olayların üzerinden 1 ay falan geçti yarıyıl falan bitmişti. iremle o süreçte bikaç defa görüştük. nefret mi ediyordum yoksa her şeyden sıyrılıp onu mu istiyordum bilmiyordum. ama toparlamıştım baya bireysel çalışıyordum falan köpek gibi antrenman yapıyordum. takım 17. sıradaydı son 7-8 maç kalmıştı artık. maddi sıkıntılar da yaşayınca 3-4 futbolcu bavulunu topladı gitti. sonra amcam taşaklıdır camiada o devreye girdi vali yardımcısı falan geldi takımın hocası 1 saat dil döktü özür diledim falan tekrar affedildim. ben affedilince bülent gurur yaptı istifa etti ve ayrıldı takımdan. şimdi rüzgar tersten esmeye başlayacaktı.

bütün bu olaylar yaşanırken ben harıl harıl aslıya ulaşmaya çalışıyordum. neden bilmiyorum ama onunla görüşmeliydim. ayrıldıktan sonra bütün ortak arkadaşlarımızla da ilişkisini bitirip esrarengizlere oynamıştı kız. mezun olduğu okuldan hangi üniversiteye gittiğini falan buldum. çift dikiş olduğum için ben kız benden önde gidiyordu okul olarak yaşımız aynıydı ama. gittiği üniversiteden birilerine ulaşıp numarasını aradım ve cevap beklemeye başladım. bu sırada bülent hocayla krizimiz özel hayatta devam ediyordu.

bülent denen yavşak okulda sürekli karalama kampanyası yapıyordu bana. veled kendini bişey sanıyor. kendini öldürtecek falan filan arkamdan yardırıyormuş. dersine girmediğim için disipline vermiş beni falan. en son dikildim karşısına utanmıyor musun arkamdan konuşmaya dedim. adam olsan yüzüne söylerdim dedi. sen adam olsan 2 çocuğun var 19-20 yaşında kızlarla takılmazdın dedim. sonra saldırdı bana ben de karşılık verince koridorda tam bir kıyamet yaşandı. yumruklar havada uçuştu. sonra müdür girdi devreye uyarmıştım seni affetmem bu olayı dedi uzaklaştırdı beni okuldan. ama ben nedensizce rahatlamıştım biraz. aslıyı da bulunca her şey daha güzel olacak gibi bir his vardı.

bütün çabalarım sonuç vermedi. aslı kastamonu da okuyormuş tek bildiğim buydu. ve ulaşamadım. aradan kısa bir zaman geçti ve melike aradı bugün beni okuldan alsana konuşacaklarımız var dedi. merak ettim ve okul çıkışında bekledim. oturup konuşalım dedi gittik bi cafeye. aslıyı arıyorsun sen dimi dedi. nerden biliyorsun dedim. seni çok iyi tanıyorum ben ama söz ver bu kıza zarar vermeyeceksin dedi. neden zarar vereyim tek amacım son kez konuşmak dedim. ben hala aslıyla görüşüyorum. bunu gizli tutmamı istedi. kusura bakma sen de olsan verdiğim sözü tutmam gerekiyor falan dedi. sana bunu söylemezdim ama aslı da çok istiyor seninle konuşmak dedi. evine bıraktım sonra melikeyi numarasını istemicek misin dedi. mesaj olarak atarsın dedim.

akşam numarası geldi. hiçbir şey yapmadan ablamla konuştum olayı. tabi bunların ağzında bakla durmaz 10 dakika sonra evde mutluluk baloncukları başladı. annem falan çok seviyordu aslıyı. benim kızım o diyorlardı bana. ama ben ne yapacağımı bilmiyordum. aslıya irem konusunu nasıl açıklayacaktım? iremi böyle zor durumda bırakacak mıydım ortada? hepsi bir soru işareti hepsi insanı kendinden tiksindiren algılar. ama yazamadım. ertesi gün deplasman yoluna çıktık elazığ da 2-1 kazandık bir de asist yaptım ki yıkılıyor buralar. gece yolda uyudum 1-2 saat falan. uyandım telefonumda bir sürü mesaj. o kadar yorgundum ki alta doğru göz attım sadece hepsine sabah cevap atacaktım. arada yabancı bir numara dikkatimi çekti. tebrik ederim çok sevindim yazmış. bu aslıdan başkası olamazdı gözlerim fal taşı gibi açıldı o dakika.

