7yıl sonraki orospunun sevgilim çıkması

Evet beyler kaldığım yerden devam edicem burada daha önce http://ccc.incisozluk.cc/...%B1yorum/@ziplayankarides ) de yazmıştım anımın başlangıcını. 7 yıl sonrasına buradan devam edeceğim. hazırsanız başlıyorum ?
edit: @2 nin babaanesi kaşar
edit 2: gibleyin az ırzına geçtiklerim.
edit 3: salladığıma düşünen panpalar, hikayenin sonunda neden yalan olmadığını anlayacaksınız.

Olay geçen hafta yaşandı;

iş çıkışında meyhaneye gittim. Sinirimi, stresimi, yalnızlığımı; yalnız içki içerek atabiliyordum içimden. Ne arayanım, ne soranım var. Lisedeki halimden daha asosyalim. Gittiğim meyhanedeki binlerin hepside çaylak olarak gördüğü için giblemiyorlar. Sohbet etmeyi sevmiyorum zaten, dıbına koyim alayının. Geçtim masanın tekine, mezem filan herşeyim tam. içiyorum. Dünya gibimde değil. O sırada iş yerinden çalışan görmüş yanıma geldi. O da kendisine söyledi birtane; konuşmuyoruz. Maç vardı ekranda, onu izlerken içiyordum. O da aynı şekilde konuşmuyordu. Normalde futbolu sevmem. Sadece tuttuğum takımın maçlarını takip ediyorum, o da meyhanede denk geldikçe. Takımım gol attı, tebessüm ettim. Bardaktan bir yudum daha aldım, sonra dışarı baktım; bir kız dapdar siyah bir minietek giymiş, arabanın tekine domalmış konuşuyor.

bir süre odaklandım karıya, sonra tekrar maça döndüm. bu sırada yanımdaki kevaşe "bizim işyerindeki muhasebecisin sen dimi" dedi. "He evet" dedim. Sıkmasın diye üstümdeki gömlekten bir düğme daha açtım o sırada. Tekrar dışarı baktım. Araba gitmişti, kadın hala orada bekliyordu. Anladım bunun bir gib aradığını. O gecede biraz erken çıkmıştım işten. Vaktim geçen günlere göre biraz daha boldu. Cebimden parayı çıkardım masaya koydum. Meyhaneci sürekli geldiğim için tanıyordu, o yüzden selam verdim ve çıktım meyhaneden. Kadının yanına gittim.

"istemiyorlar mı" diyip yanaştım kadının yanına ve kadın suratını bana döndü. "Neyden bahsediyorsun" diye cevap verdi. "Az önce" diyip sustum, anlamadığına göre bi binlik vardı işin içinde çözemediğim. "Bu saatte burada yalnızsın, tek başına." dedim. "Yalnız değilim" diyip caddenin karşısındaki apartmanı gösterdi. binin teki cama çıkmış tip tip bizim olduğumuz yöne bakıyordu camdan. Bir süre baktıktan sonra kafamı kadına çevirdim yeniden. "Kim o" dedim. "Sevgilim" diye yanıt verdi. "Niye yanında değilde orada" diye sordum cevap vermeden uzaklaştı.

Arkasından yine bir süre bakakaldım. Rüzgar esiyordu, ceketimi meyhanede bırakmıştım ve şu aynı iş yerinde çalıştığımız yavşak getirdi arkamdan. "ilk seferimde bende unutmuştum ceketimi" dedi. Muhtemelen bu huur çocuğu benden 4-5 yaş büyüktü, kendini nasihat verecek kadar zeki sanıyor gerizekalı. "Eyvallah, sağolasın." diyip aldım ceketi elinden geçirdim sırtıma. Birkaç metre yürüdükten sonra bir taksi çevirdim. Şu gibindirik muhabbetleri olan taksicilerdendi bu da. gideceğimzi yeri söylememden sonraki biraz suskunluktan sonra "Nasılsın, kardeş, işlerin nasıldır" diye girdi muhabbete iyi niyetini gibtiğim. Bende nezaket gösterisi yaparak, boş sohbeti devam ettirdim eve varana kadar. Eve vardığımda kapı aralıktı, kısık bir tonla "hasgibtir" diyip içeri daldım, ışığı açtım.

