Peki Ceylan kimdi ? Neden böylesine büyük bi etkiye sahipti benim safımda. Hemen anlatayım.

Ceylan; Gamze'yle aynı jenerasyonda bizim ilkokula geçiş yapan kızlardan bi tanesi. Gamze'yle bişeyler yaşamayı denedikten sonra olmayınca bi sonraki hedefim Ceylan olmuştu. Neden , çünkü renkli gözlü dıbına koyim. u renkli göz zaafımıda durduramıyorum , başıma büyük belalar açıcak bi gün ama dur bakalım. Ceylan , okula gelmesiyle sessiz sakin olmasına rağmen ilgi gören bi tipti. Ben lisedeyim tabii o zamanlar , okuldaki aracılarımla iletişim kurabiliyorum ancak. Tanışmamız okul esnasında olmadı , ama ilk gördüğüm andan bahsetmek gerek.

Bizim ilkokul folklör ve spor aktiviteleri konusunda izmir'in en baba okuluydu. Bi ton madalya ve kupaya sahipti. Yine o folklör çalışmalarında bi tanesi olurken eski arkadaşlarımı görmek için okula gittim. Folklör hocası Mikail hoca çok severdi beni , önceki senelerde bi projede okulu temsil ederek güzel bi başarı elde etmiştik birlikte. O zamandan beri gözdeleri arasındayım. Onu ziyarete gideyim dedim. Efe oynuyolar kızlı erkekli , izmir'deki en iyi Efe'yi oynarız bunuda belirtmek isterim. Ve bilin bakalım Efe oynayan kızlar arasında kim var ? Hadi beyler deneyin biraz tahmin etmeyi , çok zor değil. Evet evet , yaklaştınız. Tamaam , söylüyorum; EZGi... Yine kıskanç tavırlarla etrafa bakıp başka kızlara sataşmakla meşgul , gib kırığı. Tipine cürmüne bakmadan sağa sola sataşması çok sinir ederdi beni , hala öyle. Beni görünce yanıma geldi;
"Oo xxxx bey , siz uğrarmıydınız buralara"

Lan okul eski okulum zaten , evimede çok yakın. Neredeyse hergün burdayım bu haller bu tavırlar ne. Bi kaç boş şey söyleyip savuşturduktan sonra Ezgi'nin sınıfında olan arkadaşlarıma konuyu getirip hal hatır soracaktım ki o anda bi güneş doğdu. Ceylan geldi Ezgi'nin yanına konuşmak için. Banada selam verip ayak üstü tanışmış olduk. Bu kimdi böyle , böylesine içten gülümsemeyi nasıl becerebiliyodu ki ? Böylesine parıldayan gözlere sahip birisi Ezgi'yle neden takılırdı ki ? Gerçi oda sessiz sakin bi tipti , pek konuşmazdı. Sebebini bilmezdik , sonradan anlaşıldı zaten. ilerde orayada değinicem.

Ezgi'den nefret eden ben birden bire ona karşı bi samimiyet beslemeye başlamıştım , çıkar ilişkisi tabii amk yoksa günahım kadar sevmem bu salağı. Ceylan Ezgi'yi alıp sınıfa doğru gitti , giderken söyledikleri şey yalnızca "Görüşürüz" oldu.

Görüşürüz , görüşürmüydük acaba cidden Ceylan'la ? Neden görüşmeyelim be , görüşürüz tabii...

Bi hışımla sınıfa çıkıp kimsenin yüzüne bakmadan yerime oturdum. Barış mutluydu , şerefsiz belli ki ilayda'yla işleri ilerletmişti. Sevinsin , mutlu olsun kardeşim. Hak ediyo bunların hepsini , ilişkisi tıkanırsa ben düzelticem hatta ne yapıp edip. Düzelticem , dahil olucam ki benim yaşadığım gibimsonik olayları onlarda yaşamasın , benden mutlu olsunlar.

O gün geçmek bilmedi , sınıftan dışarıya adımımı dahi atmadım. Dersleride giblemedim pek , ilayda'yı kendi sırama geçirip en arka sıraya oturdum , açtım kulaklıktan müziğimi triplere giriyorum. Ama zor anımda bile Barış'a kıyağımı yaparım , onuda belirteyim. Son 2 ders idil'lerin beden eğitimi dersi vardı. E öncedende dediğim gibi bizim sınıf okuldaki en panaromik açıya sahip sınıf, tüm bahçeyi izleyebiliyosun. Kuruldum pencerenin kenarına kendi dersimi iplemeden dışarıyı izliyorum , idil'lerin dersini. Sıraya girildi , hazır ola duruldu , yoklama alındı falan serbest bırakıldı (beden eğitimi dersi bundan ibaret değilmidir zaten abi). Bu esnada idil kızarmış gözleriyle sürekli bizim pencereyi seyrediyo. Sevgilim benim ya , biliyo abi onu ordan gözünü kırpadan izleyeceğimi. Ama bana karşı sinirli tabii , gözlerinin kızarıklığı geçmemiş. Ezgi ve Sinem'le en köşedeki banka oturup laflamaya konuşmaya başladılar. Ulan Ezgi , sana hiç güvenmiyorum. Sinem orda aramızı düzeltmeye çalışırken sen geçmişten bahsedip barışma durumumuzun dıbına koyarsan bende senin dıbına koyarım bilmiş ol.

