babamı trafik kazasında kaybettim... annem ben ve 1 yaşındaki kız kardeşim... annem bir fabrikada işe başladı. zor kanaat geçindik senelerce. başarılı bir öğrenciydim, ygs ve lys sınavlarından da muazzam bir başarıyla tıp fakültesini kazanmıştım. babamdan kalan birikmiş parayla kaydımı vs. yaptık sonuçta eğitim herşeyden önemli. üniversiteye başladığım sene annem işyerindeki bir gaz kaçağı yüzünden 50 kişiyle beraber vefat etti.
dava açtık nasıl olduysa fabrika aklandı (çalışan hatası vs.) isyan ediyordum.. her geçen gün daha fazla isyan ediyordum. 7. sınıfı okuyan kız kardeşim ve ben... part time işe başladım işlek bir restaurantta garsonluk yapıyordum. maaş bahşişler ikramiyeler derken ayda 3.000 tlyi buluyordu maaşım. hem kız kardeşimi okutuyor hem kendim okuyordum (üniversiteye %80 bursla gittiğim için fazla masraf çıkartmıyordu) yıllar geçti mezun oldum. x hastanesinde işe başladım. kız kardeşim de çok istediği hukuk fakültesini kazandı (%90 bursla) nasıl sevindi anlatamam. kayıt için 10.000 tl gerekiyordu. fakat yaklaşık 2 aydır bi' anormallik seziyordum. kendisi de ara ara iyi olmadığını söylüyordu. bir gün gel hadi bizim hastanede kontrol yaptıralım sana dedim. KANSER DEDi DOKTOR. kanser ulan. dünyam başıma yıkıldı. UMUT YOK DEDi DOKTOR. nasıl dedim. tekrar yapın kontrolü.. NASIL UMUT OLMAZ HUUR ÇOCUKLARI diye bağırdım. fayda yok. 3-4 aylık ömrü var dedi doktor. gözlerim doldu, ağlayamadım ama içimden hıçkıra hıçkıra ağladım. (kardeşim kontrolden sonra arkadaşının doğum günü partisine gitti, ne olup bittiğinden haberi yok) hukuk fakültesini kazanmıştı. hayallerinin mesleği olan savcı olacaktı. öleceğini bildiğim halde gittim kaydını yaptırdım. sırf mutluluğunu görebilmek için. eve geldiğinde verdim haberi sevinçten havalara uçtu. yüzümde ağlamaklı bir tebessüm.-noldu abi sen niye durgunsun dedi. içim kan ağlıyordu. hiiiç biraz halsizim dedim. yaklaşık 1 ay sonra o da öğrendi kanser olduğunu ama öleceğini söylemedim. iyi olacaksın gibisinden teselli ettim hep. kemoterapiye başladı. iyi olamadı. iyi olamadı işte. bugün cenazesini defnettik. isyan etmedim bu sefer. bu zamana kadar ettim de ne oldu babam, annem hangi biri geri geldi. şu koca dünyada tek başıma kaldım. siz siz olun ailenizin değerini kaybedince değil, hala hayattayken bilin...