Kaybolan çocuklardan 4 tanesini tanıyordum. Kaç gündür evdeydim? Çoktandır dışarıya çıkmıyordum. Televizyonu kapatıp mutfağa, bardağı bırakmaya gittim. Kapı çalındı. Kim olabilirki derken kapıya doğru yönelip açtım. Bu küçük Liza'ydı sımsıcak şirin gülümsemesiyle bana bakıyordu. Küçük Liza küçük bir izciydi. "Joe! istediğin kurabiyeleri sana getirdim. Hindistan cevizli ve çikolatalı. Unutma hepsini benden satın alacaktın" liza neşe saçarak kıkırdıyordu. istemsiz bir şekilde gülümserken bir şey dikkatimi çekti. Liza'nın arkasına sokulan bir kız vardı.

Hikaye var trende yallah

trende yallah

ilgiye göre devam edilir

Ön hikaye olduğu için erken atiyorum

Oldukça küçük bir kasabada yaşıyordum. Sakin bir yerdi. Buraya taşınmamın sebebi de buydu galiba. O gün kahvemi yudumlayarak haberleri izliyordum. Aslında neşeli bir başlangıç yapmıştım güne. Ya da sadece başlamıştım... Sabah haberleri, ne kadar ilginç olabilir ki? Tam kanalı değiştirecekken birden bile irkildim. Haberleri sunan bayan kasabanın ismini söyleyip kasaba hakkında bilgilendirme yapıyordu. Bilirsiniz eğer ismi pek duyulmamış bir yerde yaşıyorsanız haberlerde ismini duyunca bir tuhaf olursunuz. Kumandayı kavrayıp sesi açtım. "*** yerleşim yerinde 1 ayda toplam 6 çocuk iz bırakmadan ortadan kayboldu. Aileler olayın şokunu atlatamamış durumda. Polisler aramalara devam ediyor. Ekranda Zac'in ailesi belirdi. Bayan Bennet hıçkırarak ağlıyordu. Bay Bennet hemen yanında onu teselli etmeye çalışıyordu. Ah zac. O çocuğu en son ne zaman görmüştüm? Oyun parkında. Kahvemi, gri t-shirtıme dökmüş bana gülüyordu. Elini L (ezik) işareti yapıp alnına zütürmüş bana ezik diyerek gülüyordu. Üstünde adım yazan kahve bardağıma birde üstümdeki t-shirte baktım. Seni küçük şeytan.