8 senede yaşadıklrım ergenler gelin ders alın

devam et panpa

binler geliyorum hemen bikaç bişey yiyip

ekim sonu gibi falandı. okulda fakültenin önünde bi arkadaşımla çimlerde oturuyorum derse girmeyi bekliyorum. canım çok sıkkın tabiki o günlerde şöyle gerçekten güzel bi günüm bile geçmiyodu.0802 yi gördüm bi arkadaşıyla fakülteye giriyodu. arkasından koştum hemen. tuttum kolundan sıkıca çevirdim kendime bi dakika konuşabilir miyiz dedim. şaşırdı gözleri büyümüştü korktu biraz ama tamam dedi.
çektim fakültede bi köşeye eniştenin yaptığından haberin var dimi dedim. evet dedi.o kimseye hiç bişey yapamaz kuru gürültü dedim. kafasını çevirdi.sen mi verdin numaramı dedim.ne farkeder dedi. farkeder dedim.ben verdim evet istedi verdim dedi. gözleri dolu dolu konuşuyodu ama kendini tutuyodu ağlamamak için. gözlerimin içine bakıyodu kocaman gözlerle.o an bi daha farkettim ne kadar çok özlediğimi.ben seni çok özlüyorum dedim. çok da seviyorum çok özlüyorum dedim defalarca. suratıma baktı bende diyecekti biliyodum ama gururlu güçlü bi kız demedi. özlüyorum ama biliyorum biz birlikte yapamayız dedim. olmayacağını bile bile çok özlüyorum ve hala seni çok seviyorum dedim. çenesinin altını tutuyodum.ben bunu der demez koluma vurdu ağlayarak koştu. arkasından baka kaldım.bi 10 saniye bakmışımdır öyle boş boş.

o an elim ayağım boşalmıştı. yavaş yavaş çıktım fakültesinden sürekli yere bakarak yürüyodum. tabi ne derse girme şevki kaldı bende ne yaşama hevesi. aklımdan binbir türlü saçmalık geçiyodu.ha şunu yazmayı unuttum. onla konuşurken biri var mı demiştim o da kaçamak cevap verdi. kıskandırmaya çalışıyo sandım ve üstelememiştim.
kampüsden çıktım biraya sarıldım direk. işte o günden sonra alkolik olma duruma geldim. hergün içiyodum istisnasız hergün. kafamı yastığa ayık kafayla koyamıyodum.her akşam yine gidiyodum cdıbının önüne ama öyle yarım saat kalmıyodum bakıyodum ışığı yanıyo mu yattı mı diye direk geri dönüyodum. çok mu büyük hata ettim diyodum kendi kendime. keşke gel yine barışalım düzeltelim herşeyi dese miydim diye düşünüyodum.ama ilerde olacaklardan da korkuyodum.hem onu hemde kendimi belki de daha da fazla üzeceğimi düşünüyodum.ama bugün biliyorum ki üzmezdi. evet üzmedi bu kadar fazla ne onu ne beni.bu kadar soğumazdım hayattan.bu kadar zevk alamama durumuna gelmezdim yaşadıklarımdan.

sonrasında aklıma ya beni kıskandırmaya çalışmıyosa geldi. biri mi vardı acaba gerçekten bilmiyodum ama düşünmek bile delirtiyo. düşünsenize çocukluğunuzu beraber geçirmişsiniz beraber büyümüşsünüz.el üstünde tutmuşsun her zaman.ya şimdi başka biri varsa?
o olaydan 10 gün sonra dayanamadım mesaj attım. görüşebilir miyiz dedim. cevap atmadı. tekrar bi mesaj daha attım merak etme bişey yapmıycam sadece 5 dakika konuşalım dedim. biliyodum benden korkuyodu. yine cevap gelmedi. sadece evet yada hayır yaz dedim. aradan 5 dakika geçti mesaj geldi.3 harfli bi mesaj.hyr
bu kadardım artık onun gözünde. hayır yazmayı bile bana çok görüyodu.ne yapacağımı şaşırdım. çünkü reddetmiyeceğini düşünüyodum.bi 15 dakika düşündükten sonra mesaj attım.eğer seni başkasıyla görürsem kötü şeyler yaparım. biliyorum düşüncelerim saçma ama kendime güvenmiyorum.bi buçuk sene sonra bu şehirden gidicem.o güne kadar sakın gözüme başka biriyle gözükme.