Herşey dağılmıştı, hatta hangi bin hırsız girdiyse dolabın tekinide yere devirmişti. Dolap yere yıkılmış farkına varmamış hiçbir komşu çıkan sesin. "Anasını gibeyim böyle işin" dedim. Daha önceleri içimden dediğim kelimeleri artık dışa vurabilmem beni bir nebze rahatlatıyordu. Hemen gidip dosyalarımı-kitaplarımı koyduğum kitaplığa baktım. Evimde sırf kitaplarım için ayırdığım bir duvar var. 3 kitabın arkasına biriktirdiğim bir miktar parayı koymuştum. Birde yanlarında kilitli küçük bir kutu vardı. içinde manevi değeri olan bir kolyeyi koymuştum. Hikayesini ileride bir yere sıkıştırırım. Paralarda, kutuda yerindeydi. Ne paraları sayma gereği duydum ne de kutuyu açma gereği, kitapları aynen olduğu gibi yerine koydum. Hırsız kitaplığıda dağıtmıştı ama birkaç rafa bakmayı unutmuştu. Derin bir oh çektim ve etrafı toplamaya koyuldum. Bir yerleri aramadım çünkü uğraşmak istemiyordum abuk subuk şeylerle. Mahallede ihtiyar bir anahtarcı vardı. 60-65 yaşlarındaydı muhtemelen bembeyaz saçları vardı. Aşağı indim ve kapımın kilidini değiştirmesini istedim.

Edit: gibleyen yokmu dıbına koyum.

içmeye evdede devam ettim. Sonra sızmışım. Ertesi sabah alarm çaldığında silkindim, ne olduğunu anlamaya çalıştım sonra duşa fırladım. Ütülü gömleklerimden, pantolonlarımdan birini geçirip işe gittim. Beş dakika geç kalmaya gelmiyor bu huur çocuğu patrona. Kapıda karşılaştık, "geç kaldın" diye zırvaladı yavşak. "Birdaha olmaz" dedikten sonra tam yerime geçicem kolumdan tuttu. "Birdaha tanımadığın kızların yanına giderken bir daha düşün" dedi. ilkten içimden "Ne diyor bu dıbına ko..",diye geçirirken "Camdaki sendin." dedim. "Evet, bendim. Her gördüğün kızın özelini sorarmısın." diye cevap verdi. "Her gelen evrağın girdisini çıktısını yaparım, görevim bu" diyip kolumu çektim. Daha öncede tartışmalarımız olmuştu ama en şaşırdığım tartışma şimdiye kadar bu olmuştu. Yerime geçtikten sonra dönüp baktım muallakye, o da bana baktı bir süre, sonra bilgisayarıma döndüm, o da bana bakmadan önümden geçip ofisine girdi.

içimden "Bu dıbına koyduğum cadde üzerindeki bir evde yaşayacak kadar fakir değildir lan" diye geçirirken bir yandanda bilgisayara muhasebe kayıtlarını giriyordum. Paydos saatinde gidip mercimek çorbası içtim dışarıdaki bir lokantada, bu da girdiğimde içeride birşeyler tıkınıyordu. "Hay şansımı gibeyim" dedim içimden. Daha önce görmemiştim onu burada, zira öğle paydoslarında hep burada birşeyler yerdim. iyi tıkındıktan sonra hesabı istedim garsondan. "Ödendi" dedi. züt herif, neyin peşindeydi bu dıbına koyduğum patronu. Çıkarken ağzıma biraz karanfil tutamı attım, şirkete döndüm.

@21 saçma sapan şeyler yazacaksan kalk gibtir git.

Tam ofis kapısında yine bekliyordu huur çocuğu. Yanına yaklaşınca "Seni kovmak zorundayım." dedi. "Zorundaymış" huur çocuğuna bak sen. giblemez bir tavırla kafa salladım. "iyi, o zaman gidip eşyalarımı topliyim." dedim, "evine göndertirim hepsini." dedi. Pek mühim birşeyim yoktu masamın üstünde. "Eyvallah." diyip şirketten çıktım. Dünya gibimde olmadığı için karşı çıkacak birşey yapma işinede girişmedim.

