kimin ilgisini çeker bilmiyorum beyler ama 6 sene sonra lise zamanlarında açtığım hesabımı buldum. dertleşecek yaşadıklarımı hayallerimi hayal kırıklarımı anlatacak bi yer arıyodum bence çok güzel oldu ama olumlu bi tepki alırsam anlatmayı isterim yoksa yine kendi kendime anlatmış gibi olurum

beyler ben inciyi ilk zamanlarında çok takip ediyodum o zamanlar lise de filandım galiba arkadaşın üyeliği vardı ondan girip bakıyorum üye olamıyom filan amk sonra takip ettikçe sevdim üye oldum ama "dötüncü nesil" olunca o zaman arkadaş dalga filan geçiyo benle yediremedim amk girmedim daha bu hesaba aklımda kalmış girdim oldu. Anlatmayada şimdi başlıcam sigaramı arıyom bulayımda

buldum başlıyorum.. lise sınavı beyler çok kasvetliydi ben sınıfın zeki ama çalışmayan çocuğuydum çalışmayıp da iyi notlar almayı iyi bişey zannediyodum neyse lise sınavına girdim moruk o zaman notum 390 gibi bişeydi öğrendim sonucu hemen dersane hocamı aradım dedim hocam puan bu filan hoca sevinçli amk "oo kesin istabulda anadolu lisesi" filan diyo ben tabi şımardım amk neyse ertesi gün gitik annemle dersaneye tercih filan nasıl yapcaz etcez orda bi karı var rehber hocası benim hocadan ayrı "bu puanla istabul da anadolu lisesi zor il dışı anca olur yada meslek lisesi dene" dedi ulan aileden beklenti yüksek nasıl anadolu lisesi olmaz amk diyorum içimden daha dün kesin istanbulda anadolu lisesi diyodunuz diyorum deliriyorum ama olmadı denizcilik lisesi kazandım mülakat gibi bişeyi vardı spor sınavı barfiks şınav filan orda 6. olmuştum ama bu seferde bizimkiler tutturdu yok kaptan olursan 6 ay gidiyon gelmiyon ailen olmaz evlenemezsin dinlemedim sonra bide sağlık belgesi almak gerekiyodu gittik hastaneye renk körlüğü çıktı amk ben mecburiyetten bi daha tercih yaptım memlekete gittim sırf anadolu lisesi sevdasına 1 sene orda kaldım halamda ananemde babannemde sığıntı gibi yaşamak zor oluyodu belki onlar öyle görmüyodu ama ben öyle hissediyodum en azından 1 sene sonunda artık istanbul olsunda hangi lise olursa olsun dedim ve yaşadığım yerdeki iyi eğitim veren bi anadolu meslek lisesine geçtim bilgisayar okumak için

istanbulda lise hayatı o zamanlar bizim küçük memlekettekinden daha farklıydı aynı değildi orda "istanbullu" olduğum için farklıydım kısa zamanda popiler olmuştum ama burda öyle bişey yoktu dersler zordu ve kendimi adapte etmekte ciddi anlamda zorlandım birazda karı kız işlerine girdikten sonra ilk senem tam bir facia oldu ve sınıfta kaldım aileme söyleyemedim onlar sınıfı geçtim biliyodu ama ben hala lise 2 deydim onları bi şekilde kandırdım yaz tatili başladı ama ben hep böyle intihar düşünüyorum beyler kendimi nasıl öldürürüm diye düşünüyorum aslında çözüm kolay amk evimiz o zaman 9. katta atlasam ordan partikülümü bulamazlar ama onada yemedi hap içmeye çalışıyom filan amk yapamıyom kendimden nefret etmeye başladım yaz tatili bitti okul başladı asıl zorluk şimdi başlıyodu devlet beleş kitap dağıtıyodu ve benim kitaplarda hep 10. sınıf yazcaktı amk bi şekilde okuldan 11. sınıf yazan kitaplardan bi kaç tane yürüttüm aileme göstermelik onları hep ortada bırakıyom diğerlerini gizleyebildiğim kadar gizliyorum yeni sınıfım güzeldi o zamanki sevgilimle aynı sınıftaydık arka sırasında oturuyom filan liseli mallıkları bildiğiniz işte tam da bu zamanlar "inci sözlük" le tanıştım bi nevi benim mutluluğum olmuştu burda yazılanlar tartışmalar eve gelince ilk işim inci yi açmak oluyodu

ailem o zamanlar benden ümitli amk sınavlar filanda güzel gidiyo ama ben sürekli okuldan kaçıyom amk "fame" olma davası çıktı o zamanlar fame olacaz diye sağda solda geziyoz sürekli mekan mekan geziyoz babam zabıta memuru o zaman bide ek iş yapıyo bana günde 5 lira veriyolar ben okula gitcem diye çıkıyom dışarlarda geziyom o sıra kızdan da ayrıldık kız gitti en yakın arkadaşım dediği çocukla çıkmaya başladı ben dellendim amk çocuğuda bi tanısanız yalakanın biri bütün hocalara yalaka bunu tuvalete çektik beyler bi dövdük gözlük filan kullanıyodu kırıldı gözlüğü filan sonra beni okuldan attılar amk zaten devamsızlık olmuş 40 küsür gün yine sınıfta kalcam belli vurdular bana tekmeyi ailen gelsin dediler aradılar bizimkileri ama ben devamsızlık mesajları gitmesin diye okuldaki aile numaramı farklı bi numara vermiştim bizimkilerin eski numarasıydı sanırım ulaşamadılar bunlar tasdiknameni ailene vercez yarın çağır dediler bende dayımı ikna ettim kafa adamdı dayım halden anlardı gitti aldı tasdiknamemi sonra ben iş buldum bi bilgisayarcıda yazılım filan yapıyoz gelen bilgisayarlara format atıyoz o şekil bi yer ama yine aileme söyleyemedim yüzlerine bakamıyom utanıyom bi söylesem babam beni dayaktan gebertir amk inci yi filan unuttum o stresle her sabah evden okula gider gibi çıkıyom akşamda sanki okuldan döner gibi dönüyorum ikinci dönemin ortalarına kadar böyle sürdü bu ama ben o sırada iyice abarttım anneme okul başarılı öğrencilere staj hakkı veriyo falan diye yalan söylüyorum bu ara babam okula filan gitmiş bizim oğlanın dersler nasıl diye okulda bunu iyi çocuk dersleri iyi demiş yollamışlar şans iste sallamamışlar pek babamı bi sabah yine kaldırıyo annem beni bugün stajda yok okulda yok demişim uyku sersemi sonra kalkıp apar topar gidince annem şüphelenmiş ve okulu aramış müdür yardımcısı demiş sizin oğlan atıldı dayısı geldi aldı tasdiknamesini siz memleketteymişsiniz annem beni aradı beyler hiç bişey yokmuş gibi napıyosun filan diyo bilmiyo ayağına yatıyo okula gidiyorum dedim "insan atıldığı okula neden gider ki" dediği anda telefonu kapattım