lisenin ilk haftası kimse birbirini doğru dürüst tanımıyor yeni yeni tanışmalar kaynaşmalar falan tam yan sıradan iki kız oturuyordu ikisinde adı kübra. biri çekik gözlü esmer, diğeri ise sarışın yeşil gözlü.
ben çekik gözlü esmer olana sürekli bakıyordum her ders her ders arası hödük gibi bakıyordum çok hoşuma gidiyordu çekik gözleri kocaman gözleri vardı uzun boyu vardı 1.80 di neredeyse. kör olmuş gibi bakıyordum bi süre fark ettim ki oda başkasına bakıyordu sınıfımızın en cool çocuğuna bizim alt sokak ta oturan Can diye birisiydi. iyi çocuktu konuşmaya başladılar bende ondan sonra umudumu kestim ara ara bakarken farkettim ki yanında ki yeşil gözlü sarışın olan kübra bana bakıyordu bi kaç gün bakıştık öyle utangacım ki yanına gidemedim bi kaç arkadaşımın yardımıyla sarışın yeşil gözlü kübra ile konuşmaya başladık ben hala utangacım tabi hala çekingen, hödük konuşmayı beceremeyen malın tekiyim derslere beraber çalışmaya başladık evine bırakmalar annesiyle tanışmalar malum şeyler ilkim di kübra benim ilk sevdiğim kadın elini bile tutmaya kıyamazdım dokunamazdım bi gün ne olduysa benden ayrılmak istedi anlam veremedim desem yalan olur kıza hak verdim benim gibi hödüğü kim napsınki lise zamanı keko gibi değildim kendi halimde sıradan birisiydim çok soğukkanlıydım ama konuşmak isteyen çok olurdu ama ben utanırdım herkesten bi gün hoca tahtaya kaldırdı soru sorunca kıpkırmızı olmuştum bütün sınıf kahkaha atmıştı ne varsa bunda dıbırına hoduhlarım yüzünden sosyalleşemedik hiç bi zaman
neyse böyle sap gibi kaldım tek başıma okulun son haftaları yaklaşıyordu sınıfta kalmıştım aşk acısından derse vakit mi kaldı sigaraya başlamıştım yavaştan okul bitti tatil geçti gitti tekrar okulşar açıldı kafamda hala kübra vardı u unutamamıştım her günüm ağlamakla geçiyor onu düşünmeden yapamıyordum taşınmışlardı hiç bi yerde bulamıyordum aradan bi kaç ay geçti yavaş yavaş sindirmişken okulda gördüm
meslek lisesi abi 650 küsür kişi var onca ay nasıl göremedim nasıl bulamadım anlam verememek zor değil
torna tesviye bölümü okulun en dandik en düşük puanlı bölümünde 2. senesini okuyordu ben ise tekrar yapıyordum
konuşmak için yanına gittim bi çocuk geldi kardeş dedi yumruk attı çamura düştüm üstüm başım leş gibi oldu orda olan herkese alay konusu olmuştum heleki kübra nasıl gülüyordu sonra o sene de sınıfta kaldım okuldan atıldım bi işe girdim çalışmaya başladım sosyal medyayı kullanmaya sosyalleşmeye başladım yeni arkadaşlar edinmeye başladım bi yandan da kübrayı düşünüyordum hep hayal ediyordum kafamda kuruyordum birlikte olduğumuzu çok seviyordum ulan köpek gibi aşıktım takıntı yapmıştım duydum ki 3. senesine başlamış sonra bırakıp ortadan kaybolmuş orduya taşınmış sosyal medyadan aradım ama bulamadım numarasıda yoktu
bende hayatıma devam ediyordum barmenliğe başladım hatunlar fırıl fırıl dönüyor yazıyorlar ama aklımdan çıksa hayatın sunduğu fırsatları kaçırmayacağım tam birisiyle konuşmaya başlamışken kübrayı gördüm sosyal medyada ekledim yazdım istanbula geri gelmiş.
bana sen kimsin demez mi
-E : benim emre hatırlamadın mı
-K : hangi emre
-E : utangaç emre
-K : oha emre bu senmisin?
-E : ne yani cidden tanıyamadın mı şaka mı yapıyorsun?
-K : emre çok değişmişsin yüz hattın saçların sakalların lisedeyken bambaşka biriydin
-E : haklısın ama sen hiç değişmemişsin hala aynısın
-K : nasıl peki?
-E : hala çok güzelsin.
