Anlatlan anlat mal gibicem o kızı bulup anlat

ya iş yerinden erken çıkmak için izin aldım çıkamıyorum insafsızın oğlu yazsanaaa

Hırs yaptım iyice ayrıydık görüşmüyorduk.. face ve instagramdan engellenmiştim üstüne üstlük fake bir hesap açıp baktımki barlarda arkadaslarıyla keyif çatıyor gununu gun ediyor.. spor ve diyete başladım. Dans klubune yazıldım aktif ve faal olmaya çalişiyordum evde oturursam kafayı yiyebilirdim cunki. Etrafımda yalnız oldugumu ögrenen , bunu bekleyen yada yeni tanıyanlar arasında beni begenen oldukca fazla kız vardı fakat içim böyle bişeye hazır degildi henüz.. olmadıda zaten... aklımda o vardı cunku.. 1 ay sonunda bir oyun sonrasında kenara çektim.. böyle mutlu olup olmadııgnı sordum.. degilim dedi.. özledigini söyledi bende dayanamadım... tekrar barıştık... orda olmaya devam edicektik yine.. istedigim olmadı.. tüküürdügümü yaladım aşk ugruna.. fakat ertesi hafta istifamı verdim... dayanmazdım öyle görmeye.. en azından görmiyecektim artık hergun o sacmasapan şeyleri.. sevilmedigim yerdede bulunmicaktim.. Vazgeçtim hayallerimden umutlarımdan hedeflerimden.. elde ettigim en buyuk başarıyıda buruşturup attım tek kalemde.. ona söyledim telefonda inanmadı. Ertesi gün oyunda göremeyince beni anladı.. belki düşünür dedim benim sayemde girdigi yerden onun yüzünden çıkmış olmam agır gelir belki diye ama... nerde... konustuk...
-neden yaptin bunu?
+ gayet iyi biliyorsun nedenini..
-Çok fazla saçmaliyorsun yapilirmi böyle şey o kadar çabaladık elde ettik nasıl bırakabiliyosun..
+ Getirisiden çok zütürüsü var o yuzden.. bilseydim çabalamazdim... bilseydim hocayla hiç konusmazdım senin içinde biliyormusn..
-Beni zaten alacaklardı ben başardım bunu sakın sayemde felan diye düşünme...
+ Anlamadım?!

Evet böylece buraya kadarki yolu kendi başına başardıgını idda eden biri vardı karşımda. Güldüm.. ama sinirim bozuldugu için güldüm hatta kahkaha attım.. Nankörlük bu olsa gerek.. gayet kendinden emin bir şekilde ‘’kendi başarımı senin şımarıklıgın için feda edemem ben bırakmıyorum sen bıraktın o senin seçimindi’’ dedi. Konusamadım... cunki burda öylesine derin bir mevzu vardi ki onun anlamayacagını / anlayamayacağını biliyordum.. gerek duymadım konusmaya... sana başarılar o halde dedim ve kalktım...

reserverd.

not: böyle işin dıbına koyim.

akıt gelsin

Yaz panpa uye oldum sayende :D

at hadi

yaz gelsin panpa

Panpalar son 4 part bitiriyorum. dinleyenleri göreyim yazdım wordde bekliyor hepsi