alkole vurmuştum kendimi. deliriyodum galiba. bilgisayarımda yaklaşık 100 tane resmi var.o resimlere bakmadığım tek bi gün bile yoktu.bi tane de videosu vardı. şenlik zamanı çekmiştim.o günü de çok iyi hatırlıyorum. fotoğraf çekerken bi de videonu çekeyim dedim. video moduna aldım makinayı. video tam 7 saniye. pili bitmişti lanet şeyin. video çekimine bastım ve kayıtta dedim. kendi elini öpüp el sallayarak bitanem seni çok seviyorum dedi. kafasını çevirdi ee ne desem ki dur çıktı ağzından ve makina kapandı. istisnasız izlerim hergün o bile mutluluk veriyo şu anda bana.
bigün yastığa kafamı koydum. düşünüyorum yine. kendi kendime konuşmaya başladım. sanki karşımda o varmış gibi. baya bi konuştum. sonra kendime geldim. noluyor dedim? noluyodu gerçekten?
hemen yataktan kalktım. boş bi ajandam vardı. elime kalemi aldım ve masaya oturdum. sanki onunla konuşur gibi yazıyodum.bugün yine yatağa yattım. gözümü kapattım senle konuştum ,seni düşündüm. bilgisayarım önümde şimdi resimlerin slayt halinde.ne olurdu ki biraz uğraşsaydık birbirmiz için? neyse bugünlük bu kadar yeter bundan sonra hergün senle böyle konuşucam. seni çok seviyorum yazdım. sayfanın üstüne tarihi ,günü ve yazıyı bitirdiğim saati yazdım.

binler bi sigara içelim

hepsini topla panpa biyere

geldim binler @88 den başka takip eden var mı

reserved

ve o günden sonra hergün yazmaya başladım. istisnasız yazıyodum. istisnasız onun evine gidip gelip yazıyodum.
kasım ayında bi pazar günüydü hava hafif güneşli pek soğuk değil buralarda zor bulacağın türden. arabaya atladım bi arkadaşımla geziyorum.tam ana caddeye dönen yola gelmeden arkadaşıma bugün onu görücem dedim. içim daralıyodu çünkü ve benim de bu konuda hislerim çok kuvvetli. binler belki inanmıyacaksınız ama o köşeyi dönüp 100 mt gittikten sonra arkadan o kadar insanın arasından onu gördüm. yürüyodu elim ayağım boşaldı yine. yanından usulca geçtim ve ağzımdan kelime zor çıkıyodu.ne oldu dedi arkadaşım gördüm dedim.o anda o da bi 5-10 saniye sustu. gittim hemen arabayı bi park yeri bulup koydum.gel dedim arıyıcaz onu nereye gitti kimle buluştu. koca şehirde onu aramaya koyuldum. yaklaşık 5-10 tane kafeye girdim çıktım.en sonunda ablasının evine gitti galiba dedim ve bi arkadaşın dükkanına doğru yürümeye başladık. arkadaşın dükkanının 2 dükkan yanında bi kafe daha vardı.ilk oraya bakmıştım o anda yoktu.o kafenin önünden geçerken camdan onu gördüm. karşısında yaklaşık 30 yaşlarında iri yarı bi adam konuşuyolardı baş başa. şok üstüne şok yaşıyodum. hemen telefonu elime aldım mesaj attım.oradan çabuk çıkıyosun 2 dakika içinde dışarda olmazsan ben gelicem yazdım.

2 dakika geçti yerime duramıyodum. arkadaşıma sen bekle dedim ve içeri girdim hızlı hızlı. masalarına gittim.o kafede memleketin en çok tutulan en havalı kafesi.
kolunu tuttum kalk gidiyoruz dedim. noluyor dedi.ne olacağı kalmadı kalk gidiyoruz dedim. karşısındaki adam bana baktı hayırdır sen kimsin noluyo dedi. elimi masaya attım adamın gözlerinin içine baktım. yaklaştım adama ben onun 6 buçuk yıllık erkek arkadaşıydım asıl sen kimsin dedim.ben bunu der demez kemal abi dur dedi 0802.o kemal abi diyince aklıma geldi. bunun bi halasının oğlu vardı bahsediyodu arada bi.ismini biliyodum ama hiç görmemiştim.son yarım saatte yaşadığım 3. şokdu. durdum sen halasının oğlu musun dedim. adam dik dik bana baktı. kusura bakma dedim. direk 0802 ye döndüm kalk ama gidiyoruz dedim. hayır dedi. kemal abi otur sen bi şöyle dedi. elim ayağım zıngır zıngır titroydu. noluyo anlat dedi. döndüm ona o benim 6.5 yıllık sevgilimdi.onu kimseyle görmek istemiyorum hiç bişey yapamaz ben 1 bucuk sene sonra burdan gidicem ben gidince napıyosa yapsın; dedim.0802 atladı hemen. nasıl öyle saçmalık olur mu diyodu bana. çok ciddiydi.var dimi başka biri dedim. sanane dedi.ben gidiyorum. hiç biyere gidemezsin o çocuğun yanına gidicen dimi dedim. artık bende inanmıştım biri olduğuna. sanane dedi. gidemezsin dedim kolundan tuttum oturttum sandalyeye. kemal abi dur bi sakin ol dedi.sen git dedi ona. direk eve git dedim görürsem gerçekten kötü olur dedim. kalktı gitti başbaşa kaldık kemal abiyle.