idil'in başı yine önde , kızlar başını kaldırıp bizim pencereye bakmaya devam ediyo arada el sallıyolar falan. Düzeltmem lazım benim bu durumu beyler , böyle geçecek gibi değil bu olay. Tenefüs oldu , kızlar aşağı idil'in yanına gelmemi istediler. Gitmedim , gidemedim. Tenefüste bahçe tehlikeli alan abi , Ceylan'la bi daha karşılaşırız herşey dahada tak olur falan , olmaz. Son ders başladı , bizde de Milli Güvenlik dersi var. Çok garip bide hocamız var , yoklamayı ayağa kaldırıp hazır olda durdurarak alıyo. Eski komutan , manyak biraz. Pencereden idil'leri izlemeye devam ediyorum tabii. Dersin sonunda idil'lerin sınıf yeniden hazır ola geçip "Sağol" dicekler sınıf dağılcak. Onları izlerken kendimi kaptırıp hoca ders anlatırken bende "Sağol" diye bağırdım sınıfta. Hoca bi ton konuştu bana , mizahi şeylerdi tabii. "Senin milli duyguların kabardı heralde , gel sen anlat bakalım dersi" dedi. Haydaa , bu moralle sınıfa geyik konusu olduk iyi mi. Sınıftaki en matrak çocuk benim bide , hep güldüren konuşan falan. Ama moralim yok şu an , ben sizi güldüremem. Tam tahtaya çıktım ki zil çaldı , hoca "Böyle kolay kaçamazsın xxxx bey , haftaya konuyu sen anlatıyosun" dedi. E anlatırız madem , napalım.

Günümüze dönecek olursak; çok zor bi sabah geçiriyodum beyler. Uzun zamandır haber alamadığım kız ansızın karşıma çıkmış ve beyin amcıklaması geçirmemi sağlamıştı. Duygusal olarak çöküntüdeydim , idil'de öyle. Demek bizim okula gelmişti , koskoca 4 sene bu kaosla geçecekti demek. Önemli değildi aslında. Benim aklımda , fikrimde , zikrimde , sevgimde hep idil vardı. Etkilemezdi başkaları beni. Kendimi adadığım yol belliydi , içimdeki duygu belliydi. Aldığım hediye bile belliydi be , şaşmazdım ben bu yoldan.

Sinem donup kaldığımız havayı "Hadi sınıfa çıkalım" diyerek dağıtmıştı. idil arkasını döndü ve tek kelime dahi etmeden Sinem'le sınıfa doğru yol almıştı. Arkasını dönmüştü bana beyler , daha dakikalar öncesinde kolumda sıkı sıkı duran kız bana sırtını dönüp gitmişti. Yapacak bişi yoktu , bende sınıfa koyuldum.

Barış kapının önünde beni bekliyodu , pencereden lan biteni izlemiş merakla anlatmamı istiyodu , gözlerinden belli. Ceylan'dan pek kimsenin haberi yoktu zaten , bi Yahya bilirdi hayatımda düzenli olarak yer alanlardan. Barış'a önce geçmişimi anlattım , sonrada dışarda olanları. Ağzı açık bi şekilde dinlemeye koyuluvermişti. Ders başlayana kadar özet geçip bitirmiştim konuyu. Konuşmam bittikten sonra söylediği tek bi cümle vardı;

"Aga sen yarraa yedin"

Niye olm , ben o kadar dirayetsiz bi insan mıydım Ceylan için idil'i bırakayım. Of beyler of , Barış'ın bile bunu söylemiş olması biraz korkutmuştu beni. Ama ne yapıp edip idil'i düzeltmeliydim , tek düşüncem buydu.