ilk mola da sarıldım telefona aradım hemen cevap bile yazmadan. kısık bi sesle açtı telefonu. konuştuk biraz. hasta olduğunu söyledi ama o ses kısıklığı hastalıktan değildi. ağlamaktandı eminim buna. hissettim özlemişti beni. deli gibi hemde. her şey daha güzel olabilirdi. peki ben iremi nasıl örf bas edecektim? bir ömür boyu bu gerçeği saklayabilir miydik? geriye kalan 5 saatlik yolu bunu düşünerek geçirdim. ve cevabı buldum. imkansızdı bunu yapmak.

bu olayda masum olan taraf cidden bendim kendime göre. ama kız kuzeni ulan başkası değil kuzeni. nasıl açıklıcam amk. aradan 2-3 gün geçti aslıyla görüşüyoruz tekrar tabi deli gibi özlemişim be şimdi bile hissettim o heyecanı. şoklar bitmek bilmiyor tabi. bülent şerefsizi tekrar göreve döndü. binti miçti ama bilgili bi hocaydı bariz ihtiyaç vardı bu dönemde. ilk işi beni aramak oldu. birbirimize zarar veriyoruz bak iremi ben kardeşim gibi gördüm yakıştırabiliyor musun bana ne saçmalıyorsun sen falan filan yalanları sıraladı. hoş tutma çabası. çünkü bu olay bi patlak verse ikimiz de güme gideceğiz. ekmeğimizden olacağız. basit barışma bildirisi fotoğraflar el sıkışmalar. bunlara alet olduğum için de hala pişmanım ama ekmeğim için yapmak zorundaydım.

sonra bir gece iremin intihar haberiyle sarsıldım. sordum soruşturdum bi tak olmamış ilaç içmiş midesi yıkanmış vs. vs. aslıya hiçbir şey diyemedim. sabah aslıyı aradım napıyorsun falan yoldayım kuzenim intihara kalkışmış ama iyiymiş bi görmek istiyorum dedi. tutuştum ben. iremi falan unuttum o duygularla hayvanlaştım resmen. arayıp sormadım hiç merak etmedim. tek korkum aslının olanları öğrenmesiydi. ya irem anlatırsa? ya aslı araştırırsa? mutlaka öğrenirdi çünkü nerdeyse bütün lise duymuştu olanları.

edit: isimler karıştı beyler sonradan fark ettim özür

o gün ne aslıyla ne iremle bir kelime etmedim. böyle kurban bayramı sabahı koyun gibi bekliyorum ne zaman bıçağı yicem aslıdan diye. akşama doğru ilk mesaj iremden geldi. korktukların olmayacak merak etme. zaten istesen de bir daha karşına çıkmayacağım. yazmış.1 saat sonra aslı aradı 2 gün kalacağım burada yarın görüşelim mi diye? sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. aslında hak ediyordum aslının öğrenmesini falan ama irem neden bunu yaptı? çok mu sevmişti beni. ben onu görmüyordum bile artık beyler o derece aslıyı sevdim çünkü.

