son 1 saat. feminist bir birey olarak bu günü çevrenizdeki kadınlara hatırlatmanızı rica ediyorum.

sizinle realist bir bakış açısıyla yazılmış şu şiir parçasını paylaşıyorum. umudumuz ve isteğimiz bu şiir yerine daha idealist bir şiir paylaşmamızın anlamı olması.

Ve kadınlar
bizim kadınlarımız:
korkunç ve mübarek elleri
ince, küçük çeneleri, kocaman gözleriyle
anamız, avradımız, yarimiz
ve sanki hiç yaşanmamış gibi ölen
ve soframızdaki yeri
öküzümüzden sonra gelen
ve dağlara kaçırıp uğrunda hapis yattığımız
ve ekinde, tütünde, odunda ve pazardaki
ve kara sabana koşulan ve ağıllarda
ışıltısında yere saplı bıçakların
oynak, ağır kalçaları ve zilleriyle bizim olan
kadınlar,
bizim kadınlarımız
şimdi ayın altında
kağnıların ve hartuçların peşinde
harman yerine kehriban başlı sap çeker gibi
aynı yürek ferahlığı,
aynı yorgun alışkanlık içindeydiler.
Ve onbeşlik şaraplenin çeliğinde
ince boyunlu çocuklar uyuyordu.
Ve ayın altında kağnılar
yürüyordu Akşehir üzerinden Afyona doğru.

-Nazım Hikmet

Edit: Girmiş bulunduk

ya dıbına koduğumun suratsız yumurta kokulu orospyusu , daha ne istiyosunuz erkeklerden ? modern cadılar , şeytanın eşleri

okumadım

Ulan yarak seni niye hiç görmüyorum ben burada

O zaman bi zahmet askerliğinizi de yapın, sonra bakarız eşitliktir özgürlüktür.

Ne emeği

Yalasana sunu huur yerini bil

Enrty-Nick

Ne emekçisi yarram işçi gibi

kes lan sesini köle