6 senelik aşk hikayemi anlatıyorum

bu yaz evleniyoruz beyler.

bunu da not düşeyim.

sohbet açıldı ders esnasında konuşuyorduk.
nerden geldin falan dedi ben de söyledim
1 ay oldu niye yeni kaydoldun ki dedi
burdan çekindiğimi falan söyledim,
sevemedim buraları keşke hiç gelmeseydik dedim.
tekrar gülümsedi, ben de ilk geldiğimde öyleydim dedi.
ben de gülümseyerek geçiştirdim.

ertesi gün okula erken gidip çantamı melisin sırasına bıraktım.
sonra aşağı törene indim, yukarı çıkıp yerime oturdum
hikmet gelip başıma dikildi ama benim züt 3,5 atıyor çaktırmıyorum.

(müzikle okuyun bundan sonrasını: http://inci.ca/uvr181tkg6 )

olum sen laf anlamıyor musun la
kafamı kaldırmadım.
lan gevşek sana diyoz, gaksana la yerimden.
sesimi tonladım, bana mı diyosun dedim.
hele şükür yavşağın sesi çıktı dedi hikmet bini.
ağzını topla dedim.
o sırada içeri adem ve fevzi girdi.
toplamazsam naparsın oğlum gaksana bu dıbına goyduğumun sırasından
insan gibi konuş dedim, oradan ben tahtayı falan göremiyorum.
o muallak hoca değiştirdi diye, orda mı oturacam, gibtir git yerine dedim.
bu gibtir git kelimesi ağzımdan öyle bir çıktı ki
sanki o an bütün istanbul hikmeti gibti.
hikmet gerildi gözümün üstüne bi yumruk indirdi yere yığıldım.
sınıfa yavaş yavaş geliyordu herkes,
hikmetten çok zayıftım.
kalktım, karnına bir iki yumruk indirdim, beni kolunun altına aldı
tam liseli kavga stili, kafama kafama vurmaya başladı.
taşaklarına vurup kurtuldum
üstüme gelince de şakağının üstüne tüm gücümle geçirdim
yere devrildi ayı oğlu ayı üstüne çıkıp kafasına yumruklar indirmeye başladım.
o an melis geldi içeri,
zaman durdu amk.

sonra bi çocuğun sesini duydum
"hocam koşun yeni gelen çocuk, hikmeti öldürecek."

çocuk benle konuşmaya başladı.
"ne ayaksın oğlum sen, melisin zütünde geziyosun."
"arkadaşım, sınıf arkadaşım o yüzden."
"ben anlamam oğlum arkadaş falan giberim zütünü"
ne takun içinde olduğumu bilmiyordum,
sadece olayı geçiştirmeye çalışıyordum o an.
"şimdi gibtir git bi daha melisin yanında görmiyim seni."
ben de başımı tamam abi ayarında sallıyodum, sonra baktım
bu beni bıraktı uzaklaşmaya başladım.

arkamdan bağırdı
"beni sor söylerler, mami desen yeter"

melis ertesi gün de gelmeyince
ben akşdıbına mesaj attım,
"bugün neden gelmedin" diye.
"hastayım" yazdı.
"neyin var" dedim.
"boşver, uyumam lazım canım, iyi geceler" dedi.

o mesajda canım yazmasa ben de o gece uyuyabilirdim beyler.
ama ben sabaha kadar "canım" diye mırıldandım amk.

o gece fevziyi aradım adem telefonu açmıyodu
ben ademi eve bıraktım, kafası hiç yerinde değildi dedi
sonra, melisi aradım
kızın durumunu sordum
biz gittikten sonra bişey oldu mu falan
ne yapıcaz dedim
melis bastı kahkayayı
ya bırak o gerizekalıyı ya ahahahahha dedi
noldu dedim
ya aşkım, bunlar artık içerde ne yapmışlar
ne kadar hızlı yapmışlarsa
kız, ben regliyim diyememiş bile
tuğçe kendi söyledi, o da şoka girmiş
o yüzden öyle depresif davranıyomuş
adem hiç bişey yapamadan yaygarayı basmış

ben de bastım kahkahayı ama nasıl gülüyorum
hem rahatladım hem altıma sıçtım gülmekten
tekrar fevziyi aradım
buluşup ademin evine gittik durumu anlattık
"oğlum seninki girmemiş bile dıbına koyim nasıl bozdum bozdum diye ortalığı ayağa kaldırıyorsun" dedim

