ikiside değildi. 7 yıl sonra buluşmamız tamamen kusursuz işleyen bir planın neticesiydi. tabi ona söyleyemedim. "bilmem" demekle yetindim. beyler yaklaşık 4 ay bu şekilde hafta iki üç gün buluşuyorduk. ona aramızdaki buzların eridiğini hissettirdim. eski günlerdeki gibi iki sevgili gibiydik tekrar. en azından öyle görünüyorduk. içimdeki intikam ateşinden bi haberdi. bu şekilde bir süre takıldık. intikamımı almama bir adım kalmıştı. şans mı yoksa ilahi adalet mi beyler bilmiyorum ama hayat bu yolda önümdeki engelleri kaldırmakta oldukça bonkör davranıyordu. bir pazar sabahı bizde kahvaltı etmek üzre sözleştik. annemler köydeydi. sabah erkenden kalkıp simit poğça falan aldım. güzel bi sofra kurdum ve beklemeye koyuldum. kapı çaldı gelmişti. dışarıda gülümseyen bir maske. içimdeyse yanan bir ateş vardı beyler. kahvaltımızı yaptık. dvd ye film koyduk. üçlü koltukta sarmaş dolaş izledik ve deli gibi öpüşmeye başladık. bir aşktan çok işini doğru yapmaya çalışan bir beyin cerrahı edesıyla öpüyordum onu tek amacım onun zevk almasını sağlamaktı. beyler malum ramazan dolayısıyla detaya girmiyorum. yedi sene önce yapmam gereken şeyi şimdi yapıyordum. onunla sevişmiycek onu becericektim ve bundan haberi olmaması için elimden geleni yaptım. beklediğim gibi bakire değildi. o iyi gelirli bir ailenin özgür kızıydı bense memur babanın iki çocuğundan küçük olandım. onu orada bir fahişe becerir gibi becerdim. kan ter içinde kalmıştık. işimi hallettim sırtına boşaldım. ve kanepeye yığıldım. duş alabileceğini söyledim. duşa girdi. o çıktıktan sonra ben girdim. çıktığımda üzerine benim gömleklerimden birini geçirmiş bacak bacak üzerine atmış oturuyordu. beyler o aşık taklidi yapan adam nihayet gitmişti. nihayet intikamımı almıştım. "ne yapıyorsun" dedim. aşkım gel sana kahve yaptım dedi. "ne aşkı?" üstünü giyin paran ayakkabılığın üstünde dedim. önce afalladı. ne? nasıl? yarım yamalak iki kelime döküldü dudaklarından. yüzüne bile bakmıyordum. hayatımdan yedi yıl çalan kadından gururunu çalmıştım. biz böyle gördük beyler gurur her şeydir bizde. giydi üstünü defolup gitti. oturdum kanepeye geçen 7 yılımı, kırdığım insanları, yaşadıklarımı, nerden nereye geldiğimi düşündüm. ama bir ekgiblik vardı beyler, intikamımı almıştım artık her şey mükemmel olmalıydı içimdeki huzursuzluk son bulmalıydı. ne oldu neden aynıydım hala. hani diyordum ya ateş diye beyler ateş söndü ama her şeyi yakmış be. siz siz olun Allaha havale edin intikam içten içe adamı yer bitirir. benim hikayem bu kadar beyler. dinlediğiniz için sağolun. çok çok özet geçtim. kısmetse başka bir zaman dolu dolu anlatırım yaşadıklarımı. sizlere anlattıkça rahatladım. teşekkür ederim. sürç-i lisan ettiysek affola.