rezerved sen bu müjdan gezende eğitim alan eleman mısın

Dayanamiyordum o saf tertemiz kızı bu hale benmi getirdim acaba diye kendime sormadan edemedim.Bir kadının kendi özgürlügünü kendi gücünü elinde tutmasını istemiştim sadece bana veya herhangi birine muhtaç olmadan utanmadan kimsenden bişey istemeden hayat sürsün istemiştim ama sanırm bu benim en buyuk hatam oldu... Geldiginde güleryüzle karsıladım.. geçtik oturduk bi yere ve başladım konusmaya...
+Bu durum artık beni delirtmeye itiriyor ve ben kaldıramiyorum. Bu tiyatro bize iyi gelmedi... bırakalım beraber yeni bir sayfa açalım yapamiyorum cunki ben...
-Bırakamam ben sorumluluk bu herşeyin başında ... olmaz öyle şey sezon bitsin o zaman ancak..
+Benden degerlimi yani bu yer?
-Tabikide degil fakat ben öle hooop hadi biraktim diyebilen insanlardan degilim yapamam yani.
+Ben sana ne kadar acı cektigimi anlatıyorum baksana su halime harap oldum artık lütfen bırakalım surayı..
-Hayır bırakamam dedim anlamiyormusun? Sezon bitsin seneye girmeyiz olur biter..
+Ben yapamam.. yapamiyorum.. ben bırakıcam o halde...
-Sacmalama istersen.. böyle bir fırsatı bırakıcakmısn?
+Para pul umrumda degil ben mutsuz olduktan sonra hiçbişeye yaramaz... dayanamiyorum senin bu hallerine ben..
-Off of! Bırakamam ben baştan sölim çıkar bunu aklından sende gel paşa paşa yap işine bak sadece..
+Ya ben Ya tiyatro desem peki?
-saçmaliyorsun derim. Tabiki sen daha degerlisin ama bırakamam.
+Bırakamam diyorsan ben daha degerli olmuyorum yanlız..
-anlamiyormusun beni?
+Peki o zaman ayrılalım biz...

Ve ayrildik.. 1 ay kadar süren ve 3 senenin sonunda ilk defa yaşanan bir ayrilikti bu iş olarak görüyordum sadece tiyatroyu ve bırakmak/bırakmamak arasında cok ince bir cizgide gidip geliyordum hergun.. Yüzüme bile bakmiyordu zaten tiyatro çatısı altında.. merhaba millet diye girerdim hep mekana ve ondan geriye bir hoşgeldin bile gelmiyordu artık. işine gelmişti sanki...

işin garibi ne biliyor musun karşındakı insan sana aklına gelmicek kadar sabrını sonuna kadar sınayarak kötü davransa da sen yine yalnız kaldığında geceleri kendini suçlamaya başlıyorsun keşke böyle değilde şöyle yapsaydım diyorsun yada değişmesine engel olamadığın için kendine kızıyorsun acaba gerçekten de fazla mı sıkboğaz ettim diye saçmasapan haksız yere düşünüp kendini hırpalamaya başlıyosun o ise hiçbişey yaşanmamış gibi hayatına daha güzel daha güclü bişekilde devam ediyor. bu duyguları sadece yaşayan bilir Allah düşmanım başına vermesin

Yaz panpa sardı

Gitti... ugurlamaya gitmedim cunki davet etmedi sabah sadece bindim otobuse gidiyorum yazmış o kadar... içimden kara kara dusunceler geciyor engel olamiyorum hemen gidip o bin burdamı hala diye kontrol ettim berabermi gittiler acaba diye düşünmekten alıkoyamadım kendimi cunki. Ama o bin hala burdaydı bu içime bir nevi su serpti ve azda olsa rahatladım. Çekimlerini anlatıyordu arada sırada eskiye nazaran daha cok mesaj atiyordu en azından yuzugu sordum parmagımda dedi. Sadece cekim esnasında cıkarıyorum dedi. Şans bu ya facebooktan bi arkadasımda konyada cekimler çekilmiyor diye bir espri yazmış sayfasında bu arkadas kameramandı eskiden tanıdıgım.. Aradım. Benimkinin orda oldugunu göz kulak olmasını ve cekimler harici parmagında yuzuk varmı yokmu bir bakıp söylemesini istedim. Aldıgım cevapta hiç yüzük görmedim oldu.. içim yine içimi yemeye başladı her konuda .. bunların başladıgı yıl tamamen bu şekilde geçmişti ve ben bu durumu yaklasık 1 yıldır çekiyordum artık dayanacak gucum kalmamaya başladı.. gelsin ciddi bir konusma yapicaktim zamanı gelmişti...