aslının babası yurt dışına kaçmış küçükken annesi de evlenmiş başkasıyla. babaannesi ile yaşıyordu burada. pazar günü maç sabahı melikenın telefonuyla uyandım. aslının babaannesinin öldüğünü oraya gittiklerini aslıyı kastamonudan benim almaya gitmem gerektiğini söyledi. bu imkansızdı. maça çıktım ama kafamın çeyreği sahada değil. kritik maçlardan birisi tabi kazanırsak iyice rahatlıcaz kaybedersek son 2 haftaya sıkıntılı gireceğiz. 1-1 devam ederken maç dakika 65 de ayağım kaydı orta sahada kaptırdım topu kontradan gol yedik. 70 de falan oyundan aldı hoca. hemen duş aldım hızlı bi şekilde yola koyuldum. aslının çoktan yolda olduğunu öğrenince babaannesinin evine gittim ve beklemeye başladım arkadaşlar falan oradaydı hep.

iremi orada görmem kaderin oyunudur laf etmem ama bülent bini sonradan eklenince işler karıştı yine. ama ses edemedim orada yakışık almazdı. takılmayacak olaylar belki bunlar ama o kadar kötü dönemden geçince her şeyi takmaya başlıyor insan. belki de haklıyım yorumu siz değerli panpalarıma bırakıyorum. 1-2 saat hesapladım aslıyı terminalden almaya gittim. hasta diye kandırmışlar beni görünce anladı öldüğünü sarıldı ağlaması iyice şiddetlendi. zaten gelene kadar ağlamış bitmiş kız. ben bu kadar güçlü değilim neden biraz daha zaman vermedi bana falan beni de boğdu gözyaşına. aldım zütürdüm eve. benim görevim aslının yanında olmaktı ama ben hala dış etmenlere bağlanıp kendi kendime kuruluyordum bülente ireme falan.

melike sağ olsun aslıyla kaldı bikaç gün. sonra okula döndüm ben zaten mezuniyet yaklaşmıştı
müdür bana okulunda neler olduğunu sordu çok sinirliydi bülentin karısı okula gelip buna benim kocamın adını çıkarmaya kimsenin gücü yetmez sen nasıl müdürsün bunlara prim veriyorsun falan demiş tabi adamın dünyadan haberi yok tek bildiği olanların bülentle benim maçta yumruklaşmamdan dolayı olduğu. seni mezun yapıyorum rahat ol geçmişte yaşattıklarının hatrına yoksa 5 para etmez bir insanmışsın sen ailene yazık falan dedi. bişey diyemedim. olayların kapanması lazımdı çünkü ama gittikçe büyüyordu mesele anlamsızca.

sonra aslının yanına gidiyorum tabi her fırsatta. yine ordan çıkınca doğru aslının yanına gittim. ne olacak şimdi dedim? artık burayla bi bağlantım yok benim dedi. sadece konuşuyorduk çünkü sevgili olmadık kıza bi garanti vermedim. kastamonuya döneceğim tekrar oraya okul yazmamın nedeni annemin orda olmasıydı. çok sahip çıkmaz ama en azından yanında olayım falan dedi. hiç bişey diyemedim. gitme kal evlenelim demek istedim ama diyemedim. sadece başımı sallayarak dediklerini teyit ettim.

aslı babaannesinin evini kapattı. zaten mirasçılar üşüşmeye başlamıştı eve konmak için. kendi ellerimle zütürdüm kastamonuya. kendi ellerimle bıraktım o şehre. gelene kadar içtim yolda. yolu göremiyordum artık. irem olayı zaten bitmişti. ben aslının peşindeydim. onu bu sıkıntılardan kurtarmam lazımdı. maddi gücüm yeterdi belki ama manevi olarak hiçbir şey yapamadım. sadece bıraktım ve geldim. geldikten sonra son 2 maçta da yedek kaldım zaten bi şekilde ligde kaldık ve sezon da bitti. ben tamamen boşluğa yuvarlandım.

aradan 2 ay geçti. aslıyla 2 defa konuştuk o 2 ay içinde. melike bu kez beni haklı buluyordu. ama bişeyler yapmamı istiyordu sürekli. nedensiz bir telaş vardı. sezon başı kampı için antalyayadaydım. bir huzursuzluk var ortada ama ne olduğunu bilmiyorum. bi gece melike aradı. bak dedi aslıyı isteyen birisi var. annesi başından göndermek için aslıya baskı yapıyor. ben sana bunu anlatmaya çalışıyorum dedi. bikaç gün sonra aslı telefonlarımı açmayınca kamptan kaçtım. 10 bin lira peşinat almıştım onu da koydum cebime. otobüsle doğru kastamonuya.

