne tilkiler dönüyosa pek ses çıkarmıyo; şimdilik. Mehmet'le araları yılbaşında bi hayli iyileşmiş , okulun olacağı ilk gün yüz yüze bi konuşmayla durumlar netliğe kavuşcakmış. Oda mutlu napsın , her gün yazan onlarca abazanın arasında sevdiğine kavuşmak paha biçilemez tabii. Benim içinde öyleydi esasında . iyi aklıma gelmişken idil'in facebook şifresini alayımda bi kolaçan edeyim etrafı nedir ne değildir.

Okul vakti geldi , araya giren 3 günlük özlem burnumda buram buram tüterken her zaman buluştuğumuz partka uzaktan bana doğru hızlı adımlarla gelişini görmek beni rahatlatmaya çoktan yetmişti bile. Elimde ona aldığım hediye ve bi not var , kızların yanına geçmeden vericem işte gören olmasın. Boynuna taktıktan sonra yapsın şovunu gerisi önemli değil. Yaklaştıkça farkettim ki idil'inde elinde bi paket var. Oda bana hediye almış demek ki , vefalı sevgilim benim be.

Yanıma geldiğinde "naber" geyiklerine girmeden direk kulağına eğilip "Yeni yılımız kutlu olsun sevgilim" diyip hediyesini verdim. "Ama burda aç , kızların yanında değil" Parıldayan gözleriyle bana uzun uzun baktıktan sonra "Al buda senin hediyen , bakalım beğenicek misin" diye elindeki paketi bana uzattı. Beğenmez miyim ya şapşik şey , sen çöp al onu bile beğenirim ben. idil paketi açtı , kutunun ambalajınıda çıkarıp sonunda kolyeye ulaştı. Beyler , idil güldüğü zaman gözleri kaybolan; ama kalan o ufacık aradan gözlerinin zümrüt yeşili ışıklar saçtığını görebileceğiniz bi kızdı her zaman için. Ama bu hediye onu öylesine mutlu etmişti ki gözlerini dahi görememiştim gülümsemesinden. Hemen boynuna takmak istedi , takmasına yardım ettim. Teşekkür etti , karşılık verdim. Bende onun hediye paketini açarak bi karşılık vermek istedim "Dur dur , sınıfta açarsın şimdi açma" diye durdurdu. Ne vardı ki lan içinde , t-shirt - kazak tarzı bişi anlaşılabiliyo ama merak etmiştim yinede. Tamam dedim , kızları almaya gittik.

idil çok mutluydu beyler yanımda , gözlerinden anlaşışabiliyodu bu en azından. Kızları almaya gidene kadar süren yolda bile en az 10 defa uzun uzun gözlerimin içine bakıp gülümsemeye devam etmişti. Hele ki bu hediye olayı aramızdaki bağa bi düğüm daha atmamı sağamıştı. Bu daha başlangıç be sevgilim , benim daha ne planlarım var sana. Sinem ve Ezgi yolun karşısında bizi bekliyolardı. Sinem elinde telefon Mehmet'le mesajlaşmaya devam ederken Ezgi suratsız bi tavırla yoldan geçen bize bakıyodu. Klagib kız selamlaşması , sarılmalar öpüşmeler falan. Ezgi "Selam xxxx" diyip geçtikten sonra Sinem "Kankaa , naber yaa" diye samimi bi tavırla yanımda yürümeye başladı. idil ve Ezgi önden yürürken Sinem'le bende arkadan Mehmet dedikodusu yaparak onları takip ediyoduk.

"Kanka aramız çok iyi yaa , bugün çıkışta dolaşmaya çıkıcaz işte bakalım nolcak. Sana mesaj atıp anlatıcam hepsini zaten , sen benim yaşam koçumsun ahaha"
"Oo iyi bakalım , muhakkak haberdar et benide unutma yalnız. Ya o değilde bu Mehmet'i soğuk ve garip bulan bi tek ben miyim ?"