Geçmiş olsun bro üzüldüm senin adına.

devam et panpa bana tanıdık gelmeye başladı

Bu çirkinlikle ve acılarla devam ediyordum herşeye ragmen içim kapkara olmuştu sinirden üzütüden kendimi yemege vurmus ve bidon gibi bir hal almıştım günler geçmiyordu resmen. Bir zamanlar hayali ile mutlu oldugum oyunculuk sektöründende sogumuştum iyice yapasım gelmiyordu.. ayaklarım gitmiyordu o sahneye içimden bir yan bırakmak istiyordu ama cok zor elde etmiştim ve bunun için bırakamazdim.. devam ediyordum mecbur.. Boş bir haftamız vardı oyun olmayan bende bu haftayı güzel bir supriz yapip aramızdaki buzları eritmek için kullanmaya karar verdim. Savaşmak zorundaydım.. Deniz kenarında bir ev tuttum mumlar şaraplar... Bende muziklede ilgiliyim gitar ve saksafon çaliyorum o gece ona özel bir serenat yapayim mutlu romantik bir gece geçirelim istedim şiirler yazdım içersinde acılarımı anlatmak istesede anlatayamayan cumleler geçen. Herşeyi hazırladım ve bunu aradım:
-Yarın sana bir suprizim var kimseye söz verme
-Artık çok geç daha önce söyleseydin keske konyaya gidiyorum yarın ben
- yuh ne konyası ne alaka?
-Rol buldm kendime 2 bölüm çekilecek 3 gün ordayım
-Niye haberim yok benim bundan??

Devamida üstüme gelme , iş bu , kıskanclık yapma... vb şeklinde giden uzunca bir konusma ve kavga. Tek bişey istedim o zamanlar yüzük takiyorduk bunu hiç çıkarmamak koşulu ile gidebilecegini söyledim kabul etti. Bende tabi cebimdeki 3 kuruş para ile hazırladıgım suprizi tek basıma oturup içerek degerlendirdim. Haberi yoktu tabi bundan.. söylemedimde... merak ta etmedi zaten..

hadi kanka bekliyoruz

reserved

Evet buda olmuştu artık.. beraber el ele görülmeyelim diye elimi bırakmıştı kapısına yaklaştıgımızda.. artık nasıl guvenebilirdim? Nasıl inanabilirdim? Nasıl görmezden gelebilirdim bunu? Resmen korktugum şey oluyordu artık..ben dışarıda kalakaldım o içeri girdi.. deli gibi yagmur yagıyordu beni bi aglama tuttu ki sormayın çok agrıma gitti o an hüngür hüngür agliyorum resmen sırılsıklam oldum yagmurdan sahne saatine 10dk kalmıştı ve ben kapıda kimsenin görmeyicegi bir köşede agliyordum..
iş ile aşkı karıştırma yilaaaaaan dedim kendi kendime sildim gözyaşlarımı toparladım kendimi kostumumu giymeye koşturdum.. Giyindim kostumumu ve cıktım kulisime ve karsı kuliste diz dize oturmus onunla muhabbet ederken gördüm bunu... çevirdim kafamı toplamaliydim kendimi kolay kazanmadım ben bu sahneyi rezil edemezdim kendimi daha fazla... sahnedeyim ve aklımdan çıkmıyor bu durum bogazim dügümleniyor... zaten az olan repliklerimden birinde sesim o kadar boguk çıktı ki seyirci espri sanıp güldü buna bi yandan sevindim buna çakılmadı en azından diye bi yandanda kendime acıyorum ne hale düştüm diye.. o gun bittiginde hiçbişi söylemeden gittim evime bir büyük rakıyı tek başıma mezesiz içtim.. hastanelik olmak istedim bi yandan içimde öylesine salak bir duygu varki belki bana bişi olursa aklı başına gelir gibi düşüncelere kapıldım ama nafile bir büyügü içip sızmışım...