Tenefüs oldu , Barış "Bende geleyim istersen seninle kanka" diye atıldı yanıma. istemedim , yalnız gitmeliydim. Ne olacaksa benimle olmalıydı , destekçilerimle değil. Sınıflarına gittim , idil'in gözleri kıpkırmızıydı. Dersten önce ve derste bi süre ağlamış. Canım yanıyodu beyler , hapsolduğum gözleri kıpkırmızı yaşlı bi şekilde görünce canım yanıyodu , içim acıyodu. Yanına oturdum , elini tuttum. Nolduğunu sorup konuya girmeye çalıştım , ama yanıt vermedi. Elindeki mendille akan yaşlarını ve burnunu silmekle meşguldü çünkü. Cidden ağlamışmıydı bu kadar , bi hiç uğruna. Cidden hüzünlenmişmiydi benim için. Ders boyunca konuşması için çabaladım , başını yerden kaldırmadı , kaldırsa da boşluğa bakıp iç çekmeye devam etti. Sınıftaki herkes kendi halindeydi , bizi gören ya da ilgilenen yoktu. Ama Gamze , gözü hep bizim üstümüzdeydi. Sinirli gözlerle beni seyretmeye devam ediyodu durumu her ne kadar farketmiş olsamda. Ceylan'dan haberi olmuştu sanırım , ilkokuldaki olaylardan oda haberdardı. Bana karşı nefret beslediğini düşünmeye başlamıştım. Tenefüs sonunda idil'in gözlerinin içine bakmaya çalıştım , izin vermedi. Başını yerden kaldırmadan "Bugün gelme yanıma" dedi. Nedenini sormak için elimi çenesine koyup başını kaldırdım , işte o an gözünden akan bi damla yaşla karşılaştım beyler. Gözlerimin içine bakıyodu yaşlı gözlerle "Gelme , istemiyorum" dedi. Bişi diyemedim. Hocaları geldi sınıfa , iyi dersler dahi demeden sinirle kapıyı çarpıp çıktım.

Şimdi ne olucaktı , şimdi ne yapıcaktım ben...

Tüm bu olaylar esnasında Sinem'le konuşmamız çok daha iyi bi hal almaya başladı. Arada idil olduğu için "kanka" duvarını çekmiş bulundum önüme ama bu bi engel değil (yani konuşmamıza). Konuşmamızdan idil'de haberdar , kıskanma durumuda yok. E tabii , Ceylan gibi bi badireyi atlattık Sinem'le konuşmak koyarmı hiç. Sinem'in durumuda karmaşık , Mehmet'le telefondan konuşmaya başlamışlar. Aralarında bi sevgi var gibi , ama bi türlü ulaşamıyolar birbirlerine. Çocukta ilk sene olduğundan bi cool olma çabaları , bi ortam yapma dürtüsü var. Ama bizim okulda yemez , hele ki Sinem gibi birisiyle konuşuyosan sessiz sakin takılıp cool bi havaya giremezsin. Çünkü Sinem adamın zütünü kaldırır , öyle bi üstünlüğü var. Benim bile kanka olmasına rağmen kalktı beyler. Kızın bi fotoğrafını 500 küsür kişi beğenirken her fotğrafına her gönderisine beni etiketliyo , öyle bi hava öyle bi ihtişam bendeki. idil Facebook'u fazla kullanan birisi zaten değil. O hesap yalnızca var orda , ne bi işlevi var ne de bi paylaşımı. Seviyorum bu kızın bu yönünü be , boş yere kıskançlık krizlerine sokmuyo beni.

Kıskançlık demişken , önümüze çıkan yeni engeller , yeni sinirler var yılbaşı öncesinde. Gelin o konuya değinelim şimdide.

Yine b okul çıkışı , idil beni beklerken ufak tefek sarı bi çocuğun yanına gelip konuştuğunu ve idil'e bi kağıt verdiğini gördüm. Yok ya , olamaz heralde böyle bişi. idil çok kişiyle yüz göz değil ki neden olsun böyle bişi. Adımlarımı hızlandırdım , ben gidene kadar ufaklık gitmişti idil'in yanından. idil'de elindeki kağıdı okuyodu. Çok uzun bişi olmasa gerek ki çabuk bitirmişti okumayı. Yanına gittim , önce hiç bişi olmamış gibi konuşmaya başladım.

"Aşkım naber"

"Eh işte , son ders çok sıkıcıydı ya bir an önce eve gitmek istedim. Gidelim mi ?"

"Gidelim gidelim. O elindeki ne ? Ne yazıyo ?"

"Boşver yaa salak saçma bişi takmaya değmez"

"Yok yok bakayım ben ona bi , gördüm zaten uzaktan kimdi o konuşucaz."