Ben bunu söyledikten sonra duraksamıştı. Soğuk ve garip mi ? Neden ki der gibi bakarak "Neden öyle dedin ki kanka ya" diyerek devam etti. Anlattım

"Bu çocuğun ortdıbını görüyosun , pek tekin bi tip olduğunu sanmıyorum. Seninle konuşmasındaki tek amaç senin itibarınla tanınmak , kendine çevre sağlamak olmasın ? Böyle düşünen tek kişide ben değilim , muhakkak duymuşsundur"

Haklı olduğumu onaylarcasına başını sallamıştı boynunu yere bükerek. Ama denemekten ne zarar gelebilirdi ki ? Bende her daim arkasındaydım , olursa sonuna kadar arkasında olmazsa da destek olarak yanında olucaktım. Sinem'e aldığım hediye paket halinde hemen cebimdeydi , ama şimdi veremezdim. Öndekilerin en ufak bi arkaya dönmesiyle al başına kıskançlık tribini. Bi yolunu bulurdum elbet.

Barış sebepsiz bi şekilde mutlu beyler , ilayda'dan mı başka bi olaydanmı bilmiyorum ama mutlu işte lavuk. Sınıfın gidişatı iyi gibi ya , idil'le vakit geçirmekten pek sınıfla ilgilenemedim gerçi ama dersler olsun sınıftakiler olsun iyi durumdayız.

Gün içerisinde gittiğim tenefüslerde idil'in kolyeye gelen övgüleri doğrudan bana söylenmeye başlamıştı. Cidden beyler , o bembeyaz tenine de ne çok yakışmıştı kolye. Oturup saatlerce izleyebilirdim sevgilimi o gülümsemesiyle. Ama dersler , tenefüsler , hocalar engeldi şimdilik. Ben yanına gidip oturmayı , başını omzuma dayamasını tercih ettim. Gamze artık suskunluğunu bozmuştu gibi , yanımıza gelip sık sık konuşuyodu. Benimlede iyiydi arası , eskileri unutmuştu yani. E madem öyle şu arkadaş grubuna yeni bi kan lazım , senide katalım aramıza Gamze'cim.

Beyler şaka maka şimdi tekrar düşünüyorum Gamze'yi de Güliz Ayla'nın aynadaki yansıması gibi düşünün ya bi insan bu kadar mı benzer amk. Güliz Ayla hayranı biri olarak zevklerim yıllar öncesinden belliymiş Gamze'yi deneyerek. Fazla güzel , fazla soğuk ve fazla "mavi". Gamze'de yılbaşında Sezer'le ne yaptıklarından bahsetmeye başladı. Dediğim gibi , Gamze olgun bir kız gibi davranırken Sezer hala bi ergen gibiydi. Pek iyi geçen bi yılbaşı olmamış yani. Cinsel açıdan anlattığımı düşünmeyin sakın , vakit geçirmekten bahsediyorum. Sonra kolye Gamze'nin de dikkatini çekmiş olacak ki onun hakkında konuşmaya başladılar. Cidden bu kadar şık bi kolye miydi lan bu ? Tamam parası iyiydi , ama görünüşü ? Tartışılır tabii. "Senin zevkinde iyiymiş xxxx , iyi seçmişsin kolyeyi" diyerek devam etti. idil'in her iltifatta gözlerinin içi gülüyodu omzumda yatarken. Ah çalmasın şu ziller , girmesin hocalar derse. Kalalım uzunca zaman böyle , ama yok amk yok şom ağzımı açtım ya hemen çalar zil. Hemde Dil ve Anlatım dersi; Nevra hoca. Tüm okulun illallah ettiği , taktımı takan çektimi çektiren ama bi o kadarda iyi kalpli sert hocası. Bu hoca her zaman dakikti beyler , dakika aksatmaksızın girerdi derse. Ben daha kapıdan çıkmadan hoca girmişti , ve bu ilk karşılaşmamız değildi. Aynı hoca bize de Edebiyat dersine giriyodu. Tanıyodu yani beni , hemde çok iyi tanıyodu. Derste hocayı en çok güldüren , en çok sinir eden; ama bi o kadar da çok seven öğrenci bendim. Oda beni çok severdi sağolsun. Annemden yetkiyi almıştı ki beni akıllandırmak için her türlü yönteme girişirdi; derse almaz , kulak çeker , sınıf içinde laf sokar. Ama sevdiğinden yapardı , bilirdim. idil'lerin sınıftan çıktığımı görürken göz göze geldik , "xxxx , burdasın demek. Seninlede görüşücez , çık bakalım dersine" diye ince ince gülümseyip sert bi tavırla yolladı beni. Haydaa , ne olcaktı şimdi amk