Eve gittim doğru. Bilgisayarın başına oturup, yeni iş arayışlarına koyuldum. Muhasebeci olduğum için çoğu zaman iş bulabilirim diye düşünüyordum, "ekmek parası çıkacak kapı boldur" düşüncem vardı. Düşüncemi gibeyim, yok öyle birşey veya ben bulamadım dıbına koyim. Çevrem yok diye midir bilmem, hala bir işte çalışmıyorum. Kös kös oturuyorum, kitaplığın arkasında sakladığım parayı gibe gibe harcıyorum. Fakat para suyunu çekmeye başlayınca, kutudaki yüzüğü satmayı düşündüm. Yüzük araba çarpması sonucu ölen karımındı.

"Ananın dıbına koyayım hırsız gibi" diye bağırdım evde. "Aklımı gibeyim aklımı." diyede devam ettim, pek birşey hatırlamıyorum o an, sinirden kitapları dağıtmaya başladım fellik fellik kutunun içinde olması gereken yüzüğü arıyordum. Kilidi kırılmıştı. Hayvan gibi taşı olan bir yüzüktü. "huur çocuğu." diye devam ettim küfürlere. "dıbına koyim kutuyu niye kontrol etmezsinki, zekanı gibeyim" diyede kendime sövdüm bir yandan. Hemen ceketimin cebinden telefonumu alıp polisi aradım.

Telefondaki kadın "Sizin en yakın merkeze gidip ihbar etmeniz gerekte" dedi. Aynen gittim amk. Yüzlerce teferruatın sonunda "Size haberdar edeceğiz." diyip yolladılar beni. içkiye para harcayasım yoktu. Mezarlığa gittim. Ağlayabildiğim, içimi dökebildiğim tek yerdi, mezarının başı. Hem ağlayıp hem kendime sövüyordum. "Şu hayatta kendimden nefret ettiğim kadar başka kimseden nefret etmiyorum" diye zırvalıklarla konuştum. Pgibolojik sorunlarım hat safhadaydı.

Kafa olmuş bir dünya. Çıkmazın içindeyim, ne yapsam ne etsem diye düşünüyorum. Sürekli ailemle kurmadığım iletişimin özlemini çekiyordum. "Hay senin ben dıbına koyim." dedim kendime. Fellik fellik iş aramaya koyuldum, herşeyi yapabilecek kafadaydım. Yeterki şu durumdan çıkayım.
Hiç bi gib bulamadım. Ya beni almak istemediler, ya da aradığı vasıflara uygun değildim. Alayının dıbına koyayım.
Eve döndüm, binadan içeri girdim, kapıma geldim. Kapımın önünde bir kadın oturmuş ağlıyordu. "Kim lan bu" diye merak bile etmeden, giblemez bir tavırla içeri geçmeye çalışırken "Dur" dedi, dönüp baktım. "Hatırlamadın mı" dedi. "Şu kevaşenin manitasısın" dedim, içeri girdim.

Kapıyı kapatıp, salondaki köşem olan tekli kanepeme oturdum. Televizyonu açıp bir sigara yaktım. Televizyondaki haberleri izlemeye koyuldum:
• Gelişme* adı altında bir haber vardı. Oturduğum yerin yakınlarında bir yerde fuhuş operasyonu yapılmıştı. Yorgun kafayla dinledim o gibtiğim haberini. Yapılan operasyonda ebesinin amı kadar gözaltı vardı. Tek tek yüzlerini gösterdiler, geçtikçe geçiyor, bitmiyordu amk karıları. Tam son kadın geçiyorduki yüzünü inadına saklamıyordu. Büyük bir "hasgibtir" çektim içimden

Hızla çıktım dışarı dıbına koyim. Çıkarkende serçe parmağımı kapı girişinin kenarına vurup o kapıya "ananı gibeyim" diye küfür ettim. Binadan çıktım, dikkatimi çekti yine o kız. Bu sefer bina girişinde oturmuş kara kara düşünüyordu. "Lan yeter, yürü git uzak dur benden" dedim dönüp. "Beş dakikanı ayıramazmısın" diye cevap verdi. "Şuan olmaz" diyip anahtarları fırlattım kıza. "Al geç eve, döndüğümde konuşuruz neyse derdin. Soyacak olursan, daha yeni hırsız girdi." diyip ayrıldım.