Kağıdı aldım elime okudum. Buruş buruş edilmiş bi defter yaprağıydı zaten. Üzerinde "idil Seni Çok Seviyorum" yazıyodu yamuk yumuk bi yazıyla. Sinirlerim tepeme fırlamıştı , kıskançlık katsayım kat ve kat artıyodu. Kimdi ulan bi huur çocuğu benim sevgilime böyle şeyler yazıp veriyodu. Dellenmiştim beyler, gözlerim büyümüş bi şekilde idil'e dönüp"Kim bu , neyin nesi açıkla bakalım" dedim. Çokta önemsemeyen bi tavırla "Amaan boşver xxxx ya çok önemli bişey değil salağın biri. Yolda anlatırım hadi çıkalım" dedi. Yola çıktık , anlatmasını bekliyorum ama idil oralı değil. Elimde parça parça yırtmış olduğum kağıtları gösterip "Evet , bi açıklama bekliyorum" dedim. Anlatmaya başladı. "Ya bu bizim eski okuldan bi çocuk. Kanada'dan taşınmışlardı buraya , aslen Türk tabii. Adı Leventcan , ilk geldiğinden beri benimle konuşmaya çalışır ama ben hiç birinde yüz vermedim. Mezuniyette annesiyle birlikte gelip fotoğraf çektirmek istedi , bizde mecburen çektirdik. Üstüne bide dans müziği çalınca dans ettik. Boyu benden çok ufak zaten gördün , hiç yakışılcak bişide değildi. Öyle geçti gitti. Şimdi oda gelmiş bu liseye , benide görünce yine peşime düştü. Takmıyorum zaten sende boşver lütfen."

Makul bi açıklamaydı , ama yinede sinirimi aldığı söylenemez. Ne demek bi kağıda "Seni çok seviyorum" yazıp vermek. Benim sevgilim lan o , benim hayatımdaki kadın. Sen ne hakla yazarsın bunu. Burda bitmezdi bu , devamı gelirdi. Ve ben o zaman rahat durmazdım işte...

Her ne kadar içimi ısıtabilecek bi mesaj olsa da ona karşı olan sinirim bi türlü geçmemişti. Aklıma sürekli Tarkan denen huur çocuğu gelmiş atlatamamıştım bu durumu. Sinir bozucuydu evet , ama bu bariyeri atmam lazımdı artık üzerimden. Normalde bu mesajla aşka gelir sevgi sözcüklerine başlardık , ama bu sefer soğuk davranıp yalnızca "Efendim" diyebildim. Anlaması lazımdı biraz , ilk buluşma dediğin böylesine basit olamazdı. Tamam , belki fazla tepki gösteriyorum. Belki halası çağırdığı için cidden hayır diyemedi. Ama bende boş değildim be , ilk buluşmaydı ve heyecandan ölmek üzereydim ben. Bi kaç normal mesajlaşmanın ardından tartışmayı başlattım . haksız olduğumu söyleyip tepki gösterdi. Esasında haklıydı abi , ses edemezdim. Ama triplere girip sustuk. O gün hiç konuşmadık , akşam bi mesaj bi belirti bekledim ama olan biten bişi yoktu. Biz o esnada Yahya'yla pastaları börekleri gömmeye başlamıştık bile.

O gece Yahya evine giderken annemle ben yengemlerde kaldık. Bu arada çapraz apartmanda oturuyo beyler , yürüsen 1 dakika bile sürmeyecek mesafe bizim evle arası. Ama kalalım diye ısrar gelince kaldık. Tüm gece idil'in fotoğraflarına baktım ki acaba kendini affettirir mi diye. Gece bişi olmadı , ama sabah ilk günaydın mesajı ondan geldi. Soğukluğunu birazda olsa üzerinden atmış gibiydi , ki bende öyle sayılırım. Nedir dedim bugünkü planın , yinemi halanla takılcaksın. Laf sokuyorum arada tabii , ama boşa gidiyo. Forum Bornova'ya gideceklerini söyledi , kuzenimi gazladım "Hamdi abim bugün bi Forum yapalım ya" diye. E gezmeyede müsaitiz , kalktık gittik idil'lerin çıkacağı zamanda. Sağa sola bakınıyorum belki görürüm belki burda içime su serpilir diye. Ama göremiyorum. Collezione'a girdik , bizimkiler bi kaç bişi bakıyo kendilerine. Bende bakıyorum , ama aklım hala idil'de. Elimde telefon "Nerdesiniz , napıyosunuz" diye soruşturuyorum hala. Tam mesajı gönderecekken başımı kaldırmamla idil'le göz göze gelmem bir oldu , durmuş karşımda beni seyrediyo gülümseyerek. Yanında halası , kardeşi , babası , annesi falan var. Aile gezmesi yani. Bizimkileri görünce selamlaşıp konuştular , ben o esnada Kemal amcaya önceden yakalanma pgibolojisinden midir nedir kolonun arkasına geçtim saklaıyorum. idil kıs kıs gülüyo uzaktan bana bakarak , ama bu karşılaşma inanın herşeyi unutturmuştu bana. Planlı olarak buluşmak yerine böylesine ansızın karşılaşmak beni çok daha mutlu etmişti. Dikkatimden de kaçmıyo , kolyem hala boynunda idil hanım. Gülüşüne kurban olurum senin ya , uzaktan uzaktan gülümseyip durma öyle saniye saniye eriyorum ben burda.