anlat dedi noldu.anlattım ona herşeyi yaklaşık 1 buçuk saat oturduk.yaptığım şeyden dolayı bana hak verdi.sevdi de bnei.adam gayet iyi bi adam.memlekette de sözü geçen biriymiş sonradan öğrendim.o da kendi başından geçen buna benzer bi olay anlattı nasıl kurtulduğunu.karşılıklı baya bi sohbet ettik.benim gözlerim dolu tabi ama devamı gelmiyo.o kadar insanın içinde ağlayamam ya amk.
http://www.youtube.com/wa...vUSQ&feature=youtu.be

en sonunda şuna karar kıldık.ben 0802 yi rahatsız etmiyecektim.kemal abi de biri var mı yok mu bilmiyo onu öğrenicek bana yardım edicekti.kalktık.arabası uzaktaydı benim araba daha yakındı gel seni de bırakıyım dedim.arabada bana benden yapmamı istediğin bişey var mı dedi.düşündüm olabilir dedim.bi ağzını arıyım mı onun dedi.ara dedim.yeniden başlamak istiyo musun dedi.evet çıktı ağzımdan.
telefonu eline aldı.onu aradı.napıyosun nerdesin dedi.ablasındaymış ablasına gitmiş.onu duydum.sonra 0802 bikaç bişey söyledi tamam tamam merak etme dedi telefonu kapattı kemal abi.döndü bana.ne oldu ne dedi deidm.bi daha beni rahatsız etmiyecek dimi diye sormuş defalarca.dünyam yıkıldı.bu kız senden çoktan vazgeçmiş dedi.ne diyeceğimi bilemedim.sonrasında bana telefonunu verdi bişeye ihtiyacın olursa ara dedi.arabadan indi.
napacaktım ben.ee şimdi dedim kendi kendime.napıcaktım ki?kendime başka bi yol mu çizecektim.o ajandayı dolduracak mıydım?hergün yine içecek miydim?bunların hepsini düşünmeye çalıştım pek sağlıklı olmasa da

o günden sonra daha da kötü oldum.1 içiyosam 5 içmeye başladım. biliyodum çünkü hayatında başka biri vardı. bense hergün onu düşünüp bitiyodum eriyodum resmen. yine o ajandayı dolduruyodum ama artık hergün değil 2-3 günde bir. hergün gitmiyodum cdıbının altına kendimi soyutlamaya çalışıyodum.
sonrasında bi arkadaşım bi uğraş bi iş bulmam gerektiği konusunda baya bi baskı yaptı bana. karı kızla takılmam için bastırıyodu. belki kurtulabilirdim o pgibolojiden.4. sınıftım üniversitedede ama uzamıştı zaten. burda bi çağrı merkezi var. oranın ortamı güzel diye çok duyuyoduk. oraya başvurmaya karar verdik birlikte. nitekim başvurduk ve aralık ayında sınava çağrıldık. yazılıyı geçtik ikimizde. mülakatlara kaldık. çoklu mülakatı da geçip tekliye geldik onu da verdik ve hala devam ettiğim o işe başladım aralık ayında.

http://www.youtube.com/watch?v=7D50bJPM8oQ
alın binler

işe başladık. ortam falan güzeldi. genelde bakımlı güzel kızlar falan var. bana iyi geleceğini düşünüyodum. eğitim sürecimiz vardı o süreçte 12 kişiydik.ama eskisi gibi hızlı değildim. hayattan soğumuştum çünkü. fazla insanlarla muhabbet etmiyodum. yine de bikaç kızla bikaç bişey yaşadım. duygusal anlamda değil tabi amk. kendime geleceğimi düşündüm ama onları yaptıkça daha da çok aklıma geliyodu.
şubat ayı geldi. şubatın 8 i bizim yıldönümümüzdü.o ara kıbrıstaki arkadaşım geldi yine. sevgilisi de vardı burda. beraber takılıyolardı beni çok kötü görmüşler.5 veya 6 şubattı akşam işten çıktım beni çağırdılar yanlarına. gittik bi yerde oturduk. sonrasında yemek yemeye karar veridk burger a doğru yola koyulduk.ama bişey beni burger dan geri çekiyodu. kasadan siparişi verdik yemekleri alıp üst kata çıkıcaktık. elim ayağım nedensiz titriyo. gözlerim onu arıyo kesin burda diyorum arkadaşıma.yok olm saçmala dedi üst kata çıkıyoduk. çıktık bak gördün mü yok işte şizofren misin dedi. bilmiyorum dedim.cam kenarında bi masaya oturduk. menüler önümüzde.tam hamburgeri aldım ağzıma atıcam kafamı döndürdüm lavabodan o çıktı. dondum kaldım. lavabodan çıkıp alt kata doğru gitti beni görmemişti.ama bne onu gördüm.

