Bu konuşmalardan sonra yalan söylediğini düşünüyordum ama anlattığı hayatla oturduğu ev arasında farklar vardı. Hem gerçekse bu adam pek tekin değildi ancak içimde ona karşı bi güven duygusu hakimdi. Ne diyeceğimi bilemez şekilde karlısında öylece durdum.
Gözlerinden yaşları sildi.
konuyu pis işlere değilde onun hayatına yöneltmek istercesine bir soru sordum.
+Şimdi sen o dönemlerde okula gidiyormuydun.
- Ne okulu amk öyle bi yaşantının içinde okumayı yazmayı mı düşünüyodum sence
+ Benle yaşıt değilmisin
- belki 2 3 yaş büyüğümdür.
+ Bak şuan durumun iyi ama koskoca evin var paran var geçen geçmiş kardeşim. Artık hayatına bak.
Gülümsedi kadehini şerefe dercesine kaldırdı tabi bende en sonunda bardağımı bitirdim.
Saat akşam 8 di istersen burda kal bugün hem şimdi içki kokuyosun. Annemi aradım sınav falandı ayağına izin aldım. O gece boyu acaba bende bu pis işleri yapsam bukadar zengin olabilirmiyim düşüncesi vardı kafamda. ama bunu furkana sormak istemiyrdum. o günde öylece geçmişti.

Okul günlerinde yine sıkıntıdan kahroluyorum sıradan öğretmenler sıradan dersler herşey ama herşey , ergenliğin verdiği etkiyle bunaltıcı ve salakça geliyordu. Sıradan olamyan iki kişi vardı hayatımda. Bir Furkan diğeride Tuğçe.
Tuğçe yine rutinn olarak derslerde bana bakıp duruyordu. Ben nekadar takmak istemesemde ne oluyor sevgi koyim demektende kendimi alamıyordum.
Eni sonu okul çıkışı yanına gittim
+ Tuğçe bakarmısın.
- Efendim?
+ Derdin ne.
- Anlamadım ne alaka.
+ Günlerdir derslerde sürekli bana bakıp duruyosun sorununmu varyada konuşmak istediğin bişey.
- Ya .. Sen.. Sen öyle sanıyosun benim sana baktığım filan yok
+ Gerçekten bu nasıl bir bahane. Keşke salak tipine bakıyorum deseydinde hiç değilse bi anlamı olurdu.
- hahaha ya tamam. açıkçası seninle konuşmak istiyorum ama yanlış anlaşılacağımdan korkuyorum.
+ Niye yanlış anlaşılasınki
- Ne bilim hani başlarda böyle bi kavgayla tanıştık sonrasında senle ilgilenmem farklı yorumlanırdı diye düşündüm.
+ Benle istediğin zaman konuşabilirsin yanlış anlaşılacak bişey yok. işin yoksa gezelimmi.
- Bilmiyorum olurmu.
+ Olur olur bilidğim güzel bi park var içinde cafe falan da var hadi gidelim.
- Yok Sedat ya şimdi gelemem ama söz başka bi zaman gidelim.
+ iyi madem öyle diyosun ısrar etmiyorum. Hoşçakall
- Hoşçakal deme bana. Görüşürüz. Sedat

• * Beyler yeni uyandım bi yemek molası vericem ardından kaldığım yerden devam edicem.

Normal yaşantıma devam ediyordum taaki ogüne kadar..
O gün herzamanki gibi okuldan çıktıktan sonra eve doğru yola koyuldum. Kapıyı tıklattım babam açtı.
gözleri kan çanağı gibi olmuştu. Sakince içeri girdim nolduğunu anlamaya çalışıyordum içeri gittim Annem oturuyordu beni gördü. Meraba falan dedim. Babam sedat bi dakika gelirimisin oğlum dedi.
Anneme baktım gözlerini kapattı. Kafasıyla git işareti yaptı. Babamın yanına gittim.
Babam mutfak masasında oturuyordu.
+ Noldu baba sen niye erken geldin eve ?
- Bak oğlum hepimiz için kötü bir durum ancak bunu seninde bilmen gerek. zaten er yada geç öğreniceksin.
+ Noluyo baba çatlatıcakmısın beni söylesene.
- Annen karaciğer kanseri oğlum. Bi kaç gün önce rahatsızlanmıştı doktora gittik. Tahlillerdi filan bir süre bekledik. En son bugün yine çağırdılar bizi. Hastalığı ilerlemiş ama kurtulma şansı azda olsa varmış kemoterapiye başlıyacak. Ama durum nolursa olsun güçlü olmak zorundayız anladınmı beni.
Gözlerim dolmuştu .
+ Anlamadım baba. Anlamak istemiyorum.
Haklıydım aslında insan annesinin öleceğini nasıl anlayabilirki.
Kalktım masadan direk annemin yanına gittim dizlerinin üstüne koydum başımı bir yandanda ağlıyordum.
+ Yalan söylemeyin bana nolur. Kötü bişey yaptıysamda böyle cezalandırmayın beni.
Annem saçlarımı okşadı öptü.
- Lütfen Sedat yapma böyle anneciğim. Bak beni daha çok üzüyosun.
+ Kafamı kaldırıp gözlerine baktım. Ağlıyordu ancak suratında hastalığı kabul etmiş bir ifade vardı. Sanki onun için bu bir tür gripti öyle bakıyordu bana, güçlüydü bu kadın.

Günler günleri kovalıyordu. Annem kemoterapi almaya başlamıştı Saçları döküldü canlı teni soldu, Gözleri çöktü. Babam sık sık izin alıyordu bende okuldan sonra direk eve geliyordum .
Bi gün yine eve geldim. Babam yoktu busefer annem beni yanına çağırdı Kanepede uzanmıştı. Yattığı yerin yanına çöktüm.

+ Nasılsın oğlum.
- iyiyim annem sen nasılsın.
+ iyiyim.. dedi
ama iyi değildi tabi. belli ediyordu
Saçımı okşadı. Ellerini öptüm.
+ Hayat nasıl Sedat'ım arkadaşların varmı. Derslerin nasıl
- iyi Annem herşey iyi.
+ Kız filan varmı. dedi tebessüm ederek.
Garip bi şekilde aklıma Tuğçe gelmişti bunun nedenini anlamamıştım.
- Yok Annem ya ne kızı dedim gülerek.
+ Oğlum bak seninle bişey hakkında konuşmak istiyorum
- Söyle annem
+ Ben gidince..
- Anne böyle şeyler deme nolursun ! dedim. hiddetlenerek. Nasıl düşünürsün beni.. bizi bırakmayı. diyip içeriye gittim. Dayanamadım geri gelip sarıldım özür diledim.
+Bak Sedat'ım olurda bu tedaviler sonuç vermezse. Yani ben gidersem. Baban sana emanet.
Bilirim ben onu ben gidince kendine gelemez. Senide kendisinide boşluğa düşürür. Bu yüzden ona elinden geldiğince sen bak tamammı oğlum..
Dayanmayıp ağlamaya başladım. Sakince duraksayarak konuşmaya devam ettim.
- Sen kalkıcaksın.. iyileşiceksin anne. Ben hissediyorum bunu . Hem görücek çok günlerimiz var daha
Yaşıyıcak bir ömrümüz var. Benim mezuniyetim var görüceksin hepsini. Oyüzden bana bunları söyleme..
ellerini öpüp ayağa kalktım hadi artık yorma kendini uyu dinlen biraz. dedim.