"ya dıbına koyim ömrümüzde 100 tane kız bozduk 101. mi yapıyorduk"
ne biliyim ben biraz değdirdim baktım kan aktı
korktum kızı bıraktım tuvalete kaçtım dedi
fevziyle altımıza sıçıyorduk gülmekten
6 bira aldık.
çimenlere yayıla yayıla içtik o gece

karne günü geldi, gittik karneyi almaya
teşekkür almıştım babamdan iyi kötü bişeyler otlanırdım yine.
yaz tatilinde çalışacaktım yine ama markette değil
geçen sefer girmediğimiz rol kalmamıştı.

herkes güle oynaya çıktı okuldan amk filmlerdeki gibi
çok iyi hissediyordum kendimi.
melis servisine bindi

servis kalktı.

ardından dejavu oldum.

servisin kalktığı yerin arkasında
1.85 boy esmer sakal+bıyık+saç uzun alabildiğine.
simsiyah palto
tam kurtlar vadisindeki abdülhey gibi biri
kim mi?
"mami"

ademin işini halletmiştik tamamen
bizim eşit ağırlıkçı adem tuğçeyle aynı sınıftaydı
"daha ben o huurnun yüzünü görmek istemiyorum" dedi
sayısala geçti, bizim sınıfa geldi.

melisle ayrı sınıflara düşmem biraz rahatlatmıştı beni
sürekli aynı sınıftaydık geçen sene
sürekli birbirimizi görmekten,
melis benden bıkar diye korkuyordum
bazen 2-3 tenefüs yanına gitmiyordum.
amaç belliydi
"özlesin."
özlemini gibeyim
sonradan başıma bu "özletmek" yüzünden neler geldi.

bi gün aşağıya indim melisin sınıfına
baktım yanında bi lavuk oturuyor
yanına gittim öhöm öhöm yaptım
birader müsade eder misin dedim
kick boxa başladığımdan beri bana bi özgüven gelmişti
artık kendimi daha iyi hissediyordum

bu arada özgüven ekgibliği hisseden varsa
gerçekten bi dövüş sporuna başlasın
işe yarıyor.

geçtim melisin yanına oturdum
kaşlarım çatık
kim bu dedim
"servet" dedi.
ne işi var yanında dedim
yanıma oturdu dedi
oturmayacak dedim.
gibtirsin gitsin kendine başka yer bulsun.
o anda az önce dışarı çıkmış olan servet içeri geldi
yanımıza yaklaştı
"bi sorun mu var melis" dedi.

beyler orrrospuçocukluğuna bakın
sevgilisinin yanında kızın rahatını soruyor
sorun mu varmış
sorunun kralı oldum amk o an.

var dedim bak karşında duruyor sorun, gel çöz.

sonraki gün okula gittiğimde direk sınıfa çıktım
melisin yanına inmedim
galiba küsmüştük amk
o kadar aylık sevgiliydik aramızda bir kere kavga olmamıştı
şimdi bi bin yüzünden ben yarimden küsüyordum
huur çocuğunu tekrar dövesim geldi.

2 gün 3 gün okulda iki yabancı gibi takıldık.
ben sinirimden çatlıyordum amk

cuma gecesi mesaj attım.
"bitti mi şimdi" dedim.
"ne bitmesi" dedi.
"o zaman neden böyle davranıyosun" dedim
"sadece bu mesajı atmanı bekliyordum aşkım" dedi.

o beni ben onu beklemişim 1 hafta boyunca.
kalp kalbe karşı.

sonra gece yarısı mesaj attı.
"çok özledim seni"
"yarın buluşup bi yerlere gidelim" dedim.

"hayır şapşal öyle özlemek değil" dedi.
göğsümdeki motor harıl harıl çalıştı
kulaklarım kızardı.
hata verdim 5-10 dakika.

"nasıl yani" dedim iyice yoklamak için.
"anlamadın mı yani şimdi" diyip gülümsedi..

"anladım sevgilim" dedim
ben de gülümsedim.

parktayken telefonum çaldı, özel numara
açtım
efendim dedim.
"lan aşık çocuk naber" dedi.
"efendim, kimsin" dedim.
"ecelin, akşam saat 8 de mezarlığın orda ol gelmezsen adamlığını gibiyim"

mami olduğunu anlamıştım, yanımda melis oturuyor
bana bakıyordu.