Aradan bunca zaman geçmiş olmasına , yıllarca arkadaş gibi dışarda takılmış olup ilk kez sevgili olarak çıkışımızın günüdür bu beyler. idil'in ingilizce kursu 12'de biticek , çıkışta onu alıcam Karşıyaka'da gezicez tozucaz falan olayımız bu. Panpalar , içimde öylesine bi heyecan var ki saat 9'da gidip kursun önünde beklemeye başladım ben. idil'in çıkmasına daha 3 saat var , Karşıyaka'da sahil girişinde Amerikan Kültür'ün önündeki oturağa güneşin altında oturdum bekliyorum , kursuda orası zaten. E vakit geçmez , bide Penguen dergisi aldım okurum da heyecanım azalır vakit geçer diye. içimde öylesine bi özlem , öylesine bi sevgi var ki o dakikalar geçmek bilmiyo. Saniyeleri sayıyorum adeta çıksa da kavuşsam sevdiğime diye. Aradan dakikalar , saatler geçti; idil'in çıkış saati yaklaştı. Beklemeye ilk başladığımda bomboş olan çarşı şimdi ana-baba gününe dönmüş kalabalıktan oturacak yer zor bulunuyodu. Gelmesine dakikalar kala yerimden kalkıp yaşlı bi teyzeye yer verdim , kursun kapısına gidip bekleyişe koyuldum. Sesi gelmeye başlamıştı , kalp çarpıntılarım davul misali artmış dışardan duyulur hale gelmişti. Yanında 3 arkadaşıyla çıktı , kızlar beni gördükten sonra fısır fısır konuşmaya başladı. idil yanlarında , önce kızlar gelip "Merhaba xxxx" diye tokalaştılar. Bu planlanmış bi tanışmaydı , çok belli. Önceden bahsedilmiş , idil tarafından ayarlanmıştı. Bende aynı şekilde samimiyetle selam verdikten sonra kızlar idil'le vedalaşıp gittiler. Kaldıkmı başbaşa idil hanım , bakalım ne tak yicem bundan sonra.

Ders nasıl geçti muhabbetleri geçtikten sonra yürümeye devam ederken telefonu çaldı , arayan Filiz hala. Eczane'de işlerin yoğun olduğunu , kurstan çıkar çıkmaz eczaneye gitmesi gerektiğini söyledi. idil bozuldu , ama kabul etti itiraz edemeden. Ben idil'den daha çok bozuldum tabii. Ama yinede bi fırsat yaratmak için uğraştım.
"Gidiceksin bari bi yemek , bi waffle falan yiyelim olmaz mı ?"
"Yemeği kızlarla atıştırdım ya , pek iştahım yok. Waffle da ağır gelir şimdi , karnım ağrıyo zaten"

Her teklifim redle geri dönmüştü , elimde başka silahımda kalmamıştı. Çarşının başından sonuna kadar hiç konuşmadan yürüdük. Metro durağına geldikten sonra vedalaşıp ayrıldık. Beyler , öylesine kötü bi haldeydim ki sizlere anlatamam. Sen gece bir dakika uyku uyuyama , sabahın köründe kalkıp hazırlan ve heyecandan saatlerce kursun önünde bekle , idil hanım çıkıp sana yalnızca 5 dakika ayırabilsin. Çok kötüydüm çok , içimdeki şey sinirmi yoksa üzüntümü çözme fırsatım yoktu şu ruh hali içinde. istemsiz ağlamaya başladım eve giden yol boyunca , ne otobüs ne metro yaya gitmek istedim biraz kafam dağılsın diye. Yol boyunca kendi kendime tekrarladığım tek şeyse şu oldu;

"Tarkan olsaydı eczaneye gitmeyip gezerdin ama"