bana bakıyolardı arkadaşımla sevgilisi noldu dedi.hiç bişey demedim 10 saniyelik donmaktan sonra yemeği koydum geliyorum dedim.koşa koşa alta indim.0802 bi arkadaşıyla kapının önünde 3-5 tane çocukla konuşuyolardı.daha doğrusu arkadaşı konuşuyodu o da yanlarında bekliyodu.benim üstümde de 0802 nin aldığı polar t shirt ve ayakkabı vardı.çok iyi hatırlıyorum
gittim bi dk konuşabilir miyiz dedim.suratıma baktı yine korktu.hayır dedi.lütfen dedim 1 dakika sadece.hayır dedi.ısrar ettim.çok ısrar ettim.konuşalım sonra çık git dedim.olumsuz.
gözlerinin içine baktım.6.5 sene geçti gözümün önünden.gözlerim dolmuştu benim de.son kez soruyorum bi daha kesinlikle sormucam.geliyo musun sadece 1 dakika dedim.
2-3 saniye durdu onun da gözleri kocaman ve doluydu.hayır dedi.
bu da 2010 senesinden o tshirt ve o polarla olan fotoğrafımız
http://imgim.com/65545.jpg

arkamı döndüm yukarı çıktım. noldu dediler. anlattım.yemeğimi yemedim. camdan dışarı baktım. sürekli onlar bana moral vermeye çalışıyolardı. onların da canını sıkmıştım zaten. aradan bi 15 dakika geçtikten sonra 0802 ablası ve eniştesini gördüm yolun karşısında yürüyolardı.o kadar gururlu o kadar sadık bi kız ki dönüp bi kere burger a bakmadı. bakmaması o kadar çok koydu ki bana...
sınıftan yakın bikaç arkadaşım var onların evine gittim. direk facebook umu açtım.0802 nin yanındaki arkadaşını tanıyodum ona mesaj attım. numarasını yazmasını istedim çok önemli olduğunu belirttim. saat 11 gibi mesaj geldi. hemen aradım.
noluyo dedim niye böyle çok değişti. onun bi erkek arkadaşı var dedi. nasıl dedim kim neyin nesi. eniştesinin arkadaşı dedi.kim o dedim ismini söyle. söylemedi.nasıl seviyo mu 0802 onu dedim. evet dedi çok seviyo.e dedim benden bahsetmiyo mu hiç. hayır dedi.biz buluştuğumuzda bile sürekli telefonda onunla konuşuyo. gayet ciddiler sözlenmeyi düşünüyolar. nasıl dedim nasıl ya nasıl?bak dedi seni üzmek istemiyorum ama gerçek bu.senden artık hiç bahsetmiyo. evlenicekler tek engel 0802 in okulunun bitmesi. aileler de tanışıcak yakında.
yıkıldım yıkıldım. hayatımda öyle bi acı yaşamadım ben.bi yandan ağlıyorum bi yandan tek başıma bi odada duvarları yumrukluyorum bi yandan yerdeki şarj aletine vuruyorum. hiç mi dedim umut yok hiç mi özlemiyo beni. kısık tonla hayır dedi.ne diyeceğimi şaşırıdm sustum biraz. sonra ,bak eğer bigün dönmek isterse ben hep burdayım hep onu bekliyo olucam dedim.
tamam dedi telefonu kapattık. aptal gibi olmuştum. oturdum odada kendi kendime ağladım. sonra lavaboya gittim elimi yüzümü yıkayıp hiç bişey olmamış gibi bizimkilerin yanına kaçtım. noldu dediler haberleri yoktu o kızla konuştuğumun. hiç dedim uzun zamandır görüşmediğim bi arkadaşdı.15 dk oturduktan sonra eve geldim. ajandayı doldurdum yine. hakaret içeren yazılar yazdım

binler ben bira almaya gidiyorum. gelirim birazdan.