"haa tamam adem... "
"ademini de gibecem"
"..ben de o kitabı arıyordum sağol."
"kitabının dıbına koyacam çocuk taşşak mı geçiyorsun."
"hadi kapatıyorum şimdi, akşam gelicem görüşürüz adem" dedim.
"gelmezsen adam değilsin bin." dedi mami.

kapattı yüzüme.

bir hafta babam yoğun bakımda kaldı.
kaç kere yanına gittim
kaç kere konuştum
ben yoğun bakımdayken benimle konuşuyordu duyuyordum
yoğun bakımdaki insanın, duyduğunu biliyordum
"baba" dedim "kalk, şimdi sıra sende"
"bak çalışıyorum her şeye rağmen, nereye, daha beni üniversiteye yazdırmadan,
daha mezuniyetimi görmeden, torun sevmeden nereye?"
"o kızı al diyordun, bak hala yanımda, kalk da tak yüzüklerimizi"
"sen kuvvetli adamsın, bin bir makinanın üstesinden geldin,
şimdi göğsündekine yenilme" dedim.

hemşire yanıma geldi,
tamam çıkalım fazla yormayalım dedi.
çıktık, ben kendimi kapının dışına attım.
herkes sıgara içiyordu.
yanımda sıgara yoktu, yokladım tüm ceplerimi
yanıma biri yanaştı
"buyur genç"
aldım parliamenti, yaktı adam.
"hayırdır" dedi.
"babam" dedim
"kalp damar tıkanıklığı var, bilinci kapalı"
ameliyat olacak ama, bir türlü vücudu ameliyata hazır değil".

adam gömleğinin düğmelerini açmaya başladı.
ne yapıyordu bilmiyordum.
hava soğuktu.
açtı gömleğinin düğmelerini.
bak dedi
baktım, göğsü kılsızdı
ve tam ortasında 10-15 cm lik bir ameliyat izi
"kalp kapakçığı iltihabı" dedi.
"ben kurtuldum"

baban da kurtulacak.
başka bir şey getirirsen aklına..
olmaz, evlat.

üniversitenin ilk yılının sonlarına geliyorduk
ingilizce hazırlık
benim dil korkumu yenmişti.

yıl sonuna doğru bir telefon geldi
servetti arayan
nişanlanıyorum hepinizi bekliyorum dedi
okulların kapanmasından 1 hafta sonraydı nişanı
tekirdağ'da..
söz verdim gelicez hepimiz diye

evde söyleyince
babam "bana kan veren çocuk değil mi" dedi.
evet baba dedim
biz de gidelim o zaman çok iyi olur bence dedi.
olur baba gideriz birlikte dedim.

melisi tarif edeyim biraz
kumral, kahverengi gözlü, dalgalı saçlı
sol yanağında gamzesi olan tatlı, ve fiziği güzel bi kız
beni köpek gibi peşinden koşturacağını
nerden bilirdim.

1 aydır herşeyi rayına oturtmuştum
işler yolundaydı
melisin gözünde ondan asla vazgeçmeyecek biri olmuştum.
bi gece melise
"naber" yazdım beni bekliyormuş gibi yazdı hemen
"iyiyim canım, sen"

canım yazması beni tekrar kendine çekme isteğiydi.
dedim ki "yarın pazar, mavera'da buluşalım mı tekrar"
"olur" dedi.

sabahına ben 3 de orda olcam dedim. ve gittim
o da geldi 10 dk sonra
"naber, nasılsın" faslından sonra. ben konuya girdim

biraz zaman sonra uyandım tekrar akşam olmuştu.
mami orada kendine bişeyler almış yiyordu.
böyle insanların garip huyları vardır beyler
size de denk gelmiştir.
az önce ağzımı yüzümü giben mami
şimdi sordu bana

"aç mısın lan"

açım dedim. bir paket çizi almıştı getirdi verdi yarısını bi de meyve suyu verdi
kendininkini de verdi ben açamadım aç şunu dedi.

açtım ikisini de, yumuldum çiziyi yedim.
bi sandalye getirdi kaldırdı oraya oturttu beni.

"bak kardeş" dedi. sakin gibi görünmeye çalışarak.
"ben kendimi bildim bileli, bu kızı seviyorum
benim sevgilimdi bu, ayrıldık, ne tak yediğimi de bilmiyorum
neden ayrıldık anlamadım. sonra sen çıktın, aldın kızı elimden.
ha kız benim elimde değildi ama kimsenin de değildi.
emin ol sen benim yerimde olsan beni bu hale getirirdin" dedi.

"haklısın" dedim.

"napacaz şimdi" dedi ağlamaya başladı.

trajikomikti amk ellerde çizi meyve suyu, bi sanayi deposunda benim ağız burun gibik.
çocuk önümde ağlıyor ne diyeceğimi sapıttım.