Sinir-üzüntü karışık bi tavırla Yahya'yı aradım. Gelseydide iki laflasaydık , kafam dağılsaydı bari. Hem biz bir araya gelince sağlam eğlenirdik , günümün devamı öyle geçseydi madem. Geldi , Bostanlı'ya geçtik. Öylesine süslenip püslenerek çıkmıştım ki idil'le buluşmaya Yahya'ya dalga konusu olmuştuk."Bu ne lan bayramlıklarını giyip çıkmışsın kızla buluşmaya ahaha" Şerefsiz , iyi dalga geçti ama neşemide yerine getirdi. idil'e mesaj atmadım , onun atmasını bekledim. Oda atmadı henüz. Aradan 1.5 saat geçmişti oysa ki , atardı demiştim ben. Yahya'yla sahilde gezdikten sonra geçtik bi cafe'ye oturduk. Bi kaç bişi içsek düzelirdi belki moralim , hem mesaj gelmesi için beklemesi daha kolay olurdu. Aradan zaman geçti yengem aradı , "börek çörek yaptım Yahya'yıda al gel annende burda" diye. Bizim aile Yahya'yı evlatlık edinmiş gibiydi beyler. Anaokulundan beri birlikte büyüyünce sahiplenmişlerdi evlat gibi tabii. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez , her yere birlikte giderdik. Gittik yengemlere , ama yol boyunca gözüm telefonda belki mesaj gelir diye. En sonunda mesaj geldi

"Bebeğimm"

Her ne kadar içimi ısıtabilecek bi mesaj olsa da ona karşı olan sinirim bi türlü geçmemişti. Aklıma sürekli Tarkan denen huur çocuğu gelmiş atlatamamıştım bu durumu. Sinir bozucuydu evet , ama bu bariyeri atmam lazımdı artık üzerimden. Normalde bu mesajla aşka gelir sevgi sözcüklerine başlardık , ama bu sefer soğuk davranıp yalnızca "Efendim" diyebildim. Anlaması lazımdı biraz , ilk buluşma dediğin böylesine basit olamazdı. Tamam , belki fazla tepki gösteriyorum. Belki halası çağırdığı için cidden hayır diyemedi. Ama bende boş değildim be , ilk buluşmaydı ve heyecandan ölmek üzereydim ben. Bi kaç normal mesajlaşmanın ardından tartışmayı başlattım . haksız olduğumu söyleyip tepki gösterdi. Esasında haklıydı abi , ses edemezdim. Ama triplere girip sustuk. O gün hiç konuşmadık , akşam bi mesaj bi belirti bekledim ama olan biten bişi yoktu. Biz o esnada Yahya'yla pastaları börekleri gömmeye başlamıştık bile.

O gece Yahya evine giderken annemle ben yengemlerde kaldık. Bu arada çapraz apartmanda oturuyo beyler , yürüsen 1 dakika bile sürmeyecek mesafe bizim evle arası. Ama kalalım diye ısrar gelince kaldık. Tüm gece idil'in fotoğraflarına baktım ki acaba kendini affettirir mi diye. Gece bişi olmadı , ama sabah ilk günaydın mesajı ondan geldi. Soğukluğunu birazda olsa üzerinden atmış gibiydi , ki bende öyle sayılırım. Nedir dedim bugünkü planın , yinemi halanla takılcaksın. Laf sokuyorum arada tabii , ama boşa gidiyo. Forum Bornova'ya gideceklerini söyledi , kuzenimi gazladım "Hamdi abim bugün bi Forum yapalım ya" diye. E gezmeyede müsaitiz , kalktık gittik idil'lerin çıkacağı zamanda. Sağa sola bakınıyorum belki görürüm belki burda içime su serpilir diye. Ama göremiyorum. Collezione'a girdik , bizimkiler bi kaç bişi bakıyo kendilerine. Bende bakıyorum , ama aklım hala idil'de. Elimde telefon "Nerdesiniz , napıyosunuz" diye soruşturuyorum hala. Tam mesajı gönderecekken başımı kaldırmamla idil'le göz göze gelmem bir oldu , durmuş karşımda beni seyrediyo gülümseyerek. Yanında halası , kardeşi , babası , annesi falan var. Aile gezmesi yani. Bizimkileri görünce selamlaşıp konuştular , ben o esnada Kemal amcaya önceden yakalanma pgibolojisinden midir nedir kolonun arkasına geçtim saklaıyorum. idil kıs kıs gülüyo uzaktan bana bakarak , ama bu karşılaşma inanın herşeyi unutturmuştu bana. Planlı olarak buluşmak yerine böylesine ansızın karşılaşmak beni çok daha mutlu etmişti. Dikkatimden de kaçmıyo , kolyem hala boynunda idil hanım. Gülüşüne kurban olurum senin ya , uzaktan uzaktan gülümseyip durma öyle saniye saniye eriyorum ben burda.