ben geldim mesajını atınca açtı telefonumu. gittim yanına. anlattım herşeyi. olmaz öyle şey dedim. ya benimle gel ya da ben hiçbir yere gitmiyorum dedim. gelemem dedi. o halde ben burdayım dedim. bir şekilde ikna ettim. yurtta kalıyordu amk annesinin olduğu şehirde yurtta kalıyordu. ev tuttum birlikte yaşamaya başladık. tabi bu sırada arkamdan neler deniyor. 10 bin lirayı isteyen mi ararsın gel oğlum konusalım derdin ne diye arayanları mı dersin. abim falan kafayı yiyor bu olaya karşı. annem alttan alttan para gönderiyor sonuna kadar yanındayım diyor. herkesi ikiye böldü bu yaptığım olay.

o saatten sonra hiçbir şey umrumda değildi. futbol okul falan hepsini sildim. cebimde kalan para ve annemin desteğiyle 2-3 ay gidersem eğer sonra bi çaresine bakarım diye planlıyordum kendi kendime. aslı benimle çok mutluydu ama onun da huzursuzluğu vardı. benime yaşadığını ailesi öğrenirse kıyamet kopardı. ama hangi aile. öyle aileyi gibeyim.

çok sevdiğim bi yönetici vardı o para benden sana helal olsun ne zaman sıkışırsan yine ara kardeşim. ama böyle olmaz kendini heder etme falan dedi. abim falan geldi beni arıyormuş annem söyledi. dedim aramasına gerek yok. burdayım ben gel konuşalım. abim zütürmek için elinden geleni yapsa da umursamadım bile. kararlıydım ve mutluydum ta ki aslının annesi yaşadığımız yere gelip kapıya dayanana kadar. kavga gürültü gönderdim evden. polise şikayet edeceğini falan söyledi kızımı rahat bırak dedi. saydı sövdü dakikalarca. üvey babası da yanında tabi. o kadar çaresizdim ki kimsem yok bildiğin.

aradan kısa bir süre geçti. o günden sonra aslı daha da monotonlaştı. ruh gibiydi. sanki istemiyordu. dedim otur konuşacağız. hani mutluluk istiyorduk? böyle mutlu olamayız dedi. bittim ben o cevabı alınca. ne olsun istiyorsun söylesene dedim. benim okulum bitmedi sen şu an boşluğa attın kendini durduk yere ne gerek vardı dedi. evlenmek mi istiyordun yani dedim? saçmalama ama böyle olmaz dedi. bağırış çağırış derken gitmemi mi istiyorsun dedim. cevap vermedi. söylesene olum delirtme adamı dedim. şimdilik git dedi. bu işin şimdisi olmaz yarını da olmaz. gidersem kaybeden olacağız. kazanan annen olacak o kadın olur bu işin sonunda dedim. dağdan taştan ses geldi aslıdan gelmedi.

bildiğiniz son darbeyi yedim lan. hani insan sevdiği için pişman olmaz derler ya oluyor dıbına koyim insanız biz de nefsimiz var ben onun için nelerden vazgeçmişim onun yaptığına bak bide sanki salaklık yapmışım gibi konuşuyor nasıl böyle acımasız olunur bilmiyorum. karaktersiz olan kimmiş çıktı ortaya. kafayı yedim ne yapacağımı bilemedim gibtir oldum gittim o evden. lanet olsun sana da yaşadığın şehire de dedim ertesi gün çıktım yola. memlekete dönemezdim. ankara da yakın bi arkadaşım vardı onun yanına gitmek zorunda kaldım. cepte para kalmamış akıl desen başta yok. bitik bir insan oldum daha büyümeden.