"bilmiyorum ama sen de benim yerimde olsan
istersem seni keseyim burda sen de vazgeçmezdin" dedim.

daha da ağlamaya başladı.
"kalk gibtir git" dedi.

duygusallığına geldim binin, gittim eve doğru.

3 gün sonra çıktım hastaneden.
tekrar eve geldim
doktor tembih etmişti herkesi
yorulmayacak, yürümeyecek, iyi beslenecek diye.
sabah yediğim pekmezin
akşam içtiğim sütün hesabı yoktu.
kusacaktım artık sıkıntıdan.

nihayet karne günü geldi.
gidemedim okula
ama sınıf hocamız bana büyük bir jest yaptı o zaman.
karneyi getirdi eve.
misafirimiz oldu
annem babam öyle gururluydular ki.

o zaman aldığım takdir belgesi hala çerçevelenmiş, durur öyle

dinleyerek okuyun: http://inci.ca/u_dltt2sa2

odaya geçtik.
ikimizde ayaktaydık.
boyu benim çeneme geliyordu melisin.
boynundan tutup dudaklarını öpmeye başladım.
sonra sarıldım.
yavaşça yatağa itti beni.
kazağımı çıkardım o da gömleğini..

öpüşüyorduk yatakta hala..
birbirimize güzel şeyler fısıldıyorduk, aşkla.
"seni hiç üzmek istemiyorum, hiç, herşey için özür dilerim" dedi.
"önemli değil, sen beni üz istersen hep, ama yanımda ol, bırakma" dedim.

"beni nasıl bu kadar çok seviyosun inanamıyorum?"dedi.
-çünkü ben sende hayat buluyorum dedim.

güldü.
melis gülünce.
dünya gülüyordu yüzüme.
uzandık yatağa.
"ne yapacağımızı biliyorsun" dedi.
"emin misin" dedim.
"artık tamamen birbirimizin olalım istiyorum" dedi.
tamamen,
birbirimizin olduk
orada.
öylece..

sarıldım,
hiç ayrılmayalım istedim o an.
yaşadığımız en güzel andı.

tekrar, tekrar.

ertesi gün babam hastaneden çıktı.
iş yeri 2 gün de ev istirahat izni vermişti.
melis eve, babamı ziyaret etmeye geldi.
babam çok sevindi bu ziyarete.

babamın bu ani hastalığı çok etkilemişti beni.
şu okul bitse de üniversiteye gitsem
hem okuyup hem çalışsam modundaydım
derslere sıkı sıkı devam ettim.
bu kadar yıllık öğrenci hayatımda
hiç kopmadım istikrarımdan
bazen buna kendim bile şaşırıyorum.

velhasıl kelam;
bu dönemlerde okulda pek kaydadeğer olay olmadı..

2 ay sonra mami davasının ikinci duruşması görüldü
duruşmadan önce onların avukatı gelip bizle anlaşmak istedi.
maminin babasının bize bir ev vereceğini isterse nakit para olarak da
60 bin lira vereceğini yeter ki davadan vazgeçmemizi istedi.

babam ben oğlumun kanını satmam dedi sadece.
ikinci mahkeme günü gelmişti.

"efendim ziyaretimiz malum, biliyorsunuz çocuklar
uzun zamandır tanıyorlar birbirlerini." dedi babam.
"evet tabi ki, haberdarız."
"biz bu birlikteliği bir adım öteye taşımak gayesindeyiz."

babamı ilk defa böyle konuşurken görüyordum.
içinden trt spikeri çıkmıştı.

"evet efendim anladı" dedi melisin babası.

"yani allahın emri peygamberin kavliyle, kızınızı oğlumuza istiyoruz"
"birbirlerini tanıyorlar, e evladımızı biz de tanıdık, sevdik. kendileri bilirler,
bizim rızamız var." dedi babası.
sonra melise dönüp baktı.

"öyleyse hayırlı olsun" dedi, "haydi öp kızım ellerini"

ben de kalkıp melisin anne babasının elini öptüm
babam cebine davrandı
"biz hazırlıklı geldik beyim" dedi.
güldüler.

"ama kızı ben istedim, yoruldum, yüzükleri sen takacaksın" dedi.
bu arada kutuları açmıştı.
babası tektaşı melisin parmağına geçirdi
gözleri büyüdü, sevinçten melisin
ağlamamak için zor tutuyorduk kendimizi.
ben de alyansımı taktım parmağıma

kestiler kurdeleyi.