birileri söyleseydi boş yapma der geçerdim. gün doğmadan neler doğarmış.. sizlere son 7 yılımı somut bir sekilde, sizleri sıkmadan anlatmak istiyorum dinleyen olursa...

hiç konusmadan yattı uyudu, o gece uyumadım doğru düzgün annemi falan aradım.. herkes üzgün. ertesi gün uyandığımda otobüs evimizin önünde duruyordu. normalde sefere gidecekti. yatak odasına baktım, babam kömüş gibi yatıyor. direk kaldırdım baba ise gitmedin mi sen dedim. bisi demeden uyandı ben salonda tv izliyorum. bir kaç dakika sonra salona geldi. ağzını bıçak açmıyor. baba dedim bu hayat böyle nasıl bitecek. benim hiç bir amacım hayalim kalmadı artık. bana yol göster dedim. babam bana direk şunu söyledi "sana net konusacağım, bak otobüsü sattım gibi bisi. buradan gelecek parayı sana vereceğim. annenle beraber yasaman daha uygun olacak. benim yanımda rezil olmanı istemiyorum dedi." ben aglamaya basladım. o otobüs ile ne hayallerim vardı benim. ekmek teknemizdi lan o bizim. babama yalvardım dakikalarca nolur yapma diye.

yıllarca babam ekmeğimizi önümüze otobüscülük yaparak getirdi. dededen gelme bir meslek iste. babamın babası otobüscüydü. 2006 model bir travegomuz vardı o zamanlarda değeri 150 ila 200 bin lira arasında birsey ediyordu sanırım. artık hic birseyin önemi yoktu aslında. eve ekmek gelecekmis, yemek pisecekmis. kim yapacak ki? babam ilk gece eve zil zurna sarhos geldi... çok fazla içmis ayakta zor duruyor.. ağlamıs belli gözleri fazlasıyla sisti.

uzun ayrıntılara girmeyeceğim, annem babam bosanma kararı aldılar. 23 yıllık hayat arkadaslığı son bulacaktı. ailemle olan hayallerim artık yıkılma noktasına gelmisti. 12 yasında ki biraderim iyice kafayı sıyırmıs hergün aglıyordu karsımda. "abi bisiler yap nolur" diyordu her gün.. ben ise her zaman kendimi büyük bir sınav baslıyor diye tatmin ettim.. annem ve babamla anlastık kim kimde kalacak diye. normalde çocuklar anne ile kalmalı erkek evlat. ama annem nasıl bakabilir ki ikimize.. ilcede yasadığımız için hakimler bu konularda hassas davranıyordu. yani pekte önemi yoktu kimin kimde kalacağı. biz kendi aramızda anlastık, annem kücük kardesimi istedi.. çocuk o daha dedi baban nasıl büyütsün dedi. içim bi garip olmustu o konusma esnasında.. ben mecbur babama kaldım...

26 yasında bir kardesinizim, klagib türk ailesinin bir ferdiyim. liseyi çok basarılı bir sekilde bitirmis lakin lisenin sonlarında ailemde başlayan huzursuzluklardan dolayı üniversiteye hazırlanamamış, her günüm kavga gürültüyle geçmeye başlamıştı. artık lise bitmis 18 yasında bir genctim hayalleri olan. ama annem babam... artık fazlasıyla anlasamıyor her aksam kavga gürültü ile geçiyordu. geleceğim konusunda korkuyordum ama önemli olan ailemin yıkılma noktasına gelmesiydi, hiç birsey gözümde yoktu. sigara içmeyen ben sigaraya baslamıs, evde odamda aksama kadar sigara icer boş boş bakınırdım. biraderimi düsünürdüm, bu cocugun geleceği ne olacak diye.. kendimi gecmistim.

18 yasımda yanımda kücük kardesimle mahkemede hakime hanımın karsısına çıktım.. ayaklarım titrer sekilde.. ne bilelim hak hukuku bizde bir nevi çocuk sayılırız daha.. 18 yas nedir ki. bana bir kac sey anlattırdıktan sonra kimle kalmak istiyorsun dedi... ben babam dedim içim acıyarak. hakime hanım anlayıs gösterdi. velayetimi babama yazdı. (18 yasını doldurunca pek hükmü olmuyor ama kanun iste istediğimle kalabilirim normalde) herneyse artık ailem yıkılmıs, annem ve kücük kardesim evi terk etmislerdi. dedemlere gittiler esyalarını topladılar. zor bir serüven baslamıstı.. ayrılığın ilk aksamı evde bir sessizlik, gecenin bir yarısı olmus babam piyasada yok, ben evde pc basında öylece müzik dinleyip ağlıyorum.

Başlangıç fena değil okurum

Okuyorum bunu da

Rezerve

Rezerved

Rezerve

Rezervatullah upup 24

Rezozzlozi

Yarım kalan bir hikaye daha 6

Anlat devammm

ben her yıl farklı bi kaybedene dönüşüyorum artık düşünmeyi bıraktım

Rezervasyon

rezevreee

rez rez rez moruk yalansa giberiz seni

Enes abi anamı rezervele