ondan sonra görüşmeye başladık sonra çıkmaya başladık uzun bi süre kavgasız gürültüsüz sakin bir birlikteliğimiz oldu ama o süre zarfında bi kere bile dokunmadım elini bile tutarken çekinirdim
üniversiteye başlamıştı ben işten çıkınca okuldan onu alıp eve bırakırdım ordan da eve geçerdim babası o kadar disiplinli sert bi adamdı ki kıza nefes aldırmıyordu anneside çok çekmiş adamdan anlatırlardı hep o yüzden hiç tanışamadım onunla korkumdan sokağında başında beklerdi kübrayı almak için 2. öğretimde okuyordu gece geç çıkıyordu gündüz çalışıyordu onun pek vakti olmıyordu bi tek pazar günleri doğru dürüst görüşüyorduk
o kadar iyi ilişkimiz vardı ki evlenmeyi düşünüyorduk askerliğimi yapmam gerekiyordu engel di onun ve ailesi için haklılar tani açıktan akşam lisesine gidiyordum az kalmıştı bitmesine tecili bozdurup okulu bırakıp askere gittim yer kütahya kup kuru bir yer yaşayan bilir bir soğuk var ne yağmur ne kar kup kuru soğuk 6700 küsür askeriz hepimiz acemiyiz saatlerce o soğukta koğuşlarımızın yeri belli olacak diye yarı çıplak bekledik sabaha saat 4 oldu yattık 4:50 de uyandık 50 dk uyumuştuk yemekhanede yemek yedik telefona koştum aradım konuştuk öyle daha ilk gün iyi hoş bi yer diyip kapattım
o kadar soğuktu ki çok ağır bi şekilde hastalandım soğukta sürüne sürüne ciğerleri pert etmişiz boğazlarımdan kan gelirdi ateş yçtavan yapardı bulduğum her fırsatta içerde ısınmak yerine gider dışarda telefonla konuşurdum içerdeki telefonlarda sıra hiç gelmezdi
21 gün acemilik yaptım şöför olarak yazdılar postaladılar bartına
eve döndüm ama çokta hastayım hastaneye zütürdüler bi sürü ilaç kullandım ama o hastalık hala geçmedi kalbim sıkışıyor transa geçer gibi şoka giriyordum bazen tabi hiçbirinden haberi yoktu üzülsün istemedim
ilk gün evde yattım ertesi gün kardeşlerimle vakit geçirdim sonraki gün buluşacaktım kübra ile ama ilk gün buluşmadım diye bozuk attı bana ne dediysem kızgınlığı geçmedi kapısına gittim dışarı çıkmadı aradım açmadı iznim bitti bartına giderken benden ayrılmak istediğini söyledi sadece sustum hastalıktan doğru dürüst düşünemiyordum birliğime vardım üst devrelerim çok iyi insanlardı küçücük bi yerde 7 askerdik orada askerlik ndıbına bişey görmedim boş vakittem başka giç bişey yoktu ne nöbet vardı nede eğitim komutana hizmetten başka birşey yoktu 1subay 8 astsubay 7 askerdik siber savunma olduğundan bize bişey yaptırmıyolardı
boş vaktim çoktu ama onu çok düşündüm arayıp durumumu anlatmak istedim ama yapamadım 3 ay geçti doğum günümde mesaj atmış mesajı tam bi ay geçmiş üstünden mesajı atalı yeni görmüştüm
-K : Seni çok özledim beni affet
falan doğum günü mesajı vs bi sürü şey yazmış
affettim
bi gün çarşıdayken aradım bana onunla ilk gün buluşmadığım için benden ayrılmadığını ve neden ayrılmak istediğini anlatacağını söyledi
lise zamanı bana yumruk atıp çamura düşüren gavat kızla iş pişirmiş
çocuğun adı emreymiş adaşım gavat
yetmemiş oda kütahyada askerlik yapmış yetmemiş o da havacı askermiş yetmemiş o da bartına düşmüş
ulan amk 6700 kişinin içinde bir kişi bartına düşmüştü oda bendim amk
o lavuk benden önce yapmış askerliği böyle bi ihtimalin oluşması milyonda bir gibi her neyse
bana onu hatırlatıyosun dedi
ben temiz birisi değilim sen çok iyi birisin ben senin gibi temiz bir insanı hak etmiyorum dedi
ben düşündüm çok düşündüm
ama içime attım sustum bastırdım herşeyi unuttum herşeyi devam ettim ilişkime o dönemle spora yazıldığını söylemişti bizim semtte anlatır dururdu iyi kötü böyle devam ettik bu spor salonu ne alaka diyenler merak etmesin geliyor birazdan
askerliğimin son günlerine kadar her gün araşırdık bayağ fit olmuş fotoğraflar falan çok sıkılaşmış balık etli biriydi önceden
neyse son 8 günüm kaldı arıyorum açmıyor mesaj stıyorum cevap yok
askerliğim bitti hiç uğraşmadım ne kapısına gittim ne aradım nede geldim dedim ama canım çok sıkkın
bigün kardeşim kadar değerli bi arkadaşımla oturuyorum çağlayanda bi kafedeyiz bunun bi tanıdığı varmış bizden 10 yaş büyük geldi oturdu tanıştık falan çay içiyoruz bi yandan maç izliyoruz canımda çok sıkkın aklım hala kızda döndü fırat abi bana dediki;
-F : hayırdır kardeşim suratın asık sabahtan beri
anlattım durumu üzüldü boşver falan dedi hayır gelmez falan
kübra da o takıldığım kafeye yakın oturuyor
telefonu elime aldım resmine bakarken fırat abi gördü "bu kızmı lan?" dedi
eve abi dedim
-F : olum bu kız bizim orda oturuyor
-K : tanıyor musun abi
-F : olum bu kızla spor salonunda tanıştık bana iş attı baktım yok x fabrikasında çalışıyorum yok ev aldım falan diyince sıkıyo bu diyip yol verdim
"hepsi doğruydu yalan değildi"
-F : bizim fatihle çıkıyor bi kaç aydır hatta kızı yatağa bile attılar kaç kişi zütürdü kızı bu kız için mi bu hallerin boşver oğlum istiyorsan çağıralım herkesi döveceksen döv
sustum yine içime attım unuttum onları duyduktan sonra daha da bi rahatladım açıkçası
çok koymuştu ama aklımda başıma gelmişti
artık kızlardan yine utanıyorum ama buseferki utangaçlık değil aslında korku diyelim ona kolay kolay olmuyor yaşanmışlıklardan sonra insan korkuyor güvenemiyor.