Sigaranın zararları; ebenizin amı gibi nefesinizi keser, koşamazsınız. (Hepiniz biliyorsunuz amk biliyorum.)
Polis merkezine vardığımda, tutukluların bir kısmını salmışlardı. Suratığını gördüğüm anda hasgibtir çektiğim kızda aralarındaydı. Lisedeki çok samimi olduğum kızdı bu dıbına koyayım. ilişki diyemiyordum çünkü, kaşar hala mesleğine devam edemiyormuş. Bir huuryla çıkmıştım lisede ve kendime itiraf edemiyordum, nedeninin dıbına koyayım bende bilmiyorum neden itiraf edemediğimi.

Beni görünce bakakaldı. ismimi söyledi. Hiç tepki vermeden yanına gittim. "Yürü gidiyoruz" dedim ve tuttum kolundan. "Nereye gidiyoruz" diye sordu bi kaç kere, cevap vermedim, taksi çevirdim ve bindik, eve zütürecektim.

Amacım gibmek değil, fesatlığınızı gibeyim.
Eve zütürdüğümde, evde diğer kızında durduğunu biliyordum. Kapıyı tıklattım ve patronun huursu açtı kapıyı. içeri girerken karşı daireden birilerinin gözetlediğini biliyordum ama gibimde değildi. Ev benimdi nasıl olsa, hiç bi gib yapamazlardı.
Salona geçtiğimizde evdeki kaşar benim koltuğuma oturmuş, evde unuttuğum pakedimden bir dal almış, televizyonu açmış izliyordu, dönüp bize baktı ve ayağa kalktı. "Ben gid.." demesine izin vermedim "Otur, derdin neyse konuş" dedim. Lisedeki huurmsa dönmüş bön bön bana bakıyordu.

"Aslında sevgilisi değil, metresiyim" dedi, patronunki.
"Şimdi anasını gibtim" diye geçirdim içimden, zira elimdeydi artık. "Ee ? sonra" dedim. Diğer kaşarda yerde yanıma oturmuş bizi dinliyordu. "Karısına söyleyemiyordu, bu yüzden nefret ediyorum o binten" dedi. "Korkak ödlek, huur çocuğu." diyede ekledi. "Öyle" dedim bende. "1 yıldır karısını seninle aldatıyordu ve o gece ben yanına geldiğimde aslında ayrılmıştınız, doğru mu anladım şimdi." dedim. "Evet" dedi. "Seni işten benim yüzümden çıkardı, bende seninle konuşmak istedim, vicdanım rahat değildi."
"Bence hiç olmamalı, sigara pakedimden çaldığın dal sonuncuydu çünkü." dedim ve kaşarların ikiside güldü. Patronun metresi dönüp ismini söyledi benimkine ve tanıştılar karşılıklı. "Duşa girebilirmiyim ben" dedi benimki. Bende "girebilirsin" dedim ve banyoyu tarif ettim. gibtirolup gitti ve patronunkiyle baş başa kaldık.

"Siz beraber misiniz" diye sordu, "hayır, değiliz." dedim "niye sordun ?"
"Merak ettim." diye cevap verdi. "Kimseyle ilişki kuramıyorum, tek ilişkim olan kişiyide kaybettim zaten." dedim "Allah rahmet eylesin" diye karşılık verdi. Duymamazlıktan geldim. Sürekli duymaktan sıkılmıştım çünkü. "Ben gideyim artık" dedi. Kapıya yöneldi ve ismini söylememle döndü.
"Sağol, istediğini yapacağım ve süründüreceğim o muallakyi" dedim. Yarın ilk iş, eski çalıştığım yere gidip tekrar işe alınmak olacaktı.

Edit: okuyanlar bir belli etsin amk, giblendiğim farkına varayım. Ona göre devam edeyim